Rudolf Höß
Rudolf Franz Ferdinand Höss (pisany również jako Höß, Hoeß lub Hoess) (25 listopada 1900 r. - 16 kwietnia 1947 r.) był w czasie II wojny światowej wysokim rangą członkiem nazistowskiego Schutzstaffel (SS). Przez około cztery lata kierował obozem koncentracyjnym Auschwitz.
Podczas II wojny światowej nazistowskie Niemcy pod wodzą Adolfa Hitlera postanowiły eksterminować (wymordować wszystkich) Żydów w Europie. Plan ten nazwali "Ostatecznym Rozwiązaniem". Naziści wysłali również wielu innych ludzi do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady (obozów zagłady). Jako komendant (dowódca) w Auschwitz, Höss testował i zaczął stosować różne sposoby szybszego zabijania tych ludzi. Zaczął używać cyklonu B, pestycydu z cyjanowodorem, do zabijania więźniów w komorach gazowych. Pozwoliło to nazistowskim żołnierzom w Auschwitz na mordowanie co godzinę 2000 osób. W Oświęcimiu stworzył największe miejsce przeznaczone do ciągłego masowego mordowania ludzi, jakie kiedykolwiek znane było w historii.
Höss wstąpił do partii nazistowskiej w 1922 r., a w 1934 r. do SS. Od 4 maja 1940 r. do listopada 1943 r. i ponownie od 8 maja 1944 r. do 18 stycznia 1945 r. był odpowiedzialny za KL Auschwitz. Zanim nazistowskie Niemcy przegrały II wojnę światową, w Auschwitz zamordowano ponad milion osób. Höss został powieszony w 1947 r. po tym, jak został uznany winnym procesu w Warszawie.
Życie
Höss urodził się w Baden-Baden, w Niemczech, 25 listopada 1900 roku. Jego rodzicami byli Franz Xaver Höss i Lina Höss. Był najstarszym z trójki dzieci i jedynym synem. Rodzina Hössa była bardzo katolicka.
W swojej autobiografii Höss powiedział, że w dzieciństwie został na krótko porwany przez Cyganów.
Ojciec Hössa był byłym oficerem niemieckiej armii, który służył w niemieckiej Afryce Wschodniej (niemiecka kolonia, która obejmowała obecnie Burundi, Rwandę i część Tanzanii). Po wyjściu z wojska prowadził interes z kawą i herbatą. Wychowywał syna w oparciu o ścisłe przekonania katolickie i przy zachowaniu dyscypliny wojskowej. Postanowił, że Höss zostanie katolickim księdzem. We wczesnym dzieciństwie Hössa stale opowiadano mu o grzechu, winie i potrzebie pokuty.
Höss zaczął zwracać się przeciwko religii jako młody nastolatek. Stało się to po tym, jak wyspowiadał się księdzu (powiedział mu, co zrobił źle). W katolicyzmie "Pieczęć konfesjonału" ma być nie do złamania. Oznacza to, że ksiądz nigdy nie powinien nikomu mówić tego, co ktoś powiedział w spowiedzi. Höss powiedział, że zaczął nie lubić religii, kiedy ksiądz powiedział ojcu Hössa o czymś, co Höss powiedział w spowiedzi. Wkrótce potem ojciec Hössa zmarł, a Höss zaczął iść w kierunku życia wojskowego.
Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa, Höss służył krótko w szpitalu wojskowym. Następnie, w wieku 14 lat, został dopuszczony do starego pułku ojca i dziadka, 21. pułku Dragonów Armii Niemieckiej. W wieku 15 lat walczył z Szóstą Armią Osmańską w Bagdadzie, w Kut-el-Amarze i w Palestynie. Stacjonując w Turcji, awansował do stopnia Feldwebla (sierżanta). W wieku 17 lat był najmłodszym podoficerem w armii niemieckiej. W czasie pobytu w wojsku został trzykrotnie ranny i zachorował na malarię. Otrzymał Gwiazdę Gallipoli Imperium Osmańskiego, Żelazny Krzyż pierwszej i drugiej klasy oraz inne odznaczenia.
kariera nazistowska
Po poddaniu się Niemiec w listopadzie 1918 roku, Höss ukończył szkołę średnią. Wkrótce dołączył do nacjonalistycznych grup paramilitarnych, które się tworzyły. Najpierw wstąpił do Wschodniopruskiego Korpusu Wolontariuszy. Następnie wstąpił do Freikorps Rossbach w krajach nadbałtyckich, na Śląsku i w Zagłębiu Ruhry. Höss uczestniczył w zbrojnych atakach terrorystycznych na ludność polską w czasie powstań śląskich (kiedy Polacy próbowali oderwać się od kontroli niemieckiej). Uczestniczył także w atakach terrorystycznych na Francuzów w czasie okupacji Zagłębia Ruhry (kiedy to dolina Ruhry w Niemczech została zajęta przez Francję i Belgię).
