Auschwitz-Birkenau

Tło

Obozy zagłady różniły się od obozów koncentracyjnych. Począwszy od 1940 roku naziści wybudowali około 150 obozów koncentracyjnych i wiele innych podobozów. Jednak w nazistowskich Niemczech istniało tylko sześć obozów zagłady, wszystkie w Europie Wschodniej:

• Auschwitz II (Birkenau)

·          

• Sobibór
• Majdanek
• Bełżec
• Treblinka
• Chełmno

W obozach zagłady, prawie wszyscy zginęli zaraz po dotarciu do obozów. Hitlerowcy zabili w tych obozach śmierci około 3,0-3,5 miliona ludzi. 90% z nich było Żydami.

Wybór

Codziennie władze nazistowskie przywoziły do Auschwitz pociągami wielu więźniów. Obozowi lekarze SS podzielili tych więźniów na trzy grupy. Nazywało się to "selekcją". Selekcja polegała na tym, jak SS decydowało o tym, do którego z obozów w Auschwitz pójdzie każdy więzień.

Śmierć

Większość więźniów wysłanych do Auschwitz została wybrana na śmierć. Oznacza to, że SS zdecydowało o ich natychmiastowym zabiciu. Zazwyczaj SS umieszczało w tej grupie wszystkie dzieci, większość kobiet, wszystkie osoby starsze, osoby, które wyglądały na chore, osoby, które wyglądały jakby nie mogły pracować. Strażnicy SS przywozili tych ludzi prosto do komór gazowych w Auschwitz i zabijali ich gazem trującym. Stosowali oni formę cyjanowodoru, rodzaj gazu trującego, zwanego czynnikiem krwiotwórczym. Nazywali ten gaz trujący CyklonemB. Gaz ten był bardzo skutecznym sposobem zabijania więźniów i mógł zabić każdego, kto był na niego narażony w ciągu 20 minut.

Primo Levi, więzień, który przeżył Auschwitz, pisał później o tym, jak wyglądały selekcje:

W mniej niż dziesięć minut wszyscy sprawni [zdrowi] mężczyźni zostali zebrani razem w grupie. Każdy z nas został oceniony jako zdolny do pracy w [Trzeciej] Rzeszy, czy też nie, i wie, ż....naszej [grupy] do [obozów] weszło nie więcej niż dziewięćdziesięciu sześciu mężczyzn i dwadzieścia dziewięć kobiet, a ze wszystkich innych, ponad pięćset, żaden nie żył dwa dni później...

 

I tak w jednej chwili nasze kobiety, nasi rodzice, nasze dzieci zniknęły. Przez krótką chwilę zobaczyliśmy je jako przesłoniętą masę na drugim końcu peronu, po czym nie zobaczyliśmy nic więcej.

Praca przymusowa

SS wybrało kilku silnych, zdrowych ludzi na robotników niewolniczych. Pracowali oni w Auschwitz I, w fabryce IG Farben w Auschwitz III oraz w fabrykach amunicji w podobozach. W latach 1940-1945 około 405 tys. osób pracowało jako robotnicy niewolniczy, a około 84% z nich (340 tys.) zginęło.

Oskar Schindler, niemiecki przedsiębiorca, uratował około 1000 Żydów z Polski. Wysłał ich do swojej fabryki, a ci Żydzi żyli.

Praca specjalna

Urzędnicy SS wybrali trzecią grupę ludzi, których mogliby wykorzystać do specjalnych prac lub eksperymentów medycznych. Na przykład:

• Jeden z obozowych lekarzy, Joseph Mengele, interesował się bliźniakami i krasnalami. SS wysyłało tych ludzi do obozowego "szpitala", aby Mengele mógł na nich przeprowadzać eksperymenty medyczne.
• SS wybrało kilka osób do pomocy w pilnowaniu pozostałych więźniów. Często do tej pracy wybierali brutalnych przestępców. Nazywali tych ludzi "kapusiami".
• SS wybrała także kilka osób do pracy w komorach gazowych i krematoriach oraz wokół nich. Nazywali tych ludzi Sonderkommando.

