Chrześcijaństwo

Jezus Chrystus

Najbardziej podstawową częścią chrześcijaństwa jest wiara w Jezusa jako Syna Bożego i Mesjasza (Chrystusa). Tytuł "Mesjasz" pochodzi od hebrajskiego słowa מָשִׁיחַ (māšiáħ), które oznacza namaszczony. Greckie tłumaczenie Χριστός (Christos) jest źródłem angielskiego słowa "Christ". Jozue jest angielskim tłumaczeniem hebrajskiego słowa "Yeshua".

Chrześcijanie wierzą, że jako Mesjasz, Jezus został namaszczony przez Boga jako władca i zbawiciel wszystkich ludzi. Chrześcijanie wierzą również, że przyjście Jezusa było wypełnieniem proroctw Starego Testamentu. Chrześcijańska wiara w Mesjasza jest znacznie inna niż współczesnakoncepcjażydowska. Głównym wierzeniem chrześcijan jest to, że poprzez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, grzeszni ludzie mogą zostać pojednani z Bogiem. Dzięki temu wierzą oni, że otrzymują zbawienie i życie wieczne.

W pierwszych wiekach historii chrześcijaństwa istniało wiele sporów teologicznych na temat natury Jezusa. Ale chrześcijanie generalnie wierzą, że Jezus jest Bogiem wcielonym i "prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem". Jezus, który stał się w pełni człowiekiem, cierpiał ból i pokusy śmiertelnego człowieka, ale nie zgrzeszył. Jako w pełni Bóg, pokonał śmierć i powrócił do życia. Według Biblii, "Bóg wskrzesił go z martwych", wstąpił do nieba, "siedzi po prawicy Ojca" i powróci ponownie, aby wypełnić resztę proroctwa mesjańskiego, takiego jak zmartwychwstanie zmarłych, Sąd Ostateczny i ostateczne stworzenie Królestwa Bożego.

Ewangelie Mateusza i Łukasza mówią, że Jezus został poczęty przez Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy Maryi. Tylko trochę z dzieciństwa Jezusa jest napisane w ewangeliach kanonicznych, ale ewangelie niemowlęce były popularne w starożytności. Jednak czas dorosłości Jezusa na tydzień przed jego śmiercią jest wiele napisany w ewangeliach. Niektóre z biblijnych pism o służbie Jezusa to: Jego chrzest, cuda, głoszenie, nauczanie i czyny.

Przedstawienie Jezusa i Marii, Theotokosa z Władimira (XII w.).

Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa

Chrześcijanie wierzą, że zmartwychwstanie Jezusa jest główną częścią ich wiary (zob. 1 Kor 15) i najważniejszym wydarzeniem w historii ludzkości, ponieważ pokaże ono, że Jezus ma władzę nad śmiercią i ma władzę, aby dać ludziom życie wieczne.

Wśród wierzeń chrześcijańskich, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są dwoma głównymi wydarzeniami chrześcijańskiej doktryny i teologii. Z tego co mówi Nowy Testament, Jezus został ukrzyżowany, zmarł śmiercią fizyczną, został pochowany w grobie, a trzeciego dnia zmartwychwstał z martwych. Większość chrześcijan umiera w piątek każdego roku, który jest pierwszym dniem jego śmierci. Sobota jest drugim dniem, a niedziela trzecim dniem. Nowy Testament pisze, że kilkakrotnie Jezus pojawiał się wiele razy przed Dwunastoma Apostołami i uczniami, a raz przed "ponad pięciusetma braćmi na raz", przed Wniebowstąpieniem Jezusa do nieba. Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są pamiętane przez chrześcijan podczas nabożeństw, a najczęściej podczas Wielkiego Tygodnia, który ma Wielki Piątek i Niedzielę Wielkanocną w tym tygodniu.

