Jezus

Nazwa

Imię Jezus pochodzi z aramejskiego "Yeshua", z hebrajskiego Yah-shua, co oznacza "Bóg jest zbawieniem (lub wybawieniem)" w języku angielskim, i było popularnym imieniem tamtych czasów. Jezus jest często nazywany "Jezusem Chrystusem" lub "Chrystusem". Słowo "Chrystus" pochodzi z greckiego słowa christos i oznacza "ten, który został oznaczony na głowie olejem" lub "ten namaszczony". W kraju Jezusa namaszczenie zostało dokonane, aby pokazać, że dana osoba została wybrana na króla lub przywódcę. Jezus jest również nazywany Mesjaszem, co pochodzi od hebrajskiego określenia Maszakasz, a także oznacza "pomazańca".

Nazwa

Imię Jezus pochodzi z aramejskiego "Yeshua", z hebrajskiego Yah-shua, co oznacza "Bóg jest zbawieniem (lub wybawieniem)" w języku angielskim, i było popularnym imieniem tamtych czasów. Jezus jest często nazywany "Jezusem Chrystusem" lub "Chrystusem". Słowo "Chrystus" pochodzi z greckiego słowa christos i oznacza "ten, który został oznaczony na głowie olejem" lub "ten namaszczony". W kraju Jezusa namaszczenie zostało dokonane, aby pokazać, że dana osoba została wybrana na króla lub przywódcę. Jezus jest również nazywany Mesjaszem, co pochodzi od hebrajskiego określenia Maszakasz, a także oznacza "pomazańca".

Życie według Ewangelii

Narodziny

Ewangelie Mateusza i Łukasza mówią, że przed narodzeniem Jezusa, zarówno Maria, Jego matka, jak i człowiek, któremu została obiecana, Józef, wiedzieli, że Jezus będzie Mesjaszem, czyli Królem, który został obiecany narodowi żydowskiemu, w starożytnych księgach żydowskich.

Ewangelia Łukasza opowiada większość historii. Kiedy urodził się Jezus, Cesarstwo Rzymskie rządziło większością Bliskiego Wschodu. Rząd chciał, aby każda rodzina została opodatkowana, więc każdy musiał wrócić do miejsca, z którego pochodził. Józef pochodził z małego miasteczka Betlejem, niedaleko Jerozolimy, więc mimo że Maryja była bliska urodzenia swojego dziecka, musieli podróżować z tysiącami innych ludzi.

Kiedy dotarli do Betlejem, każdy pokój był pełny. Jezus został umieszczony w żłobie, ponieważ nie było dla nich miejsca w gospodzie. Pasterze, którzy opiekowali się swoimi owcami na zboczu wzgórza, przyszli zobaczyć niemowlę i odeszli śpiewając dzięki Bogu za nowonarodzonego króla.

W Ewangelii Mateusza jest napisane, że mędrcy z dalekiego kraju zobaczyli nową gwiazdę na niebie i podróżowali, aby odnaleźć młodego Jezusa, ponieważ wiedzieli, że Mesjasz urodzi się pod gwiazdą, i że gwiazda ta była znakiem, że Jezus urodził się, aby być królem.

Większość chrześcijan świętuje dzień, w którym Jezus urodził się jako święto Bożego Narodzenia. Chociaż Ewangelie nie mówią, w którym dniu urodził się Jezus, wybraną datą był 25 grudnia, ponieważ w tym dniu było już rzymskie święto.

Ministerstwo

Przybycie Jezusa było znane przez Jana Chrzciciela. On ochrzcił Jezusa w rzece Jordan. Podczas chrztu, Duch Boży, jak gołębica, zstąpił na Jezusa, a głos Boży został usłyszany. Zgodnie z Biblią, Duch prowadził Jezusa na pustynię, gdzie pościł przez 40 dni. Tam oparł się pokusom diabła. Następnie Jezus udał się do Galilei, osiadł w Kafarnaum i zaczął głosić kazania o Królestwie Bożym. Miał około 30 lat.

Jezus nauczał głównie poprzez opowiadanie historii. Nauczał, że tylko Bóg jest prawdziwym królem i że ludzie powinni kochać Boga i kochać siebie nawzajem tak, jak Pismo Święte nakazuje im to robić. I uczył swoich naśladowców, jak się modlić. Jezus czynił cuda, które były znakami Bożej mocy, takie jak dawanie głodnym ludziom jedzenia i wina, uzdrawianie chorych i ponowne ożywianie zmarłych. Uwolnił też ludzi od złych duchów.

Jezus zgromadził dwunastu mężczyzn, znanych jako Dwunastu Apostołów, których wybrał i wyszkolił, aby głosić swoje przesłanie. Miał wielu innych uczniów, w tym wiele kobiet, ale ze względu na żydowskie zwyczaje uczniowie ci nie mogli sami podróżować do odległych miejsc jako nauczyciele.

Biblia mówi, że Jezus stał się sławny. Pojechał do Jerozolimy, gdzie wielu odwiedzało miasto na Paschę. Gdy usłyszeli, że nadchodzi, przywitali go jak króla. Myśleli, że uwolni ich od rzymskich rządów, ale Jezus wjechał do Jerozolimy na osiołku, jako znak, że przyszedł w pokoju.

Jezus zrobił pewne rzeczy, które zdenerwowały żydowskich przywódców religijnych. Uważali, że okazywał brak szacunku dla zwyczajów, które Żydzi utrzymywali przez wiele wieków. Na przykład, Żydzi w ogóle nie wykonywali żadnej pracy w 7 dniu tygodnia, w szabat, ponieważ był to dzień święty. W Ewangelii Jana, rozdział 5, znajduje się historia Jezusa uzdrawiającego kalekiego człowieka. Jezus widział mężczyznę leżącego na materacu. Uzdrowił mężczyznę i kazał mu podnieść materac i wrócić do domu. Noszenie materaca w szabat było sprzeczne z obyczajem religijnym, więc przywódcy religijni kłócili się o to z Jezusem. Następnie obserwowali wszystko, co robił, i pamiętali o wszystkich rzeczach, które były sprzeczne z obyczajami religijnymi.

W Ewangelii Marka, rozdział 11, jest napisane, że kiedy Jezus przybył do Jerozolimy, udał się do Świątyni Żydowskiej. Złościł się na to, co zobaczył. Byli tam ludzie sprzedający rzeczy i pożyczkodawcy pieniędzy, którzy oszukiwali biednych ludzi. Jezus przegonił wszystkich ludzi, którzy sprzedawali rzeczy. Powiedział, że arcykapłani i uczeni w Piśmie zamienili świątynię w melinę złodziei, ponieważ zarabiali pieniądze od biednych i zabierali domy biednym kobietom, które nie miały innego sposobu na płacenie za kult świątynny.

Śmierć

Ewangelie mówią, że przywódcy świątyni byli wściekli i chcieli go zabić. Powiedzieli rządowi rzymskiemu, że wyznawcy Jezusa chcieli, aby stał się on królem kraju i przejąć go. Ewangelie mówią, że rzymski gubernator myśli, że Jezus powinien być uwolniony, ale że przywódcy żydowscy powiedzieli: "Jeśli to zrobisz, to nie jesteś przyjacielem Cezara!" (Cezar był rzymskim władcą.)

Gubernator skazał go na śmierć, ponieważ jego zwolennicy twierdzili, że jest królem. Rzymscy żołnierze zabili Jezusa przez ukrzyżowanie. Został przybity do wysokiego krzyża rękami i stopami. To był powszechny sposób, w jaki Rzymianie zabijali buntowników i przestępców.

Ciało Jezusa zostało pochowane w grobowcu, który należał do jednego z jego zwolenników. W dzień po szabacie, wcześnie rano, kobiety poszły potraktować ciało przyprawą i olejkiem perfumowanym. Ale Ewangelie mówią, że ciało Jezusa odeszło, a potem widziano go żywego. Nazywa się to zmartwychwstaniem.