Kapos i Sonderkommandos umożliwili nielicznym strażnikom SS kontrolę kilkudziesięciu tysięcy więźniów w Auschwitz. Łącznie w Auschwitz pracowało około 7000 członków SS. ^{s. 40}

Zdjęcie wyboru. Ludzie wysyłani na lewo zostaną natychmiast zabici w komorach gazowych. Ludzie wysyłani na prawo są wybierani jako robotnicy niewolniczy

Obozy

Auschwitz I

Auschwitz I był biurem wszystkich obozów w kompleksie Auschwitz.

Hitlerowcy przetrzymywali więźniów w Auschwitz od 14 czerwca 1940 r. do 27 stycznia 1945 r., ^{str. 128.}

Więźniowie

Pierwszymi więźniami w Auschwitz I było 728 osób z Polski. Jednym z tych więźniów był Kazimierz Albin. Ocalał on z Auschwitz. Później pisał o tym, jak zaczął się pierwszy dzień w Auschwitz:

Musiałem ustawić się w pięciu rzędach... Frizsch ogłosił: "To jest obóz koncentracyjny Auschwitz... Każdy opór lub nieposłuszeństwo będzie bezwzględnie karane. Każdy, kto nie podporządkuje się przełożonym lub będzie próbował uciec, zostanie skazany na śmierć. Młodzi i zdrowi ludzie nie żyją tu dłużej niż trzy miesiące. Księża jeden miesiąc, Żydzi dwa tygodnie. Jest tylko jedno wyjście przez kominy krematoriów."

Następni byli 48 homoseksualnych mężczyzn z Niemiec. Następnie Żydzi przybyli jako więźniowie.

W latach 1940-1941 w obozie Auschwitz I przebywało od 13 do 16 tysięcy więźniów. W 1942 r. było ich 20 tysięcy. Większość z tych więźniów nie była pochodzenia żydowskiego, ponieważ większość z nich trafiła do Auschwitz II.

W Oświęcimiu więźniowie musieli nosić znaki na mundurach, aby pokazać, dlaczego zostali wysłani do Auschwitz. Na przykład, więźniowie żydowscy musieli przyszywać na ubraniach dwa żółte trójkąty w kształcie gwiazdy Dawida. Osoby homoseksualne musiały przyszywać na ubraniach różowy trójkąt. SS nadało również każdemu więźniowi numer seryjny i wytatuowało go na ciałach więźniów. SS nigdy nie nazywała więźniów po nazwiskach, a jedynie po numerach.

Warunki życia w Auschwitz I były bardzo złe. Więźniowie mieli bardzo mało jedzenia. Nie było żadnych warunków sanitarnych, co ułatwiało rozprzestrzenianie się chorób. Wielu więźniów umierało z chorób, głodu, zamarzania na śmierć.

W niedziele więźniowie musieli czyścić swoje baraki i mogli brać prysznic.

Kary i tortury

SS wybudowało wiele rodzajów pomieszczeń przeznaczonych do karania i torturowania więźniów. Były to również pomieszczenia:

• Stałe komórki: To były pokoje o powierzchni 1,5 metra kwadratowego. W jednym z tych pomieszczeń SS trzymało cztery osoby. Pomieszczenia te były tak małe, że więźniowie musieli stać całą noc. Potem musieliby pracować w ciągu dnia.
• Komórki głodowe: SS-owcy zamykali więźniów w tych pomieszczeniach i nie dawali im wody ani żywności. Pozostawiali więźniów na śmierć z powodu odwodnienia lub głodu.
• Komórki uduszenia: To były pokoje z tylko jednym małym oknem. Do tych pomieszczeń SS zamykało wielu więźniów. Ponieważ więźniowie wdychali tlen w tym pomieszczeniu, pozostawało coraz mniej tlenu. Ostatecznie w pomieszczeniu pozostawało tak mało tlenu, że więźniowie dusili się.

Czasami SS zawiązywało więźniowi ręce za plecami i wieszało go za nadgarstki. To łamałoby mu stawy barkowe. SS zostawiała więźniów powieszonych w ten sposób na godziny lub dni, czasami do czasu ich śmierci.

