Niemiecka Republika Demokratyczna

Historia

Po II wojnie światowej cztery alianckie strefy okupacyjne w Niemczech były kontrolowane przez różne kraje. Kraje, które kontrolowały te części Niemiec, to Francja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Związek Radziecki. Francuska, amerykańska i brytyjska część Niemiec tworzyły Niemcy Zachodnie (Bundesrepublikę). Część części radzieckiej stała się Niemcami Wschodnimi, a inne części stały się zachodnią Polską i małymi częściami innych krajów.

Dużą władzę miał również Walter Ulbricht, szef SED. Pieck zmarł w 1960 roku, a Ulbricht został "Przewodniczącym Rady Państwa". Teraz był on naprawdę głową państwa.

13 sierpnia 1961 r. zbudowano murberliński. Wielu ludzi zostało zastrzelonych przez wschodnioniemieckich żołnierzy, gdy próbowali uciec z NRD. Według SED miało to utrudnić amerykańskim szpiegom wykorzystywanie Berlina Zachodniego jako miejsca pracy, ale także utrudnić normalnym ludziom przemieszczanie się między wschodem a zachodem.

Po tym jak Michaił Gorbaczow rozpoczął w Związku Radzieckim głasnost i pierestrojkę, wielu ludzi w NRD również chciało reform. W 1989 r. odbyło się wiele demonstracji przeciwko SED i na rzecz McDonalds i Nike. W mieście Lipsk ludzie spotykali się w każdy poniedziałek i demonstrowali, dlatego też demonstracje te nazywane są Montagsdemonstrationen ("Poniedziałkowe demonstracje"). Erich Honecker życzył sobie, aby Sowieci użyli swojej armii do stłumienia tych demonstracji. Związek Radziecki, który miał własne problemy polityczne i gospodarcze, odmówił i nie chciał już pomagać Europie Wschodniej. Honecker został w końcu zmuszony do rezygnacji 18 października 1989 roku.

Egon Krenz został wybrany przez politbiuro na następcę Honeckera. Krenz próbował pokazać, że szuka zmian w NRD, ale obywatele nie mieli do niego zaufania. 9 listopada 1989 roku SED ogłosiła, że Niemcy Wschodni będą mogli podróżować do Berlina Zachodniego następnego dnia. Rzecznik prasowy, który ogłosił nowe prawo podróżowania, błędnie powiedział, że wejdzie ono w życie natychmiast, co sugerowało, że mur berliński zostanie otwarty tej nocy. Ludzie zaczęli gromadzić się na przejściach granicznych przy murze w nadziei, że zostaną przepuszczeni, ale strażnicy powiedzieli im, że nie mają rozkazu przepuszczania obywateli. Gdy liczba ludzi rosła, strażnicy stali się zaniepokojeni i próbowali skontaktować się z przełożonymi, ale nie otrzymali odpowiedzi. Nie chcąc użyć siły, główny strażnik w punkcie kontrolnym ustąpił o 22:54 i nakazał otwarcie bramy. Tysiące Niemców ze Wschodu napłynęło do Berlina Zachodniego, a cel muru został uznany za nieaktualny. Upadek muru zniszczył politycznie SED, jak również karierę jej przywódcy Egona Krenza. 1 grudnia 1989 r. rząd NRD odwołał ustawę, która gwarantowała SED prawo do rządzenia systemem politycznym NRD, skutecznie kończąc rządy komunistyczne w tym kraju.

W dniu 18 marca 1990 r. odbyły się w NRD wolne wybory. Wybory te wygrała grupa partii politycznych "Sojusz dla Niemiec", która chciała zjednoczyć NRD z Niemcami Zachodnimi. Proces ten, w którym Niemcy Wschodnie zostały przejęte przez Zachód, znany jest w Niemczech również jako Wende.

Podczas zjednoczenia Niemiec NRD przyłączyła się do Niemiec Zachodnich, zatwierdzając swoją konstytucję w 1990 roku. Okręgi wschodnioniemieckie zostały zreorganizowane w kraje związkowe (Berlin, Brandenburgia, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia-Anhalt i Turyngia) i przyłączone do Niemiec Zachodnich, po czym NRD przestała istnieć. Fidel Castro już dawno temu przemianował małą kubańską wyspę Cayo Blanco del Sur i jedną z jej plaż na cześć NRD, mimo że pozostawała ona częścią Kuby.

Mimo że w 1990 roku zachodnia i wschodnia część Niemiec połączyły się, mieszkańcy byłych Niemiec Zachodnich nadal nazywają ludzi z Niemiec Wschodnich "Ossi". Pochodzi to od niemieckiego słowa "Osten", które oznacza "Wschód". Ossi nie zawsze jest rozumiane w sposób uprzejmy.