Niektórzy ludzie, jak uczeń Tomasz, powiedzieli: "Nie uwierzę w to, dopóki nie zobaczę tego na własne oczy!" Ale Biblia mówi, że ponad 500 osób, w tym Tomasz, znowu widziało Jezusa żywego. W Ewangeliach jest wiele historii o tym, co zrobił Jezus po swoim zmartwychwstaniu. Wreszcie, Ewangelia Łukasza mówi, że Jezus zabrał swoich uczniów na wzgórze, gdzie pobłogosławił ich i powiedział im, aby szerzyli Jego naukę na całym świecie, a potem zstąpiły chmury i został wyniesiony do nieba.

Większość chrześcijan świętuje czas, kiedy Ewangelie mówią, że zmarł i został wskrzeszony z martwych jako święto Wielkanocy.

Mateusz mówi, że mędrcy ze Wschodu przybyli, aby przynieść cenne dary dla Dzieciątka Jezus (namalowane przez Giotto w 1300 roku).


Jezus jadąc do Jerozolimy, jest witany przez tłumy ludzi, którzy używają swoich płaszczy i gałęzi, aby zrobić dywan dla niego. Giotto, 1300

Życie według Ewangelii

Narodziny

Ewangelie Mateusza i Łukasza mówią, że przed narodzeniem Jezusa, zarówno Maria, Jego matka, jak i człowiek, któremu została obiecana, Józef, wiedzieli, że Jezus będzie Mesjaszem, czyli Królem, który został obiecany narodowi żydowskiemu, w starożytnych księgach żydowskich.

Ewangelia Łukasza opowiada większość historii. Gdy urodził się Jezus, Cesarstwo Rzymskie rządziło większością Bliskiego Wschodu. Rząd chciał, aby każda rodzina została opodatkowana, więc każdy musiał wrócić do miejsca, z którego pochodził. Józef pochodził z małego miasteczka Betlejem, niedaleko Jerozolimy, więc mimo że Maryja była bliska urodzenia swojego dziecka, musieli podróżować z tysiącami innych ludzi.

Kiedy dotarli do Betlejem, każdy pokój był pełny. Jezus został umieszczony w żłobie, ponieważ nie było dla nich miejsca w gospodzie. Pasterze, którzy opiekowali się swoimi owcami na zboczu wzgórza, przyszli zobaczyć niemowlę i odeszli śpiewając dzięki Bogu za nowonarodzonego króla.

W Ewangelii Mateusza jest napisane, że mędrcy z dalekiego kraju zobaczyli nową gwiazdę na niebie i podróżowali, aby odnaleźć młodego Jezusa, ponieważ wiedzieli, że Mesjasz urodzi się pod gwiazdą, i że gwiazda ta była znakiem, że Jezus urodził się, aby być królem.

Większość chrześcijan świętuje dzień, w którym Jezus urodził się jako święto Bożego Narodzenia. Chociaż Ewangelie nie mówią, w którym dniu urodził się Jezus, wybraną datą był 25 grudnia, ponieważ w tym dniu było już rzymskie święto.

Ministerstwo

Przybycie Jezusa było znane przez Jana Chrzciciela. On ochrzcił Jezusa w rzece Jordan. Podczas chrztu, Duch Boży, jak gołębica, zstąpił na Jezusa, a głos Boży został usłyszany. Zgodnie z Biblią, Duch prowadził Jezusa na pustynię, gdzie pościł przez 40 dni. Tam oparł się pokusom diabła. Następnie Jezus udał się do Galilei, osiadł w Kafarnaum i zaczął głosić kazania o Królestwie Bożym. Miał około 30 lat.

Jezus nauczał głównie poprzez opowiadanie historii. Nauczał, że tylko Bóg jest prawdziwym królem i że ludzie powinni kochać Boga i kochać siebie nawzajem tak, jak Pismo Święte nakazuje im to robić. I uczył swoich naśladowców, jak się modlić. Jezus czynił cuda, które były znakami Bożej mocy, takie jak dawanie głodnym ludziom jedzenia i wina, uzdrawianie chorych i ponowne ożywianie zmarłych. Uwolnił też ludzi od złych duchów.

Jezus zgromadził dwunastu mężczyzn, znanych jako Dwunastu Apostołów, których wybrał i wyszkolił, aby głosić swoje przesłanie. Miał wielu innych uczniów, w tym wiele kobiet, ale ze względu na żydowskie zwyczaje uczniowie ci nie mogli sami podróżować do odległych miejsc jako nauczyciele.

Biblia mówi, że Jezus stał się sławny. Pojechał do Jerozolimy, gdzie wielu odwiedzało miasto na Paschę. Gdy usłyszeli, że nadchodzi, przywitali go jak króla. Myśleli, że uwolni ich od rzymskich rządów, ale Jezus wjechał do Jerozolimy na osiołku, jako znak, że przyszedł w pokoju.

Jezus zrobił pewne rzeczy, które zdenerwowały żydowskich przywódców religijnych. Uważali, że okazywał brak szacunku dla zwyczajów, które Żydzi utrzymywali przez wiele wieków. Na przykład, Żydzi w ogóle nie wykonywali żadnej pracy w 7 dniu tygodnia, w szabat, ponieważ był to dzień święty. W Ewangelii Jana, rozdział 5, znajduje się historia Jezusa uzdrawiającego kalekiego człowieka. Jezus widział mężczyznę leżącego na materacu. Uzdrowił mężczyznę i kazał mu podnieść materac i wrócić do domu. Noszenie materaca w szabat było sprzeczne z obyczajem religijnym, więc przywódcy religijni kłócili się o to z Jezusem. Następnie obserwowali wszystko, co robił, i pamiętali o wszystkich rzeczach, które były sprzeczne z obyczajami religijnymi.

W Ewangelii Marka, rozdział 11, jest napisane, że kiedy Jezus przybył do Jerozolimy, udał się do Świątyni Żydowskiej. Złościł się na to, co zobaczył. Byli tam ludzie sprzedający rzeczy i pożyczkodawcy pieniędzy, którzy oszukiwali biednych ludzi. Jezus przegonił wszystkich ludzi, którzy sprzedawali rzeczy. Powiedział, że arcykapłani i uczeni w Piśmie zamienili świątynię w melinę złodziei, ponieważ zarabiali pieniądze od biednych i zabierali domy biednym kobietom, które nie miały innego sposobu na płacenie za kult świątynny.

Śmierć

Ewangelie mówią, że przywódcy świątyni byli wściekli i chcieli go zabić. Powiedzieli rządowi rzymskiemu, że wyznawcy Jezusa chcieli, aby stał się on królem kraju i przejąć go. Ewangelie mówią, że rzymski gubernator myśli, że Jezus powinien być uwolniony, ale że przywódcy żydowscy powiedzieli: "Jeśli to zrobisz, to nie jesteś przyjacielem Cezara!" (Cezar był rzymskim władcą.)

Gubernator skazał go na śmierć, ponieważ jego zwolennicy twierdzili, że jest królem. Rzymscy żołnierze zabili Jezusa przez ukrzyżowanie. Został przybity do wysokiego krzyża rękami i stopami. To był powszechny sposób, w jaki Rzymianie zabijali buntowników i przestępców.

Ciało Jezusa zostało pochowane w grobowcu, który należał do jednego z jego zwolenników. W dzień po szabacie, wcześnie rano, kobiety poszły potraktować ciało przyprawą i olejkiem perfumowanym. Ale Ewangelie mówią, że ciało Jezusa odeszło, a potem widziano go żywego. Nazywa się to zmartwychwstaniem.

Niektórzy ludzie, jak uczeń Tomasz, powiedzieli: "Nie uwierzę w to, dopóki nie zobaczę tego na własne oczy!" Ale Biblia mówi, że ponad 500 osób, w tym Tomasz, znowu widziało Jezusa żywego. W Ewangeliach jest wiele historii o tym, co zrobił Jezus po swoim zmartwychwstaniu. Wreszcie, Ewangelia Łukasza mówi, że Jezus zabrał swoich uczniów na wzgórze, gdzie pobłogosławił ich i powiedział im, aby szerzyli Jego naukę na całym świecie, a potem zstąpiły chmury i został wyniesiony do nieba.

Większość chrześcijan świętuje czas, kiedy Ewangelie mówią, że zmarł i został wskrzeszony z martwych jako święto Wielkanocy.

Mateusz mówi, że mędrcy ze Wschodu przybyli, aby przynieść cenne dary dla Dzieciątka Jezus (namalowane przez Giotto w 1300 roku).


