Ronald Reagan

Wczesne życie

Reagan urodził się 6 lutego 1911 roku w małym apartamentowcu w Tampico, w stanie Illinois. Miał starszego brata o imieniu Neil. Jego ojciec był rzymskim katolikiem irlandzkiego pochodzenia. Jego matka była protestantką angielskiego i szkockiego pochodzenia.

Rodzina przeprowadziła się do różnych miejsc w Illinois, kiedy Reagan był dzieckiem. Przeprowadzili się do Monmouth, Galesburga i Chicago. Jego rodzina w końcu osiedliła się w Dixon, Illinois. Mieszkali w małym domu w Dixon. Jego rodzina była bardzo biedna. Reagan nie miał wiele jako dziecko. W liceum Reagan lubił aktorstwo. Reagan był sportowy. Został ratownikiem i uratował 77 istnień ludzkich.

Reagan ukończył Eureka College w 1932 roku. Został ogłoszeniodawcą sportowym w stacji radiowej WHO. Reagan był również nadawcą dla Chicago Cubs. Był dobry w odtwarzaniu meczów baseballowych. Uczynił je interesującymi. W tym czasie, radiostacja zdobywała tylko wyniki. Został zwolniony za nie wspominanie o sponsorach programu. Reagan wkrótce został ponownie przeniesiony. Kierownictwo stacji nie mogło znaleźć nikogo tak zdolnego jak Reagan do odtworzenia meczów baseballowych.

Reagan jako maluch, 1914 r.

Kariera zawodowa

Jego pierwszym filmem fabularnym była rola główna w filmie "Love Is on the Air" z 1937 roku. Następnie wystąpił w wielu filmach, takich jak "Mroczne zwycięstwo" z Bette Davis i Humphreyem Bogartem. Przed filmem Santa Fe Trail z Errolem Flynnem w 1940 roku zagrał rolę George'a "The Gipper" Gippa w filmie "Knute Rockne, All American". Od roli w filmie otrzymał dożywotni pseudonim "The Gipper". W 1941 roku, eksperci uznali go za piątą najpopularniejszą gwiazdę młodego pokolenia w Hollywood.

Ulubioną rolą Reagana była podwójna amputacja w 1942 r. w Kings Row. W filmie mówi wiersz: "Gdzie jest reszta mnie?" Użyto go później jako tytułu jego autobiografii z 1965 roku. Wielu krytyków filmowych uważało Kings Row za jego najlepszy film. Mimo że film był popularny, otrzymał złe recenzje krytyka New York Timesa, Bosleya Crowthera.

Chociaż Reagan nazwał Kings Row filmem, który "zrobił ze mnie gwiazdę", nie był w stanie nadążyć za swoim sukcesem. Stało się tak dlatego, że dwa miesiące po premierze filmu otrzymał rozkaz czynnej służby w armii amerykańskiej w San Francisco.

Podczas II wojny światowej Reagan został na cztery lata oddzielony od swojej kariery filmowej. Służył w Wydziale Pierwszego Ruchu Filmowego. Po wojnie Reagan współtworzył takie filmy jak: "Głosżółwia", "Jan kocha Maryję", "Paskudne serce", "Pora spać dla Bonzo", "Królowa bydlęca Montany", "Dziewczynka-juke", "To jest armia", "Zwycięska drużyna", "Partner Tennessee", "Hellcats of the Navy", w których pracował z żoną, Nancy. Ostatnim filmem Reagana był film The Killers z 1964 roku. Przez całą swoją karierę filmową jego matka, Nelle, często odpowiadała na wiele jego listów od fanów.

Reagan też był rzecznikiem. Był gospodarzem General Electric Theater od czasu jego pierwszego pokazu w 1953 roku. Został zwolniony w 1962 roku.

Prezes Gildii Aktorów Ekranowych

Reagan został po raz pierwszy wybrany do zarządu Gildii Aktorów Filmowych w 1941 roku. Po II wojnie światowej szybko powrócił do Gildii Aktorów Filmowych (Screen Actors Guild). W 1946 roku Reagan został trzecim wiceprezesem Screen Actors Guild.

Reagan został nominowany w specjalnych wyborach na przewodniczącego Gildii Aktorów Ekranowych. Reagan został wybrany w 1947 roku. Reagan został ponownie wybrany na prezydenta w 1959 roku. Służył tylko rok przed rezygnacją w 1960 roku.

Reagan poprowadził Screen Actors Guild przez spory pracownicze, Taft-Hartley Act i przesłuchania House Un-American Activities Committee (HUAC) i Hollywood blacklist era.

Informator FBI

Pod koniec lat czterdziestych Reagan i jego ówczesna żona Jane Wyman podali FBI nazwiska aktorów, którzy ich zdaniem byli komunistami. Reagan przemawiał nawet na specjalnym spotkaniu na kongresie poświęconym komunizmowi w Hollywood.

Pomimo braku poparcia dla podawania nazwisk aktorów, którzy byli podejrzanymi komunistami. Reagan powiedział:

"Czy oczekują od nas, że stworzymy siebie jako małe FBI i ustalimy, kto jest Komuchem, a kto nie?"

Reagan w Kowboju z Brooklyńskiej przyczepy, 1938 r.


Reagan na zdjęciu dla General Electric Theater

Wejście do polityki

Reagan był bardzo aktywny w polityce pod koniec swojej kariery aktorskiej. Reagan był kiedyś demokratą. Zdecydowanie popierał Nowy Ład (New Deal). Podziwiał Franklina D. Roosevelta. Z czasem Reagan stał się konserwatywnym republikaninem. To dlatego, że uważał, że rząd federalny ma zbyt dużą władzę i autorytet. Wygłosił słynne przemówienie, wypowiadając się przeciwko medycynie socjalnej (rząd prowadzi opiekę zdrowotną).

Reagan poparł Dwighta D. Eisenhowera i Richarda Nixona na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ostatni raz Reagan poparł demokratę, gdy Helen Gahagan Douglas kandydowała do Senatu Stanów Zjednoczonych.

A Time for Choosing

Podczas wyborów prezydenckich w 1964 roku Reagan poparł republikańskiego kandydata Barry'ego Goldwatera. Wygłosił słynne przemówienie "A Time for Choosing", aby wesprzeć Goldwatera. W przemówieniu tym wypowiedział się przeciwko programom rządowym i wysokim podatkom. Mimo że Goldwater nie wygrał wyborów, Reagan zyskał na nim popularność. W swoim przemówieniu, Reagan powiedział,

Ty i ja mamy spotkanie z przeznaczeniem. Zachowamy dla naszych dzieci to, ostatnią najlepszą nadzieję człowieka na ziemi, albo skażemy je na zrobienie pierwszego kroku w tysiąc lat ciemności.

Po tym jak Reagan wygłosił to przemówienie, wielu biznesmenów myślało, że Reagan może kandydować na gubernatora Kalifornii.

Reagan przemawiający podczas kampanii na rzecz Goldwater, 1964 r.

Gubernator Kalifornii, 1967-75

Po przemówieniu Barry'ego Goldwatera z kampanii prezydenckiej w 1964 roku, został namówiony do kandydowania na gubernatora. Reagan kandydował jako republikanin przeciwko ówczesnemu gubernatorowi, Patowi Brownowi, podczas wyborów gubernatorskich w 1966 roku. Reagan wygrał wybory z 3 742 913 głosami (57,55%), a Brown z 2 749 174 głosami (42,27%). Inauguracja Reagana nastąpiła 2 stycznia 1967 roku.

W czasie swojej kadencji gubernatora, Reagan przestał zatrudniać pracowników rządowych. Zrobił to, by spowolnić wzrost kalifornijskiej siły roboczej. Reagan zatwierdził również podwyżki podatków w celu zrównoważenia budżetu państwa. Reagan współpracował z większością Partii Demokratycznej w stanowej legislaturze, by w 1971 r. pomóc w przeprowadzeniu poważnej reformy systemu opieki społecznej. Reforma pomogła dać pieniądze biednym i zwiększyć płace bogatych. W czasie swojej kadencji gubernatorskiej, Reagan pełnił funkcję prezydenta Stowarzyszenia Gubernatorów Republiki w latach 1968-1969. W 1967 r. Reagan podpisał ustawę, która nie pozwalała społeczeństwu na noszenie naładowanej broni. W 1968 r. nie powiodła się petycja o zmuszenie Reagana do odwołania wyborów.