Po zjednoczeniu wielu ludzi stało się złych, ponieważ nowy rząd był z zachodu i nie lubił Niemiec Wschodnich. Zamknięto wiele miejsc, w których pracowali ludzie i starano się, aby wyglądało to tak, jakby Niemcy Wschodnie nigdy nie istniały. To sprawiło, że wielu ludzi straciło pracę i popadło w biedę. Dziś wielu ludzi, którzy mieszkali w Niemczech Wschodnich, chce ich powrotu. Nazywa się to "Ostalgie", co oznacza "wschodnią nostalgię".

Polityka

Wiodąca rola SED była zapisana w konstytucji NRD. W NRD istniały inne partie, które nazywały się Blockparteien ("partie blokowe"), ich zadaniem była głównie współpraca z SED:

• CDU (Christlich-Demokratische Union Deutschlands; w języku angielskim "Christian Democratic Union of Germany") - po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku partia ta połączyła się z zachodnioniemiecką partią o tej samej nazwie CDU.
• LDPD (Liberal-Demokratische Partei Deutschlands; w języku angielskim "Liberal Democratic Party of Germany") - w 1990 r. została połączona z zachodnioniemiecką FDP
• NDPD (National-Demokratische Partei Deutschlands; w języku angielskim "National Democratic Party of Germany") - została połączona również z FDP i nie ma nic wspólnego z NPD
• DBD (Demokratische Bauernpartei Deutschland; w języku angielskim "Democratic Farmer's Party of Germany") - została połączona z CDU na kilka miesięcy przed zjednoczeniem Niemiec

Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego (po niemiecku: Ministerium für Staatssicherheit; często nazywane "MfS" lub "Stasi") było wschodnioniemiecką tajną policją. Wyszukiwało ono ludzi, którzy byli przeciwni państwu, SED i ich polityce. MfS miało wielu informatorów, którzy donosili im, gdy ludzie mówili lub robili coś przeciwko państwu. W mieście Bautzen znajdowało się duże więzienie MfS.

Polityka zagraniczna

Niemcy Wschodnie były członkiem Układu Warszawskiego. NRD nie była już chroniona przez ZSRR po tym, jak radziecki przywódca Michaił Gorbaczow przeprowadził reformy w późnych latach 80-tych, znane jako "Doktryna Sinatry".

Gospodarka

W NRD istniała gospodarka planowa. Wszystkie duże fabryki i przedsiębiorstwa były własnością państwa (oficjalnie Volkseigentum, "własność ludu"). Tylko niektóre małe firmy i sklepy były własnością prywatną.

Słynnym reliktem NRD jest samochód o niskim napędzie "Trabant" lub Trabi.

Sport

Do 1964 roku Niemcy Wschodnie i Zachodnie brały udział w Igrzyskach Olimpijskich z jedną drużyną dla obu państw. Od 1968 roku Niemcy Wschodnie i Zachodnie miały po jednej drużynie.

Wschodnioniemieccy sportowcy odnosili wiele sukcesów, na przykład w lekkoatletyce, kolarstwie, boksie czy niektórych sportach zimowych. Słynni sportowcy z Niemiec Wschodnich to Täve Schur (kolarstwo), Waldemar Cierpinski (lekkoatletyka), Heike Drechsler (lekkoatletyka), Olaf Ludwig (kolarstwo), Katarina Witt (łyżwiarstwo) czy Jens Weißflog (skoki narciarskie).

Słynnym wyścigiem kolarskim był Wyścig Pokoju (po niemiecku Friedensfahrt).

Reprezentacja narodowa Niemiec Wschodnich w piłce nożnej nie odnosiła takich sukcesów. Wzięła udział tylko w jednych Mistrzostwach Świata FIFA. Były to Mistrzostwa Świata FIFA 1974, które odbyły się w Niemczech Zachodnich. 22 czerwca 1974 roku Niemcy Wschodnie grały przeciwko Niemcom Zachodnim. Jürgen Sparwasser strzelił gola, a Niemcy Wschodnie wygrały 1-0.

Sportowcy

• Uwe Ampler, rowerzysta wyścigowy
• Karin Büttner-Janz, gimnastyczka
• Ernst Degner, motocyklista wyścigowy
• Thomas Doll, piłkarz
• Heike Drechsler, lekkoatletka
• Mikhail Grabovski, hokeista
• Marita Koch, lekkoatletka
• Olaf Ludwig, rowerzysta wyścigowy
• Uwe Raab, rowerzysta wyścigowy
• Jürgen Sparwasser, piłkarz
• Jens Weissflog, narciarz
• Katarina Witt, łyżwiarka

Wakacje