Jezus jadąc do Jerozolimy, jest witany przez tłumy ludzi, którzy używają swoich płaszczy i gałęzi, aby zrobić dywan dla niego. Giotto, 1300

Chrześcijańskie wierzenia o Jezusie i jego nauczaniu

Kościół chrześcijański jest założony na Jezusie. To, w co wierzą chrześcijanie o Jezusie, opiera się na czterech Ewangeliach z Biblii oraz na listach lub "Listach", które zostały napisane w I wieku, wyjaśniając nauki Jezusa jego zwolennikom.

Jezus nie napisał tych listów. Zostały one napisane głównie przez Żyda o imieniu Paweł. Na początku starał się powstrzymać chrześcijaństwo od rozprzestrzeniania się. Potem sam stał się chrześcijaninem i był ważnym przywódcą. Ponieważ kościoły chrześcijańskie zaczęły się w różnych miastach i krajach, Paweł napisał listy do nich. Wiele z pomysłów, w które wierzą chrześcijanie, jest napisanych w listach Pawła. Jest tam również wiele instrukcji dotyczących prowadzenia kościołów i rodzin.

Istnieją inne listy w Nowym Testamencie autorstwa innych pisarzy, w tym Piotra, Jakuba i Jana. Wszystkie te listy pomagają budować wierzenia, które mają współcześni chrześcijanie.

Patrz: Inne poglądy na temat Jezusa

Jezus jako Bóg

O to, czy Jezus jest Bogiem, czy nie, spieramy się od dłuższego czasu. Większość chrześcijan, w tym wyznania katolickiego, prawosławnego i protestanckiego, wierzy, że Jezus był zarówno Bogiem, jak i człowiekiem. Jezus jest opisany w różnych częściach Nowego Testamentu jako "Słowo Boże", "Syn Boży", "Syn Człowieczy" i sam Bóg.

Nauki te, w które wierzy większość chrześcijan, nie są wierzone przez wielu innych ludzi. Islamska nauka mówi, że Jezus był prorokiem, ale nie był częścią Boga ani "Syna Bożego". W czasach Jezusa wielu Żydów było bardzo złych na Jezusa za to, że mówił, iż jest "Synem Bożym", a także dlatego, że jego zwolennicy mówili, że jest "Mesjaszem". Większość Żydów nie wierzy w to.

Te wersety z Biblii mówią o chrześcijańskiej nauce, że Jezus jest Bogiem:

" Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Słowo było Bogiem. On był na początku z Bogiem." Jana 1:1-3, ESV

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jedynego Syna od Ojca, pełnego łaski i prawdy". Jan 1:14, ESV

"Ja i Ojciec jesteśmy jednym. "Jan 10:30, ESV

"Do nich należą patriarchowie, a z ich rasy, według ciała, jest Chrystus, który jest Bogiem nad wszystkimi, błogosławiony na wieki. Amen." Rzymian 9:5, ESV

"czekając na naszą błogosławioną nadzieję, na pojawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa." Tytus 2:13, ESV

"Bo w nim cała pełnia bóstwa mieszka cieleśnie." Kolosan 2:9, ESV

Jezus jest również określany jako "Syn Boży".

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jedynego Syna od Ojca, pełnego łaski i prawdy. "Jan 1:14, ESV

"ale w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego wyznaczył na spadkobiercę wszystkich rzeczy, przez którego również stworzył świat. 3 On jest blaskiem chwały Bożej i dokładnym odciskiem Jego natury, i podtrzymuje wszechświat słowem Jego mocy. Po dokonaniu oczyszczenia za grzechy, usiadł po prawicy Majestatu na wysokości", Hebr. 1:2-3, ESV

"I wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam zrozumienie, abyśmy mogli poznać Tego, który jest prawdziwy; i jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Jego Synu Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym." 1 Jana 5:20, ESV. Ten list jest uważany za autorstwa tego samego Jana, który napisał Ewangelię Jana.

Wielu chrześcijan uważa, że te wersety mówią, że Jezus jest Bogiem. Wszyscy chrześcijanie wierzą, że śmierć Jezusa na krzyżu pozwala wszystkim ludziom zostać przebaczonym przez Boga za ich grzechy (złe rzeczy, które zrobili). Większość chrześcijan wierzy, że jeśli ktoś poprosi Boga o przebaczenie, zrobi to i będzie mógł żyć z nim na zawsze w niebie.

Bóg w ludzkiej postaci

Wielu chrześcijan wierzy, że przez naukę biblijną Jezus był nie tylko prawdziwym Bogiem, ale także prawdziwym człowiekiem i że była to część Boskiego planu przybliżenia człowieka do zrozumienia Go. Ludzie, którzy nie mają chrześcijańskich wierzeń, mają różne wyobrażenia o Jezusie.

Wersety z Biblii:-

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami." John, 1:14

W Ewangelii Mateusza, Jezus jest często nazywany "Synem Człowieczym". Mateusz zapożyczył te słowa ze Starego Testamentu, gdzie są one często używane, aby pokazać, że ludzkość jest bardzo daleko od Boga. W Biblii, Bóg jest często chwalony i wdzięczny za pomoc zwykłych ludzi, którzy są nazywani "synami człowieka". W Psalmie 8, pisarz, król Dawid, pyta Boga "czym jest człowiek, że jesteś o niego świadomy, i syn człowieka, że troszczysz się o niego?"

W Ewangelii Mateusza 24:30 Jezus mówi: "Wtedy ukaże się w niebie znak Syna Człowieczego, a wtedy wszystkie plemiona ziemi będą opłakiwać i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą i wielką chwałą". Podobnie jak król Dawid, w Psalmie 8, Jezus, jako Syn Boży, czyni różnicę między swoim zwykłym ludzkim życiem a swoją wielką mocą.

"Dobry Pasterz"

Jedną z najbardziej lubianych części Starego Testamentu jest pieśń o nazwie Psalm 23. Zaczyna się:

"Pan jest moim pasterzem, nie będę chciał. On każe mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody spokojne."

W Ewangeliach Jezus często mówił o sobie jako o pasterzu, opiekującym się owcami. Nazywał siebie "Dobrym Pasterzem", który oddałby nawet własne życie, aby chronić swoje owce. Powiedział narodowi żydowskiemu, odnosząc się do nieżydowskich lub pogańskich wierzących, że ma "inne owce", które nie należą do tego stada. (Jan, 21:16). W jednej z ostatnich rozmów ze swoim uczniem Piotrem, powiedział mu: "Nakarm moje owce!", innymi słowy: "Opiekuj się moim ludem.".

"Święty Zbawiciel"

W judaizmie, od czasów starożytnych, ludzie są postrzegani jako grzeszni lub źli. Potrzebują przebaczenia od Boga. Wierzyli, że istnieją dwa sposoby na uzyskanie Bożego przebaczenia, przez modlitwę i przez poświęcenie. Modlitwę można było odbyć gdziekolwiek, ale poświęcenia były składane w świątyni. Człowiek przyprowadzał zwierzę, często baranka, a jeśli był biedny, to gołębicę. Położyliby ręce na zwierzęciu, aby położyć na nim swoje grzechy. Wtedy zwierzę byłoby zabite, jako kara za grzech. Ten typ poświęcenia trwał aż do czasu, gdy świątynia w Jerozolimie została zniszczona w 71 r. n.e. Płacenie pieniędzy the świątynia być także rodzaj poświęcenie. Kiedy Jezus wypędził handlarzy ze świątyni, byli to ludzie, którzy sprzedawali jagnięta i gołębie, oraz ludzie, którzy wymieniali rzymskie pieniądze na specjalne pieniądze świątynne.

Częścią chrześcijańskiej wiary jest to, że Jezus Chrystus nie przyszedł tak po prostu jako człowiek, aby mógł nauczać lepszego sposobu życia. Chrześcijanie wierzą również, że Jezus był ostateczną ofiarą za grzech ludzkości, że Jezus jest "Zbawicielem": tym, który jest tutaj, aby zbawić. Chrześcijanie wierzą, że w przeciwieństwie do zwykłych ludzi, Jezus był całkowicie czysty i wolny od grzechu, ale kiedy umarł na krzyżu, wziął na siebie wszystkie grzechy każdego człowieka, który chciałby w Niego wierzyć, jak baranek złożony w świątyni.