Reagan krótko kandydował na prezydenta w 1968 roku. Nie został nominowany przez Partię Republikańską na Zjeździe Narodowym Republikanów w 1968 r., ponieważ Richard Nixon został nominowany.

15 maja 1969 r., podczas protestów w People's Park na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, Reagan wysłał patrol California Highway i innych oficerów do walki z protestami, w wydarzeniu, które stało się znane jako "krwawy czwartek". Następnie Reagan wezwał 2.200 żołnierzy Gwardii Narodowej, aby zajęli miasto Berkeley na dwa tygodnie w celu rozprawienia się z protestującymi.

Reagan ubiegał się o reelekcję w wyborach gubernatorskich w 1970 roku przeciwko Jesse M. Unruhowi. Reagan otrzymał 3 439 174 (52,83%) głosów, a Unruh 2 938 607 (45,14%).

Podczas ostatniej kadencji na stanowisku gubernatora odegrał ważną rolę w kalifornijskim systemie edukacji. Pozyskiwał kredyty studenckie. Wywołało to masowy protest między Reaganem a studentami college'u. Reagan wkrótce zostanie skrytykowany za swoje poglądy na temat systemu edukacyjnego. W 2019 r. ukazało się nagranie audio rozmowy między Reaganem a prezydentem Nixonem z 1971 r., w którym Reagan nazwał afrykańskich dyplomatów "małpami" w ONZ.

Reagan odszedł z urzędu 6 stycznia 1975 roku, gdy Jerry Brown, syn Pata Browna, zastąpił Reagana na stanowisku gubernatora.

Gubernator-elekt Reagan z żoną Nancy świętuje swój wybór na gubernatora w Los Angeles w 1968 r.

Kampania prezydencka z 1976 r.

W 1976 roku Reagan powiedział, że wystartuje przeciwko prezydentowi Geraldowi Fordowi, aby zostać kandydatem Partii Republikańskiej na prezydenta. Wkrótce Reagan stał się kandydatem konserwatywnym przy wsparciu takich organizacji jak Amerykański Związek Konserwatywny, który stał się głównym zwolennikiem jego kandydatury politycznej, podczas gdy Ford został uznany za bardziej umiarkowanego republikanina.

Podczas swojej kampanii w 1976 r. Reagan kontrowersyjnie użył pejoratywnego wyrażenia "królowa opieki społecznej", aby opisać Lindę Taylor, która nielegalnie nadużyła swoich świadczeń socjalnych w 1974 r. Wykorzystał działalność Taylor i jej przestępców do obrony swoich krytycznych uwag na temat programów socjalnych w Stanach Zjednoczonych.

Reagan wybrał senatora Stanów Zjednoczonych Richarda Schweikera z Pensylwanii na swojego kolegę.

Reagan wygrał kilka primariów na początku, takich jak Północna Karolina, Teksas i Kalifornia, ale wkrótce nie udało mu się zdobyć kluczowych primariów, takich jak New Hampshire, Floryda i jego rodzinne Illinois.

Podczas zjazdu GOP w 1976 roku Ford wygrał nominację z 1 187 delegatami do 1 070 Reagana. Ford przegrałby wybory prezydenckie w 1976 roku z demokratycznym kandydatem, Jimmym Carter'em.

Choć przegrał nominację, Reagan otrzymał 307 głosów w New Hampshire, 388 głosów w wyborach niezależnych od Wyoming oraz jeden głos w wyborach powszechnych ze stanu Waszyngton.

Reagan i prezydent Ford w ostatnim dniu republikańskiej konwencji narodowej z 1976 r.

Kampania prezydencka z 1980 r.

W listopadzie 1979 r. Reagan ogłosił swoje plany ponownego kandydowania na prezydenta w wyborach prezydenckich w 1980 r. przeciwko obecnemu prezydentowi Jimmy'emu Carter'owi. Jego hasło kampanii, "Make America Great Again", było mocno wykorzystywane w wyborach w 1980 roku i w kampanii reelekcji Reagana w 1984 roku. Slogan ten był używany przez prezydentów Billa Clintona i Donalda Trumpa w ich kampaniach prezydenckich. Reagan stanął w obliczu głównych wyzwań ze strony byłego dyrektora George'a H. W. Busha, przedstawicieli Stanów Zjednoczonych Johna B. Andersona i Phila Crane'a, senatorów Stanów Zjednoczonych Boba Dole'a, Howarda Bakera, Larry'ego Presslera i Lowella P. Weickera, Jr. gubernatora Harolda Stassena, byłego sekretarza skarbu Johna Connally'ego i republikańskiej władzy wykonawczej Bena Fernandeza. W maju 1980, Reagan zdobył wystarczająco dużo delegatów, by zdobyć nominację Partii Republikańskiej. Na Zjeździe Narodowym Republikanów w 1980 roku, Reagan mianował Busha swoim towarzyszem.

Kampania prezydencka Reagana koncentrowała się na obniżeniu podatków w celu rozwoju gospodarki, ograniczeniu rządów w życiu ludzi, prawach państwa i silnej obronie narodowej.

Jego spokojny i pewny siebie występ podczas transmitowanej przez telewizję debaty Reagana-Cartera 28 października, zwiększył jego popularność i przyczynił się do zwiększenia jego przewagi w sondażach.

4 listopada Reagan wygrał wybory, zdobywając 44 stany i 489 głosów wyborczych, do 49 głosów wyborczych Cartera z sześciu stanów i Dystryktu Kolumbia. Wygrał wybory powszechne z większym marginesem, wygrywając 50,7% do 41,0% Cartera, a niezależny John B. Anderson wygrał 6,6%.

Odtwarzanie mediów Przemówienie Reagana na zakończenie republikańskiej konwencji narodowej z 1980 r.

Prezydencja, 1981-89

Pierwsza kadencja, 1981-85

Reagan został po raz pierwszy zaprzysiężony na prezydenta 20 stycznia 1981 roku. W swoim przemówieniu inauguracyjnym (które napisał sam Reagan) mówił o problemach gospodarczych kraju, kłócił się:

W tym obecnym kryzysie rząd nie jest rozwiązaniem naszych problemów; rząd jest problemem.

Szkolna modlitwa i chwila ciszy

W 1981 roku Reagan został pierwszym prezydentem, który zaproponował poprawkę do konstytucji dotyczącą modlitwy szkolnej. W 1985 roku, Reagan wyraził swoje rozczarowanie, że orzeczenie Sądu Najwyższego nadal zakazuje chwili ciszy dla szkół publicznych, i powiedział, że ma "bitwę pod górę". W 1987 roku Reagan ponownie wezwał Kongres do wspierania dobrowolnej modlitwy w szkołach i zakończenia "wydalenia Boga z amerykańskich klas". Ludzie, którzy tego nie popierali, mówili, że nie jest słuszne, aby jakakolwiek siła rządowa była włączona do szkół.

Próba zamachu

Reagan został prawie zabity w zamachu, który miał miejsce w poniedziałek, 30 marca 1981 roku. 69 dni po objęciu urzędu prezydenta wyjeżdżał po zaręczynach przemówienia w hotelu Washington Hilton w Waszyngtonie. Został zastrzelony przez Johna Hinckleya. Hinckley wystrzelił sześć kul.

Sekretarz prasowy Białego Domu James Brady został postrzelony w głowę. Brady potem wyzdrowiał, ale był sparaliżowany. Dwie inne kule postrzeliły w plecy oficera Thomasa Delahantego, również paraliżując go, oraz agenta Secret Service Timothy'ego McCarthy'ego w klatkę piersiową. McCarthy wziął kulę za Reagana. Nikt nie zginął podczas imprezy.

Reagan został zabrany do szpitala uniwersyteckiego George Washington, który był najbliższym szpitalem od hotelu i Białego Domu. Cierpiał na przebite płuco i złamaną kość żebra. Stracił około 3/4 swojej krwi. Reagan szybko wyzdrowiał po tym, jak lekarze przeprowadzili operację. Później powiedziano, że kula była o jeden cal od jego serca.