SS powiesiło też kilku więźniów za szyję, aby umarli powolną i bolesną śmiercią.

Komory gazowe

3 września 1941 r. esesmani po raz pierwszy próbowali zabijać więźniów Cyklonem B w Auschwitz I.

W pierwszym teście SS użyło Cyklonu B na 600 jeńcach ze Związku Radzieckiego i około 250 Polakach. ^{s. 88} Kiedy gaz zabijał tych więźniów, SS zdało sobie sprawę, że mogą oni zabijać ludzi znacznie szybciej, niż mogliby to zrobić rozstrzeliwując ich. Zbudowali komorę gazową, w której mogli zabijać jednorazowo ponad 700 osób. str. ¹⁶⁰ Wybudowali również krematorium w bloku 11 obozu. str. ¹⁶⁰

W latach 1941-1942 SS zabiło w tej komorze gazowej około 60.000 osób. Po 1942 r. uczynili z komory gazowej schron przeciwlotniczy, w którym SS mogli się ukryć, gdyby samoloty alianckie zrzucały bomby w pobliżu. ^{str. 123-124.}

Dzisiaj komora gazowa nadal istnieje. Została ona przebudowana, z wykorzystaniem jej oryginalnych części. Teraz jest częścią muzeum w Auschwitz.

Kobiety - więźniarki

26 marca 1942 r. SS wysłała pierwsze więźniarki do Auschwitz.

Od około marca 1941 r. do stycznia 1945 r. hitlerowski dr Carl Clauberg przeprowadzał w Auschwitz eksperymenty medyczne na wielu kobietach. Chciał on znaleźć sposób na jak najłatwiejszą i najszybszą sterylizację milionów ludzi. Próbował za pomocą promieni rentgenowskich, zabiegów chirurgicznych i leków sterylizować więźniarki. Planem nazistów było pozbycie sięwszystkich, którzy nie byli "aryjscy". W ramach tego planu naziści wysterylizowali wiele osób, aby nie mogły one mieć dzieci, które nie były "aryjskie". ^{s. 73}

W 1943 r. Heinrich Himmler nakazał SS utworzenie w Auschwitz burdelu. Do pracy w burdelu zmuszano nieżydowskie więźniarki. Więźniowie, którzy byli ważni dla nazistów, jak kapo i szefowie kuchni, mogli korzystać z burdelu jako nagrody. Heinrich Himmler kazał także więźniom homoseksualnym odwiedzać co tydzień dom publiczny. Myślał, że to 'uleczy' ich z bycia homoseksualistami.

Johanna Langefeld, Maria Mandel i Elisabeth Volkenrath opiekowały się więźniami w Auschwitz.

Dr. Mengele

Kryminalista Joseph Mengele przeprowadzał eksperymenty medyczne na wielu więźniach, zwłaszcza bliźniakach, krasnoludkach i osobach niepełnosprawnych fizycznie. Wszystkie te eksperymenty były bardzo surowe i bolesne. Na przykład, Mengele kastrował niektórych więźniów bez użycia jakichkolwiek środków znieczulających. Wiele kobiet i mężczyzn zmarło podczas tych eksperymentów.

Mengele był również odpowiedzialny za obozowy "szpital" w Auschwitz. To nie było jak zwykły szpital. Więźniowie, którzy byli lekarzami, jak Gisella Perl, pracowali tam. Starali się pomagać chorym i rannym, ale nie mieli lekarstw i środków medycznych, nawet czystych bandaży i bieżącej wody. Jeśli pacjenci nie wyzdrowieli szybko, Mengele wysyłał ich do komór gazowych lub hitlerowscy lekarze zabijali ich wstrzykując im fenol.

Auschwitz II (Birkenau)

Auschwitz II był obozem zagłady w Oświęcimiu. Nazywano go również Birkenau (wymawiane "POWIERZCHNIJ-ŚWIĘCEJ"), co oznacza "brzoza" (las). Dziś Birkenau jest często nazywane po prostu "Auschwitz".