Opierając się na Ewangelii Jana, chrześcijańska nauka jest taka, że śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są znakiem jego mocy przebaczenia grzechów każdego, kto zwróci się do niego i naprawdę prosi o przebaczenie. Biblia mówi, że grzesznicy, którym przebaczono, powinni starać się żyć nowym życiem, a nie wracać do swoich grzesznych zachowań. Chrześcijanie wierzą, że wiedza o Bożej miłości pomaga ludziom żyć nowym, lepszym życiem.

To są trzy wersety z Biblii, które są ważne w tej chrześcijańskiej wierze: -

"Albowiem tak Bóg umiłował świat, że dał swego jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne." Ewangelia Jana, 3:16.

Jezus powiedział do niego: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem". Nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie." Ewangelia Jana, 14:6.

"Jeśli mówimy, że nie mamy żadnych grzechów, oszukujemy się i nie mówimy prawdy. Ale jeśli mówimy nasze grzechy pokornie do Boga, to On obiecał słuchać i przebaczyć nasze grzechy i uczynić nas czystymi od wszelkiego zła" z Pierwszego Listu Jana.

Ta mozaika z 1100 roku, w Atenach, przedstawia Jezusa jako Sędziego Ziemi.


Jezus namalowany przez Rembrandta, Holendra, lata 1600. Rembrandt użył jako wzoru Żyda.


Złamany posąg Jezusa ukrzyżowanego, z Niemiec około 1000 r. n.e.

Chrześcijańskie wierzenia o Jezusie i jego nauczaniu

Kościół chrześcijański jest założony na Jezusie. To, w co wierzą chrześcijanie o Jezusie, opiera się na czterech Ewangeliach z Biblii oraz na listach lub "Listach", które zostały napisane w I wieku, wyjaśniając nauki Jezusa jego zwolennikom.

Jezus nie napisał tych listów. Zostały one napisane głównie przez Żyda o imieniu Paweł. Na początku starał się powstrzymać chrześcijaństwo od rozprzestrzeniania się. Potem sam stał się chrześcijaninem i był ważnym przywódcą. Ponieważ kościoły chrześcijańskie zaczęły się w różnych miastach i krajach, Paweł napisał listy do nich. Wiele z pomysłów, w które wierzą chrześcijanie, jest napisanych w listach Pawła. Jest w nich również wiele instrukcji dotyczących prowadzenia kościołów i rodzin.

Istnieją inne listy w Nowym Testamencie autorstwa innych pisarzy, w tym Piotra, Jakuba i Jana. Wszystkie te listy pomagają budować wierzenia, które mają współcześni chrześcijanie.

Patrz: Inne poglądy na temat Jezusa

Jezus jako Bóg

O to, czy Jezus jest Bogiem, czy nie, spieramy się od dłuższego czasu. Większość chrześcijan, w tym wyznania katolickiego, prawosławnego i protestanckiego, wierzy, że Jezus był zarówno Bogiem, jak i człowiekiem. Jezus jest opisany w różnych częściach Nowego Testamentu jako "Słowo Boże", "Syn Boży", "Syn Człowieczy" i sam Bóg.

Nauki te, w które wierzy większość chrześcijan, nie są wierzone przez wielu innych ludzi. Islamska nauka mówi, że Jezus był prorokiem, ale nie był częścią Boga ani "Syna Bożego". W czasach Jezusa wielu Żydów było bardzo złych na Jezusa za to, że mówił, iż jest "Synem Bożym", a także dlatego, że jego zwolennicy mówili, że jest "Mesjaszem". Większość Żydów nie wierzy w to.

Te wersety z Biblii mówią o chrześcijańskiej nauce, że Jezus jest Bogiem:

" Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Słowo było Bogiem. On był na początku z Bogiem." Jana 1:1-3, ESV

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jedynego Syna od Ojca, pełnego łaski i prawdy". Jan 1:14, ESV

"Ja i Ojciec jesteśmy jednym. "Jan 10:30, ESV

"Do nich należą patriarchowie, a z ich rasy, według ciała, jest Chrystus, który jest Bogiem nad wszystkimi, błogosławiony na wieki. Amen." Rzymian 9:5, ESV

"czekając na naszą błogosławioną nadzieję, na pojawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa." Tytus 2:13, ESV

"Bo w nim cała pełnia bóstwa mieszka cieleśnie." Kolosan 2:9, ESV

Jezus jest również określany jako "Syn Boży".

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę jako jedynego Syna od Ojca, pełnego łaski i prawdy. "Jan 1:14, ESV

"ale w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego wyznaczył na spadkobiercę wszystkich rzeczy, przez którego również stworzył świat. 3 On jest blaskiem chwały Bożej i dokładnym odciskiem Jego natury, i podtrzymuje wszechświat słowem Jego mocy. Po dokonaniu oczyszczenia za grzechy, usiadł po prawicy Majestatu na wysokości", Hebr. 1:2-3, ESV

"I wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam zrozumienie, abyśmy mogli poznać Tego, który jest prawdziwy; i jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Jego Synu Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym." 1 Jana 5:20, ESV. Ten list jest uważany za autorstwa tego samego Jana, który napisał Ewangelię Jana.

Wielu chrześcijan uważa, że te wersety mówią, że Jezus jest Bogiem. Wszyscy chrześcijanie wierzą, że śmierć Jezusa na krzyżu pozwala wszystkim ludziom zostać przebaczonym przez Boga za ich grzechy (złe rzeczy, które zrobili). Większość chrześcijan wierzy, że jeśli ktoś poprosi Boga o przebaczenie, zrobi to i będzie mógł żyć z nim na zawsze w niebie.

Bóg w ludzkiej postaci

Wielu chrześcijan wierzy, że przez naukę biblijną Jezus był nie tylko prawdziwym Bogiem, ale także prawdziwym człowiekiem i że była to część Boskiego planu przybliżenia człowieka do zrozumienia Go. Ludzie, którzy nie mają chrześcijańskich wierzeń, mają różne wyobrażenia o Jezusie.

Wersety z Biblii:-

"A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami." John, 1:14

W Ewangelii Mateusza, Jezus jest często nazywany "Synem Człowieczym". Mateusz zapożyczył te słowa ze Starego Testamentu, gdzie są one często używane, aby pokazać, że ludzkość jest bardzo daleko od Boga. W Biblii, Bóg jest często chwalony i wdzięczny za pomoc zwykłych ludzi, którzy są nazywani "synami człowieka". W Psalmie 8, pisarz, król Dawid, pyta Boga "czym jest człowiek, że jesteś o niego świadomy, i syn człowieka, że troszczysz się o niego?"

W Ewangelii Mateusza 24:30 Jezus mówi: "Wtedy ukaże się w niebie znak Syna Człowieczego, a wtedy wszystkie plemiona ziemi będą opłakiwać i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą i wielką chwałą". Podobnie jak król Dawid, w Psalmie 8, Jezus, jako Syn Boży, czyni różnicę między swoim zwykłym ludzkim życiem a swoją wielką mocą.

"Dobry Pasterz"

Jedną z najbardziej lubianych części Starego Testamentu jest pieśń o nazwie Psalm 23. Zaczyna się:

"Pan jest moim pasterzem, nie będę chciał. On każe mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody spokojne."

W Ewangeliach Jezus często mówił o sobie jako o pasterzu, opiekującym się owcami. Nazywał siebie "Dobrym Pasterzem", który oddałby nawet własne życie, aby chronić swoje owce. Powiedział narodowi żydowskiemu, odnosząc się do nieżydowskich lub pogańskich wierzących, że ma "inne owce", które nie należą do tego stada. (Jan, 21:16). W jednej z ostatnich rozmów ze swoim uczniem Piotrem, powiedział mu: "Nakarm moje owce!", innymi słowy: "Opiekuj się moim ludem.".