To sprawiło, że Reagan był jedynym prezydentem Stanów Zjednoczonych, który został zastrzelony i przeżył po tym wydarzeniu.

Reaganomika

Reagan uważał, że rząd powinien być mały, nie duży. Oznacza to, że rząd nie powinien bardzo ingerować w życie ludzi, ani ingerować w to, co robią firmy. Wierzył w ekonomię podaży, która za jego kadencji nazywana była również ekonomią Reaganomiki i Voodoo (przez ludzi, którzy tego nie lubili). Obniżał wszystkie podatki dochodowe o 25% i ograniczał wydatki w wielu departamentach rządowych.

Obniżył też inflację z 14% do 4% i zawetował 78 rachunków. Plan ekonomiczny Reagana doprowadził do złego stanu gospodarki w 1982 r., ale w 1983 r. gospodarka się odwróciła. Gospodarka szybko się odbudowała. Reagan nazwał ją "Rano w Ameryce". Podczas jego prezydentury Stany Zjednoczone ogłosiły "Wojnę z narkotykami".

Strajk kontrolerów ruchu lotniczego

Latem 1981 roku, związek federalnych kontrolerów ruchu lotniczego rozpoczął strajk. Złamali oni federalne prawo, które nie zezwala związkom rządowym na strajkowanie. Reagan powiedział, że jeśli kontrolerzy ruchu lotniczego "nie stawią się do pracy w ciągu 48 godzin, stracą pracę i zostaną zwolnieni". Nie wrócili i 5 sierpnia Reagan zwolnił 11.359 strajkujących kontrolerów ruchu lotniczego, którzy zignorowali jego rozkaz, i wykorzystał nadzorców i wojskowych kontrolerów do obsługi krajowego komercyjnego ruchu lotniczego do czasu, aż nowi kontrolerzy będą mogli zostać zatrudnieni i przeszkoleni.

Reakcja na epidemię AIDS

Administracja Reagana w dużej mierze ignorowała kryzys AIDS w Stanach Zjednoczonych w 1981 roku. Badania nad AIDS były niedofinansowane podczas administracji Reagana. Lekarze z Centrów Kontroli Chorób (CDC) zwracali się z prośbą o większe dofinansowanie, ale rutynowo odmawiali ich przeprowadzenia. Do końca pierwszych 12 miesięcy epidemii ponad 1000 osób zmarło na AIDS w Stanach Zjednoczonych.

Do czasu, gdy prezydent Reagan wygłosił swoje pierwsze przemówienie na temat epidemii w 1987 r., 36 058 Amerykanów zostało zdiagnozowanych na AIDS, a 20 849 zmarło na nią. Do końca 1989 roku, kiedy Reagan opuścił urząd, w Stanach Zjednoczonych 115 786 osób zostało zdiagnozowanych na AIDS, a ponad 70 000 z nich zmarło na jego skutek.

Wizyta w USS Constellation (CV-64)

20 sierpnia 1981 roku Reagan był honorowym gościem kapitana Dennisa Brooksa, dowódcy KonstelacjiUSS(CV-64). Prezydent Reagan przybył na USS Constellation (CV-64) helikopterem. Rozmawiał z załogą statku, zjadł z nią lunch i oglądał pokaz taktyczny Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych na morzu.

Prezydent Reagan ponownie wprowadził na listę personelu Marynarki Wojennej USA. Następnie został przedstawiony agentowi specjalnemu Craigowi Goodwinowi z Naval Investigative Service (NIS). Był on agentem specjalnym, który został przydzielony na pokład Konstelacji USS (CV-64). Agent specjalny Goodwin został później odznaczony jednym z najwyższych medali cywilnych za swoją pracę wywiadowczą, Medalem Zasłużonej Służby Cywilnej (Meritorious Civilian Service Medal).

Złe imperium

Przemówienie Reagana "Złe imperium" zostało wygłoszone 8 marca 1983 r. w Narodowym Stowarzyszeniu Ewangelistów w Orlando na Florydzie. Jest to jego pierwsze nagranie z użyciem tego wyrażenia. Mówiąc o nuklearnym wyścigu zbrojeń powiedział, że Związek Radziecki jako zło.

W waszych dyskusjach na temat propozycji zamrożenia broni jądrowej wzywam was, abyście wystrzegali się pokusy dumy, pokusy beztroskiego deklarowania siebie ponad to wszystko i oznaczania obu stron jednakowo winnymi, ignorowania faktów historycznych i agresywnych impulsów imperium zła, abyście po prostu nazwali wyścig zbrojeń gigantycznym nieporozumieniem i tym samym odsunęli się od walki pomiędzy dobrem i złem a dobrem i złem.

Dźwięk i tekst tego wystąpienia jest dostępny tutaj [1].

Libańska wojna domowa (1983)

W 1983 r. Reagan wysłał siły do Libanu, aby powstrzymać zagrożenie libańską wojną domową. 23 października 1983 roku grupa amerykańskich sił w Bejrucie została zaatakowana. W zamachu bombowym w koszarach w Bejrucie zginęło 241 amerykańskich żołnierzy, a ponad 60 innych zostało rannych przez zamachowca-samobójcę ciężarówki. Reagan wycofał wszystkich Marines z Libanu.

Koreańskie Linie Lotnicze Lot 007

We wrześniu 1983 r. samolot 007 Koreańskich Linii Lotniczych został zestrzelony przez Związek Radziecki. Zabił on jednego polityka i wielu innych Amerykanów. Reagan był wściekły na Sowietów. Reagan zwrócił się do narodu. W rezultacie, Reagan zaproponował, że amerykański GPS wojskowy zostanie dopuszczony do użytku cywilnego. W swoim przemówieniu, Reagan powiedział,

Przybywam dziś wieczorem przed państwem w związku z masakrą koreańskich linii lotniczych, atakiem Związku Radzieckiego na 269 niewinnych mężczyzn, kobiet i dzieci na pokładzie nieuzbrojonego koreańskiego samolotu pasażerskiego. Nigdy nie wolno zapominać o tej zbrodni przeciwko ludzkości, ani tu, ani na całym świecie.

Operacja "Pilna Furia" (Grenada, 1983)

25 października 1983 roku Reagan rozkazał siłom amerykańskim zaatakować Grenadę, kod: Operacja "Pilna Furia". Reagan powiedział, że w Grenadzie istniało "regionalne zagrożenie ze strony sowiecko-kubańskiej rozbudowy wojskowej na Karaibach".

Operacja "Urgent Fury" była pierwszą dużą operacją wojskową przeprowadzoną przez siły USA od czasu wojny w Wietnamie. Rozpoczęły się kilkudniowe walki, ale zaowocowały one zwycięstwem Stanów Zjednoczonych. W połowie grudnia siły amerykańskie wycofały się z Grenady po utworzeniu tam nowej formy rządu.

Dzień MLK (1983)

Reagan początkowo nie popierał uczynienia urodzin Martina Luthera Kinga Jr. świętem narodowym z powodu obaw o koszty. Ale 2 listopada 1983 roku Reagan podpisał ustawę o stworzeniu federalnego święta ku czci króla. Projekt ustawy przeszedł Senat przez hrabiego 78 do 22, a Izba Reprezentantów przez 338 do 90. Po raz pierwszy święto zostało obchodzone 20 stycznia 1986 roku. Jest ono obchodzone w trzeci poniedziałek stycznia.

Kampania reelekcji z 1984 r.

Reagan został po raz kolejny nominowany na prezydenta na republikańskim zjeździe narodowym w 1984 roku. Jego demokratycznym przeciwnikiem, był były wiceprezydent Minnesoty Walter Mondale.

Podczas pierwszej debaty prezydenckiej wielu mówiło, że Reagan przegrał debatę, a na temat zdrowia Reagana krążyły pogłoski, powołując się na jego dezorientację na scenie. Wielu uważało, że Reagan pokazywał wczesne stadia choroby Alzheimera. Podczas drugiej debaty Reagan poprawił swoje wyniki, a na pytanie o kwestie związane z jego wiekiem powiedział:

Nie zrobię z wieku kwestii tej kampanii. Nie zamierzam wykorzystywać, dla celów politycznych, młodości i braku doświadczenia mojego przeciwnika.

