III Rzesza
Nazistowskie Niemcy to okres, w którym nazistowska partia Adolfa Hitlera kontrolowała Niemcy. Czasami nazywana jest też Trzecią Rzeszą (niem. Drittes Reich), co oznacza "Trzecie Cesarstwo" lub "Trzecie Królestwo". Pierwszym imperium niemieckim było Święte Cesarstwo Rzymskie. Drugie było Drugim Cesarstwem Niemieckim w latach 1871-1918. Naziści mówili, że tworzą trzecie, nawet jeśli samo w sobie nigdy nie było monarchią. Jednak termin "Trzecia Rzesza" był bardziej popularny w innych krajach. W Niemczech była to jedynie Rzesza (wymawiana jako "rike") lub Wielka Rzesza Niemiecka (niem. Großdeutsches Reich).
Adolf Hitler kierował nazistowskimi Niemcami aż do czasu, gdy został pokonany w II wojnie światowej w bitwie pod Berlinem, kiedy to zabił się w 1945 roku. Partia nazistowska została zniszczona w tym samym roku, w którym jej przywódcy uciekli, zostali aresztowani lub zabili się. Część z nich została stracona za zbrodnie wojenne przez mocarstwa zachodnie i sowieckie. Inni przeżyli, a część z nich dostała ważne prace. Jednak ich polityka rasowa nigdy więcej nie utrzymała się w Niemczech przy władzy.
Rząd hitlerowski został utworzony w przekonaniu, że niektóre rasy są lepsze od innych. Naziści uważali "rasę aryjską" (czystych Niemców) za najlepszą rasę ze wszystkich i zasługiwali na władzę i szacunek. Idea ta zyskała szacunek po Wielkim Kryzysie, czyniąc wielu ważnych ludzi biednymi i bezsilnymi. Hitler zrzucił winę za problemy na żydowskich kapitalistów i gangi komunistyczne. Udało mu się sprawić, że Niemcy czuli się niewinnymi ofiarami, które musiały przejąć kontrolę nad Europą.
Kiedy pod koniec II wojny światowej nazistowski reżim został zniszczony, Niemcy zostały podzielone na cztery "strefy okupacyjne". Związek Radziecki zajął Niemcy Wschodnie. Wielka Brytania, Francja i Stany Zjednoczone zajęły część Niemiec Zachodnich.
Historia
Naziści doszli do władzy w 1933 r. i uczynili swoją władzę absolutną dzięki "ustawie zezwalającej" i referendum. Scentralizowali Niemcy, zastępując samorząd lokalny. Rozbudowali swój własny "Schutzstaffel" i oddali go pod kontrolę lokalnej policji, a także uruchomili "Gestapo", aby znaleźć i zniszczyć wrogów politycznych. Natychmiast zakazali Żydom wykonywania ważnych zawodów, a wkrótce ograniczyli ich w inny sposób. Po kilku latach zbudowali siły zbrojne daleko poza granicami traktatu wersalskiego.
II wojna światowa: 1939-1945
1 września 1939 r. wojska niemieckie zaatakowały Polskę, która rozpoczęła II wojnę światową. Z ponad milionem żołnierzy armia Hitlera z łatwością zajęła Polskę, tracąc ok. 59 tys. żołnierzy. Ich kraj został zaatakowany również przez Związek Radziecki od wschodu. Polska straciła ponad 900.000 żołnierzy.
12 października 1939 roku Hitler wysłał do Wielkiej Brytanii list obiecujący pokój. Brytyjczycy kontynuowali wojnę.
Hitler podbił Francję w bitwie o Francję. Potem wysłał Luftwaffe, by zaatakowała Anglię. Winston Churchill, obecnie premier Wielkiej Brytanii, nie poddał się. Bitwa o Wielką Brytanię trwała od lipca do października 1940 roku. Kiedy zawiodła, Hitler rozkazał masowe bombardowanie Londynu. To również nie powiodło się, a Hitler postanowił stanąć twarzą w twarz ze wschodem za swoją wojnę rasową o zniszczenie Słowian i Żydów. Dało to Wielkiej Brytanii czas na odzyskanie władzy.