"Święty Zbawiciel"

W judaizmie, od czasów starożytnych, ludzie są postrzegani jako grzeszni lub źli. Potrzebują przebaczenia od Boga. Wierzyli, że istnieją dwa sposoby na uzyskanie Bożego przebaczenia, przez modlitwę i przez poświęcenie. Modlitwę można było odbyć gdziekolwiek, ale poświęcenia były składane w świątyni. Człowiek przyprowadzał zwierzę, często baranka, a jeśli był biedny, to gołębicę. Położyliby ręce na zwierzęciu, aby położyć na nim swoje grzechy. Wtedy zwierzę byłoby zabite, jako kara za grzech. Ten typ poświęcenia trwał aż do czasu, gdy świątynia w Jerozolimie została zniszczona w 71 r. n.e. Płacenie pieniędzy the świątynia być także rodzaj poświęcenie. Kiedy Jezus wypędził handlarzy ze świątyni, byli to ludzie, którzy sprzedawali jagnięta i gołębie, oraz ludzie, którzy wymieniali rzymskie pieniądze na specjalne pieniądze świątynne.

Częścią chrześcijańskiej wiary jest to, że Jezus Chrystus nie przyszedł tak po prostu jako człowiek, aby mógł nauczać lepszego sposobu życia. Chrześcijanie wierzą również, że Jezus był ostateczną ofiarą za grzech ludzkości, że Jezus jest "Zbawicielem": tym, który jest tutaj, aby zbawić. Chrześcijanie wierzą, że w przeciwieństwie do zwykłych ludzi, Jezus był całkowicie czysty i wolny od grzechu, ale kiedy umarł na krzyżu, wziął na siebie wszystkie grzechy każdego człowieka, który chciałby w Niego wierzyć, jak baranek złożony w świątyni.

Opierając się na Ewangelii Jana, chrześcijańska nauka jest taka, że śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są znakiem jego mocy przebaczenia grzechów każdego, kto zwróci się do niego i naprawdę prosi o przebaczenie. Biblia mówi, że grzesznicy, którym przebaczono, powinni starać się żyć nowym życiem, a nie wracać do swoich grzesznych zachowań. Chrześcijanie wierzą, że wiedza o Bożej miłości pomaga ludziom żyć nowym, lepszym życiem.

To są trzy wersety z Biblii, które są ważne w tej chrześcijańskiej wierze: -

"Albowiem tak Bóg umiłował świat, że dał swego jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne." Ewangelia Jana, 3:16.

Jezus powiedział do niego: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem". Nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie." Ewangelia Jana, 14:6.

"Jeśli mówimy, że nie mamy żadnych grzechów, oszukujemy się i nie mówimy prawdy. Ale jeśli mówimy nasze grzechy pokornie do Boga, to On obiecał słuchać i przebaczyć nasze grzechy i uczynić nas czystymi od wszelkiego zła" z Pierwszego Listu Jana.

Ta mozaika z 1100 roku, w Atenach, przedstawia Jezusa jako Sędziego Ziemi.


Jezus namalowany przez Rembrandta, Holendra, lata 1600. Rembrandt użył jako wzoru Żyda.


Złamany posąg Jezusa ukrzyżowanego, z Niemiec około 1000 r. n.e.

Inne poglądy na temat Jezusa

Jezus jako nauczyciel

Niektórzy ludzie, którzy nie są chrześcijanami, wierzą, że Jezus żył w czasie, o którym mówią Ewangelie, ale nie wierzą, że Jezus był "Synem Bożym" czy "Zbawicielem". Wierzą, że Jezus był zwykłym, ale bardzo dobrym człowiekiem, nauczycielem i być może prorokiem.

Mohandas Gandhi powiedział: "Jestem muzułmaninem i hindusem, i chrześcijaninem i Żydem", mimo że urodził się jako Dżin.

Muzułmańskie wierzenia o Jezusie

Muzułmanie wierzą, że Jezus (pod imieniem Isa) był drugim do końca życia prorokiem (posłannikiem Boga). Wierzą, że Muhammad był ostatnim prorokiem. Wierzą, że zarówno Jezus, jak i Muhammad byli zwykłymi ludźmi, wybranymi przez Boga, aby być jego sługą i nauczać słowa islamu.

Muzułmanie nie wierzą, że Jezus był Bogiem lub "Synem Bożym". Islam jest ściśle monoteistyczny: mówi, że istnieje tylko jeden Bóg. Muzułmanie wierzą, że Jezus nie może być częścią Boga, ponieważ jest tylko jeden Bóg. Jeśli ktoś inny niż Bóg jest czczony, to uważa się, że jest to politeizm (wiara w więcej niż jednego boga). Uważa się również, że jest to bałwochwalstwo: bałwochwalstwo kogoś innego niż Bóg.

Islam uczy, że Jezus nie umarł na krzyżu, ale inny człowiek w przebraniu, jak on poszedł na krzyżu dla Isa (Koran 4:157). To jest bardzo różne od chrześcijaństwa. Śmierć Jezusa jest bardzo ważną częścią chrześcijańskiej wiary o zbawieniu. Muzułmanie zawsze mówią "pokój niech będzie z nim" po wypowiedzeniu imienia Jezusa jako znak szacunku w skrócie i arabskim a.s.

Muzułmanie akceptują również inne nauki o Jezusie. Nauki te mówią, że Jezus powróci na ziemię w końcu dni; następnie zniszczy fałszywego Mesjasza lub Antychrysta przed dniem sądu. Muzułmanie akceptują również twierdzenia Jezusa, że jest on uzdrowicielem. Wierzą w wiele cudów, które rzekomo dokonał, jak wskrzeszanie zmarłych do życia i dawanie wzroku ślepym. Wierzą, że wszystkie jego cuda zostały mu przyznane od Boga.

Koran (jak Biblia), wspomina o dziewiczych narodzinach Jezusa, ale potem mówi inne rzeczy o Maryi (islamsko-maryjskie). Biblia mówi, że Józef pomógł Marii w narodzinach Jezusa, ale w islamie nie ma Józefa. Zamiast tego Maryja samotnie przeszła przez pustynię po porodzie i znalazła drzewo. Anioł Gabriel (Jibreel) zapytał ją, czy jest głodna, potem powiedział jej, żeby potrząsnęła drzewem, a daktyle padły, żeby ją zjeść. Następnie zapytał, czy jest spragniona, a on odpowiedział, że spojrzał w dół na Twoje stopy, a tam była woda i tam urodziła Jezusa. (Koran 19) To dlatego muzułmanie poszczą i jak łamią swój post. Maryja wiedziała, że musi wrócić do swojego miasta i kiedy to zrobiła, z Jezusem w ramionach, ludzie krzyczeli na nią za cudzołóstwo. Maryja chciała się wytłumaczyć, ale Anioł powiedział jej, żeby nie mówiła.

Żydowskie wierzenia o Jezusie

Chociaż Jezus był Żydem i jego nauki wyszły z religii żydowskiej, większość Żydów nie wierzy, że Jezus był Mesjaszem, który jest obiecany w żydowskim Piśmie Świętym.

W Ewangeliach mówi się, że Jezus bardzo rozgniewał żydowskich nauczycieli swoimi naukami. Mówi, że częścią ich gniewu było to, że powiedział im, że są "hipokrytami", co oznacza, że zewnętrznie sprawili, że wydają się żyć świętym życiem, ale wewnętrznie ich serca były dalekie od Bożego.

W Ewangeliach drugim powodem, dla którego się gniewali było to, że Jezus zachowywał się tak, jakby był Mesjaszem i powiedział, że jest "Synem Bożym". Oznaczało to, że był albo strasznym kłamcą, że był szalony i tylko to sobie wyobrażał, albo że to była prawda. Ale Jezus nie wydawał się być szalony. Więc zostawił tylko dwie możliwości wyboru. Jeśli Jezus kłamał, to robił coś złego przeciwko religii żydowskiej. To właśnie z powodu twierdzeń, że Jezus był "Synem Bożym", niektórzy z żydowskich przywódców chcieli Go zabić i oddali go w ręce rzymskich władców. Rzymian nie obchodziło, czy Jezus powiedział coś, co było sprzeczne z religią żydowską. Ale wiedzieli, że ludzie mówili również, że Jezus był "Królem Żydów". Przywódcy żydowscy twierdzili, że było to sprzeczne z prawem rządu rzymskiego. Chociaż przywódcy rzymscy nie zgodzili się z tym, kazali go zabić, aby zapobiec ewentualnym zamieszkom.

