Judaizm

Podstawowe przekonania

Trzy główne wierzenia w centrum judaizmu to monoteizm, tożsamość i przymierze (umowa między Bogiem a jego ludem).

Najważniejszą nauką judaizmu jest to, że istnieje jeden Bóg, który chce, aby ludzie robili to, co jest sprawiedliwe i współczujące. Judaizm uczy, że człowiek służy Bogu ucząc się świętych ksiąg i robiąc to, czego one uczą. Nauki te obejmują zarówno czynności rytualne, jak i etykę. Judaizm naucza, że wszyscy ludzie są stworzeni na obraz Boga i zasługują na traktowanie z godnością i szacunkiem.

Jeden Bóg

Główne nauki judaizmu o Bogu są takie, że jest Bóg i jest tylko jeden Bóg, a tym Bogiem jest Jahwe. Tylko Bóg stworzył wszechświat i tylko On go kontroluje. Judaizm naucza również, że Bóg jest duchowy, a nie fizyczny.

Żydzi wierzą, że Bóg jest jeden - jest jednością: Jest On jedną całą, kompletną istotą. Nie można Go podzielić na części, a ludzie nie mogą powiedzieć słowami, jak On wygląda; mogą jedynie powiedzieć, jaki jest i co robi...

Żydzi wierzą, że wszelkie dobro i moralność pochodzą od Boga. Bóg jest zainteresowany tym, co ludzie robią i obserwuje to, co robią.

Judaizm naucza, że wszyscy ludzie są stworzeni na obraz Boga. Dlatego też ludzie muszą być traktowani z godnością i szacunkiem. Człowiek służy Bogu, będąc jak Bóg. Oznacza to, że musi robić to, co sprawiedliwe i słuszne, okazywać miłosierdzie oraz zachowywać się z dobrocią i miłością do ludzi.

Judaizm mówi, że Bóg istnieje wiecznie, że jest w każdym miejscu i że zna wszystkie rzeczy. Jest ponad naturą ("nadprzyrodzony"), ale jest na świecie i słyszy ludzi, którzy się do niego modlą i może im odpowiedzieć. Bóg jest główną siłą we wszechświecie.

Judaizm naucza, że Bóg pozwala ludziom wybierać, co mają robić - nazywa się to "wolną wolą". Wolna wola to wolność do robienia czegokolwiek człowiek chce, ale musi być odpowiedzialny za swoje czyny. Człowiek jest odpowiedzialny za swoje czyny. Bóg nagradza ludzi, którzy robią dobre uczynki i karze ludzi, którzy robią złe uczynki. Bóg daje człowiekowi nagrodę lub karę na tym świecie, ale ostateczną nagrodę lub karę daje duszy człowieka po jego śmierci.

Żydzi

Żydzi wierzą, że Bóg zawarł umowę zwaną "przymierzem" z Abrahamem, przodkiem narodu żydowskiego. Biblia mówi, że Bóg obiecał błogosławić Abrahamowi i jego potomkom, jeśli ci będą czcić Boga i będą mu wierni. Bóg zawarł to przymierze z synem Abrahama, Izaakiem, oraz z synem Izaaka, Jakubem. Bóg nadał Jakubowi inne imię - Izrael. W ten sposób potomkowie Jakuba otrzymali nazwę "Dzieci Izraela" lub "Izraelici". Bóg później dał Izraelitom Torę poprzez ich przywódcę, Mojżesza. Tora mówiła Izraelitom, jak mają żyć i budować swoją społeczność. Bóg dał Izraelitom Dziesięć Przykazań i inne prawa zawarte w Torze.