W 1941, Hitler rozkazał "Operację Barbarossa". Trwała ona od 22 czerwca 1941 do 5 grudnia 1941. Józef Stalin, przywódca Związku Radzieckiego, osłabił swoją armię swoimi Wielkimi Czystkami, które przed wojną zabiły wielu rosyjskich oficerów.
W czasie operacji Barbarossa zginęło znacznie więcej żołnierzy radzieckich niż niemieckich. W Stalingradzie zginęło jednak po każdej stronie około miliona żołnierzy. Podczas gdy Związek Radziecki mógł zastąpić swoje straty, Niemcy nie mogli.
Po Stalingradzie Niemcy stracili impet. Sowieci wyciągnęli wnioski z długich kampanii, walczyli lepiej i zdobyli wiele nowej broni z bardzo wydajnych fabryk. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i Związek Radziecki walczyły razem i pchały się przeciwko mniejszej armii niemieckiej. W maju 1945 roku zajęli Berlin, aby wygrać wojnę.
Wiele osób ze wszystkich stron wojny zginęło walcząc w Europie, w tym:
- Około miliona niemieckich żołnierzy.
- Około miliona francuskich, brytyjskich i amerykańskich żołnierzy.
Podczas walk w Związku Radzieckim:
- Zginęło około 5 milionów żołnierzy niemieckich, a także żołnierzy z innych krajów faszystowskich.
- Około 7 milionów radzieckich żołnierzy zginęło w walce z nimi.
- Około 2 milionów żołnierzy radzieckich zginęło w nazistowskich obozach koncentracyjnych i obozach jenieckich z głodu, chorób, zamarzania na śmierć i egzekucji.
- Około 10 do 15 milionów radzieckich cywilów zginęło z głodu, egzekucji i Holokaustu.
Po zajęciu Niemiec przez aliantów, Sowieci utworzyli Niemiecką Republikę Demokratyczną. Było to państwo socjalistyczne, które podążyło za komunizmem. Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Francja utworzyły Republikę Federalną Niemiec na zachodzie. Było to państwo demokratyczne.
Chrześcijanie
Kiedy naziści przejęli Niemcy, większość ludzi w tym kraju była chrześcijanami. Naziści chcieli zmienić sposób myślenia ludzi i nie lubili Kościołów chrześcijańskich. Ściśle obserwowali księży, często ich aresztowali lub karali. Do 1940 r. księża z całego nazistowskiego imperium byli zamykani razem w obozie koncentracyjnym Dachau.
Przywódcy nazistowscy, tacy jak Martin Bormann, Joseph Goebbels, Heinrich Himmler i AlfredRosenberg, wspierani przez Hitlera, chcieli w końcu zniszczyć chrześcijaństwo. Himmler i Rosenberg mieli kilka pogańskich idei. Inni, jak Bormann, byli ateistami. Sam Hitler nienawidził chrześcijaństwa, ale wiedział, że jest ono ważne w niemieckiej polityce i kulturze. Z tego powodu zazwyczaj mówił, że chce poczekać do końca wojny, aby pozbyć się Kościołów.
Kościoły chrześcijańskie były źle traktowane przez nazistów, ale mniejsze grupy religijne, jak Żydzi i Świadkowie Jehowy, były traktowane znacznie gorzej. Naziści próbowali wymordować cały naród żydowski w Europie. Wysyłali ludzi innych wyznań, takich jak Świadkowie Jehowy, do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. Nazistowska kampania przeciwko kościołom nazywała się Kirchenkampf.
Naziści próbowali przejąć protestanckie kościoły w Niemczech, łącząc je w przyjazny dla nazistów Kościół Rzeszy Narodowej. Niektórzy protestanci poparli tę ideę. Kiedy jednak naziści próbowali zmienić Biblię, by powiedzieć, że Jezus nie jest Żydem, grupa pastorów założyła Kościół Wyznający. Kościół Wyznający nie popierał nazistowskich idei dotyczących kontrolowania religii lub zmiany Biblii. Naziści uczynili Kościół nielegalnym i aresztowali setki jego pastorów.