Jezus wspomagany przez Szymona z Cyreny, XIX-wieczny obraz brazylijski

Zbawienie Chrystusa

Protestantyzm uczy, że zbawienie wieczne jest darem, który jest dany człowiekowi przez łaskę Bożą. Czasami nazywa się to "niezasłużoną łaską". Oznaczałoby to, że zbawienie to Bóg wprowadzający człowieka we właściwą relację z Bogiem poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to wiara w to, że człowiek może być zbawiony (ocalony) od grzechu i wiecznej śmierci. Wielu protestantów wierzy w "zapewnienie zbawienia" - że Bóg może zaufać wierzącemu, że naprawdę otrzymał zbawienie od Jezusa Chrystusa.

Katolicyzm naucza, że chociaż w większości przypadków ktoś musi zostać ochrzczony jako katolik, aby zostać zbawionym, to jednak czasami mogą zostać zbawieni ludzie, którzy nie weszli w pełni w skład Kościoła katolickiego. Katolicy zazwyczaj wierzą w znaczenie "wiary działającej przez miłość" i sakramentów dla otrzymania zbawienia. Kościół katolicki naucza, że dobre uczynki i pobożność, takie jak posłuszeństwo rozkazom, przyjmowanie sakramentów, chodzenie do kościoła, robienie pokuty dającej jałmużnę, odmawianie modlitw i inne rzeczy, są ważne w staniu się świętym, ale mocno podkreślają, że zbawienie jest tylko dzięki łasce Bożej i wszystko, co możemy zrobić, to przyjąć je.

Różne wyznania i tradycje chrześcijaństwa wierzą w formy łaski Bożej. Rzymskokatolicyzm i prawosławie wschodnie uczą o całkowitym znaczeniu wolnej woli współdziałania z łaską. Teologia reformowana uczy o znaczeniu łaski poprzez nauczanie, że człowiek jest całkowicie niezdolny do samoodkupienia, ale łaska Boża przezwycięża nawet niechętne serce. Arminizm wierzy w poglądy synergistyczne, podczas gdy luteranizm i większość innych wyznań protestanckich uczy usprawiedliwienia przez łaskę tylko poprzez wiarę.

Pismo Święte

Chrześcijaństwo korzysta z Biblii, zbioru wielu ksiąg kanonicznych w dwóch częściach, Starego i Nowego Testamentu. Chrześcijanie wierzą, że zostały one napisane przez ludzi, którzy zostali zainspirowani przez Ducha Świętego, dlatego też najczęściej uważa się je za słowo Boże. Biblia została przetłumaczona na ponad 600 języków. Tłumacze są w stanie zweryfikować dokładność, korzystając z tysięcy odręcznych kopii pism, które są w oryginalnych językach hebrajskiego aramejskiego i greckiego.

Kazanie na górze autorstwa Carla Heinricha Blocha, duńskiego malarza, który zmarł w 1890 r.

Wyznania wiary

Wyznania wiary (z łacińskiego credo oznaczającego "wierzę") są bezpośrednimi stwierdzeniami doktrynalnymi lub wyznaniami, zwykle o charakterze religijnym. Zaczęły się one jako formuły stosowane przy chrzcie kogoś. W czasach kontrowersji chrystologicznych IV i V wieku stały się one wyznaniami wiary.

Niektóre z głównych wyznań chrześcijańskich to:

• Credo Apostolskie (Symbolum Apostolorum)
• Credo Nicejskie

Wielu chrześcijan akceptuje stosowanie wyznań wiary i często używa co najmniej jednego z podanych wyżej wyznań. Mniejsza liczba protestantów, zwłaszcza restauratorów, ruchu powstałego w następstwie Drugiego Wielkiego Przebudzenia w XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, sprzeciwia się stosowaniu wyznań wiary.