Żydzi są czasami nazywani "Narodem Wybranym". Dzieje się tak, ponieważ Biblia mówi, że Bóg powiedział im "będziecie dla Mnie królestwem kapłanów i narodem świętym" (Wj 19:6) oraz "Bo jesteście ludem świętym dla Pana, Boga waszego, i Pan wybrał was, abyście byli Jego szczególnym narodem spośród wszystkich ludów na ziemi" (Pwt 14:2). Żydzi rozumieją, że oznacza to, iż mają specjalne obowiązki i odpowiedzialność nakazane przez Boga. Na przykład, Żydzi muszą budować sprawiedliwe społeczeństwo i służyć tylko Bogu. Żydzi wierzą, że to przymierze działa na dwa sposoby: jeśli będą przestrzegać praw Boga, On obdarzy ich swoją miłością i ochroną, ale są też odpowiedzialni za swoje grzechy - złe uczynki - i nie robienie tego, co Bóg im nakazał. Żydzi wierzą, że muszą uczyć innych ludzi, że Bóg istnieje i że Bóg chce, aby wszyscy ludzie czynili dobro. Żydzi wierzą, że ich zadaniem na świecie jest być "światłem dla narodów" (Iz 49:6), pokazując ludziom na świecie, jak uczynić świat lepszym.

Żydzi wierzą, że Bóg dał im specjalne zadanie, aby naprawiali świat. Ich zadaniem jest uczynić świat lepszym miejscem, w którym będzie więcej dobra. Muszą wykorzystać rzeczy na świecie, aby zwiększyć dobro i zbliżyć się do Boga. Nazywają to "tikkun olam" - naprawianie świata. Żydzi widzą siebie jako partnera Boga w naprawianiu świata w każdy możliwy sposób - aby znaleźć sposób na zmniejszenie cierpienia ludzi i zwierząt, aby wprowadzić więcej pokoju i szacunku między ludźmi oraz chronić środowisko naturalne Ziemi przed zniszczeniem.

Żydzi nie próbują przekonywać innych ludzi do wiary w judaizm. Żydzi wierzą, że mają specjalne zadanie, aby pokazać wszystkim ludziom, że Bóg istnieje, ale ludzie nie muszą być Żydami, aby podążać za Bogiem. Wszyscy ludzie mogą służyć Bogu poprzez przestrzeganie siedmiu przykazań (zasad) danych Noemu. Ale judaizm akceptuje ludzi, którzy zdecydują się zmienić swoją religię na judaizm.

Tora i Mitzvot

Żydzi wierzą, że Bóg wskazuje im w Torze drogę życia, którą muszą podążać. Tora mówi, że Bóg chce, aby naród izraelski chodził Jego drogami, kochał Go, służył Mu i przestrzegał Bożych przykazań (Deut. 10:12-13). Czyny są ważniejsze niż przekonania, a przekonania muszą stać się czynami.

Działania te nazywane są po hebrajsku "micwotami" (w liczbie pojedynczej: micwa מִצְוָה). Czasami są one nazywane "prawami", "zasadami" lub "przykazaniami". Wielu ludzi myśli o micwie jako o "dobrym uczynku" lub "dobrej rzeczy do zrobienia". W Torze znajduje się 613 mitzvot. Żydzi wierzą, że Tora daje micwy dla wszystkich ludzi; wszyscy ludzie muszą przestrzegać siedmiu praw, które były nauczane Noego i jego dzieci po potopie. Żydzi muszą przestrzegać 613 micwot, które są wymienione w Torze. Rabini naliczyli 365 micwot, których Żydom nie wolno robić (micwot negatywnych), i 248 micwot, które Żydzi muszą robić (micwot pozytywnych). Niektóre z nich dotyczą codziennego życia, a inne są przeznaczone tylko na specjalne okazje, takie jak święta żydowskie. Wiele z 613 micwot dotyczy Świętej Świątyni w Jerozolimie i nie można ich teraz wypełniać, ponieważ Świątynia została zburzona.

Niektóre z micwot dotyczą tego, jak ludzie muszą postępować wobec innych ludzi. Na przykład, muszą dać jałmużnę biednej osobie lub pomóc osobie, która jest w niebezpieczeństwie. Nie wolno im kraść ani kłamać. Są to micwy etyczne i moralne.

Niektóre micwy mówią o tym, jak ludzie muszą postępować wobec Boga. Na przykład, muszą oni szanować imię Boga lub nie pracować w szabat. Są to micwy religijne lub rytualne. Żydzi wierzą, że Bóg nakazuje im wykonywać zarówno czyny etyczne, jak i religijne.

