Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników

Historia

W 1919 r. Adolf Hitler wstąpił do Niemieckiej Partii Robotniczej. W 1920 roku partia zmieniła nazwę, a Hitler przejął kontrolę w 1921 roku.

W 1923 r. partia nazistowska próbowała dokonać zamachu stanu w Monachium, aby przejąć władzę w Niemczech, ale nie udało jej się to. Bitwa ta została nazwana "Beer Hall Putsch". Hitler został skazany na pięć lat więzienia za zdradę stanu. Został jednak wypuszczony z więzienia po dziewięciu miesiącach. Inni ludzie, którzy brali udział w puczu piwnym, otrzymali karę śmierci lub 5-6 lat więzienia. Rząd zdelegalizował również NSDAP na terenie Niemiec.

Podczas pobytu w więzieniu Adolf Hitler napisał większą część Mein Kampf ("Mojej walki"). W książce tej spisał swoje idee polityczne i plany na przyszłość dla Niemiec.

W 1924 r. Hitler został przedterminowo zwolniony z więzienia. Ponownie założył NSDAP. Chciał zdobyć władzę legalnie, w drodze wyborów. W tym czasie NSDAP była tylko jedną z kilku skrajnie prawicowych, nacjonalistycznych partii politycznych w Niemczech. Istniało wówczas wiele innych partii o podobnych ideach. Ważni ludzie, tacy jak Fritz Thyssen i Emil Kirdorf, obaj będący przywódcami wielkich przedsiębiorstw, poparli partię nazistowską.

Kolejne wybory do Reichstagu odbyły się w 1928 roku. W tych wyborach partia nazistowska zdobyła 2,6% głosów. Aby lepiej wypaść w kolejnych wyborach, partia postanowiła ograniczyć swoje antysemickie hasła. Zamiast tego NSDAP skupiła się bardziej na polityce zagranicznej i na terroryzowaniu narodu niemieckiego. W wyborach lokalnych w 1929 i 1930 roku NSDAP zdobyła około 10% głosów.

W 1930 r. prezydent Paul von Hindenburg rozwiązał Reichstag. Partia nazistowska dostrzegła w tym swoją szansę. W wyborach 14 września 1930 r. NSDAP zdobyła 18,3% głosów i stała się drugą co do wielkości partią w Niemczech.

W tym czasie większość Niemców chciała pozbyć się Republiki Weimarskiej (Weimarer Republik). Weimar był niemieckim miastem, w którym po pierwszej wojnie światowej została napisana niemiecka konstytucja. Ludzie chcieli także silniejszych Niemiec, z większą liczbą żołnierzy. Traktat Wersalski zdelegalizował posiadanie przez Niemcy niektórych rodzajów broni i statków.

30 stycznia 1933 roku Franz von Papen zaproponował Adolfowi Hitlerowi, aby ten w nacjonalistycznym gabinecie został kanclerzem Niemiec. Zrobił to w tajemnicy. Było to Machtübergabe, czyli "przekazanie władzy". Później jednak NSDAP zaczęła nazywać to Machtergreifung ("przejęcie władzy"). Dla nazistowskiej propagandy lepiej było mówić, że przejęli władzę od Republiki Weimarskiej, niż że stali się jej legalnym rządem.

Ostatnie wolne wybory w Niemczech weimarskich odbyły się w marcu 1933 roku. Partia nazistowska uzyskała 44% głosów. Nie była to większość. Po pożarze Reichstagu udało im się uzyskać większość dwóch trzecich głosów, której potrzebowali do uchwalenia Ermächtigungsgesetz (ustawy zezwalającej). Na mocy tej nowej ustawy rozwiązano parlament, dano Hitlerowi prawo do robienia wszystkiego, co zechce, i zdelegalizowano wszystkie partie polityczne (z wyjątkiem partii nazistowskiej).

Po tym wydarzeniu partia nazistowska stała się bardzo ważna. Ludzie musieli być członkami partii, aby dostać pracę lub awansować. Partia nazistowska była aktywna aż do kapitulacji Niemiec przed aliantami 8 maja 1945 roku.

Oddziaływanie

NSDAP rozwiązała się 8 maja 1945 roku. Po tym wydarzeniu NSDAP już nie istniała.

Dokonali oni kilku reform, które istnieją do dziś. Na przykład:

• W 1934 roku zdecydowano, że kiedy dwie osoby zawierają związek małżeński, ich majątek jest nadal oddzielny.
• Płacąc podatki, osoba może odliczyć koszty dojazdu z domu do pracy i z powrotem.
• Utrudniały one firmom udzielającym pożyczek odbieranie towarów ludziom, którzy byli im winni pieniądze.
• W 1933 r. stworzyli oni obszerne przepisy dotyczące dobrostanu i ochrony zwierząt - podstawę dzisiejszych przepisów dotyczących ochrony zwierząt.

Ale naziści zrobili tak wiele złych rzeczy, że obecnie w Niemczech nielegalne jest umieszczanie symbolu swastyki (widocznego na fladze powyżej) lub używanie haseł takich jak Sieg Heil. W listopadzie 2010 roku, brytyjski poseł do Parlamentu Europejskiego, Godfrey Bloom, został zmuszony do opuszczenia Parlamentu. Stało się to po tym, jak wykrzyczał nazistowski slogan "Ein Volk, ein Reich, ein Führer" w kierunku niemieckiego posła do Parlamentu.

Powiedzenia, motta i slogany

• "Sieg Heil! Sieg Heil! Sieg Heil! "
• "Niech żyje zwycięstwo" (częsta nazistowska przyśpiewka na wiecach)
• "Jeden naród, jedno imperium, jeden przywódca!"
• "Jeden naród, jeden kraj, jeden przywódca!"
• "Niemcy, obudźcie się!"
• "Niemcy, obudźcie się!" (Popularna nazistowska pieśń Dietricha Eckarta. Naziści umieścili to hasło na wielu sztandarach propagandowych).
• "Żydzi są naszym nieszczęściem!"
• "Żydzi są naszym nieszczęściem!" (Cytat z 1880 roku niemieckiego historyka Heinricha von Treitschke)
• "Niech żyje nasz chwalebny przywódca!"
• "Niech żyje nasz chwalebny przywódca!"
• "Dziś Niemcy, jutro świat!"
• "Dziś Niemcy, jutro świat!"
• "Niemcy zawsze przed obcokrajowcami i Żydami!".
• "Niemiec zawsze przed obcokrajowcem i Żydami!".
• "Pewnie, że Żyd jest też człowiekiem, ale pchła jest też zwierzęciem".
• "Z pewnością Żyd jest także człowiekiem, ale pchła jest także zwierzęciem"