Internowanie Amerykanów pochodzenia japońskiego w czasie II wojny światowej

Rozpoczyna się internowanie

“	[Moja rodzina była] Amerykanami. [Byliśmy] obywatelami tego kraju. Nie mieliśmy nic wspólnego z wojną. Po prostu tak się złożyło, że wyglądaliśmy jak ludzie, którzy zbombardowali Pearl Harbor. Ale bez oskarżeń, bez procesu, bez należytego procesu - [najważniejszej części] naszego systemu sprawiedliwości - zostaliśmy podsumowani, wszyscy Japończycy na Zachodnim Wybrzeżu, gdzie [większość z nas mieszkała], i wysłani do 10 obozów internowania z drutem kolczastym - obozów więziennych, naprawdę, z wieżami [strażniczymi], karabinami maszynowymi wycelowanymi w nas... Byłem pięciolatkiem... Straciliśmy wszystko. - George Takei	”

W lutym 1942 roku prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał Executive Order 9066. Rozkaz ten mówił, że ludzie, którzy mieszkali w niektórych częściach kraju, mogą zostać z nich usunięci z jakiegokolwiek powodu. Chociaż w rozkazie nie użyto dokładnych słów "Japońscy Amerykanie", ludzie wiedzieli, że to właśnie ci ludzie zostaną usunięci z tych obszarów. Obszary te obejmowały całą Kalifornię oraz zachodnie części Oregonu, Waszyngtonu i Arizony. (Zobacz obszar oznaczony jako "strefa wykluczenia" na mapie na tej stronie.) To właśnie tam mieszkała większość Japończyków w tamtym czasie.

Aby uniemożliwić Japończykom samodzielne opuszczenie tych terenów, rząd zabronił wielu z nich podejmowania pieniędzy z kont bankowych. To utrudniało im przeprowadzkę.

Japońscy Amerykanie dostali tylko 48 godzin na wyjazd do obozów internowania w innych stanach. Pozwolono im zabrać ze sobą tylko jedną torbę, nie mogli wnosić radia ani aparatów fotograficznych.

Kto był internowany

W sumie Stany Zjednoczone zmusiły do internowania w obozach ponad 110 000 Amerykanów japońskiego pochodzenia.

Około 80% Japończyków mieszkających w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów i zamieszkania w obozach dla internowanych. Ponad trzech na pięciu z tych ludzi urodziło się w Stanach Zjednoczonych i było ich obywatelami. Około połowę osób wysłanych do obozów stanowiły dzieci.

Większość japońskich Amerykanów, którzy zostali internowani, mieszkała w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych. W stanie Hawaje mieszkało około 160 000 Japończyków, ale tylko nieco ponad 1000 z nich zostało internowanych. Ponieważ w tak małym stanie mieszkało tak wielu Japończyków, internowanie ich byłoby prawie niemożliwe.

Wewnątrz obozów

Istniały trzy agencje rządowe, które prowadziły obozy. Dziewięćdziesiąt procent Amerykanów japońskich przebywało w obozach prowadzonych przez War Relocation Authority (WRA). W obozach WRA mieszkali tylko Japończycy.

Dziesięć procent Japończyków znalazło się w obozach dla ras mieszanych. Były one prowadzone albo przez Służbę Imigracji i Naturalizacji (INS) albo przez Armię Stanów Zjednoczonych. Wiele różnych osób zostało internowanych w obozach INS i Armii Stanów Zjednoczonych. Byli to między innymi:

• Imigranci niemieccy i włoscy
• Niemieccy Amerykanie i Włoscy Amerykanie
• Niektórzy uchodźcy
• Marynarze handlowi z Niemiec i Włoch, których statki zostały zajęte przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych oraz pasażerowie tych statków

Obozy WRA były otoczone drutem kolczastym. Były też strzeżone przez żołnierzy, którzy czekali na wieżach strażniczych z bronią w ręku. Niektórzy ludzie zostali zastrzeleni. Na przykład James Wakasa, który wyszedł poza ogrodzenie z drutu kolczastego, został zastrzelony i zabity. Strażnik, który go zastrzelił, powiedział, że Wakasa próbował uciec, ale Japończycy w obozie nie uwierzyli strażnikowi. Większość obozów znajdowała się wiele mil od wybrzeża, często na terenach wiejskich. Wiele z nich znajdowało się na pustyni, co było niewygodne dla wielu Japończyków, którzy nie byli przyzwyczajeni do tego typu klimatu. Oznaczało to również, że nawet gdyby ktoś uciekł, nie miałby dokąd pójść.

W obozach ludzie musieli stać w kolejce, żeby coś zjeść lub pójść do łazienki.

Jednym z najsłynniejszych obozów był Manzanar, który znajdował się w Kalifornii. Wysłano tam wielu Japończyków z Los Angeles i San Francisco. Inne obozy to Poston w Arizonie i Minidoka w Idaho. Było też kilka obozów poza zachodnią częścią Stanów Zjednoczonych, takich jak Jerome w Arkansas. Przed wysłaniem do obozów Japończycy byli często stłoczeni na małych przestrzeniach, takich jak tory wyścigowe.

Obozy starały się zapewnić opiekę medyczną. Wiele osób, które pracowały w szpitalach obozowych to japońscy lekarze i pielęgniarki, którzy mieszkali w obozach dla internowanych. Jednak nie było wystarczającej liczby lekarzy i pielęgniarek, ani wystarczającej ilości środków medycznych. Również warunki panujące w obozach przyczyniły się do powstania niektórych chorób. Na przykład:

• Ponieważ obozy były tak zatłoczone, choroby zakaźne łatwo się rozprzestrzeniały. Choroby te obejmowały dur brzuszny, ospę, koklusz, grypę, błonicę i gruźlicę. W obozach można było podawać szczepionki, aby zapobiec niektórym z tych chorób, jak dur brzuszny i ospa, ale nie innym.
• Złe warunki sanitarne spowodowały w wielu obozach epidemie zatruć pokarmowych.
• W obozach na pustyni było tak dużo pyłu, że ludzie z astmą i problemami z oddychaniem mieli się gorzej.
• W obozach w Arkansas, ludzie zarażali się malarią od komarów.

W sumie 1862 osoby zmarły z powodu problemów medycznych podczas pobytu w obozach dla internowanych. Około jedna osoba na 10 zmarła na gruźlicę.

Mapa pokazująca, gdzie znajdowały się obozy dla internowanych Amerykanów japońskich.


Dziadek i wnuk w Manzanar. Osoby starsze i bardzo małe dzieci mogły być bardziej narażone na zachorowanie z powodu bardzo gorącej i zimnej pogody panującej w obozach.

Koniec internowania

Do 1943 r. rząd zezwolił niektórym Japończykom na opuszczenie obozów, aby mogli pracować lub chodzić do szkoły. Jednak rząd nie pozwolił im wrócić na Zachodnie Wybrzeże. Niektórym Japończykom pozwolono nawet służyć jako żołnierze w armii amerykańskiej, a wielu z nich służyło z honorem w Europie.

W 1944 roku rząd Stanów Zjednoczonych ogłosił, że zaprzestanie umieszczania Japończyków w obozach dla internowanych. Ludzie, którzy zostali umieszczeni w obozach, otrzymali 25 dolarów i bilet autobusowy do domu. Minęło jednak ponad 40 lat, zanim rząd przeprosił Japończyków za to, co się stało. W 1988 roku rząd przeprosił i wypłacił 20.000 dolarów osobom, które zostały wysłane do obozów internowania. Kanada zapłaciła $21,000.

Galeria zdjęć