Wykonanie

Ścięcie głowy

Ścięcie głowy oznacza odcięcie głowy skazańcowi. Jest to jedna z najstarszych metod egzekucji, wspominana już w Biblii. Ścięcie głowy było niegdyś standardową metodą egzekucji w Skandynawii i Niemczech. Pospólstwo ścinano zwykle toporem, a szlachtę mieczem. Można również użyć specjalnego urządzenia, takiego jak gilotyna, jak we Francji. Nazistowskie Niemcy używały gilotyny do egzekucji skazańców kryminalnych, takich jak mordercy.

Przed wiekami wiele krajów stosowało ścięcie głowy jako egzekucję dla ważnych osób, w tym Anglia. W Anglii ścięto wielu szlachciców, a nawet niektórych królów i królowe. Więzień był tam prowadzony na szafot i zazwyczaj wygłaszał mowę. Następnie zawiązuje się mu oczy i kładzie szyję na klocku. Następnie kat podnosił swój topór i zamachiwał się nim na szyję ofiary. Jeśli kat był wprawny, a jego topór był ostry, wówczas topór zwykle przecinał kości i organy ofiary za jednym zamachem. Jeśli jednak kat był niedoświadczony, to mogło minąć wiele uderzeń, zanim głowa została odcięta.

Lady Jane Grey, prawdopodobnie niewinna królowa Anglii, zostaje ścięta.

Inne sposoby wykonania

Wiele krajów nie zezwala już na egzekucje jako karę, ponieważ jest ona zbyt brutalna. Jednak wiele stanów w Stanach Zjednoczonych i niektóre inne kraje zagraniczne zezwalają na to. Nawet w Stanach Zjednoczonych trzeba było stosować mniej brutalne sposoby egzekucji. Oto kilka innych sposobów egzekucji, innych niż powieszenie

• Zastrzyk śmiertelny: Zabicie osoby poprzez umieszczenie kilku trucizn w jej krwi. Jest to metoda stosowana w większości stanów USA, które zezwalają na egzekucje.
• Komora gazowa: Osoba jest umieszczana w pomieszczeniu, w którym powietrze jest wypełnione złymi gazami, aż nie może oddychać i umiera. Metoda ta była stosowana do egzekucji w niektórych stanach USA, a także do masowych mordów dokonywanych przez nazistów w czasie Holokaustu.
• Porażenie prądem: Uśmiercenie osoby poprzez umieszczenie jej na krześle elektrycznym i poddanie bardzo silnemu wstrząsowi elektrycznemu.
• Oddział strzelający: Kilka osób strzela i zabija jedną osobę. Armie na całym świecie od dawna stosują tę metodę, ponieważ broń i kule są łatwo dostępne. Firing squad był legalnym środkiem egzekucji w Finlandii do 1944 roku, kiedy to kara śmierci została zniesiona (zatrzymana przez prawo). W XX wieku stosowano ją również w stanie Utah. W większości przypadków nie wszyscy strzelcy mają prawdziwe kule. Po egzekucji nie jest możliwe ustalenie, która z osób strzelających zabiła osobę, na której właśnie wykonano wyrok.

Egzekucja cesarza Maksymilana Meksykańskiego to obraz autorstwa Edouarda Maneta. Przedstawia pluton egzekucyjny.

Staroświeckie metody

• Garroting - metoda duszenia stosowana w Hiszpanii od setek lat.
• Miażdżenie, zwane również uciskaniem: stosowane w systemach prawnych common law. Oskarżony, który odmawiał przyznania się do winy ("stał niemy"), był poddawany coraz cięższym kamieniom, które były kładzione na jego klatce piersiowej, aż do momentu przyznania się do winy lub uduszenia się.
• Powieszenie: Użycie liny w celu skręcenia skazańcowi karku lub uduszenia go (duszenie). Powszechnie stosowana na całym świecie do XX wieku. Do dziś stosowane w niektórych krajach, np. w Iraku, Singapurze i Japonii.
• Ściąganie i ćwiartowanie: Bardzo brutalna forma egzekucji powszechna w średniowiecznej i renesansowej Europie. Polegała na pobraniu narządów z ciała człowieka jeszcze za życia, a następnie przywiązaniu go do czterech koni jadących w różnych kierunkach, aż do rozerwania jego ciała na strzępy. Podobną formą jest "łamanie na kole", kiedy do rozerwania ciała człowieka używa się koła, a nie koni.
• Cruxifixion: Metoda ta oznacza przybicie skazańca do krzyża. Uważana jest za najbardziej bolesną i paskudną metodę ze wszystkich. Stosowana była przez Rzymian do karania zdrajców, buntowników i zbiegłych niewolników. Śmierć tą metodą może trwać nawet kilka dni. Skazaniec umiera z powodu utraty krwi, powolnego duszenia się, utraty wody i gorączki spowodowanej skurczami mięśni. Oprócz Imperium Rzymskiego i Perskiego, metoda ta była również stosowana w feudalnej Japonii.