Chociaż dziś i na przestrzeni dziejów większość Żydów nie wierzy w to, co chrześcijanie mówią o Jezusie, są też Żydzi, którzy wierzą, że Jezus był Mesjaszem obiecanym w Piśmie Świętym. Żydzi, którzy w to wierzą, są nazywani "Żydami mesjańskimi".

Inne poglądy na temat Jezusa

Jezus jako nauczyciel

Niektórzy ludzie, którzy nie są chrześcijanami, wierzą, że Jezus żył w czasie, o którym mówią Ewangelie, ale nie wierzą, że Jezus był "Synem Bożym" czy "Zbawicielem". Wierzą, że Jezus był zwykłym, ale bardzo dobrym człowiekiem, nauczycielem i być może prorokiem.

Mohandas Gandhi powiedział: "Jestem muzułmaninem i hindusem, i chrześcijaninem i Żydem", mimo że urodził się jako Dżin.

Muzułmańskie wierzenia o Jezusie

Muzułmanie wierzą, że Jezus (pod imieniem Isa) był drugim do końca życia prorokiem (posłannikiem Boga). Wierzą, że Muhammad był ostatnim prorokiem. Wierzą, że zarówno Jezus, jak i Muhammad byli zwykłymi ludźmi, wybranymi przez Boga, aby być jego sługą i nauczać słowa islamu.

Muzułmanie nie wierzą, że Jezus był Bogiem lub "Synem Bożym". Islam jest ściśle monoteistyczny: mówi, że istnieje tylko jeden Bóg. Muzułmanie wierzą, że Jezus nie może być częścią Boga, ponieważ jest tylko jeden Bóg. Jeśli ktoś inny niż Bóg jest czczony, to uważa się, że jest to politeizm (wiara w więcej niż jednego boga). Uważa się również, że jest to bałwochwalstwo: bałwochwalstwo kogoś innego niż Bóg.

Islam uczy, że Jezus nie umarł na krzyżu, ale inny człowiek w przebraniu, jak on poszedł na krzyżu dla Isa (Koran 4:157). To jest bardzo różne od chrześcijaństwa. Śmierć Jezusa jest bardzo ważną częścią chrześcijańskiej wiary o zbawieniu. Muzułmanie zawsze mówią "pokój niech będzie z nim" po wypowiedzeniu imienia Jezusa jako znak szacunku w skrócie i arabskim a.s.

Muzułmanie akceptują również inne nauki o Jezusie. Nauki te mówią, że Jezus powróci na ziemię w końcu dni; następnie zniszczy fałszywego Mesjasza lub Antychrysta przed dniem sądu. Muzułmanie akceptują również twierdzenia Jezusa, że jest on uzdrowicielem. Wierzą w wiele cudów, które rzekomo dokonał, jak wskrzeszanie zmarłych do życia i dawanie wzroku ślepym. Wierzą, że wszystkie jego cuda zostały mu przyznane od Boga.

Koran (jak Biblia), wspomina o dziewiczych narodzinach Jezusa, ale potem mówi inne rzeczy o Maryi (islamsko-maryjskie). Biblia mówi, że Józef pomógł Marii w narodzinach Jezusa, ale w islamie nie ma Józefa. Zamiast tego Maryja samotnie przeszła przez pustynię po porodzie i znalazła drzewo. Anioł Gabriel (Jibreel) zapytał ją, czy jest głodna, potem powiedział jej, żeby potrząsnęła drzewem, a daktyle padły, żeby ją zjeść. Następnie zapytał, czy jest spragniona, a on odpowiedział, że spojrzał w dół na twoje stopy, a tam była woda i tam urodziła Jezusa. (Koran 19) To dlatego muzułmanie poszczą i jak łamią swój post. Maryja wiedziała, że musi wrócić do swojego miasta i kiedy to zrobiła, z Jezusem w ramionach, ludzie krzyczeli na nią za cudzołóstwo. Maryja chciała się wytłumaczyć, ale Anioł powiedział jej, żeby nie mówiła.

Żydowskie wierzenia o Jezusie

Chociaż Jezus był Żydem i jego nauki wyszły z religii żydowskiej, większość Żydów nie wierzy, że Jezus był Mesjaszem, który jest obiecany w żydowskim Piśmie Świętym.

W Ewangeliach mówi się, że Jezus bardzo rozgniewał żydowskich nauczycieli swoimi naukami. Mówi, że częścią ich gniewu było to, że powiedział im, że są "hipokrytami", co oznacza, że zewnętrznie sprawili, że wydają się żyć świętym życiem, ale wewnętrznie ich serca były dalekie od Bożego.

W Ewangeliach drugim powodem, dla którego się gniewali było to, że Jezus zachowywał się tak, jakby był Mesjaszem i powiedział, że jest "Synem Bożym". Oznaczało to, że był albo strasznym kłamcą, że był szalony i tylko to sobie wyobrażał, albo że to była prawda. Ale Jezus nie wydawał się być szalony. Więc zostawił tylko dwie możliwości wyboru. Jeśli Jezus kłamał, to robił coś złego przeciwko religii żydowskiej. To właśnie z powodu twierdzeń, że Jezus był "Synem Bożym", niektórzy z żydowskich przywódców chcieli Go zabić i oddali go w ręce rzymskich władców. Rzymian nie obchodziło, czy Jezus powiedział coś, co było sprzeczne z religią żydowską. Ale wiedzieli, że ludzie mówili również, że Jezus był "Królem Żydów". Przywódcy żydowscy twierdzili, że było to sprzeczne z prawem rządu rzymskiego. Chociaż przywódcy rzymscy nie zgodzili się z tym, kazali go zabić, aby zapobiec ewentualnym zamieszkom.

Chociaż dziś i na przestrzeni dziejów większość Żydów nie wierzy w to, co chrześcijanie mówią o Jezusie, są też Żydzi, którzy wierzą, że Jezus był Mesjaszem obiecanym w Piśmie Świętym. Żydzi, którzy w to wierzą, są nazywani "Żydami mesjańskimi".

Jak zostały napisane Ewangelie

Prawie wszyscy współcześni uczeni, zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy, zgadzają się, że Jezus był prawdziwą osobą. Zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy uczeni opierają swoje badania nad Nim na Ewangelii. Uważa się, że zostały one napisane w latach 60-90 n.e.

Według tradycji, Ewangelie zostały napisane przez czterech mężczyzn, Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, którzy dali swoje imiona do tych książek. Jest to kolejność, w jakiej są one ułożone w Nowym Testamencie Biblii, ale uczeni uważają, że nie jest to kolejność, w jakiej zostały one napisane. Ewangelia Marka została prawdopodobnie napisana przed Ewangelią Mateusza. Wszystkie cztery Ewangelie opowiadają historię życia Jezusa, ale czynią to z czterech różnych punktów widzenia, ponieważ zostały napisane przez różnych ludzi i każdy z pisarzy miał powody, aby opowiedzieć je w inny sposób.

Inni uczeni twierdzą, że przywódcy wczesnego Kościoła chrześcijańskiego dokonali zmian w pismach ewangelicznych. Mówi się, że zmiany te miały miejsce w różnym czasie, na różne sposoby i z różnych powodów. Na przykład, jedna historia została pominięta w wielu starych wersjach Ewangelii. Jest ona o Jezusie ratującym kobietę, która popełniła cudzołóstwo (uprawiała seks poza małżeństwem) i miała zostać zabita. Św. Augustyn z Hippo (354-430 n.e.) napisał, że prawdopodobnie została ona pominięta, ponieważ niektórzy przywódcy kościelni uważali, że ta historia może spowodować, że ludzie będą postępować w grzeszny sposób. Historia ta znajduje się we wszystkich współczesnych Biblii i jest uważana za bardzo ważną naukę dla chrześcijan. ^[] Inne różnice, które można znaleźć w wersjach Ewangelii, są w większości niewielkie i nie mają wpływu na to, co wiadomo o życiu Jezusa i jego nauczaniu. ^[]

O Marku

Ewangelia Marka, którą biblijni uczeni uważają za najwcześniejszą, ma imię młodego ucznia apostoła Pawła, który jest wielokrotnie wymieniany w "Dziejach Apostolskich" i Listach Pawła. Ewangelia została prawdopodobnie napisana w Rzymie i jest uważany przez uczonych za pochodzący z pamięci naśladowcy Jezusa lub ucznia, Piotra. Nie mówi ona o narodzinach Jezusa; zaczyna się, gdy miał on 30 lat, w czasie, gdy uczniowie go poznali. Pokazuje Jezusa jako człowieka czynu: chodzenie po kraju, nauczanie i uzdrawianie ludzi.