Wypowiedź Reagana rozbawiła całą publiczność, także moderatorów i samego Mondale'a. Reagan powtórzył również swój debatowy zwrot z 1980 roku: "There you go again".

Reagan został ponownie wybrany w 1984 roku w zwycięstwie nad osuwiskiem ziemi. Reagan wygrał 49 z 50 stanów. Wniósł więcej głosów wyborczych niż jakikolwiek inny prezydent w historii Ameryki.

Druga kadencja, 1985-89

Reagan został zaprzysiężony na prezydenta po raz kolejny 20 stycznia 1985 roku w Białym Domu, tym razem z powodu zimna. W najbliższych tygodniach zmienił swój personel, przenosząc szefa sztabu Białego Domu Jamesa Bakera na stanowisko sekretarza skarbu i nadając mu imię Donalda Regana na szefa sztabu.

Zimna wojna i stosunki radzieckie

Reagan zaprzyjaźnił się z premierem Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher. Oboje spotkali się na temat zagrożenia Związku Radzieckiego i sposobu zakończenia zimnej wojny. Reagan stał się pierwszym amerykańskim prezydentem, który kiedykolwiek przemawiał w brytyjskim parlamencie.

W polityce zagranicznej Reagan zakończył detente (politykę przyjaźni ze Związkiem Radzieckim), nakazując największą w historii Ameryki pokojową budowę wojsk. Rząd amerykański musiał pożyczyć dużo pieniędzy, aby za to zapłacić. Kazał zbudować wiele nowych rodzajów broni. Wkrótce Stany Zjednoczone rozpoczęły badania nad systemem obrony przeciwrakietowej, który miałby niszczyć pociski. Miało to zapobiec wojnie nuklearnej. Program nazywał się Inicjatywa Obrony Strategicznej. Został nazwany "Gwiezdne Wojny".

Kierował pieniądze do ruchów antykomunistycznych na całym świecie, które chciały obalić ich komunistyczny rząd. Zlecił wiele operacji wojskowych, w tym inwazję na Grenadę i bombardowanie Libii.

W 1985 roku Michaił Gorbaczow został nowym przywódcą Związku Radzieckiego (który był w złej kondycji i wkrótce upadł). Reagan przeprowadził z nim wiele rozmów. Ich pierwsze wspólne spotkanie miało miejsce na szczycie w Reykjaviku na Islandii. Stali się dobrymi przyjaciółmi.

Kontrowersje wokół Bitburga

W maju 1985 r. Reagan i kanclerz Helmut Kohl mieli odwiedzić cmentarz wojskowy w Bitburgu, w Niemczech, aby uczcić 40. rocznicę zakończenia II wojny światowej. Wizyta ta wywołała kontrowersje, ponieważ na cmentarzu tym pochowano członków Waffen-SS, a Reagan nie planował wizyty w obozie koncentracyjnym. W związku z tym do harmonogramu Reagana dodano wycieczkę do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen, gdzie przedstawił on kilka uwag na temat Holocaustu i końca wojny. Reagan zareagował na tę kontrowersję,

Ta wizyta wzbudziła wiele emocji również w Amerykanach i Niemcach. Niektóre stare rany zostały ponownie otwarte i bardzo tego żałuję, ponieważ powinien to być czas uzdrowienia.

Wojna z narkotykami

Reagan ogłosił wojnę z narkotykami w 1982 r., z powodu obaw związanych z rosnącą liczbą osób używających cracku. Chociaż Richard Nixon wypowiedział wojnę z narkotykami w latach 70-tych, Reagan stosował bardziej bojową politykę.

W 1986 roku Reagan podpisał ustawę o egzekwowaniu prawa antynarkotykowego, w której zapisano 1,7 miliarda dolarów na sfinansowanie wojny z narkotykami. Stworzył on obowiązkową karę minimalną za przestępstwa narkotykowe. Ustawa była krytykowana za tworzenie nierówności rasowych i masowe więzienie Afroamerykanów. W rezultacie, Pierwsza Lady Nancy Reagan stworzyła swoją kampanię "Po prostu powiedz nie", aby promować używanie narkotyków wśród dzieci.

Zamach bombowy w Libii

Podczas prezydencji Reagana stosunki między Libią a Stanami Zjednoczonymi były mieszane. Na początku kwietnia 1986 r. stosunki uległy eskalacji, gdy w berlińskiej dyskotece wybuchła bomba. Spowodowało to obrażenia 63 amerykańskich żołnierzy i śmierć jednego żołnierza. Późnym wieczorem 15 kwietnia 1986 r. Stany Zjednoczone rozpoczęły wiele ataków w Libii.

Premier Wielkiej Brytanii, Margaret Thatcher, zezwoliła Siłom Powietrznym USA na wykorzystanie brytyjskich baz lotniczych do przeprowadzenia ataku, tylko jeśli Wielka Brytania wspierała prawo Ameryki do samoobrony wspierane przez ONZ. Atak został przeprowadzony, aby powstrzymać "zdolność Kaddafiego do eksportowania terroryzmu", oferując mu "zachęty i powody do zmiany jego przestępczego zachowania". Prezydent zwrócił się do narodu z Gabinetu Owalnego po rozpoczęciu ataków, powiedział

Kiedy nasi obywatele są atakowani lub wykorzystywani gdziekolwiek na świecie na bezpośrednie polecenie wrogich reżimów, będziemy reagować tak długo, jak długo będę w tym biurze.

Wielu krajom i Organizacji Narodów Zjednoczonych nie spodobała się decyzja Reagana o zbombardowaniu Libii. Organizacja Narodów Zjednoczonych stwierdziła, że Reagan naruszył "Kartę Narodów Zjednoczonych i prawo międzynarodowe".

Sprawa Iran-Contra

Reputacja Reagana została poważnie zraniona przez polityczny skandal Iran-Contra Affair. Rząd nielegalnie sprzedał Iranowi broń. Następnie wykorzystał zyski na wsparcie nikaraguańskiej grupy terrorystycznej zwanej Contras. Reagan powiedział Amerykanom, że nic nie wiedział o tym skandalu. Reagan sfinansował Contras, aby zwalczyć komunistyczny reżim Daniela Ortegi w Nikaragui, ale kiedy stał się zbyt drogi, Kongres uczynił nielegalnym płacenie Contras. W rezultacie, skandal w centrum sprawy i zatuszowanie sprawy po raz drugi wykorzystał nielegalne zyski do złamania prawa poprzez wspieranie terrorystów.

Jego doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych John Poindexter został oskarżony o wielokrotne przestępstwa, a następnie złożył rezygnację. Reagan później mianował byłego ambasadora Franka Carlucciego na miejsce Poindextera. Jego sekretarz obrony Caspar Weinberger został uznany za winnego, ale złożył rezygnację przed rozpoczęciem procesu. Reagan mianował później Carlucciego na stanowisko sekretarza obrony do końca jego kadencji. Oliver North, członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego Stanów Zjednoczonych, podał się do dymisji i został oskarżony o swój udział w tej sprawie. W lutym 1987 r. szef sztabu Białego Domu, Donald Regan, również podał się do dymisji z powodu trwającej między Reganem a pierwszą damą Reagana sprzeczki o zajęcie się tą sprawą.

Wkrótce powiedział Amerykanom, że to jego wina. Po tym jak Reagan powiedział prawdę, stał się bardziej popularny. W swoich przeprosinach, Reagan powiedział,

Zacznijmy od tej części, która jest najbardziej kontrowersyjna. Kilka miesięcy temu powiedziałem Amerykanom, że nie handluję bronią za zakładników. Moje serce i moje najlepsze intencje nadal mówią mi, że to prawda, ale fakty i dowody mówią mi, że tak nie jest.

Ostatecznie oskarżono czternastu urzędników administracji i wydano jedenaście wyroków skazujących, z których część została zwolniona w wyniku apelacji. Pozostali oskarżeni lub skazani zostali ułaskawieni przez prezydenta George'a H. W. Busha, który był wiceprezydentem w czasie tej sprawy.