Naziści rozpoczęli budowę Auschwitz II w październiku 1941 r., ponieważ Auschwitz I był zbyt zatłoczony. Do tego czasu Adolf Hitler postanowił wymordować cały naród żydowski. Naziści nazwali ten plan "Ostatecznym Rozwiązaniem". Wkrótce po jego wybudowaniu Heinrich Himmler nakazał wykorzystać Auschwitz II jako ośrodek zagłady. Jego celem miało być zabicie każdego więźnia, który został tam wysłany.

Auschwitz II miał cztery komory gazowe. Naziści sprawiali, że komory gazowe wyglądały jak prysznice. Przekonali więźniów, że wchodzą do komór gazowych, by wziąć prysznic. ^{str. 160} Następnie wrzucili do komór gazowych cyklon B i zabili wszystkich w środku. Martwe ciała spalono na popiół w czterech krematoriach Auschwitz II. s. ¹⁶⁰

Auschwitz II był największym obozem śmierci prowadzonym przez nazistowskie Niemcy w czasie Holokaustu. SS zabiło w Auschwitz więcej osób niż w którymkolwiek z pozostałych nazistowskich obozów śmierci. SS wybudowało komory gazowe w Auschwitz II, w których jednocześnie mogło zmieścić się 2000 osób. Dzięki temu w komorach gazowych co 30 minut można było zabijać około 2000 osób.

Auschwitz III (Monowitz)

Auschwitz III nazywany był również Monowitz (wymawiane "MOW-no-vitz"). W Monowitz i 48 podobozach wokół niego więźniowie pracowali jako niewolnicy w fabryce IG Farben i fabrykach produkujących broń dla armii niemieckiej. ^{s. 53}

Fabryka IG Farben w Monowitz została otwarta w roku 1941. Do października 1942 r. więźniowie zostali zmuszeni do budowy obozu w Monowitz, aby mogli tam mieszkać niewolnicy. IG Farben zapłacił za budowę obozu. W ten sposób Monowitz stał się pierwszym obozem koncentracyjnym w historii, który został opłacony i zbudowany przez prywatne przedsiębiorstwo. ^{s. 53}

W latach 1941-1945 w fabryce IG Farben pracowało około 35.000 więźniów. Siedmiu na dziesięciu z tych więźniów (około 25.000) zmarło z głodu, chorób i zmuszonych do ciężkiej pracy. str. ^{51, 53, 55} Przeciętny więzień żył zaledwie trzy miesiące po wysłaniu do Monowitz. ^{str. 56}

Kierownicy fabryki IG Farben zawsze starali się zmusić więźniów do cięższej pracy. Często grozili więźniom, że jeśli nie będą pracowali ciężej, zostaną skierowani do komór gazowych. ^{s. 56} Co miesiąc umiera lub trafia do komór gazowych 20% robotników niewolniczych w fabryce (jeden na pięciu).

Z takimi latrynami, jak te, higiena była niemożliwa w Auschwitz.


Blok 11 w Auschwitz. Jego celem było karanie i torturowanie więźniów.


Bliźniaki żydowskie, które były trzymane przy życiu do wykorzystania w eksperymentach medycznych Mengele. Zostały one uwolnione z Auschwitz przez Armię Czerwoną w styczniu 1945 r.

Dowódcy

Do lata 1943 r. komendantem obozu był Rudolf Höss. ^{s. 193} Po nim komendantami obozu zostali Arthur Liebehenschel i Richard Baer.

Po II wojnie światowej Höss napisał autobiografię. Podał wiele szczegółów dotyczących obozów w Auschwitz. Podczas Procesów Norymberskich otrzymał karę śmierci. Został powieszony przed krematorium w Auschwitz I.

Opór

Do 1943 r. w obozach oświęcimskich powstało wiele grup ruchu oporu. Były to grupy, które starały się walczyć z nazistami, jak tylko mogły.

Grupy oporu pomagały niektórym więźniom w ucieczce z Auschwitz. Ludzie ci przynosili światu informacje o zabójstwach, które miały miejsce w Auschwitz.