O Matthew

Ewangelia Mateusza została napisana jako następna. Matthew był jednym z uczniów Jezusa. Był Żydem, który był nienawidzony przez innych Żydów, ponieważ pracował dla rzymskich władców jako celnik. Mateusz mówi, że pewnego dnia Jezus zobaczył go siedzącego przy biurku na rynku i powiedział: "Pójdź za mną". Większość biblistów uważa, że Mateusz czytał Ewangelię Marka i postanowił wypełnić niektóre rzeczy, które Mark pominął, ponieważ, podczas gdy Marek napisał swoją Ewangelię dla Kościoła Rzymskiego, Mateusz chciał napisać dla żydowskich chrześcijan w całym Imperium Rzymskim. Mateusz był dobrze wykształconym Żydem, więc znał Pismo Żydowskie, (które chrześcijanie również używają i nazywają Starym Testamentem Biblii). Mateusz znał nauki Pisma Świętego, że Mesjasz, czyli namaszczony przez Boga, przyjdzie. W swojej Ewangelii często wspomina o tych naukach. Zaczyna również od podania listy przodków Jezusa, ponieważ było to ważne dla żydowskich czytelników.

O Luke'u

Apostoł Łukasz był Grekiem i przyjacielem apostoła Pawła. Był lekarzem. Łukasz dowiedział się o Jezusie od uczniów. Łukasz pisze o narodzinach i dzieciństwie Jezusa i mówi: "Maryja zachowała wszystkie te rzeczy w swoim sercu i myślała o nich".

Łukasz nie był Żydem i pisze w sposób, który jest łatwy do zrozumienia dla innych ludzi, którzy nie są Żydami. Wyjaśnia on żydowskie zwyczaje i prawa. Napisał drugą książkę, zwaną Dziejami Apostolskimi, która mówi, co uczniowie robili po tym, jak Jezus ich opuścił.

O Johnie

Uczeni z Biblii uważają, że Jan był uczniem Jezusa i był prawdopodobnie najmłodszym z dwunastu mężczyzn, którzy byli głównymi naśladowcami Jezusa. Żył, aby być starym człowiekiem i z powodu swojej nauki o Jezusie został wysłany na małą wyspę, zwaną Patmos. Jan pisze z myślą o jednej konkretnej idei. Chce udowodnić czytelnikowi, że Jezus jest Bożym sposobem na zbawienie ludzi od straszliwego problemu grzechu lub zła. John zaczyna od powiedzenia czytelnikowi, że Jezus był i jest Bogiem. Jan mówi, że Jezus jest Bożym żywym komunikatem (lub Żywym Słowem). Każda część Ewangelii Jana jest napisana, aby pokazać, że Jezus przyszedł od Boga, nauczał o Bożym posłannictwie i jest drogą dla ludzi do zrozumienia Bożej miłości.

Pochodzący z IV wieku Rzymu, jest to najstarszy znany obraz Jezusa, przedstawiający go jako brodacz półmężczyznę, a nie ogolonego, krótkowłosego Rzymianina.


Jezus jako dziecko, z matką, Maryją. Ten obrazek nazywa się "Theotokos z Kazania".

Jak zostały napisane Ewangelie

Prawie wszyscy współcześni uczeni, zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy, zgadzają się, że Jezus był prawdziwą osobą. Zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy uczeni opierają swoje badania nad Nim na Ewangelii. Uważa się, że zostały one napisane w latach 60-90 n.e.

Według tradycji, Ewangelie zostały napisane przez czterech mężczyzn, Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, którzy dali swoje imiona do tych książek. Jest to kolejność, w jakiej są one ułożone w Nowym Testamencie Biblii, ale uczeni uważają, że nie jest to kolejność, w jakiej zostały one napisane. Ewangelia Marka została prawdopodobnie napisana przed Ewangelią Mateusza. Wszystkie cztery Ewangelie opowiadają historię życia Jezusa, ale czynią to z czterech różnych punktów widzenia, ponieważ zostały napisane przez różnych ludzi i każdy z pisarzy miał powody, aby opowiedzieć je w inny sposób.

Inni uczeni twierdzą, że przywódcy wczesnego Kościoła chrześcijańskiego dokonali zmian w pismach ewangelicznych. Mówi się, że zmiany te miały miejsce w różnym czasie, na różne sposoby i z różnych powodów. Na przykład, jedna historia została pominięta w wielu starych wersjach Ewangelii. Jest ona o Jezusie ratującym kobietę, która popełniła cudzołóstwo (uprawiała seks poza małżeństwem) i miała zostać zabita. Św. Augustyn z Hippo (354-430 n.e.) napisał, że prawdopodobnie została ona pominięta, ponieważ niektórzy przywódcy kościelni uważali, że ta historia może spowodować, że ludzie będą postępować w grzeszny sposób. Historia ta znajduje się we wszystkich współczesnych Biblii i jest uważana za bardzo ważną naukę dla chrześcijan. ^[] Inne różnice, które można znaleźć w wersjach Ewangelii, są w większości niewielkie i nie mają wpływu na to, co wiadomo o życiu Jezusa i jego nauczaniu. ^[]

O Marku

Ewangelia Marka, którą biblijni uczeni uważają za najwcześniejszą, ma imię młodego ucznia apostoła Pawła, który jest wielokrotnie wymieniany w "Dziejach Apostolskich" i Listach Pawła. Ewangelia została prawdopodobnie napisana w Rzymie i jest uważany przez uczonych za pochodzący z pamięci naśladowcy Jezusa lub ucznia, Piotra. Nie mówi ona o narodzinach Jezusa; zaczyna się, gdy miał on 30 lat, w czasie, gdy uczniowie go poznali. Pokazuje Jezusa jako człowieka czynu: chodzenie po kraju, nauczanie i uzdrawianie ludzi.

O Matthew

Ewangelia Mateusza została napisana jako następna. Matthew był jednym z uczniów Jezusa. Był Żydem, który był nienawidzony przez innych Żydów, ponieważ pracował dla rzymskich władców jako celnik. Mateusz mówi, że pewnego dnia Jezus zobaczył go siedzącego przy biurku na rynku i powiedział: "Pójdź za mną". Większość biblistów uważa, że Mateusz czytał Ewangelię Marka i postanowił wypełnić niektóre rzeczy, które Mark pominął, ponieważ, podczas gdy Marek napisał swoją Ewangelię dla Kościoła Rzymskiego, Mateusz chciał napisać dla żydowskich chrześcijan w całym Imperium Rzymskim. Mateusz był dobrze wykształconym Żydem, więc znał Pismo Żydowskie, (które chrześcijanie również używają i nazywają Starym Testamentem Biblii). Mateusz znał nauki Pisma Świętego, że Mesjasz, czyli namaszczony przez Boga, przyjdzie. W swojej Ewangelii często wspomina o tych naukach. Zaczyna również od podania listy przodków Jezusa, ponieważ było to ważne dla żydowskich czytelników.

O Luke'u

Apostoł Łukasz był Grekiem i przyjacielem apostoła Pawła. Był lekarzem. Łukasz dowiedział się o Jezusie od uczniów. Łukasz pisze o narodzinach i dzieciństwie Jezusa i mówi: "Maryja zachowała wszystkie te rzeczy w swoim sercu i myślała o nich".

Łukasz nie był Żydem i pisze w sposób, który jest łatwy do zrozumienia dla innych ludzi, którzy nie są Żydami. Wyjaśnia on żydowskie zwyczaje i prawa. Napisał drugą książkę, zwaną Dziejami Apostolskimi, która mówi, co uczniowie robili po tym, jak Jezus ich opuścił.