Żydzi postrzegają micwy jako czyny, które uświęcają - wnoszą świętość - do świata i zbliżają ludzi i świat do Boga. Żydzi wykonują micwy, aby uświęcić świat fizyczny i rzeczy w nim się znajdujące, takie jak jedzenie i picie, ubranie i naturalne czynności, takie jak seks, praca czy oglądanie pięknych widoków. Przed wykonaniem wielu czynności, takich jak jedzenie, Żydzi odmawiają błogosławieństwo - krótką modlitwę - aby Bóg uczynił i dał człowiekowi to, czego potrzebuje do życia. W judaizmie życie jest najświętsze i najważniejsze. Żyd musi zaprzestać wykonywania innych micwot Tory, aby pomóc w ratowaniu życia innej osoby.

Żydzi wierzą, że muszą wykonywać micwę ze szczęściem i radością, ponieważ Biblia mówi: "Służcie Bogu z radością, chodźcie przed Bogiem ze śpiewem" (Psalm 100:2). Wykonywanie micwy pomaga człowiekowi zbliżyć się do Boga, a to czyni go szczęśliwym. Grupa Żydów zwanych chasydami twierdzi, że jest to najlepszy sposób na życie. Twierdzą oni, że zamartwianie się odciąga ludzi od radości i nie dostrzegają oni piękna i dobra na świecie.

Wiele micwot w Torze dotyczy Ziemi Izraela. Talmud i późniejsze księgi nazywają te micwy "przykazaniami związanymi z Ziemią", ponieważ Żydzi mogą je wykonywać tylko w Ziemi Izraela. Na przykład, Żydzi co roku składają dary ze swoich pól ubogim lub kapłanom, zanoszą owoce lub zwierzęta do Świątyni w Jerozolimie, a co siedem lat muszą zaprzestać pracy na roli ("szmittah" - rok szabatowy).

Ziemia Izraela

Ziemia Izraela jest święta w judaizmie. Żydowskie przekonanie głosi, że Bóg stworzył Ziemię z Góry Moriah w Jerozolimie w Ziemi Izraela, i zawsze jest najbliżej tej ziemi. Żydzi wierzą, że to właśnie na tej ziemi Bóg nakazał narodowi żydowskiemu zbudować społeczeństwo, które będzie mu służyć, a wiele micwot (przykazań) w Torze dotyczy Ziemi Izraela.

Naród żydowski wierzy, że jego historia jako narodu zaczyna się od Abrahama. Historia Abrahama w Torze zaczyna się, gdy Bóg mówi Abrahamowi, aby opuścił swój kraj. Obiecuje Abrahamowi i jego potomkom nowy dom w ziemi Kanaan. Ziemia ta jest obecnie znana jako Ziemia Izraela. Nazwano ją na cześć wnuka Abrahama, Jakuba, który również nazywał się Izrael i był ojcem dwunastu plemion. Stąd właśnie pochodzi nazwa "Ziemia Izraela". Ziemia ta nazywana jest również "Ziemią Obiecaną", ponieważ w Torze Bóg obiecuje dać tę ziemię dzieciom Abrahama (Rdz 12,7; Rdz 13,15; Rdz 15,18; Rdz 17,8).

Rabini Talmudu rozumieli na podstawie Tory (Num 33:53), że jest "micwą" dla Żydów, aby mieszkać w ziemi Izraela. Uważali, że mieszkanie poza Izraelem nie jest naturalne dla Żyda. Żydzi często nazywali ziemię poza Izraelem "galut". Zwykle tłumaczy się to jako "diaspora" (miejsce, gdzie ludzie są rozproszeni), ale słowo to dokładniej oznacza "wygnanie".

Mesjasz i zbawienie świata

Historia wyjścia z Egiptu, zwana Exodusem, jest bardzo ważna dla sposobu, w jaki naród żydowski rozumie świat. Tora opowiada, jak Bóg zabrał z niewoli grupę niewolników, Izraelitów, i mówi im, jak mają być Jego partnerem w budowaniu świata. Żydzi postrzegają tę historię jako model dla całego świata. W przyszłości cały świat się zmieni, a wszyscy ludzie na świecie będą służyć jednemu Bogu. Będzie to królestwo Boże na ziemi. Wierzą, że cała żydowska historia, a także historia świata, jest częścią tego procesu.