Trynitaryzm

Biblia wymienia Boga Ojca, Boga Syna i Ducha Świętego, a jednak chrześcijanie wierzą, że jest tylko jeden Bóg. Idea ta, zwana Trójcą Świętą, została zapoczątkowana na Pierwszym Soborze w Nicei w 325 r. i rozwijała się podczas kilku spotkań kościelnych lub soborów. Dzisiaj wiele grup chrześcijańskich zgadza się z nią. Orientalne Kościoły prawosławne nie zgadzały się z tą ideą, a po Soborze rozeszły się. Największym z orientalnych prawosławnych jest prawosławie koptyjskie. Orientalne Kościoły Prawosławne zgadzają się z ideami pierwszego soboru w Nicei, ale nie zgadzają się z innymi soborami. Trynitaryzm jest nauką, że Bóg jest trzema różnymi osobami, lub ma trzy różne relacje, w ramach jednego Boga: Ojca, Syna (Jezusa Chrystusa) i Ducha Świętego. W słowach Wyznania Wiary Athanasian, "Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem, a Duch Święty jest Bogiem, a jednak nie ma trzech bogów, lecz jeden Bóg".

Trynitaryzm to grupa chrześcijan, którzy wierzą w doktrynę Trójcy Świętej. Dziś wierzy w nią większość wyznań chrześcijańskich i kościołów. Kościoły mają różne nauki o formule trynitarnej. Niektórzy mówią, że Duch pochodzi tylko od Ojca. Inni mówią, że Duch pochodzi zarówno od Ojca, jak i od Syna. To jest znane jako filioque. Nietrójnitaryzm (zwany też Jednością) to systemy wierzeń, które odrzucają Trójcę Świętą. Wiele różnych poglądów nietrójnitarnych, takich jak adopcjonizm czy modalizm, istniało we wczesnym chrześcijaństwie, co prowadziło do sporów o chrystologię.

Przykładem nowszego ruchu chrześcijańskiego, który odrzuca trynitaryzm, jest Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Świętych w Dniach Ostatnich rozpoczął się w pierwszej połowie XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Istnieją inne mniejsze grupy chrześcijańskie, które również odrzucają trynitaryzm.

Grupa rzeźbiarska z Kolumny Trójcy Świętej w Ołomuńcu, Republika Czeska, XVIII w.

Czas po życiu i koniec

Chrześcijanie wierzą, że ludzie otrzymają osąd od Boga i otrzymują albo wieczne życie, albo wieczne potępienie. Obejmuje to "Sąd Ostateczny", jak również wiarę w sąd właściwy dla duszy po śmierci.

Istnieją również pewne różnice między chrześcijanami w tym przekonaniu. Na przykład, w rzymskim katolicyzmie, ci, którzy umierają w stanie łaski, idą do czyśćca, gdzie są oczyszczani zanim pójdą do nieba.

Chrześcijanie wierzą, że przy wtórym przyjściu Chrystusa na koniec czasów, wszyscy, którzy umarli, zostaną wskrzeszeni z martwych do Sądu Ostatecznego, kiedy Jezus ustanowi Królestwo Boże. Istnieje również wiara w powszechne pojednanie. Jest to wiara, że wszyscy ludzie pewnego dnia zostaną zbawieni, a piekło nie jest wieczne. Chrześcijanie, którzy wierzą w ten pogląd, są znani jako Uniwersaliści.

Chrześcijanie mają różne sposoby, by mówić o celu przyjścia Jezusa:

• aby nauczyć się najlepszego sposobu życia i podążać za jego przykładem.
• by zapłacić cenę za grzech w naszym życiu, będąc doskonałą ofiarą, bez grzechu. (Jan 3:16)
• powiedzieć ludziom, że ich błędy i grzechy zostaną odpuszczone i będą zbawieni, jeśli będą wierzyć i mieć wiarę w Pana Jezusa i wyznać, że zgrzeszyli (1 Jana 1:9) (Jan 3:16) (Efezjan 1:7) (Rz 10:9).
• by uczyć ludzi przebaczać sobie nawzajem i pokutować za swój grzech przez łaskę. (Mateusza 6:14)
• aby "zniszczyć dzieło diabła" (1 J 3 w 8)
• aby pomóc ludziom uczestniczyć w jego życiu poprzez dar Ducha Bożego.