Kompleksowa ustawa antypartyjna

W latach osiemdziesiątych XX wieku apartheid w Republice Południowej Afryki stawał się coraz bardziej gwałtowny i stanowił problem globalny. The Democrats in the Senate tried to pass the Anti-Apartheid Act in September 1985, but could not be overcome a Republican filibuster. Reagan postrzegał ją jako akt zmniejszający jego autorytet w zakresie planowania polityki zagranicznej. Stworzył własny zestaw sankcji, ale demokraci postrzegali je jako "rozmyte i nieskuteczne".

Ustawa została ponownie wprowadzona w 1986 r. i poddana pod głosowanie mimo republikańskich starań o jej zablokowanie, aby dać sankcjom Reagana czas na działanie. Przeszła ona przez Izbę z Reaganem publicznie przeciwko niej. Później Senat zatwierdził tę ustawę 84-14 głosami.

26 września 1986 r. Reagan zawetował ustawę mówiąc, że spowoduje ona "wojnę gospodarczą". Republikański senator Richard Lugar przewodniczył senatowi w sprawie uchylenia weta Reagana. Weto zostało wycofane przez Kongres (przez Senat 78 do 21, przez Izbę 313 do 83) 2 października. Unieważnienie weta było pierwszym w XX wieku w sprawie prezydenckiego weta w polityce zagranicznej.

W odpowiedzi na unieważnienie weta, Reagan powiedział:

Uważam, że nie są one najlepszym sposobem działania; krzywdzą samych ludzi, którym mają pomagać. Mam nadzieję, że te sankcje karne nie doprowadzą do większej przemocy i większych represji. Niemniej jednak nasza administracja będzie wdrażać prawo.

Space Shuttle Challenger

W 1986 roku, prom kosmiczny Challenger eksplodował, zabijając wszystkich na pokładzie. Cały kraj był zszokowany. Reagan przełożył swoje orędzie o stanie państwa z 1986 r. w wyniku tragedii. Po raz pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych przełożył orędzie o stanie państwa związkowego. Następnie Reagan zwrócił się do narodu. Reagan głośno powiedział,

Nigdy o nich nie zapomnimy, ani po raz ostatni nie widzieliśmy ich dziś rano, gdy przygotowywali się do podróży i machali na pożegnanie, "ześlizgnęli się z górki więzy ziemi", by "dotknąć oblicza Boga".

Reforma imigracyjna

W listopadzie 1986 r. Reagan podpisał ustawę o reformie i kontroli imigracyjnej. Pomogła ona niektórym imigrantom zdobyć pracę i stać się legalnymi obywatelami. W tym samym roku Statua Wolności została właśnie ponownie otwarta po remoncie. Reagan był na ceremonii otwarcia, gdy mówił,

Przepisy legalizacyjne zawarte w tej ustawie znacznie poprawią życie klasy jednostek, które teraz muszą ukrywać się w cieniu, bez dostępu do wielu korzyści płynących z wolnego i otwartego społeczeństwa. Wkrótce wielu z tych mężczyzn i kobiet będzie mogło wyjść na słońce, a ostatecznie, jeśli zechcą, mogą stać się Amerykanami.

Nominacje do Sądu Najwyższego

Podczas swojej kampanii w 1980 r. Reagan obiecał, że jeśli zostanie wybrany, nominuje pierwszą kobietę na stanowisko Associate Justice w Sądzie Najwyższym. W dniu 7 lipca 1981 r. nominował Sandrę Day O'Connor na miejsce odchodzącego na emeryturę Justice'a Pottera Stewarta. Reagan powiedział o O'Connorze:

[O'Connor] jest prawdziwie człowiekiem o wszystkich cechach, posiadającym te wyjątkowe cechy cierpliwości, uczciwości, inteligencji i poświęcenia dla dobra publicznego. Polecam ją wam i wzywam Senat do szybkiego, dwustronnego potwierdzenia, aby jak najszybciej zajęła swoje miejsce na dworze i miejsce w historii.

O'Connor został potwierdzony przez Senat Stanów Zjednoczonych głosami 99-0.

Podczas swojej drugiej kadencji w 1986 r. Reagan nominował Williama Rehnquista, który zastąpił Warrena E. Burgera na stanowisko szefa wymiaru sprawiedliwości. Nazwał Antonina Scalię, aby zapełnić puste miejsce pozostawione przez Rehnquista.

Po tym jak Associate Justice Lewis F. Powell, Jr. ogłosił przejście na emeryturę w czerwcu 1987 roku, Reagan nominował konserwatywnego prawnika Roberta Borka na jego miejsce w 1987 roku. Senator Ted Kennedy był zdecydowanie przeciwny Borkowi. Kennedy oskarżył Borka, że nie jest silny w kwestii praw stanowych, obywatelskich czy prawkobiet. Kennedy powiedział, że jeśli Bork się potwierdzi:

Ameryka Roberta Borka to ziemia, gdzie kobiety byłyby zmuszane do aborcji na zapleczu, czarni siedzieliby przy oddzielnych ladach obiadowych, policja mogłaby wyważyć drzwi obywateli w nocnych nalotach, uczniowie nie mogliby uczyć się o ewolucji, pisarze i artyści byliby cenzurowani za kaprys rządu, a drzwi sądów federalnych zostałyby zamknięte na palcach milionów obywateli, dla których sądownictwo jest - i często jest jedynym obrońcą praw jednostki, które są sercem naszej demokracji.

Nominacja Borka została odrzucona przez Senat Stanów Zjednoczonych w głosowaniu 58-42. Następnie Reagan nominował Douglasa H. Ginsburga, ale Ginsburg wycofał się z rozważań po ujawnieniu, że używał marihuany. Reagan później nominował Anthony'ego Kennedy'ego na miejsce Powella, Jr. i został potwierdzony głosem 97-0.

Mur berliński

W 1987 roku Reagan udał się do Berlina, by wygłosić przemówienie pod murem berlińskim. Tam właśnie wygłosił jedno ze swoich największych przemówień swojej prezydentury. Odnosząc się do Bramy Brandenburskiej i Muru Berlińskiego, powiedział,

Z zadowoleniem przyjmujemy zmiany i otwartość; wierzymy bowiem, że wolność i bezpieczeństwo idą ze sobą w parze, że postęp ludzkiej wolności może jedynie wzmocnić sprawę pokoju na świecie. Jest jeden znak, który Sowieci mogą zrobić, aby był on niepodważalny, aby radykalnie przyczynić się do postępu w sprawie wolności i pokoju. Panie Sekretarzu Generalny Gorbaczow, jeśli szuka pan pokoju, jeśli szuka pan dobrobytu dla Związku Radzieckiego i Europy Wschodniej, jeśli szuka pan liberalizacji, proszę przyjść tu do tej bramy. Panie Gorbaczow, proszę otworzyć tę bramę. Panie Gorbaczow... Panie Gorbaczow, proszę zburzyć ten mur!

Ustawa o swobodach obywatelskich z 1988 r.

W styczniu 1987 r. przedstawiciel USA Tom Foley wprowadził do Kongresu ustawę o wolności obywatelskiej z 1988 r. jako sposób na zadośćuczynienie dla internowanych przez Stany Zjednoczone Japończyków podczas II wojny światowej. Ustawa przeszła przez Izbę we wrześniu 1987 roku i została wysłana do Senatu, jeśli została przyjęta w kwietniu 1988 roku.

Reagan podpisał Ustawę o Wolnościach Obywatelskich do prawa 10 sierpnia 1988 r., przyznając 20 000 USD z płatnościami rozpoczynającymi się w roku 1990. W sumie 82.219 Japończyków i Amerykanów otrzymało czeki.

Koniec zimnej wojny

Podczas swojej kadencji prezydent Reagan widział zmianę w kierunku sowieckiego przywództwa z Michailem Gorbaczowem. Miesiąc po przemówieniu na murze berlińskim Gorbaczow ogłosił swoje plany współpracy z Reaganem nad umową o dużym uzbrojeniu. Reagan i Gorbaczow podpisali Traktat o Siłach Nuklearnych średniego zasięgu, który zakazał wystrzeliwania broni jądrowej między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim.