Jeśli jednak jeden więzień uciekł, SS zabiło wielu innych więźniów. Niekiedy przywozili do Auschwitz członków rodzin zbiegłych więźniów. SS robiła te rzeczy, aby inni więźniowie nie próbowali uciekać. W sumie około 700 więźniów próbowało uciec z trzech różnych obozów w Auschwitz. Z tych 700, około 300 udało się uciec.

Część Sonderkommando w Auschwitz walczyła z SS. Na przykład w 1944 r. część Sonderkommando w Auschwitz wysadziła w powietrze jedno z obozowych krematoriów.

Również w 1944 r. członkowie Sonderkommando robili potajemnie zdjęcia wewnątrz Auschwitz. Są to jedyne zdjęcia, które pokazują masowy mord, jaki miał miejsce w Auschwitz. Członkowie polskiego ruchu oporu pomogli wymknąć te zdjęcia z obozu.

Informacja

Alianci uzyskali pewne informacje o obozach w Auschwitz w latach 1941-1944. Nie wierzyli jednak, że w Auschwitz zginęło tak wiele osób. Następnie dwie osoby, Rudolf Vrba i Alfred Wetzler, uciekły z Auschwitz. Pisali oni raporty o tym, co działo się w Auschwitz. Z tych relacji alianccy przywódcy dowiedzieli się w połowie 1944 r. prawdy o Auschwitz.

W 1944 r. samoloty alianckie wykonały kilka zdjęć tego terenu, w tym także Auschwitz. Nikt jednak nie studiował tych zdjęć. Pierwszy raz, kiedy ktoś przyjrzał się tym zdjęciom uważnie, było to w latach 70.

Kiedyś alianci planowali zbombardować obozy. Zdecydowali jednak, że nie, bo nie chcieli zabijać żadnych więźniów. W rzeczywistości, niektóre samoloty zrzucały bomby na pobliskie cele wojskowe. Jedna bomba spadła na obóz. Zabiła 315 więźniów, a uszkodziła jeszcze 1425.

Ludzie nadal spierają się o to, co alianci mogliby zrobić, aby uratować więcej więźniów w Auschwitz.

Jedno ze zdjęć Sonderkommando (przycięte), przedstawiające ofiary z palonej komory gazowej

Wolność

Pod koniec 1944 r. Armia Czerwona znajdowała się w pobliżu Auschwitz. SS wysadzili w powietrze komory gazowe w Birkenau, aby ukryć to, co zrobili. Zniszczyli też wiele innych budynków i rejestrów. ^{s. 125-127} 17 stycznia 1945 r. strażnicy SS w obozach zaczęli opuszczać Auschwitz. Zmusili ponad 58 tys. więźniów do marszu na zachód do Gliwic i Wodzilowa. Po przybyciu do tych miast zostali oni przewiezieni pociągami do obozów koncentracyjnych w Niemczech. Pozostawili po sobie tylko tych, którzy nie mogli maszerować. W czasie wymarszu zginęło ok. 38 tys. więźniów. ^{str. 125-127.}

27 stycznia 1945 r. żołnierze 322. piechoty Armii Czerwonej dotarli do Auschwitz. Znaleźli i uwolnili około 7,5 tys. więźniów. ^{s. 128}

Śmierć

Nikt nie wie dokładnie, ile osób zginęło w Auschwitz, czy w innych nazistowskich obozach. SS prowadziła ewidencję, ale większość z nich zniszczyła.

Historycy posłużyli się wieloma różnymi sposobami szacowania, ile osób zginęło w Auschwitz. Na przykład badali, co powiedzieli świadkowie procesów norymberskich. Niektóre osoby, które przeżyły Auschwitz, pomogły również oszacować, ile osób zginęło w tym miejscu.