Kultura

Kultura jest uważana przez większość chrześcijan za bardzo ważną część chrześcijaństwa w całej jego historii. Wielu teologów chrześcijańskich nazywa ludzkość homo adorans, co oznacza "oddawanie czci", a więc kult Boga jest w samym centrum tego, co oznacza bycie człowiekiem. Oznacza to, że ponieważ Bóg stworzył całą ludzkość, chrześcijanie powinni oddawać cześć i chwalić Boga.

Większość chrześcijańskich kultów ma czytanie Pisma Świętego, mówienie o nim od przywódcy, śpiewanie, wspólną modlitwę i mały czas na pracę w Kościele. Chrześcijanie mogą spotykać się w specjalnych budynkach, zwanych także kościołami, na zewnątrz, w szkołach lub wszędzie tam, gdzie chrześcijanie uważają, że są potrzebni.

Głównym nabożeństwem w Kościołach katolickich jest msza święta, a główne nabożeństwo w wielu Kościołach prawosławnych nazywane jest Liturgią Bożą. W obu tych Kościołach, podobnie jak w innych częściach kultu, Eucharystia, czyli Komunia Święta, ma centralne znaczenie. Tutaj kapłan przez modlitwę prosi Boga, aby zamienił niewielką ilość chleba i wina na to, co katolicy i prawosławni wierzą w prawdziwe ciało i krew Jezusa, ale bez zmiany wypadków (wygląd, smak, kolor itp.) chleba i wina. Wtedy każdy z ludzi może otrzymać porcję. W wielu kościołach protestanckich odbywają się nabożeństwa podobne do Mszy Świętej, niektóre co tydzień, inne kilka razy w roku. Niektórzy protestanci wierzą, że Jezus jest naprawdę obecny na nabożeństwach komunijnych, a niektórzy uważają, że chleb i wino są symbolami, które pomagają im przypomnieć sobie, co czynił Jezus

Kościół katolicki opracował krótką ceremonię, Benedykturę Eucharystyczną, oddającą cześć Jezusowi obecnemu w Eucharystii. Mogą oni również odwiedzić budynek kościelny, aby modlić się w obecności Eucharystii, Eucharystycznej Adoracji.

Duchowość Kościoła prawosławnego i katolickiego kładzie nacisk na korzystanie z ludzkich zmysłów, takich jak wzrok, oraz na korzystanie z rzeczy pięknych. W duchowości katolickiej często wykorzystuje się rzeźby i inne przedstawienia artystyczne, świece, kadzidła i inne przedmioty materialne jako przypomnienia lub pomoc w modlitwie. Kościoły prawosławne używają również świec, kadzideł, dzwonów i ikon, ale nie posągów. Kult prawosławny i katolicki korzysta również z ruchów, takich jak Znak Krzyża, wykonywanych przez każdą osobę dotykającą najpierw czoła, następnie klatki piersiowej, jednej łopatki, a następnie drugiego ramienia. W kulcie katolickim i prawosławnym stosuje się także kłanianie się, klękanie i prostowanie.

Sakramenty

W wierze i praktyce katolickiej sakrament jest symbolem religijnym lub często obrzędem, który ukazuje Bożą łaskę, błogosławieństwo lub świętość dla chrześcijanina, który go przyjmuje. Przykładami sakramentów są: chrzest i msza święta". Słowo to pochodzi z łacińskiego słowa sacramentum, które zostało użyte do tłumaczenia greckiego słowa oznaczającego tajemnicę.

Dwa najczęściej używane sakramenty to chrzest i Eucharystia (komunia). Większość katolików używa siedmiu sakramentów: Chrzest, rytualne zanurzenie kandydata w celu przyjęcia go do kościoła; Bierzmowanie, zapieczętowanie Przymierza; Eucharystia, rytuał, w którym spożywa się chleb konsekrowany (krążki przaśnego, tostowego chleba) i wino przedstawiające ciało i krew Jezusa; Święcenia Kapłańskie, Pojednanie pokutnika (spowiedź), Namaszczenie chorych i Małżeństwo. Niektóre wyznania chrześcijańskie wolą nazywać je obrzędami. Są to zakony od Chrystusa dla wszystkich wierzących, które znajdują się w Nowym Testamencie.