Kiedy Reagan odwiedził Moskwę na czwartym szczycie w 1988 roku, był postrzegany przez Sowietów jako celebryta. Pewien dziennikarz zapytał prezydenta, czy nadal uważa Związek Radziecki za złe imperium. "Nie", odpowiedział, "Mówiłem o innym czasie, innej epoce". W listopadzie 1989 roku, dziesięć miesięcy po odejściu Reagana, mur berliński został zburzony, 3 grudnia 1989 roku na szczycie na Malcie oficjalnie ogłoszono zimną wojnę, a dwa lata później Związek Radziecki upadł.

Koniec prezydencji w Reaganie

Reagan opuścił urząd z wysokimi notowaniami 20 stycznia 1989 roku, kiedy jego wiceprezydent George H. W. Bush został prezydentem. Reagan i jego żona, Nancy, wkrótce wrócili do domu w Bel Air w Los Angeles w Kalifornii. W latach po jego odejściu, czas sprawowania urzędu przez Reagana był postrzegany jako jeden z najlepszych i jest porównywany do czasu Franklina D. Roosevelta i Johna F. Kennedy'ego.

Reagans machający z limuzyny podczas Parady Inauguracyjnej, 1981 r.


Reagan chodził do swojej limuzyny chwilę przed tym jak został zastrzelony przez Johna Hinckleya


Reagan wygłasza w telewizji przemówienie z Gabinetu Owalnego na temat swojego planu gospodarczego, Reaganomics, lipiec 1981 r.


Odtwarzanie mediów Przewodniczący Reagan odpowiadający na epidemię AIDS na forum grupy badawczej ds. walki z AIDS


Reagan zwraca się do Krajowego Stowarzyszenia Ewangelików, 1983 r.


Reagan i George Shultz spotykają się z premierem Eugenią Charles z Dominiki w Gabinecie Owalnym na temat wydarzeń w Grenadzie, w listopadzie 1983 r.


Reagan prowadzi kampanię reelekcji w Endicott w Nowym Jorku.


Inauguracja Reagana jako prezydenta w Białym Domu, styczeń 1985 r.


Reagan z Michailem Gorbaczowem na szczycie w Reykjaviku, październik 1986 r.


Odtwarzanie mediów Reagan z Pierwszą Damą Nancy Reagan mówiąc o kampanii "Po prostu powiedz nie".


Spotkanie Reagana z członkami Kongresu Stanów Zjednoczonych w sprawie planów ataku na Libię po bombardowaniach, kwiecień 1986 r.


Reagan wysłuchuje raportu Tower z Johnem Towerem i Edmundem Muskie w Białym Domu, luty 1987 r.


Odtwarzanie mediów Reagan zwrócił się do narodu w związku z tą sprawą i wziął na siebie pełną odpowiedzialność, marzec 1987 r.


Odtwarzanie mediów Odpowiedź Reagana na pierwszą wersję ustawy antypartyjnej, październik 1985 r.


The Reagans na nabożeństwie żałobnym dla załogi Challengera, 1986 r.


Odtwarzanie mediów Uwagi Reagana na temat ustawy o reformie i kontroli imigracyjnej, listopad 1986 r.


Odtwarzanie mediów Prezydent Reagan zwraca się do narodu w sprawie nominacji Roberta Borka do Sądu Najwyższego, październik 1987 r.


Odtwarzanie mediów Reagan przemawia pod Bramą Brandenburską Muru Berlińskiego, rzucając Gorbaczowowi wyzwanie, by "zburzył ten mur".


Reagan pożegnał się z Marine One krótko po tym, jak George H. W. Bush został prezydentem w styczniu 1989 roku.

Prezydencja, 1989-2004

Wystąpienia publiczne

Po opuszczeniu biura, Reagan i jego żona Nancy mieszkali w Bel Air w Los Angeles. Odwiedzili też swoje ranczo, Rancho del Cielo. Reagan wygłosił przemówienie podczas republikańskiego zjazdu narodowego w 1992 r., w którym poparł kampanię reelekcji Busha w wyborach prezydenckich w 1992 r.

W listopadzie 1991 r. w Simi Valley w Kalifornii została poświęcona i otwarta dla publiczności Biblioteka Prezydencka Ronalda Reagana.

W czerwcu 1989 roku Reagan został uhonorowany Rycerstwem Honorowym i otrzymał OrderŁaźni nadany przez królową Elżbietę II. W 1993 r. otrzymał prezydencki Medal Wolności od prezydenta George'a H. W. Busha. Był pierwszym byłym, żyjącym prezydentem, który otrzymał ten zaszczyt. Wkrótce potem Fundacja Prezydenta Ronalda Reagana stworzyła Nagrodę Wolności Ronalda Reagana dla ludzi, którzy dokonali wielkiej zmiany na rzecz wolności.

W 1990 roku Reagan napisał autobiografię zatytułowaną "An American Life".

Nawet po tym, jak odszedł z biura, Reagan miał bliską przyjaźń zarówno z Thatcherem, jak i Gorbaczowem. Często odwiedzali go w jego domu.

W maju 1994 roku, Reagan, wraz z byłymi prezydentami Geraldem Fordem i Jimmym Carter'em, napisał do Izby Reprezentantów USA o poparciu dla zakazu "półautomatycznej broni szturmowej".

Napad

13 kwietnia 1992 roku Reagan został zaatakowany przez antynuklearnego demonstranta podczas przemówienia odbierającego nagrodę od Krajowego Stowarzyszenia Nadawców w Las Vegas. Protestującym był Richard Paul Springer. Rozbił on 2-metrową (60 cm) 30-funtową (13,5 kg) kryształową figurkę orła, którą nadawcy przekazali Reaganowi. Kawałki szkła trafiły w Reagana, ale nie odniósł on obrażeń.

Springer był założycielem grupy antynuklearnej zwanej Setną Małpą. Po jego aresztowaniu pod zarzutem napadu, rzecznik Secret Service nie powiedział, jak Springer ominął agentów. Później Springer przyznał się do winy przed federalnym oskarżeniem o ingerencję w Secret Service, ale inne zarzuty o napaść i walkę z oficerami zostały oddalone.

Kwestie zdrowotne

Na początku swojej prezydentury Reagan zaczął nosić aparat słuchowy, najpierw w prawym, a później również w lewym uchu. W 1985 roku w Narodowym Wojskowym Centrum Medycznym Waltera Reeda w Bethesda, Maryland, usunięto mu raka jelita grubego i skóry. W 1987 roku Reagan przeprowadził operację usunięcia polipa nosa. Również w tym roku, Reagan rozpoczął operację powiększonej prostaty.

W 1994 roku u Reagana zdiagnozowano chorobę Alzheimera.

W dniu 5 listopada 1994 r. Reagan napisał publiczny list o chorobie Alzheimera:

Ostatnio powiedziano mi, że jestem jednym z milionów Amerykanów, którzy będą cierpieć na chorobę Alzheimera... W tej chwili czuję się całkiem dobrze. Zamierzam żyć przez resztę lat, które Bóg dał mi na tej ziemi, robiąc to, co zawsze robiłem... Rozpoczynam teraz podróż, która zaprowadzi mnie do zachodu słońca mojego życia. Wiem, że dla Ameryki zawsze będzie jasny wschód słońca przed nami. Dziękuję wam, moi przyjaciele. Niech Bóg was zawsze błogosławi.

Po ogłoszeniu jego choroby, wiele osób wysłało listy popierające do jego domu w Kalifornii. Pojawiła się również opinia oparta na niedokończonych dowodach, że Reagan wykazywał objawy upadku psychicznego jeszcze podczas pracy.

W 1995 roku Instytut Badawczy Ronalda i Nancy Reagan został poświęcony w Chicago, Illinois. Jest to instytucja, która może pomóc ludziom z chorobą Alzheimera i Parkinsona.

Reagan wpadł do swojego domu w Bel Air 13 stycznia 2001. Złamał sobie biodro. Złamanie zostało naprawione następnego dnia. Reagan, 89 lat, wrócił do domu później w tym tygodniu, ale potem musiał odbyć trudną fizykoterapię w domu.