Prorocy nauczali, że Bóg pośle na świat osobę, która pomoże wszystkim ludziom na świecie zobaczyć, że Bóg jest stwórcą, królem świata i ma najwyższą władzę. Ta osoba jest nazywana Mesjaszem. Słowo Mesjasz pochodzi od hebrajskiego słowa mashiah, które oznacza "namaszczony". Księga Izajasza mówi, że Mesjasz będzie sprawiedliwym królem, który zjednoczy naród żydowski i poprowadzi go Bożą drogą. Mesjasz zjednoczy również wszystkich ludzi na świecie, aby służyli Bogu. Ludzie będą postępować sprawiedliwie i życzliwie, a cały świat wypełni się pokojem.

Żydzi nadal czekają na przyjście Mesjasza. Wierzą, że będzie to człowiek. Inni Żydzi wierzą w przyszły czas, kiedy sprawiedliwość i pokój nadejdą dzięki współpracy wszystkich ludzi i pomocy Boga.

Gwiazda Dawida i siedmioramienny świecznik (menora) są symbolami Żydów i judaizmu. Sześcian na tym zdjęciu stoi w miejscu starej synagogi. Został wykonany dla upamiętnienia Holocaustu.

Pisma

Żydzi wierzą, że aby wiedzieć, co Bóg chce, aby robili, muszą studiować księgi Tory i jej prawa oraz robić to, czego one uczą. Obejmują one zarówno prawa dotyczące tego, jak zachowywać się wobec innych ludzi, jak i jak służyć Bogu.

Dwie najważniejsze grupy ksiąg w judaizmie to Biblia i Talmud. Z tych ksiąg wywodzą się wierzenia i działania judaizmu. Żydowscy nauczyciele i uczeni napisali więcej książek, zwanych komentarzami. Wyjaśniają one i mówią więcej o tym, co jest napisane w Biblii i Talmudzie.

Tora

Tora jest najważniejszym z żydowskich pism. Tora składa się z pierwszych pięciu ksiąg Biblii Hebrajskiej (znanej chrześcijanom jako "Stary Testament"). Tora zawiera podstawowe prawa judaizmu i opisuje historię Żydów do śmierci Mojżesza. Tradycja żydowska mówi, że Bóg powiedział Mojżeszowi, co ma napisać w Torze, która jest również nazywana Pięcioksięgiem Mojżesza. Religijni Żydzi wierzą, że Mojżesz przyniósł Dziesięć Przykazań i Torę z góry Synaj. Dziesięć przykazań jest szczególnych, ponieważ zostały one usłyszane przez cały naród żydowski na górze Synaj. Jednak w tradycyjnym judaizmie wszystkie z 613 micwot zawartych w Torze są równie ważne.

Żydzi dzielą Biblię hebrajską na trzy części i nazywają ją Tanakh. Te trzy części to Tora, czyli pięć pierwszych ksiąg; Newi'im, czyli księgi proroków; oraz Ketuvim, czyli Pisma, czyli inne księgi historyczne i moralne.

Talmud

Żydzi rabiniczni wierzą również, że istnieje jeszcze jedna część Tory poza pięcioma księgami Mojżesza. Nazywa się ona Miszna, zwana też Torą Ustną lub Prawem Ustnym. Wyjaśnia ona, jak postępować zgodnie z prawami zapisanymi w pięciu księgach. Istnieje komentarz (wyjaśnienie) do Miszny, zwany Gemarą. Razem, Miszna i Gemara tworzą Talmud. Żydzi karaimscy wierzą jednak, że nie ma żadnej dodatkowej Tory poza pięcioma księgami Mojżesza.

Tradycyjni Żydzi wierzą, że Bóg dał spisaną Torę i Torę ustną Mojżeszowi, a Mojżesz przekazał ją narodowi żydowskiemu, i że jest ona taka sama dzisiaj, jak wtedy. Tradycyjni Żydzi wierzą również, że wszystkie przykazania muszą być przestrzegane do dziś.