Kalendarz liturgiczny

Rzymskokatolicy, anglikanie, chrześcijanie wschodni i tradycyjne grupy protestanckie skupiają swój kult wokół kalendarza liturgicznego. Niektóre wydarzenia, które są częścią tego kalendarza to "święte dni", takie jak uroczystości upamiętniające wydarzenie w życiu Jezusa lub świętych, czasy postu, takie jak Wielki Post i inne wydarzenia, takie jak memoria. Grupy chrześcijańskie, które nie przestrzegają tradycji liturgicznych, często organizują niektóre uroczystości, takie jak Boże Narodzenie, Wielkanoc i Zielone Świątki. W niektórych kościołach nie stosuje się kalendarza liturgicznego.

Symbole

Są to niektóre symbole, których mogą używać niektóre wyznania lub poszczególne kościoły:

• Alfa i Omega - Greckie litery Alfa i Omega są pierwszymi i ostatnimi literami alfabetu greckiego. Alfa i Omega są odniesieniem do Boga, który w Księdze Objawienia nazywa siebie "Alfą i Omegą" (pierwszą i ostatnią literą alfabetu greckiego).
• Chi - Grecka litera Chi jest pierwszą literą 'Chrystusa' (po grecku: Χριστός "Christos").
• Chi Rho - Greckie litery Chi i Rho to pierwsze dwie litery "Chrystusa" w języku greckim: Christos. Zazwyczaj długi rdzeń Rho (ρ) biegnie w górę i w dół przez krzyż Chi (χ).
• Krzyż chrześcijański - krzyż jest najczęstszym symbolem chrześcijaństwa. Chrześcijanie wierzą, że ich zbawca, Jezus Chrystus, został ukrzyżowany przez Rzymian. Krzyż jest ważny, ponieważ Jezus umarł jako ofiara za grzechy ludzi wierzących. Reprezentuje on miłość Boga do ludzkości.
• Krucyfiks - Krucyfiks to krzyż, na którym wciąż wisi ciało Jezusa. Jest on bardziej popularnym symbolem wśród katolików i prawosławnych. Ma takie samo znaczenie jak krzyż.
• Gołębica - Gołębica jest ptakiem i symbolem Ducha Świętego. Kiedy Jezus został ochrzczony, Duch Święty przyszedł do niego w postaci gołębicy i oparł się na nim.

• Ichthys - Po grecku słowo ichthys /iktheews/ oznacza "ryba" i tworzy skrót, "Ίησοῦς Χριστός, Θεοῦ Υἱός, Σωτήρ", co oznacza "Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel" po grecku.
• Baranek - Baranek może być symbolem samego Jezusa, przedstawionym jako ofiara dla ludzi.
• Pasterz - Pasterz jest również symbolem samego Jezusa i jest używany w najwcześniejszej sztuce chrześcijańskiej. W Biblii Jezus nazywa siebie dobrym Pasterzem, który troszczy się o swoje owce.
• INRI - INRI jest skrótem w języku łacińskim "Iēsus Nazarēnus, Rēx Iūdaeōrum" oznaczającym "Jezus Nazarejczyk, król Żydów". To jest przesłanie, które zostało umieszczone na krzyżu jako zbrodnia, za którą został ukarany. Chrześcijanie używają go teraz jako symbolu, że Jezus jest Mesjaszem, czyli Królem wszystkich królów.
• Pierścienie blokujące - Trzy pierścienie blokujące są symbolem Trójcy Świętej. Każdy pierścień jest kompletnym kręgiem, reprezentującym każdą kompletną osobę Trójcy. Ale każdy pierścień jest zamknięty w dwóch pozostałych pierścieniach, co pokazuje, że każda boska osoba nie może być oddzielona od Trójcy.

Pomnik honorujący prawo do kultu, Waszyngton, D.C.


