Dwight D. Eisenhower

Wczesne życie

Dwight David Eisenhower urodził się 14 października 1890 r. w Denison w Teksasie. Był trzecim z siedmiu synów. Jego matka pierwotnie nadała mu imię David Dwight, ale po jego narodzinach zamieniła dwa imiona, aby w rodzinie nie było dwóch Dawidów.

W 1892 r. rodzina przeniosła się do Abilene w stanie Kansas, które Eisenhower uważał za swoje rodzinne miasto. Dwight bardzo zainteresował się odkrywaniem świata na zewnątrz. Uczył się o polowaniu i łowieniu ryb, gotowaniu i grze w karty od niejakiego Boba Davisa, który obozował nad rzekąSmoky Hill.

Eisenhower uczęszczał do liceum w Abilene. Ukończył ją w 1909 roku. On i brat Edgar chcieli iść na studia, ale nie mieli wystarczająco dużo pieniędzy. Zdecydowali się więc na różne lata nauki w college'u, podczas gdy jeden z nich pracował, aby zarobić pieniądze na czesne.

Edgar był na pierwszym turnusie w szkole, a Dwight pracował jako nocny nadzorca w Belle Springs Creamery. Kiedy Edgar poprosił o drugi rok, Dwight zgodził się i pracował przez drugi rok. W tym czasie, przyjaciel o imieniu "Swede" Hazlett starał się o przyjęcie do Akademii Marynarki Wojennej. Chciał on, aby Dwight złożył podanie do tej szkoły, ponieważ nie było tam czesnego. Eisenhower poprosił swojego senatora, Josepha L. Bristowa, o rozważenie przyjęcia do Annapolis lub West Point. Mimo że Eisenhower był jednym z laureatów konkursu egzaminów wstępnych, okazał się za stary na Akademię Marynarki Wojennej. Przyjął więc nominację do West Point w 1911 roku.

W West Point Eisenhowerowi podobały się tradycje i sport. Jeśli chodzi o sport, Eisenhower powiedział później, że "nie dostanie się do drużyny baseballowej w West Point było jednym z największych rozczarowań w moim życiu, a może nawet największym". W 1912 roku wstąpił do drużyny futbolowej i był w niej starterem jako running back i linebacker. Zmierzył się z legendarnym Jimem Thorpe z Carlisle Indians. W następnym meczu, który był ostatnim, w którym zagrał, Eisenhower doznał kontuzji kolana, którą odniósł podczas jazdy konnej i na ringu bokserskim, więc zajął się szermierką i gimnastyką.

Eisenhower pełnił później funkcję trenera juniorów i cheerleaderki. Ukończył szkołę w połowie rocznika 1915. Klasa ta stała się znana jako "klasa, na którą spadły gwiazdy", ponieważ 59 jej członków zostało oficerami generalnymi.

Kariera wojskowa

Eisenhower urodził się w rodzinie, która nie miała zbyt wiele pieniędzy. W 1911 roku wstąpił jako kadet do Akademii WojskowejStanów Zjednoczonych w West Point, a jako oficer służył w wielu różnych miejscach, m.in. w Strefie Kanału Panamskiego, Waszyngtonie i na Filipinach. W czasie II wojny światowej był generałem. Kierował inwazją na Maroko i Algierię podczas Kampanii Północnoafrykańskiej. Został 5-gwiazdkowym generałem i był Naczelnym Dowódcą Aliantów podczas operacji Overlord (atak na Niemcy, który był jedną z najważniejszych bitew wojny).

Po zakończeniu II wojny światowej został uznany za bohatera wojennego. W wyborach prezydenckich w 1952 r. amerykańska opinia publiczna błagała Eisenhowera, by kandydował na prezydenta. Eisenhower (którego poglądy polityczne nie były wówczas znane) wstąpił do Partii Republikańskiej. Na swojego kandydata na wiceprezydenta wybrał Richarda Nixona i wygrał wybory, pokonując Adlai Stevensona II.

Prezydencja

Pełnił swoją funkcję przez dwie kadencje w latach 1953-1961. Eisenhower był pierwszym prezydentem Stanów Zjednoczonych, który był prezydentem wszystkich 50 stanów.

Na początku swojej pierwszej kadencji, nadzorował zawieszenie broni (które przerwało walki) podczas wojny koreańskiej. Stworzył NASA (program kosmiczny Stanów Zjednoczonych), który rozpoczął wyścig kosmiczny ze Związkiem Radzieckim. Eisenhower uważał, że Stany Zjednoczone nie powinny próbować toczyć wojen za granicą, ale zamiast tego powinny wyprodukować więcej broni jądrowej, aby mieć przewagę w zimnej wojnie. Stany Zjednoczone były w stanie utrzymać Związek Radziecki w ryzach bez wydawania dużych pieniędzy. Z tego powodu rząd USA miał zrównoważony budżet w czasie jego prezydentury i nie musiał pożyczać pieniędzy.

Zastraszył Związek Radziecki, dając mu do zrozumienia, że Stany Zjednoczone odpowiedzą na każdy akt agresji użyciem broni jądrowej. Ta polityka nazywana jest brinkmanship, new look i massive retaliation. Zezwolił również na szpiegowanie Związku Radzieckiego, ale kiedy amerykański samolot szpiegowski przypadkowo rozbił się w Związku Radzieckim pod koniec kadencji Eisenhowera, zraniło to stosunki między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim.

McCarthyism (kiedy senator Joseph McCarthy oskarżał setki ludzi o bycie komunistycznymi szpiegami bez dowodów) był również problemem podczas jego prezydentury. Eisenhower nie lubił Josepha McCarthy'ego i próbował go obalić za kulisami, ale nie lubił robić sobie wrogów, więc nie mówił o nim zbyt wiele.

W kraju gospodarka miała się bardzo dobrze, a naród był zamożny. Eisenhower nadzorował tworzenie systemu autostrad międzystanowych i stworzył Departament Zdrowia, Edukacji i Opieki Społecznej. Eisenhower był umiarkowanym konserwatystą (blisko środka politycznego spektrum). Chciał kontynuować niektóre programy New Deal, takie jak Social Security, ale jednocześnie chciał, aby rząd był ograniczony. Na początku wielu krytykowało go za to, że nie robił wystarczająco dużo, by dać prawa obywatelskie Afroamerykanom, ale później w czasie swojej prezydentury podpisał dwie ustawy o prawach obywatelskich i wysłał wojska federalne do Topeki w stanie Kansas, by upewnić się, że szkoły zostały zdesegregowane.

Dziedzictwo

Kiedy prezydentura Eisenhowera dobiegała końca, nie był on zbyt popularny wśród uczonych. Z czasem jego reputacja powoli się poprawiła i obecnie historycy powszechnie uważają go za dobrego prezydenta.

We wrześniu 2020 roku w Waszyngtonie zostanie poświęcony prezydencki pomnik ku czci Eisenhowera.