Liberalni Żydzi wierzą, że Tora została zainspirowana przez Boga, ale napisana przez ludzi. Liberalni Żydzi wierzą, że wszystkie prawa etyczne zawarte w Torze muszą być nadal przestrzegane, ale wiele praw rytualnych nie musi być przestrzeganych dzisiaj.

W judaizmie uważa się, że dobrze jest rozmawiać o przykazaniach i próbować zrozumieć, jak ich przestrzegać. Talmud zawiera wiele opowieści o rabinach, którzy spierali się o przykazania. Z czasem niektóre opinie stały się regułą dla wszystkich. O niektóre zasady wciąż toczą się spory. Żydzi chwalą sobie logiczną argumentację i poszukiwanie prawdy.

Nie ma jednego przywódcy judaizmu, który mógłby decydować o tym, jak należy postępować zgodnie z przykazaniami lub w co wierzyć. Nawet jeśli Żydzi wierzą w różne rzeczy i nie zgadzają się co do zasad, to wciąż są jedną religią i jednym narodem.

Codzienny styl życia

Kashrut: Żydowskie prawo żywnościowe

Żydzi, którzy przestrzegają zasad religijnych zwanych "kashrut", jedzą tylko niektóre rodzaje żywności, które są przygotowywane według specjalnych zasad. Żywność, którą mogą spożywać Żydzi, nazywana jest koszerną.

Tradycyjni Żydzi są bardzo ostrożni w kwestii kaszrutu. Zazwyczaj nie mogą jeść wielu potraw w niekoszernych restauracjach lub w domu kogoś, kto nie zachowuje koszerności. Czasami utrudnia to odwiedzanie ludzi lub prowadzenie interesów. Ważne jest, aby zrozumieć, że jest to część ich religii. Ludzie pomagają uniknąć tego problemu, wybierając spożywanie posiłków z tradycyjnymi Żydami w koszernych restauracjach lub serwowanie im koszernego jedzenia w ich domach.

Żydzi liberalni nie są tak ostrożni w kwestii koszerności, choć niektórzy z nich mogą przestrzegać pewnych zasad.

Żywność koszerna

• Żydzi mogą jeść wszelkie świeże owoce i warzywa, na których nie ma żadnych insektów.
• Żydzi mogą jeść każdą rybę, która ma łuski i płetwy. Obejmuje to ryby takie jak łosoś i tuńczyk. Nie mogą natomiast jeść owoców morza, takich jak krewetki, homary czy małże.
• Żydzi mogą jeść mięso każdego zwierzęcia, które przeżuwa swoją pałkę (pokarm, który został już częściowo strawiony) i ma rozdwojone kopyta. Na przykład, krowy, owce, jelenie i kozy. Jednak, aby mięso było koszerne, musi zostać ubite i przygotowane w określony sposób.
• Żydzi mogą jeść wiele pospolitych ptaków, takich jak kurczaki, indyki i kaczki. Ptaki te muszą być również ubite i przygotowane w określony sposób. Żydzi nie mogą jeść ptaków drapieżnych, takich jak sępy.
• Żywność sprzedawana w sklepach i restauracjach musi być sprawdzana przez Żyda, który jest ekspertem w dziedzinie Kaszrutu. Osoba ta nazywana jest "mashgiach", czyli nadzorca koszerności. Upewnia się on, że zasady koszerności zostały zachowane. Żywność kupowana w sklepie często posiada symbol zwany hechsher, który informuje klienta, że żywność została sprawdzona. Wiele codziennych produktów spożywczych posiada hechszery.
• Miód jest produktem owadzim, wytwarzanym przez pszczoły, ale jest koszerny.
• Powszechnie znanym mitem jest to, że koszerne jedzenie musi być pobłogosławione przez rabina, rabin nie może pobłogosławić jedzenia i uczynić go koszernym.