Eucharystia


Chrześcijański krzyż jest symbolem chrześcijaństwa


Ichthys", czyli "ryba Jezusa" była używana przez niektórych wczesnych chrześcijan i jest używana do dziś.

Historia

Chrześcijaństwo ma dużą historię od czasów Jezusa i jego apostołów do czasów obecnych. Chrześcijaństwo rozpoczęło się w I wieku n.e. jako sekta żydowska, ale szybko rozprzestrzeniło się na cały świat grecko-rzymski. Choć początkowo było ono prześladowane przez Cesarstwo Rzymskie, później stało się religią państwową. W średniowieczu rozprzestrzeniło się na Europę Północną i Rosję. W epoce eksploracji chrześcijaństwo rozszerzyło się na cały świat, a obecnie jest największą religią świata.

Religia miała schizmy i spory teologiczne, które w rezultacie miały dziesięć głównych gałęzi lub ugrupowań: katolicyzm, prawosławie wschodnie, Kościół Wschodni (nestorianizm), prawosławie wschodnie (miafizyzm), luteranizm, kościoły reformowane (kalwinizm), anglikanizm, anabapatyzm, ewangelikalizm - tych ostatnich pięć często grupowano i oznaczano jako protestanckie i nietrójnitarne.

Rodzaje chrześcijaństwa

Ludzie, którzy nazywają siebie chrześcijanami, mogą pokazać lub żyć swoją wiarą na różne sposoby. Mogą też wierzyć w różne rzeczy. Na przestrzeni dziejów dziesięć głównych grup lub "wyznań" chrześcijaństwa to (wschodnie) prawosławie, Kościół Wschodni (nestoriański), prawosławie wschodnie (miafizyt), katolickie, anglikańskie, luterańskie, reformowane, anabaptystyczne, ewangelickie i nietrójnitarne. Ta ostatnia szóstka jest często zgrupowana jako protestancka, ale nietrójlitańscy również częściej są zgrupowani osobno. Nie wszyscy chrześcijanie używają tych tytułów. Niektórzy uważają, że chrześcijaństwo jest większe i obejmuje także innych. Niektórzy uważają, że chrześcijaństwo jest mniejsze i nie obejmuje wszystkich tych kościołów.

Spory

Niektóre z tych grup nie mogły dojść do porozumienia w pewnych kwestiach dotyczących nauki chrześcijańskiej (zwanej "doktryną") lub praktyki. Pierwszy podział nastąpił w V wieku po Soborze Efezjańskim. Sobór uznał, że Nestorianizm był błędny. Kościół Asyryjski na Wschodzie nie zgodził się i oddzielił się od reszty. Spór dotyczył natury Jezusa. Czy powinien on być uważany za Boga i człowieka w jednej, połączonej naturze, czy też w dwóch odrębnych naturach? Większość biskupów, w ślad za papieżem (biskupem Rzymu), odmawiało pozostawania w komunii z jakimkolwiek biskupem, który nie powiedziałby "dwie odrębne natury". Zostało to również omówione na Soborze w Chalcedon, około 20 lat później. Chrześcijanie, którzy nie zgodzili się z decyzją Soboru o ekskomunikacji, stali się nie-Chalcedońskimi prawosławnymi. Największe niechalcedońskie Kościoły to koptyjskie prawosławie w Egipcie, etiopskie, ormiańskie i niektóre libańskie. Ogólnie rzecz biorąc, kościoły te są znane jako orientalne kościoły prawosławne. Ostatnie rozmowy między rzymskokatolickim papieżem Janem Pawłem II i koptyjskim prawosławnym Shenoudą III doprowadziły do wniosku, że wierzą oni przecież w wiele z tych samych rzeczy, mimo że Kościół koptyjski nie uznaje papieża Rzymu za swojego przywódcę.