Biały Dom wspomnienia korespondentów

W swoich wspomnieniach była korespondentka Białego Domu CBS Lesley Stahl pamięta o swoim ostatnim spotkaniu z prezydentem w 1986 roku,

Reagan nie zdawał się wiedzieć, kim jestem... Ojej, on jest gonzo, tak mi się wydawało. Muszę dziś wieczorem wyjść na trawnik i powiedzieć moim rodakom, że prezydent Stanów Zjednoczonych jest unikającym kosmicznego kadeta.

Ale potem, na końcu, odzyskał czujność. Tak jak ona to opisała,

Byłem tak blisko zgłoszenia, że Reagan był stary.

Ostatnie lata

W miarę upływu lat choroba Alzheimera powoli niszczyła zdolności umysłowe Reagana. Był w stanie rozpoznać tylko kilka osób, w tym jego żonę, Nancy. Pozostał aktywny przez ostatnie lata. Spacerował po parkach w pobliżu swojego domu i na plażach, regularnie grał w golfa, a do 1999 roku często udawał się do swojego biura w pobliskim Century City.

W dniu 6 lutego 2001 r. Reagan ukończył 90 lat, stając się trzecim byłym prezydentem (pozostali dwaj to John Adams i Herbert Hoover, a Gerald Ford, George H. W. Bush i Jimmy Carter osiągnęli później 90 lat).

Występy publiczne Reagana stały się znacznie rzadsze wraz z postępem choroby. Jego rodzina zdecydowała, że będzie żył w cichej, półizolacji z żoną Nancy. Nancy Reagan powiedziała Larry'emu Kingowi CNN w 2001 roku, że bardzo niewielu gości mogło zobaczyć jej męża, ponieważ uważała, że "Ronnie będzie chciał, aby ludzie pamiętali go takim, jakim był". W tym samym roku, córka Reagana, MaureenReagan, zmarła na czerniaka w wieku 60 lat.

USSRonald Reagan(CVN-76) został ukończony w 2001 roku. Uroczystość odbyła się w marcu 2001 roku. Żona Reagana, Nancy, poprowadziła ceremonię. Ona ochrzciła statek. Reagan nie mógł iść, bo był bardzo chory.

Po zdiagnozowaniu i śmierci męża, Nancy została zwolenniczką badań nad komórkami macierzystymi. Wezwała Kongres i prezydenta George'a W. Busha do wsparcia federalnych funduszy na badania nad embrionalnymi komórkami macierzystymi. Prezydent Bush sprzeciwił się temu pomysłowi. W 2009 roku pochwaliła prezydenta Baracka Obamę za zniesienie ograniczeń dotyczących takich badań. Pani Reagan uważała, że może to doprowadzić do wyleczenia choroby Alzheimera. Nancy zmarła 6 marca 2016 roku w wieku 94 lat.

Ronald i Nancy Reagan w 1992 r. w Los Angeles po opuszczeniu prezydencji.


Były prezydent Ronald Reagan wraca do Białego Domu, aby odebrać prezydencki Medal Wolności od prezydenta George'a H. W. Busha w 1993 r.


Reagan z Gorbaczowem na ranczu Reagana, Rancho del Cielo, 1992 r.


The Reagans (centrum) na pogrzebie stanowym Richarda Nixona, 1994 r.


The Reagans z modelem USS Ronalda Reagana z dyrektorem generalnym Williamem Frickiem, maj 1996 r.

Śmierć i pogrzeb

W dniu 5 czerwca 2004 r. Reagan zmarł w wieku 93 lat na zapalenie płuc wywołane chorobą Alzheimera w swoim domu w Bel Air, Los Angeles, Kalifornia. Krótko po jego śmierci Nancy Reagan wydała oświadczenie, w którym stwierdziła: "Moja rodzina i ja chcielibyśmy, aby świat wiedział, że prezydent Ronald Reagan zmarł po 10 latach choroby Alzheimera w wieku 93 lat. Doceniamy modlitwy wszystkich."

Reagan otrzymał pogrzeb państwowy. Pogrzeb stanowy Reagana był pierwszym w Stanach Zjednoczonych od czasów Lyndona B. Johnsona w 1973 roku. Pogrzeb odbył się 11 czerwca w Waszyngtońskiej Katedrze Narodowej, a przewodniczył mu były senator Stanów Zjednoczonych w Missouri, John Danforth. Na pogrzeb poszli prezydent George W. Bush i byli prezydenci Gerald Ford, Jimmy Carter, George H. W. Bush i Bill Clinton. Pierwsza Lady Laura Bush i byłe pierwsze damy Betty Ford, Rosalynn Carter i Barbara Bush również poszły.

Była Pierwsza Dama Lady Bird Johnson nie poszła na pogrzeb z powodu złego stanu zdrowia. Wielebny Billy Graham, który był pierwszym wyborem Reagana, aby poprowadzić pogrzeb, nie mógł pojechać, ponieważ wracał do zdrowia po operacji. Sędzia Sądu Najwyższego Sandra Day O'Connor również poszła na pogrzeb i dostarczyła fragment z Biblii. Pogrzeb poprowadził bliski przyjaciel Reagana i pastor Michael Wenning.

Na pogrzeb Reagana udali się także zagraniczni przywódcy, Michaił Gorbaczow, premier Wielkiej Brytanii Tony Blair, kanclerz Niemiec Gerhard Schröder, premier Włoch Silvio Berlusconi oraz tymczasowi prezydenci Afganistanu Hamid Karzai i Ghazi al-Yawer z Iraku. Były premier Zjednoczonego Królestwa Margaret Thatcher, były premier Kanady Brian Mulroney oraz obaj byli prezydenci George H. W. Bush i George W. Bush wygłosili mowy pochwalne.

Reagan został pochowany później tego dnia w podziemnym skarbcu w Bibliotece Prezydenckiej Ronalda Reagana. W jego grobowcu jest napisane,

Wiem w głębi serca, że człowiek jest dobry. Że to, co jest dobre, zawsze w końcu zwycięży. I że jest cel i wartość dla każdego życia.

Trumna Reagana leżąca w stanie Capitol Rotunda w Stanach Zjednoczonych w dniu 9 czerwca 2004 r.


Reaganowie są pochowani w grobowcu w Bibliotece Prezydenckiej Ronalda Reagana.

Małżeństwa

Reagan poznał Jane Wyman podczas filmowania Brata Szczura w 1938 roku. Poprosił Wymana, by się z nim ożenił w Chicago Theatre. Pobrali się 20 stycznia 1940 roku w Glendale w Kalifornii. Mieli dwójkę dzieci: Michael (adoptowany) i Maureen Reagan. Mieli trzecie dziecko, Christine Reagan, ale ona urodziła się martwa. Wraz z rosnącą karierą polityczną Reagana i śmiercią ich dziecka, w 1948 roku Wyman ogłosił rozwód. Rozwód był ostateczny w 1949 roku.

W 1949 roku, kilka miesięcy po rozwodzie z Wymanem, Reagan poznał Nancy Davis. Davis była aktorką, która przypadkowo została wymieniona jako komunistka i poprosiła Reagana o pomoc. Po tym jak Reagan pomógł Davisowi, oboje zaczęli się spotykać. Trzy lata później, Reagan poprosił Davisa o rękę w Beverly Hills, w Kalifornii. Pobrali się 4 marca 1952 roku w Hollywood w Kalifornii. Razem mieli dwoje dzieci: Ron i Patti Reagan.

Wyman zmarł z przyczyn naturalnych 10 września 2010 roku. Miała 90 lat. Nancy przeżyła męża o jedenaście lat. Zmarła 6 marca 2016 roku na niewydolność serca. Miała 94 lata.

Ronald i Nancy Reagan w Kalifornii w 1964 r.

Wyróżnienia

W 2000 roku Ronald i Nancy Reagan otrzymali Złoty Medal Kongresu w "uznaniu za służbę dla swojego narodu".

W sierpniu 2004 r. hołd dla Reagana został okazany na republikańskim zjeździe narodowym w 2004 r., przedstawionym przez jego syna, Michaela Reagana.