Żywność niekoszerna

• Niektórzy nazywają niekoszerną żywność "Treifah", co oznacza "rozdarty". Dzieje się tak dlatego, że Tora mówi, aby nie jeść zwierzęcia, które zostało zabite lub rozszarpane przez inne zwierzę.
• Żydzi nie mogą jeść zwierząt, które nie mają rozdwojonych kopyt ani zwierząt, które nie przeżuwają kupy. W przeciwieństwie do krów i owiec, świnie mają rozszczepione kopyta, ale nie żują kupy i dlatego nie są koszerne.
• Żydzi nie mogą jeść gryzoni, gadów i płazów.
• Żydzi nie mogą jeść żadnych zwierząt morskich, które nie mają łusek i płetw. Na przykład, rekiny, węgorze, kraby, krewetki i homary nie są koszerne.
• Żydzi nie mogą jeść ptaków, które jedzą mięso, takich jak sępy, które są wymienione na liście w Torze.
• Żydzi nie mogą jeść żadnych owadów, z wyjątkiem kilku rodzajów świerszczy i szarańczy.

Inne zasady koszerności

Istnieją również inne zasady dotyczące koszernego jedzenia.

• Zwierzęta muszą być zabijane w określony sposób, m.in. poprzez szybkie uderzenie w szyję bardzo ostrym ostrzem, co sprawia, że zwierzę szybko umiera.
• Przed spożyciem mięsa należy usunąć ze zwierzęcia całą krew. Dokonuje się tego poprzez moczenie i solenie mięsa.
• Żyd nie może jeść posiłku, w którym jest zarówno mięso, jak i mleko. Wynika to z zasady (zawartej w Torze), że Żydowi nie wolno gotować młodej kozy w mleku jej matki. Z tego powodu Żydzi używają oddzielnych naczyń i przyborów do jedzenia, które zawiera mięso i do jedzenia, które zawiera mleko.
• Po zjedzeniu mięsa wielu Żydów nie pije produktów mlecznych przed upływem czasu od 1 do 6 godzin.
• Koszerne jedzenie musi być gotowane w kuchni przeznaczonej do prawdziwego koszernego jedzenia. Jeśli kuchnia była używana do gotowania niekoszernych potraw, takich jak królik czy świnia, musi ona zostać oczyszczona w specjalny sposób, zanim będzie mogła być używana do gotowania koszernych potraw.

Stara Tora

Wakacje

Szabat

Jednym z przykazań jest przestrzeganie żydowskiego szabatu, czyli Szabatu. Szabat zaczyna się w każdy piątek o zachodzie słońca, a kończy w sobotę o zmroku. Szabat jest dniem odpoczynku, w którym dziękuje się Bogu za stworzenie wszechświata.

Tradycja odpoczynku w Szabat wywodzi się z Tory. Według Tory, Bóg stworzył świat w ciągu sześciu dni, a siódmego dnia, w Szabat, odpoczął. Wielu Żydów udaje się do swojej świątyni lub synagogi, aby modlić się w Szabat.

Religijni Żydzi przestrzegają specjalnych zasad w Szabat. Reguły te wymagają, by Żydzi nie wykonywali pracy twórczej w Szabat. Jednym z powodów jest to, aby dać ludziom przerwę od wszystkich rzeczy, które sprawiają, że są zajęci w ciągu tygodnia. To pomaga im skupić się bardziej na docenianiu Boga, swojej rodziny i reszty stworzenia. Przypomina to również ludziom, że Bóg jest stwórcą i władcą świata; i bez względu na to, jak wielka jest twórcza moc człowieka, nie może się ona równać z Bożym stworzeniem wszechświata i wszystkiego, co w nim jest. Wiele z tych kategorii twórczej pracy obejmuje działania, o których ludzie mogą nie myśleć jako o pracy. Na przykład, w Szabat Żyd nie może:

• Używanie urządzeń elektrycznych, takich jak telefony, komputery lub telewizor
• Kupuj lub sprzedawaj rzeczy
• Włączyć lub wyłączyć ogień lub światło
• Prowadzić samochód lub jeździć na rowerze
• Cook
• Napisz
• Buduj lub naprawiaj rzeczy

Tradycyjni Żydzi bardzo uważnie podchodzą do Szabatu. Jest to szczególny dzień. Sprzątają swoje domy i przygotowują specjalne jedzenie na Szabat. Ubierają się w swoje najpiękniejsze ubrania. Śpiewają piękne pieśni i odmawiają dodatkowe modlitwy w synagodze. Jedzą kolację i obiad z rodziną. Wiele rodzin zaprasza również gości na kolację i obiad. Jedzą specjalne, smaczne potrawy i śpiewają razem tradycyjne pieśni szabatowe. W szabatowe popołudnie ludzie wspólnie studiują judaizm lub po prostu odwiedzają przyjaciół.

