Pistolet maszynowy PPSz

PPSh-41 (Pistolet-Pulemyot Shpagina; ros: Пистолет-пулемёт Шпагина; "Shpagin pistolet maszynowy") to radziecki pistolet maszynowy. Został zaprojektowany przez Georgija Szpagina. PPSh-41 miał być tańszym i prostszym w obsłudze pistoletem niż PPD-40. PPD-40 był w tym czasie w służbie radzieckiej. PPSh-41 oficjalnie zastąpił PPD-40 w 1941 roku. PPSh-41 miał być przeznaczony dla żołnierzy z poboru o bardzo niskim poziomie wyszkolenia. PPSh-41 otrzymywał amunicję z magazynka. Był to również pistolet samopowtarzalny. Wykonany był w większości z tłoczonej stali. Strzelał nabojem pistoletowym 7,62×25mm. PPSh-41 był często używany podczas II Wojny Światowej i Wojny Koreańskiej, ponieważ był to najczęściej produkowany SMG podczas tych wojen. Był nadal używany w Wietnamie przez Vietcong aż do 1970 roku jako chiński Typ 50 (kopia). Było nawet kilka PPSh-41's zdobytych przez żołnierzy amerykańskich aż do wojny w Iraku.

Historia

II wojna światowa

Pomysł opracowania PPSh-41 powstał częściowo w wyniku wojny zimowej przeciwko Finlandii. W czasie tej wojny okazało się, że pistolety maszynowe są dobrą bronią do walki w bliskim kontakcie. PPSh-41 został opracowany w połowie 1941 roku. Produkowano go w wielu fabrykach w Moskwie. Lokalni członkowie Partii byli odpowiedzialni za zapewnienie wystarczającej ilości PPSh-41.

W listopadzie 1941 roku wyprodukowano kilkaset sztuk broni. W ciągu następnych pięciu miesięcy wyprodukowano kolejne 155 000 sztuk. Do wiosny 1942 roku fabryki PPSh-41 produkowały około 3.000 sztuk broni dziennie. Konstrukcja PPSh-41 była dobra, gdyż pozwalała na wyprodukowanie wielu sztuk broni w krótkim czasie (produkcja masowa). Innymi przykładami tego typu konstrukcji były pistolet maszynowy M3, MP40 i Sten. Jego części (z wyjątkiem lufy) mogły być wykonane przez niewykwalifikowanych robotników. PPSh-41 składał się z 87 części, a PPD-40 z 95. PPSh-41 można było wykonać w 7,3 godziny. Natomiast wykonanie PPD-40 trwało 13,7 godziny. Wykonanie lufy było często upraszczane poprzez wykorzystanie luf wykonanych do karabinu M1891 Mosin-Nagant. Lufę karabinową przecinano na pół. Z tej jednej lufy karabinowej wykonywano dwie lufy PPSh-41. Lufa była następnie przerabiana na radziecki nabój 7,62 mm do pistoletu podwodnego.

PPSh-41 był popularny również w armii niemieckiej. Zdobyte PPSh-41 były często używane przez Niemców przeciwko ich wrogom. Był on tak popularny wśród niemieckich żołnierzy, że był drugim najczęściej używanym SMG wśród niemieckich sił zbrojnych podczas II wojny światowej.

Po tym jak niemiecka armia zdobyła wiele PPSh-41 podczas II Wojny Światowej, rozpoczęto program. W ramach tego programu, broń miała być przerobiona tak, aby strzelała niemieckim pociskiem do pistoletu podwodnego, 9mm Parabellum. Wehrmacht oficjalnie nazwał te PPSh-41s jako MP41(r). PPSh-41, które nie zostały zmodyfikowane nazywano MP717(r). Dostawały one amunicję 7,63x25mm Mauser zamiast radzieckiego naboju 7,62x25mm. Niemieckie wojsko stworzyło niemieckojęzyczne podręczniki, aby nauczyć żołnierzy jak używać PPSh-41. Były one drukowane i rozdawane w całym Wehrmachcie.

Związek Radziecki również wypróbował PPSh-41 do bliskiego wsparcia lotniczego. Na niektórych swoich samolotach umieścili kilkadziesiąt PPSh-41.

Do końca wojny wyprodukowano ponad 6 milionów PPSh-41. Po bitwie pod Stalingradem stały się one najczęściej używaną bronią strzelecką w Armii Czerwonej. Sowieci często wyposażali w PPSh-41 całe pułki, a nawet dywizje. Dawało im to doskonałą siłę na bliskim dystansie.

Wojna koreańska

Po wojnie duża ilość PPSh-41 trafiła do państw satelickich ZSRR. Trafiły one również do komunistycznej partyzantki. Północnokoreańska Armia Ludowa (NKPA) i Chińska Ludowa Armia Ochotnicza (PVA) walczące w Korei otrzymały ogromne ilości PPSh-41. Otrzymały również północnokoreański Typ 49 i chiński Typ 50. Były to kopie PPSh-41 z niewielkimi zmianami. PPSh-41 był często używany podczas całej wojny koreańskiej. Mimo, że nie był zbyt celny, PPSh-41 dobrze sprawdzał się w walkach na bliskim dystansie, ze względu na bardzo dużą szybkostrzelność i dużą pojemność amunicji. W czasie wojny koreańskiej często dochodziło do takich starć, szczególnie w nocy. Siły Narodów Zjednoczonych często miały problem z oddaniem wystarczającej ilości pocisków, gdy były atakowane przez komunistów z PPSh-41. Niektórzy oficerowie amerykańskiej piechoty twierdzili, że PPSh-41 był najlepszym karabinem tej wojny. Nie był on tak celny jak amerykański M1 Garand czy karabinek M1. Dawał jednak więcej mocy na bliskim dystansie.