Trzeci podział nastąpił w XI wieku. Nazywa się to Wielkim Schizmem. Opierał się głównie na błędnie przetłumaczonym z greki na łacinę wyznaniu wiary. Spory pogłębiały się, ponieważ obie kultury często nie rozumiały się wzajemnie. Również wielu krzyżowców z Europy Zachodniej zachowywało się źle. Chrześcijanie w Europie Zachodniej byli kierowani przez biskupa Rzymu, znanego również jako papież. Nazywani są oni Kościołem katolickim. Większość chrześcijan w Europie Wschodniej, Rosji, na Bliskim Wschodzie i w Azji Południowej oraz w północno-wschodniej Afryce należy do chrześcijaństwa prawosławnego, nestoryjskiego i miafizycznego, kierowanego przez biskupów innych miast lub obszarów.

W XV wieku wynalazek prasy drukarskiej ułatwił większej liczbie osób czytanie i studiowanie Biblii. To skłoniło wielu myślicieli do powrotu do idei biblijnych i oderwania się od Kościoła katolickiego. Rozpoczęli oni reformację protestancką. Najważniejszymi przywódcami protestanckimi byli Jan Hus, Marcin Luter i Jan Calvin. Później niektóre z tych grup nie zgadzały się między sobą, więc wyznania te ponownie podzieliły się na mniejsze grupy. Największe dzisiejsze wyznania protestanckie znajdują się w obrębie chrześcijaństwa ewangelickiego, luterańskiego i reformowanego. W Anglii podobny protest przeciwko papieżowi, najpierw politycznemu, a później religijnemu, doprowadził do powstania Kościoła Anglii, który ma biskupów i oficjalnie nazywa się Reformowanym Katolickim, ale często jest określany mianem protestanckiego. W skład anglikańskiej komunii kościołów wchodzi kilka kościołów zwanych "episkopalnymi" lub "episkopalnymi", ponieważ mają one biskupów. Niektóre Kościoły anglikańskie mają styl kultu, który jest bliższy nabożeństwom protestanckim, inne czczą bardziej jak katolicy, ale żaden z nich nie przyjmuje papieża, ani nie jest przez niego akceptowany. Anabaptyści powstali również w wyniku nieporozumień z luterańskimi i reformowanymi protestantami w okresie, który często nazywany jest Radykalną Reformacją. Kościoły ewangelickie powstały w odpowiedzi na to, co uważają za potrzebę reformy w głównym nurcie protestantyzmu. Można to zaobserwować w powstaniu ruchów nonkonformistycznych przeciwko Kościołowi anglikańskiemu w Wielkiej Brytanii oraz w czasie ruchów renesansowych, szczególnie w kilku Wielkich Przebudzeniach w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej. Do wyznań, które powstały lub rozwinęły się w wyniku tych ewangelicznych reform, odnowy i odrodzenia należą: Kwakrzy, Baptyści, Morawiści, Metodyści, Ruch Odnowy (Stone-Campbell), Adwentyści, Ruch Świętości, Zielonoświątki, Ruch Fundamentalistyczny, Ruch Charyzmatyczny, Judaizm Mesjański, między innymi wiele kościołów niezależnych i niewyznaniowych. Ogólnie rzecz biorąc, niektóre wyznania protestanckie, zwłaszcza w ramach Chrztu i Ewangelizacji, różnią się od Kościołów katolickich, prawosławnych, nestoriańskich i miafizyckich tym, że zrezygnowały z niektórych tradycyjnych sakramentów, nie posiadają święceń kapłańskich i nie mają takiej samej sympatii do Maryi, matki Jezusa, jak Kościoły katolickie i wschodnie.