O Johnie

Uczeni z Biblii uważają, że Jan był uczniem Jezusa i był prawdopodobnie najmłodszym z dwunastu mężczyzn, którzy byli głównymi naśladowcami Jezusa. Żył, aby być starym człowiekiem i z powodu swojej nauki o Jezusie został wysłany na małą wyspę, zwaną Patmos. Jan pisze z myślą o jednej konkretnej idei. Chce udowodnić czytelnikowi, że Jezus jest Bożym sposobem na zbawienie ludzi od straszliwego problemu grzechu lub zła. John zaczyna od powiedzenia czytelnikowi, że Jezus był i jest Bogiem. Jan mówi, że Jezus jest Bożym żywym komunikatem (lub Żywym Słowem). Każda część Ewangelii Jana jest napisana, aby pokazać, że Jezus przyszedł od Boga, nauczał o Bożym posłannictwie i jest drogą dla ludzi do zrozumienia Bożej miłości.

Pochodzący z IV wieku Rzymu, jest to najstarszy znany obraz Jezusa, przedstawiający go jako brodacz półmężczyznę, a nie ogolonego, krótkowłosego Rzymianina.


Jezus jako dziecko, z matką, Maryją. Ten obrazek nazywa się "Theotokos z Kazania".

Nauczanie z opowieściami

Ewangelie opowiadają wiele historii, które Jezus opowiadał, gdy nauczał ludzi o tym, jak Bóg ich umiłował i jak powinni żyć. Nazywane są one przypowieściami. Są wśród nich następujące:

Dobry Samarytanin

W tej historii z rozdziału 10 Ewangelii Łukasza, Jezus pokazuje, co to znaczy być dobrym sąsiadem. W pobliżu Żydów żyli ludzie zwani Samarytanami. Nie zgadzali się ze sobą w kwestii nauczania religii i byli uważani za wrogów. Któregoś dnia szedł Żyd, kiedy kilku rabusiów pobiło go, obrabowało i zostawiło nagiego i prawie martwego, przy drodze. Przyszedł żydowski ksiądz i zobaczył go. Pomyślał: "Jeśli dotknę tego nagiego, krwawiącego człowieka, będę nieczysty i nie będę mógł iść do Świątyni!" Więc udawał, że go nie widział. Inny Żyd, Święty Człowiek, przyszedł i postąpił tak samo. W końcu przyszedł Samarytanin z osłem. Kiedy zobaczył rannego, zatrzymał się. Obmył swoje rany winem i oliwą z oliwek. Potem położył go na swoim osiołku i zabrał do najbliższej karczmy. Zapłacił karczmarzowi i powiedział: "Zatrzymajcie go, póki nie wyzdrowieje, a cokolwiek mu się należy, zapłacę, gdy wrócę w ten sposób." Jezus powiedział do ludzi, którzy słuchali: "Który z tych ludzi zachowywał się jak dobry sąsiad?" Powiedzieli: "Ten, który się zatrzymał i pomógł." Jezus powiedział: "Idźcie i zachowujcie się tak samo."

Syn marnotrawny

W tej historii z rozdziału 15 Ewangelii Łukasza, Jezus mówi, że bogaty człowiek miał dwóch synów. Obaj dostaliby część jego pieniędzy, kiedy umarł. Młodszy syn powiedział: "Ojcze, daj mi teraz moje pieniądze, żebym mógł iść i cieszyć się sobą, póki jestem młody." Zabrał pieniądze do miasta i wydał je wszystkie na przyjęcia z przyjaciółmi i inne grzeszne rzeczy. Wkrótce nie miał już nikogo, kto mógłby się wyżywić i wstydził się. Dostał pracę opiekując się świniami, nieświętym mięsem do zjedzenia, po prostu powstrzymać się od głodu. Powiedział do siebie: "Pójdę do domu do ojca i powiem: 'Ojcze, zgrzeszyłem! Proszę, pozwól mi być sługą w twoim domu!" Kiedy ojciec zobaczył, że nadchodzi, pobiegł wzdłuż drogi, aby położyć ręce na swoim synu. Ojciec powiedział: "Przynieś najlepsze ubrania! Zabij najtłustsze cielę, żeby zrobić ucztę!" Kiedy starszy brat usłyszał to wszystko, był zły i powiedział: "Jestem dla ciebie dobrym synem, ale nigdy nie dałeś mi nawet jednej małej kozy na przyjęcie z moimi przyjaciółmi!" Ojciec powiedział, "Zawsze byłeś ze mną. Kocham cię bardzo, i wszystko co mam jest twoje, ale mój syn, który zaginął, został odnaleziony! Mój syn, który wydawał się być martwy, żyje! Bądź ze mną szczęśliwy!" Jezus powiedział, że w ten sposób Bóg miłuje i przebacza swojemu ludowi, gdy prosi o przebaczenie.

Okno kościelne z historią Dobrego Samarytanina.

Nauczanie z opowieściami

Ewangelie opowiadają wiele historii, które Jezus opowiadał, gdy nauczał ludzi o tym, jak Bóg ich umiłował i jak powinni żyć. Nazywane są one przypowieściami. Są wśród nich następujące:

Dobry Samarytanin

W tej historii z rozdziału 10 Ewangelii Łukasza, Jezus pokazuje, co to znaczy być dobrym sąsiadem. W pobliżu Żydów żyli ludzie zwani Samarytanami. Nie zgadzali się ze sobą w kwestii nauczania religii i byli uważani za wrogów. Któregoś dnia szedł Żyd, kiedy kilku rabusiów pobiło go, obrabowało i zostawiło nagiego i prawie martwego, przy drodze. Przyszedł żydowski ksiądz i zobaczył go. Pomyślał: "Jeśli dotknę tego nagiego, krwawiącego człowieka, będę nieczysty i nie będę mógł iść do Świątyni!" Więc udawał, że go nie widział. Inny Żyd, Święty Człowiek, przyszedł i postąpił tak samo. W końcu przyszedł Samarytanin z osłem. Kiedy zobaczył rannego, zatrzymał się. Obmył swoje rany winem i oliwą z oliwek. Potem położył go na swoim osiołku i zabrał do najbliższej karczmy. Zapłacił karczmarzowi i powiedział: "Zatrzymajcie go, póki nie wyzdrowieje, a cokolwiek mu się należy, zapłacę, gdy wrócę w ten sposób." Jezus powiedział do ludzi, którzy słuchali: "Który z tych ludzi zachowywał się jak dobry sąsiad?" Powiedzieli: "Ten, który się zatrzymał i pomógł." Jezus powiedział: "Idźcie i zachowujcie się tak samo."

Syn marnotrawny

W tej historii z rozdziału 15 Ewangelii Łukasza, Jezus mówi, że bogaty człowiek miał dwóch synów. Obaj dostaliby część jego pieniędzy, kiedy umarł. Młodszy syn powiedział: "Ojcze, daj mi teraz moje pieniądze, żebym mógł iść i cieszyć się sobą, póki jestem młody." Zabrał pieniądze do miasta i wydał je wszystkie na przyjęcia z przyjaciółmi i inne grzeszne rzeczy. Wkrótce nie miał już nikogo, kto mógłby się wyżywić i wstydził się. Dostał pracę opiekując się świniami, nieświętym mięsem do zjedzenia, po prostu powstrzymać się od głodu. Powiedział do siebie: "Pójdę do domu do ojca i powiem: 'Ojcze, zgrzeszyłem! Proszę, pozwól mi być sługą w twoim domu!" Kiedy ojciec zobaczył, że nadchodzi, pobiegł wzdłuż drogi, aby położyć ręce na swoim synu. Ojciec powiedział: "Przynieś najlepsze ubrania! Zabij najtłustsze cielę, żeby zrobić ucztę!" Kiedy starszy brat usłyszał to wszystko, był zły i powiedział: "Jestem dla ciebie dobrym synem, ale nigdy nie dałeś mi nawet jednej małej kozy na przyjęcie z moimi przyjaciółmi!" Ojciec powiedział, "Zawsze byłeś ze mną. Kocham cię bardzo, i wszystko co mam jest twoje, ale mój syn, który zaginął, został odnaleziony! Mój syn, który wydawał się być martwy, żyje! Bądź ze mną szczęśliwy!" Jezus powiedział, że w ten sposób Bóg miłuje i przebacza swojemu ludowi, gdy prosi o przebaczenie.

Okno kościelne z historią Dobrego Samarytanina.

Powiązane strony

Powiązane strony