Wciąż jednak wiele różnych osób i rządów nie zgadzało się w tej kwestii:

• Komunistyczne rządy Związku Radzieckiego i Polski stwierdziły, że w Auschwitzpp zginęły 4 miliony osób^{. 132–133}
• Rudolf Höss powiedział, że zginęło tam od 2,5 do 3 milionów ludzi Później napisał, że popełnił błąd, mówiąc "liczba dwóch i pół miliona jest o wiele za wysoka".
• Adolf Eichmann powiedział, że liczba ofiar śmiertelnych wyniosła 2 miliony.
• W 1983 r. francuski uczony George Wellers był jedną z pierwszych osób, które wykorzystały nazistowskie zapisy o deportacjach do oszacowania liczby zabitych w Auschwitz. Obliczył on, że zginęło 1,613 mln osób, w tym 1,42 mln Żydów i 146 tys. Polaków.
• Mniej więcej w tym samym czasie Franciszek Piper posłużył się zapisami przylotów pociągów i deportacji, aby obliczyć 1,1 mln zgonów Żydów, 140 000-150 000 zgonów Polaków i 23 000 zgonów Romów.

Amerykańskie Muzeum Pamięci Holokaustu mówi, że są to "najlepsze szacunki liczby ofiar" w Auschwitz w latach 1940-1945:

	Liczba ogółemWysłane do Auschwitz	Numer Zabity Oświęcim	Procent Zabity
Żydzi	1,095,000	960,000	88%
Polacy	147,000	74,000	50%
Romowie	23,000	21,000	91%
radzieccy jeńcy wojenni	15,000	15,000	100%
Inni ludzie	25,000	12,000	48%
Ogółem	1,3 miliona	1,08 miliona	83%

Po wojnie

Muzeum

Kilka lat po zakończeniu II wojny światowej rząd polski postanowił odbudować Auschwitz i umieścić w nim muzeum. Niektóre z obozów zostały naprawione. Czasami dokonywali bardzo drobnych zmian w stosunku do pierwotnego układu.

Muzeum posiada wiele części i eksponatów. Należą do nich:

• Auschwitz II i pozostałości komór gazowych.
• Około 110,000 butów męskich, damskich i dziecięcych. Buty te należały do ludzi, którzy zginęli w Auschwitz.
• Około 3 800 walizek, które ludzie wysłani do Auschwitz przywieźli ze sobą. Kiedy ludzie zostali wysłani do Auschwitz, naziści powiedzieli im, że właśnie jadą do innego miejsca do życia. Ludzie przynosili więc walizki z wieloma rzeczami, o których myśleli, że będą im potrzebne.
• Inne rzeczy, które ludzie wysłani do Auschwitz przywieźli ze sobą. Należą do nich ponad 12.000 przyborów kuchennych, okulary, ubrania i wiele innych rzeczy.
• Rzeczy, których SS używała do zabijania więźniów. Należą do nich fałszywe głowice natryskowe do komór gazowych, puszki Cyklonu B, drzwi jednej z komór gazowych oraz krematorium.

W 1947 roku muzeum zostało otwarte dla publiczności. Później ludzie rozsypywali prochy ofiar Auschwitz między barakami, w których mieszkali więźniowie. Cały ten teren traktują jako grobowiec.

Inne honory

W 1979 r. Stowarzyszenie Edukacyjne, Naukowe i Kulturalne Narodów Zjednoczonych (UNESCO) wpisało Auschwitz na listę światowego dziedzictwa kulturowego.

Również w 1979 r. papież Jan Paweł II odprawił mszę św. w Auschwitz II.

W latach 80. papież Jan Paweł II zamienił dwie osoby, które zginęły w Auschwitz, w świętych katolickich:

• Maximilian Kolbe, polski ksiądz. Naziści wysłali go do Auschwitz, ponieważ pomagał żydowskim uchodźcom. Kiedy trzech mężczyzn uciekło z Auschwitz, SS wybrało dziesięciu innych więźniów na śmierć głodową w ramach zemsty. Kiedy jeden z tych więźniów zaczął płakać o swojej rodzinie, Kolbe zgłosił się na ochotnika, by go zabić na jego miejsce.
• Edyta Stein, Żydówka, która przeszła na katolicyzm i została karmelitańską zakonnicą. SS zabiło ją w komorach gazowych w Auschwitz.

W 2005 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła 27 stycznia Międzynarodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Wybrali 27 stycznia, ponieważ jest to dzień, w którym Armia Czerwona wyzwoliła Auschwitz.