Hitler nie lubił Kościoła katolickiego i martwił się o jego wpływ na politykę Niemiec. W 1933 roku jego nowy rząd podpisał traktat (Konkordat Rzeszy) z Watykanem. Traktat ten obiecywał, że pozwoli katolikom kontrolować swój własny Kościół, ale mówił, że kapłani nie mogą zajmować się polityką. Następnie jednak Hitler zamknął każdą organizację katolicką, która nie była kościołem - jak katolickie partie polityczne, grupy młodych ludzi, związki zawodowe i gazety. Zamordował niektórych przywódców tych grup, a ostatecznie zamknął wszystkie katolickie szkoły. Potem naziści zaczęli atakować księży i zakonnice, a wielu z nich aresztowali. Papież Pius XI ostro protestował w Mit brennender Sorge (encyklika papieska z 1937 r.), w której stwierdzono, że nazistowskie idee, takie jak rasizm, są złe i że naziści prześladują Kościół.
Wielu Niemców było wściekłych, że rząd ingeruje w ich kościoły, ale innych nie obchodziło to zbytnio. Kilku z nich próbowało powstrzymać rząd przed zabijaniem mniejszości religijnych, takich jak Żydzi. Przywódcy kościelni starali się powstrzymać nazistów przed ingerowaniem w ich religię. Ponieważ zachowywali pewną niezależność od państwa, mogli publicznie nie zgadzać się z niektórymi politykami rządu. Na przykład, biskup katolicki August von Galen i protestancki biskup Theophil Wurm protestowali przeciwko programowi nazistów polegającemu na zabijaniu osób niepełnosprawnych i chorych. Niektórzy przywódcy religijni, jak Martin Niemöller, opowiadali się za prawami człowieka w Niemczech. Kilku księży i proboszczów zostało straconych za pomoc w obaleniu Hitlera w 1944 r., m.in. pastor Dietrich Bonhoeffer i o. Alfred Delp SJ.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to są nazistowskie Niemcy?
O: Nazistowskie Niemcy to okres, kiedy Adolf Hitler i partia nazistowska kontrolowali Niemcy. Czasami określa się je również mianem Trzeciej Rzeszy, co oznacza "Trzecie Cesarstwo" lub "Trzecie Królestwo".
P: Jakie były dwa pierwsze niemieckie imperia?
O: Pierwszym niemieckim imperium było Święte Cesarstwo Rzymskie, które trwało od roku 800 lub 962 do upadku w 1806 roku w wyniku wojen napoleońskich. Drugim było Cesarstwo Niemieckie w latach 1871-1918, które upadło w 1918 r., gdy cesarz Wilhelm II został zmuszony do abdykacji, gdy w 1918 r. powstała Republika Weimarska.
P: Jak Hitler prowadził nazistowskie Niemcy?
O: Hitler kierował nazistowskimi Niemcami do czasu ich klęski w II wojnie światowej w 1945 roku, kiedy to popełnił samobójstwo. Partia nazistowska została zniszczona w tym samym roku, ponieważ jej przywódcy uciekli, zostali aresztowani lub popełnili samobójstwo. Niektórzy zostali straceni za zbrodnie wojenne przez mocarstwa zachodnie i radzieckie, inni zaś przeżyli i otrzymali ważne stanowiska.
P: Jakie pojęcie o rasie mieli naziści?
O: Naziści wierzyli, że "rasa aryjska" (czysto biali Niemcy) zasługuje na panowanie nad wszystkimi innymi rasami. Idea ta zyskała uznanie po tym, jak Wielki Kryzys uczynił wielu ważnych Niemców biednymi i bezsilnymi. Hitler obwiniał za te problemy Żydów, komunistów, liberałów i wielu innych, dzięki czemu wielu Niemców poczuło się niewinnymi ofiarami, które musiały przejąć władzę nad Europą.
P: W jaki sposób naziści próbowali stworzyć imperium?
O: Naziści próbowali stworzyć imperium za pomocą kolonii, wykorzystując jako wzór kolonie swojego sojusznika - Włoch w Afryce.
P: Co się stało pod koniec II wojny światowej?
O: Pod koniec II wojny światowej Niemcy zostały podzielone na cztery "strefy okupacyjne". Związek Radziecki zajął Niemcy Wschodnie, a Wielka Brytania, Francja i Stany Zjednoczone zajęły część Niemiec Zachodnich.