Żydzi liberalni nie przestrzegają tych zasad. Niektórzy chodzą do synagogi, odwiedzają przyjaciół, jedzą specjalne posiłki. Ale mogą też rozmawiać przez telefon, prowadzić samochody i chodzić na zakupy.

Żydowskie kobiety zapalają świece, aby powitać szabat i święta

Ważne punkty w życiu żydowskim

• Śmierć
• Narodziny
• Brit Mila (dla chłopców) ceremonia obrzezania, kiedy chłopiec ma 8 dni. Obejmuje ona nadanie dziecku imienia. Niektórzy nieortodoksyjni Żydzi praktykują Brit Shalom, ceremonię nadawania imion dla żydowskich chłopców bez obrzezania.
• Pidyon haben (dla chłopców) to specjalna ceremonia, podczas której ojciec wykupuje pierworodnego syna swojej żony ze Świątyni, jako że pierwotnie wszyscy pierworodni chłopcy byli wysyłani do służby w Świątyni. Lewici (plemię Izraela) i Cohanim (kapłani) nie wykonują tego rytuału.
• Bat Mitzvah (dla dziewcząt) ceremonia osiągnięcia pełnoletności, kiedy dziewczynka kończy 12 lat (13 lat dla niektórych Żydów). Bat Mitzvah oznacza po hebrajsku "córkę mitwy" lub "córkę przykazań". Kiedy dziewczynka kończy 12 (lub 13) lat, jest uważana za kobietę i oczekuje się od niej przestrzegania żydowskiego prawa. Ceremonia nie jest wymagana. Bat Micwa odnosi się nie tylko do ceremonii, ale także do samej dziewczynki.
• Bar Micwa (dla chłopców) ceremonia osiągnięcia pełnoletności, kiedy chłopiec kończy 13 lat. Obejmuje ona czytanie Tory i specjalne modlitwy. Bar Micwa oznacza w języku hebrajskim "syn micwy" lub "syn przykazań". Kiedy chłopiec kończy 13 lat, jest uważany za mężczyznę i oczekuje się od niego przestrzegania żydowskiego prawa. Ceremonia nie jest wymagana. Bar Micwa odnosi się nie tylko do ceremonii, ale także do samego chłopca.
• Małżeństwo
• Posiadanie dzieci

Rodzaje judaizmu

Przez bardzo długi czas, większość Żydów w Europie wierzyła w te same podstawowe rzeczy na temat judaizmu. Żydzi w innych krajach mieli inne wierzenia i zwyczaje niż Żydzi europejscy. Około 200 lat temu mała grupa Żydów w Niemczech postanowiła przestać wierzyć w wiele części judaizmu i spróbować stać się bardziej "nowoczesnymi" i bardziej podobnymi do Niemców. Żydzi ci zostali nazwani Żydami reformowanymi.

Obecnie istnieją trzy główne odmiany judaizmu: Judaizm Reformowany, Konserwatywny i Ortodoksyjny. Istnieją również odmiany o mniejszej liczbie wyznawców, takie jak judaizm rekonstrukcjonistyczny i judaizm karaimski. Każda grupa ma swoje własne praktyki, zgodnie z tym, jak rozumie żydowskie prawa. Na przykład judaizm reformowany (zwany też liberalnym lub postępowym) zachęca ludzi do wyboru takich sposobów bycia Żydami, które w oparciu o tradycje znaczą dla nich najwięcej. Judaizm reformowany uczy Żydów skupiania się na etycznych prawach judaizmu. Judaizm konserwatywny rozwinął się po judaizmie reformowanym. Przywódcy Judaizmu Konserwatywnego uważali, że Judaizm Reformowany jest zbyt radykalny. Chcieli oni zachować (chronić) żydowską tradycję zamiast ją reformować (zmieniać). Ortodoksyjni Żydzi nie wierzą, że judaizm reformowany czy konserwatywny są poprawne, ponieważ wierzą, że prawa dane przez Boga są ponadczasowe i nie mogą być zmienione.