Cechy

PPSh-41 strzelał pociskiem 7,62x25mm (Tokarev). Pocisk 7,62x25mm był głównym pociskiem radzieckich pistoletów i karabinów maszynowych. PPSh-41 ważył około 12 funtów (5,45 kg) z pełnym 71-nabojowym magazynkiem. Z załadowanym magazynkiem na 35 naboi ważył 9,5 funta (4,32 kg). PPSh-41 mógł wystrzelić 900 pocisków na minutę. Było to bardzo dużo w porównaniu do innych pistoletów podwodnych z okresu II wojny światowej. PPSh-41 nie posiadał chwytu. Z tego powodu żołnierz zazwyczaj musiał trzymać PPSh-41 za magazynek bębnowy. Żołnierz mógł również trzymać się za dolną część bębna. 35-nabojowe magazynki pudełkowe mogły być używane od 1942 roku. Żołnierze radzieccy w czasie II wojny światowej zwykle jednak trzymali 71-nabojowe magazynki bębnowe.

Magazynek bębnowy PPSh-41 był kopią fińskiego magazynka M31 Suomi. Mieścił on 71 naboi. Magazynek bębnowy był wolniejszy i trudniejszy do załadowania amunicją niż magazynek pudełkowy. Po 1942 roku zaczęto częściej używać magazynka pudełkowego. Mimo, że mieścił mniej naboi, magazynek pudełkowy ułatwiał trzymanie broni. Zdarzało się, że PPSh-41 wystrzeliwał pociski, jeśli został upuszczony na twardą powierzchnię. Wynikało to z konstrukcji otwartego zamka.

PPSh-41 na wyświetlaczu.Zoom
PPSh-41 na wyświetlaczu.

Różne rodzaje PPSh-41

Ponieważ Niemcy zdobyli tak wiele PPSh-41, rozpoczęto pewien program. W ramach tego programu, broń miała być przerobiona tak, aby można było z niej strzelać niemieckim pociskiem do karabinu maszynowego. Pocisk ten nazywał się 9mm Parabellum. Wehrmacht oficjalnie nazwał te PPSh-41s jako MP41(r). PPSh-41, które nie były modyfikowane nazywano MP717(r). Dostawały one amunicję 7,63x25mm Mauser zamiast radzieckiego naboju 7,62x25mm. Niemieckie wojsko stworzyło niemieckojęzyczne podręczniki, aby nauczyć żołnierzy jak używać PPSh-41. Były one drukowane i rozdawane w całym Wehrmachcie.

W czasie II wojny światowej wprowadzono do służby jeszcze prostszy pistolet maszynowy. Nosił on nazwę PPS-43. Nie zastąpił on jednak w czasie wojny PPSh-41.

Inne rodzaje

  • Typ 50: Chińska wersja PPSh-41.
  • Typ 49: Wersja północnokoreańska. W tym modelu można stosować tylko magazynki bębnowe.
  • M-49: Pistolet maszynowy M49 był wersją jugosłowiańską. Wykorzystano w nim konstrukcję PPSh-41. Posiada jednak wiele istotnych różnic.
  • PPS-50: Kanadyjska, półautomatyczna wersja PPSh-41. Magazynek pudełkowy mieści 30 naboi, a bębnowy 50 naboi.
  • SKL-41: Niemiecka, półautomatyczna wersja. Trafiła do sprzedaży w 2008 roku. Wersja ta strzela pociskiem 9mm Parabellum.

Użytkownicy

Niemiecki żołnierz z PPSh-41 w Stalingradzie, 1942 r.Zoom
Niemiecki żołnierz z PPSh-41 w Stalingradzie, 1942 r.

Powiązane strony

  • Karabin maszynowy

Pytania i odpowiedzi

P: Co to jest PPSh-41?


A: PPSh-41 to radziecki pistolet podręczny zaprojektowany przez Georgija Shpagina.

P: Dlaczego stworzono PPSh-41?


A: PPSh-41 został stworzony jako tańsza i prostsza alternatywa dla PPD-40, który był wówczas w służbie radzieckiej. Był on również przeznaczony do użytku przez żołnierzy z poboru, którzy mieli bardzo małe przeszkolenie.

P: Skąd PPSh-41 ma amunicję?


O: PPSh-41 otrzymuje amunicję z magazynka.

P: Czy PPSh-41 jest selektywnym ogniem?


A: Tak, jest to pistolet podręczny o selektywnym ogniu.

P: Z jakiego materiału wykonana jest większa część pistoletu?


O: Większość pistoletu jest wykonana z tłoczonej stali.

P: Jakim typem naboi strzela?


A: Wystrzeliwuje naboje pistoletowe 7,62×25 mm.

Q: Kiedy i gdzie był używany w walce?


O: PPSh-41 był szeroko stosowany podczas II wojny światowej i wojny koreańskiej, a także używany przez siły Vietcongu w Wietnamie do 1970 r., a nawet kilka sztuk zdobytych przez żołnierzy amerykańskich podczas wojny w Iraku.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3