W dniu 27 stycznia 2005 r. Parlament Europejski uczcił minutą ciszy rocznicę wyzwolenia Auschwitz. Parlament Europejski przyjął również rezolucję, w której stwierdził, że zamordowanie w obozach Auschwitz około 1,5 mln osób było straszne. Parlament powiedział, że przyjął rezolucję częściowo z powodu "niepokojącego wzrostu antysemityzmu, a zwłaszcza incydentów antysemickich, w Europie, oraz wyciągnięcia na nowo szerszej nauki o zagrożeniach związanych z prześladowaniem ludzi ze względu na rasę, pochodzenie etniczne, religię, klasyfikację społeczną, politykę lub orientację seksualną".

Controversies

Po II wojnie światowej komunistyczne rządy Związku Radzieckiego i Polski postawiły w Auschwitz znak upamiętniający. Znak ten mówił, że w Auschwitz zginęły 4 miliony ludzi. Po upadku komunistycznego rządu w Polsce w 1989 r., znak został zmieniony na "1,1 mln ludzi zginęło tam". Ludzie, którzy próbują zaprzeczyć istnieniu Holokaustu, używają tej różnicy, by twierdzić, że Holokaust był propagandą. Holokaust jest jednak faktem historycznym, a SS zabiło w Auschwitz co najmniej 1,1 mln osób.

Począwszy od 1989 r. polski rząd i media twierdziły, że używanie nazwy "polskie obozy zagłady" do opisu obozów Auschwitz jest niesprawiedliwe. Mówili, że ta nazwa sprawia wrażenie, jakby to Polska zarządzała obozami śmierci. W rzeczywistości Polskę przejęły nazistowskie Niemcy, a naziści prowadzili obozy śmierci. ^{s. 73} W 2006 r. polski rząd zwrócił się do UNESCO o zmianę nazwy Światowego Dziedzictwa Kultury w Auschwitz. Chciał, aby UNESCO zmieniło nazwę z "Obóz koncentracyjny Auschwitz" na "Były niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau". Rząd polski uważał, że nie wprowadzi to w błąd opinii publicznej i pokaże, że to nazistowskie Niemcy zarządzały obozem, a nie Polska. W 2007 r. UNESCO wyraziło zgodę i zmieniło nazwę tego miejsca na "Auschwitz Birkenau": Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940-1945)".

Rząd polski zezwolił na kręcenie w tych miejscach dwóch filmów i jednego serialu telewizyjnego. Jednak w niektórych przypadkach nie zezwolono na filmowanie wewnątrz obozów. W lutym 2006 r. Polska odmówiła wydania wiz niektórym badaczom z Iranu, którzy chcieli odwiedzić Auschwitz. Zrobili to, ponieważ prezydent Iranu, Mahmoud Ahmadineżad, zaprzeczył istnieniu Holokaustu, a nawet powiedział, że jest to "mit".

Kontrowersje religijne

W 1984 r. Karmelici otworzyli w pobliżu Auschwitz I klasztor. Grupy żydowskie protestowały, a w 1993 r. karmelici usunęli klasztor.

W 1987 roku, po tym jak papież Jan Paweł II beatyfikował Edytę Stein, katolicy postawili krzyż w pobliżu komory gazowej. Po pewnym czasie na miejscu pojawiła się Gwiazda Dawida. Pojawiło się wiele symboli religijnych. W końcu ludzie usunęli je wszystkie.

W 1988 r. Karmelici postawili w Auschwitz 8-metrowy (26 stóp) wysoki krzyż na zewnątrz bloku 11. Protestowały grupy żydowskie, twierdząc, że większość zamordowanych w Auschwitz to Żydzi. Do 1998 r. pojawiło się 300 mniejszych krzyży. Ostatecznie ludzie usunęli te mniejsze krzyże. Jednak większy krzyż nadal tam jest.

Okulary osób, które zginęły w Auschwitz

Galeria zdjęć

Powiązane strony

• Holokaust
• Obóz zagłady
• Rudolf Vrba
• Lista nazistowskich obozów koncentracyjnych