W ostatnim sondażu przeprowadzonym wśród Żydów w Stanach Zjednoczonych w latach 2000-2001 stwierdzono, że 35% amerykańskich Żydów twierdzi, że są reformowani, 27% - że są konserwatywni, 10% - że są ortodoksyjni, 2% - że są rekonstrukcjonistami, a 25% nie określiło swojego typu.

W Izraelu prawie wszyscy Żydzi chodzą do synagog ortodoksyjnych. Jest bardzo mało synagog reformowanych i konserwatywnych, ale od 2009 r. ich liczba stale rośnie. W Izraelu Żydzi nie nazywają siebie ani reformowanymi, ani konserwatywnymi, ani ortodoksyjnymi. Zamiast tego, najczęściej określają się jako "Haredi" (całkowicie religijni), "Dati" (zasadniczo religijni), "Masorati" (tradycyjni/konserwatywni) lub "Chiloni" (świeccy). Sondaże sugerują, że około 20% Izraelczyków twierdzi, że są świeccy, 25%, że są Dati lub Haredi, a 55%, że są tradycyjni.

Żydzi ortodoksyjni w 1915 r.

Imiona Boga

Imiona są bardzo ważne w Judaizmie. Wielu Żydów wierzy, że imię nie tylko mówi ci kim ktoś jest, ale także mówi ci coś o nim. Imiona Boga są bardzo szczególne w judaizmie, więc Żydzi nie piszą ich ani nie wypowiadają w pełni, ale używają innych słów. To dlatego niektórzy Żydzi piszą G-d, z "-" zamiast "o".

HaShem oznacza "Imię". Jest to słowo, którego Żydzi używają najczęściej, gdy się nie modlą, aby mówić o Bogu.

Adonai oznacza "Mój Pan". To imię mówi Żydom o pozycji Boga. Bóg jest Królem Świata, a Jego imię Adonai pozwala nam to wiedzieć.

Elohim znaczy "ten, który jest wystarczająco silny, aby zrobić wszystko". To imię jest używane, gdy mówimy o Bożej mocy tworzenia lub Bożej sprawiedliwości. To mówi nam, że Bóg jest stwórcą i że Bóg rządzi światem za pomocą sprawiedliwych praw.

Dwa powyższe imiona są tak wyjątkowe, że ortodoksyjni Żydzi używają ich tylko wtedy, gdy modlą się i czytają Torę. Kiedy nie modlą się ani nie czytają Tory, mówią "Haszem" (Imię) lub "Elokim".

Bóg - Niektórzy Żydzi piszą "Bóg" zastępując "o" myślnikiem, np: "G-d". Robią tak, ponieważ imię Boga jest bardzo święte, więc nie wolno im wyrzucać kartki z napisem "Bóg". Jeśli jednak przez przypadek zostanie napisane "Bóg", to kartkę można wyrzucić w specjalny sposób i zakopać w specjalnym miejscu. Inni twierdzą, że "Bóg" to tylko angielskie słowo, a nie hebrajskie, więc nie jest święte.

YHWH ("Yehovah"/"Yahweh") to najświętsze imię Boga w języku hebrajskim, które nie jest wymawiane przez większość Żydów. Nikt nie wie, skąd wzięło się to imię i co dokładnie oznacza. Wygląda ono jak hebrajskie słowo "hayah", które jest czasownikiem "być". (Według hebrajskich pism, kiedy Mojżesz zapytał Boga, kim jest Bóg, Bóg powiedział Mojżeszowi Jestem, który jestem/Jestem, który jestem. ) Żydzi wierzą, że imię YHWH pokazuje, że Bóg jest nieskończony. Zamiast próbować je wymówić, większość Żydów mówi "haShem", co oznacza "Imię". Niektórzy ludzie wymawiają to imię jako Jahwe, lub Jehowa. Badacze religii czasami odnoszą się do "YHWH" jako Tetragrammatonu, z greckiego wo.