W czerwcu 2007 r. Reagan otrzymał Order Orła Białego z rąk Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego za działalność Reagana na rzecz zakończenia komunizmu w Polsce. Nancy Reagan pojechała do Warszawy, by odebrać odznaczenie dla swojego męża.

W dniu 3 czerwca 2009 r. w rotundzie Capitol w Stanach Zjednoczonych dodano posąg Reagana. Pomnik reprezentuje stan Kalifornia w National Statuary Hall Collection. Po śmierci Reagana, obie główne amerykańskie partie polityczne zgodziły się na umieszczenie pomnika Reagana zamiast pomnika Thomasa Starra Kinga.

Również w czerwcu 2009 roku prezydent Obama podpisał ustawę o Komisji Stulecia Ronalda Reagana. Stworzyła ona komisję do planowania działań z okazji zbliżającej się stulecia urodzin Reagana.

W dniu 4 lipca 2011 r. w Londynie został zaprezentowany pomnik Reagana. Znajduje się on na zewnątrz Ambasady Amerykańskiej na Grosvenor Square. W uroczystości miała wziąć udział żona Reagana, Nancy, ale nie wzięła w niej udziału. Była sekretarz stanu Condoleezza Rice zajęła jej miejsce i przeczytała oświadczenie od niej. Premier Wielkiej Brytanii podczas prezydentury Reagana, baronowa Thatcher, również nie mogła uczestniczyć w ceremonii z powodu złego stanu zdrowia.

Statuetka Reagana została zaprezentowana w listopadzie 2011 roku w Warszawie. Był tam Prezydent RP Lech Wałęsa.

W 2011 roku Reagan został dodany do Narodowej Galerii Sław Radia.

Od 2011 roku, 6 lutego jest znany jako Dzień Ronalda Reagana w 21 stanach w całych Stanach Zjednoczonych dla uczczenia jego urodzin.

W 2016 roku Ronald i Nancy Reagan zostali uhonorowani w programieprezydenckim 1 $1 Coin Program w sierpniu 2016 roku. Był ostatnim prezydentem wyróżnionym w tym programie.

W sierpniu 2017 roku sekretarz Labor Alexander Acosta uhonorował Reagana w Sali Honorowej Laboratorium jako edycję pomnika w 2017 roku.

Pomnik Reagana w Narodowej Zbiorze Sali Statuarskiej


Reagan w sprawie prezydenckiej edycji Programu Monetarnego 1 USD w 2016 r.

Prezentacja kultury

W 1991 r. w filmie kryminalno-Thriller Point Break, maska twarzy Reagana noszona jest przez przywódcę (Patricka Swayze) "Byłych Prezydentów", bandę rabusiów noszących maski twarzy byłych prezydentów podczas napadów na banki.

W 2000 roku w psychologicznym horrorze American Psycho, Reagan został omówiony pod koniec filmu, czy jest psychopatą, czy niewinnym starcem w związku z aferą Iran-Contra.

W 2001 roku Richard Crenna zagrał Reagana w filmie telewizyjnym Oliver Stone TheDay Reagan Was Shot. W 2007 roku ukazała się zmontowana wersja jego dziennika zatytułowana The Reagan Diaries. Stał się on bestsellerem New York Times'a. W 2007 roku ukazała się jego wersja dziennika "The Reagan Diaries".

Aktor głosowy Hank Azaria trzykrotnie (1993, 1994 i 2012) zagrał Reagana w The Simpsons. Harry Shearer powiedział, że postać Simpsonsa Pan Burns jest inspirowany przez Reagana. Seth MacFarlane zagrał Reagana w "American Dad!" i "Family Guy" w specjalnych odcinkach.

W historii Saturday Night Live, Reagan był grany przez Phila Hartmana, Randy'ego Quaida i Robina Williamsa. W krótkim komediowym wideo z 2010 roku, Presidential Reunion, aktor Jim Carrey zagrał ducha Reagana próbując rozmawiać z Barackiem Obamą o firmach bankowych i mediach.

W 2014 roku Reagana zagrał brytyjski aktor Alan Rickman w filmie "Butler" Lee Danielsa.

W 2015 roku Bill O'Reilly opublikował Killing Reagan, piątą książkę z jego serii Killing. Obejmuje ona próbę zamachu na Reagana w marcu 1981. Rok później, National Geographic Society ogłosiło, że na podstawie tej książki powstaje film telewizyjny. Film "Killing Reagan" miał swoją premierę 16 października 2016 roku na National Geographic, a w roli Reagana wystąpił aktor Tim Matheson. Pod koniec 2015 roku, aktor Bruce Campbell zagrał Reagana w drugim sezonie kryminalnego dramatu suspensyjnego Foxa, serii Fargo.

W marcu 2018 roku potwierdzono, że aktor Dennis Quaid zagra Reagana w nadchodzącym filmie, zatytułowanym Reagan, który będzie oparty na życiu Reagana. David Henrie zagra młodszego Reagana w tym filmie.

W październiku 2018 r. biblioteka Reagana wystawiła publicznie trzy holografy Reagana: jeden, w którym Reagan przebywa w Gabinecie Owalnym, drugi, w którym był w pociągu podczas kampanii w 1984 r. i jeden w swoim Rancho del Cielo.

Stare nagrania Reagana i jego podobizny zostały wykorzystane do gry wideo z pierwszoosobową strzelaniną 2020 Call of Duty: Black Ops Cold War.

Późniejszy brytyjski aktor Alan Rickman zagrał Reagana w "Butlerze" (2014)

Dziedzictwo

Reagan, przez opinię publiczną, jest jednym z najpopularniejszych amerykańskich prezydentów. Jego spuścizna jest mocno podziwiana przez wielu konserwatystów i republikanów. Ci, którzy podziwiają Reagana, są czasami nazywani koalicjantami Reagana.

Według USA Today, "Reagan zmienił amerykańską prezydencję w sposób, który tylko nieliczni byli w stanie." Jego rola w zimnej wojnie sprawiła, że jego wizerunek stał się bardziej popularny jako innego rodzaju przywódcy, ponieważ zarówno Reagan jak i Gorbaczow chcieli zakończyć napięcia nuklearne i wojnę.

Reagan zajął trzecie miejsce wśród prezydentów po II wojnie światowej w sondażu Rasmussen Reports z 2007 r., piąte w sondażu ABC 2000, dziewiąte w innym sondażu Rasmussena z 2007 r. i ósme w sondażu przeprowadzonym pod koniec 2008 r. przez brytyjski dziennik The Times. W 2011 r. brytyjscy historycy opublikowali sondaż, w którym ocenili amerykańskich prezydentów. Ten sondaż brytyjskich ekspertów w dziedzinie amerykańskiej historii i polityki powiedział, że Reagan jest ósmym największym amerykańskim prezydentem.

Reagan był do tej pory najstarszym prezydentem i był wspierany przez młodych wyborców, którzy w rezultacie zaczęli wspierać partię republikańską.

Reagan jest nawet podziwiany przez ludzi z przeciwnej partii, Partii Demokratycznej. Demokraci, którzy popierają Reagana, są nazywani Reagan Demokratami. Jego prezydentura nazywana jest czasami Era Reagana z powodu zmian, które przyniosła za czasów prezydentury Reagana. W swoim ojczystym stanie Kalifornia, Reagan jest postrzegany jako bohater. Reagan jest znany z dowcipnego uroku i ciepłego optymizmu.

Spuścizna jego polityki gospodarczej jest nadal podzielona między ludzi, którzy uważają, że rząd powinien być mniejszy, a tych, którzy uważają, że rząd powinien odgrywać bardziej aktywną rolę w regulacji gospodarki. Podczas gdy niektóre z jego polityk zagranicznych były kontrowersyjne, wielu dziękuje Reaganowi za pokojowe zakończenie zimnej wojny.

Reagan w Minneapolis, Minnesota, 1982 r.

Powiązane strony

• Lista rzeczy nazwanych imieniem Ronalda Reagana
• Spraw, by Ameryka ponownie stała się wielka
• Era Reagana
• Reaganomika
• Jedenaste przykazanie
• USS Ronald Reagan (CVN-76)
• Co zrobiłby Reagan?

Herb Reagana