• Grupy mają różne wyobrażenia na temat natury Boga.
• Grupy mają różne wyobrażenia na temat natury i działania Ducha Świętego w życiu wierzącego.
• Papież jest przywódcą wszystkich katolików. Inne kościoły mają przywódców podobnych do papieża. Na przykład we wschodniej części kościoła prawosławnego nazywa się ich patriarchami. Jeszcze inne grupy pozwalają każdemu kościołowi decydować o sprawach.
• Niektórzy chrześcijanie twierdzą, że kobiety nie mogą zostać księżmi ani pasterzami.
• Niektórzy chrześcijanie mówią, że żonaci nie mogą zostać księżmi.
• Niektórzy chrześcijanie mówią, że kapłani mogą przebaczać grzechy, dając przebaczenie Bogu, inni, że tylko Bóg może to zrobić.
• W czasach nowożytnych, wzrost ateizmu i naukowych wyzwań dla tradycyjnej chrześcijańskiej historii stworzenia spowodował, że niektórzy wierzą w "Young Earth Creationism", czyli dosłowną interpretację pierwszych rozdziałów Biblii, a inni twierdzą, że te części Biblii nie są dosłownie prawdziwe, ale bardziej przypominają poezję.
• Większość chrześcijan kłania się w niedzielę, ale niektórzy uważają, że sobota jest prawdziwym "szabatem" i powinna być zachowana.
• Niektórzy chrześcijanie uważają, że chrzest musi oznaczać całkowite zanurzenie się w wodzie, inni kładą wodę na głowę.
• Niektóre grupy chrześcijańskie chrzczą dzieci, podczas gdy baptyści chrzczą tylko osoby, które wybrały dla siebie naśladowanie Jezusa.

Zestaw zdjęć dla wielu słynnych chrześcijan z różnych dziedzin

Dane demograficzne

Przy szacowanej liczbie chrześcijan wynoszącej około 2,2 miliarda, podzielonej na około 34 000 różnych wyznań, chrześcijaństwo jest największą religią na świecie. Udział chrześcijan w ludności świata wynosi około 33% przez ostatnie sto lat. To spowodowało, że chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na cały świat, głównie w Europie i Ameryce Północnej. Nadal jest ono główną religią Europy, obu Ameryk, Filipin i Afryki Południowej. Jednak na niektórych obszarach staje się ona coraz mniejsza, niektóre z nich to: Oceania (Australia i Nowa Zelandia), Europa Północna (z Wielką Brytanią, Skandynawią i innymi miejscami), Francja, Niemcy, kanadyjskie prowincje Ontario, Kolumbia Brytyjska i Quebec, zachodnia i północna część Stanów Zjednoczonych oraz część Azji (zwłaszcza Bliski Wschód, Korea Południowa, Tajwan i Makao).

W większości krajów rozwiniętego świata liczba osób chodzących do kościoła, które twierdzą, że są chrześcijanami, spada w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Niektórzy uważają, że dzieje się tak tylko dlatego, że wielu z nich nie używa już regularnego członkostwa w miejscach, na przykład kościołach, podczas gdy inni uważają, że dzieje się tak dlatego, że ludzie mogą myśleć, że religia nie jest już ważna.

Ekumenizm

Większość kościołów przez długi czas pokazywała, że chce być tolerancyjna wobec innych systemów wiary, a w XX wieku ekumenizm chrześcijański (jednoczenie się chrześcijan z różnych środowisk) rozwijał się na dwa sposoby. Jednym ze sposobów była ściślejsza współpraca między grupami, takimi jak Konferencja Misyjna Protestantów w Edynburgu w 1910 r., Komisja Sprawiedliwości, Pokoju i Stworzenia Światowej Rady Kościołów zapoczątkowana w 1948 r. przez Kościoły Protestanckie i Prawosławne oraz podobne krajowe rady, na przykład Narodowa Rada Kościołów w Australii z katolikami.

Innym sposobem było stworzenie związków dla różnych kościołów, aby połączyć się razem. Kościoły kongregacjonalistyczne, metodystyczne i prezbiteriańskie połączyły się w 1925 roku tworząc Zjednoczony Kościół Kanady, a w 1977 roku Kościół Zjednoczony w Australii. Kościół Południowych Indii został utworzony w 1947 roku przez Związek Kościołów Anglikańskich, Metodystycznych, Kongregacjonalistycznych, Prezbiteriańskich i Reformowanych. A inne takie formacje były tworzone przez różne grupy chrześcijańskie na przestrzeni lat.

Powiązane strony

• Christian
• Katolicyzm
• Wolność wyznania
• Judaizm
• Islam