Höss dołączył do partii nazistowskiej w 1922 r. po wysłuchaniu przemówienia Adolfa Hitlera w Monachium. Höss doprowadził do co najmniej jednego zabójstwa politycznego i spędził za to sześć lat w więzieniu.
31 maja 1923 r. w Meklemburgii, w Niemczech, Höss i członkowie Freikorps (niemieccy ochotnicy) pobili na śmierć miejscowego nauczyciela imieniem Walther Kadow. Zrobili to, ponieważ chciał tego Martin Bormann. Bormann został później prywatnym sekretarzem Hitlera. Bormann uważał, że Kadow powiedział francuskiemu rządowi okupacyjnemu, że hitlerowski żołnierz Albert Leo Schlageter sabotuje francuskie linie zaopatrzenia. Schlageter został aresztowany i stracony 26 maja 1923 roku. Wkrótce potem Höss i kilku jego wspólników, w tym Bormann, zabili Kadow z zemsty. W 1923 roku, po przyznaniu się jednego z zabójców do lokalnej gazety, Höss został aresztowany i osądzony jako przywódca morderstwa. Höss powiedział później, że w rzeczywistości dowodził innym człowiekiem, ale w tym czasie Höss przyjął na siebie winę jako przywódca grupy. Został skazany i skazany (15 lub 17 maja 1924 r.). Skazano go na 10 lat w więzieniu w Brandenburgii (więzienie). Bormann został skazany na rok więzienia.
Höss został zwolniony w lipcu 1928 roku w ramach ogólnej amnestii. Wstąpił do ruchu Völkisch ("Artaman League"), nacjonalistycznego ruchu "back-to-the-land", który wspierał czyste, gospodarskie życie.
17 sierpnia 1929 roku Höss ożenił się z Jadwigą Hensel (3 marca 1908 - 1989), którą poznał w Lidze Artamanów. W latach 1930 - 1943 mieli pięcioro dzieci: dwóch synów (Klaus i Hans-Rudolf) oraz trzy córki (Ingebrigitt, Heidetraut i Annegret).
Przystąpienie do SS
Höss został członkiem SS 1 kwietnia 1934 roku, kiedy Heinrich Himmler zachęcił wszystkich nazistów do wstąpienia do SS. W tym samym roku Höss wstąpił do SS-Totenkopfverbände (Oddziałów Głównych Śmierci). Przyszedł tak bardzo podziwiać Himmlera, że myślał, że to, co mówił, to "ewangelia". Wolał nawet pokazać zdjęcie Himmlera w swoim biurze, niż Hitlera.
Höss został przydzielony do obozu koncentracyjnego w Dachau w grudniu 1934 roku. Tam też pełnił funkcję Blockführera ("Lidera Bloków"), co oznaczało, że był odpowiedzialny za jeden z baraków więźniów. W 1938 roku Höss został awansowany na stanowisko SS-Hauptsturmführera (kapitana) i został asystentem Hermanna Baranowskiego w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen.
Höss wstąpił do Waffen-SS w 1939 r. po najeździe hitlerowskich Niemiec na Polskę. Höss był dobry w swojej pracy, a jego szefowie zasugerowali, aby go awansować (dać mu lepszą pracę). Pod koniec swojej służby, Höss zajmował się mieniem więźniów.
dowodzenie w Oświęcimiu
1 maja 1940 roku Höss został mianowany komendantem KL Auschwitz, który był połączeniem obozów koncentracyjnych i obozu zagłady. Höss dowodził obozem przez trzy i pół roku. W tym czasie przekształcił pierwotny obóz w ogromny kompleks (grupę obozów) o nazwie Auschwitz-Birkenau. Höss udał się do Auschwitz z determinacją, aby "zrobić coś innego" i stworzyć obóz bardziej efektywny niż obozy w Dachau i Sachsenhausen, w których pracował wcześniej. Höss mieszkał w Auschwitz w willi z żoną i pięciorgiem dzieci.
Najwcześniejszymi więźniami Auschwitz byli jeńcy sowieccy i polscy, w tym chłopi i intelektualiści. Około 700 z nich przybyło do Auschwitz w czerwcu 1940 r.; nazistowscy strażnicy powiedzieli im, że nie przeżyją więcej niż 3 miesiące.
Do największego z nich należały trzy duże obozy Auschwitz:
- Auschwitz I: Centrum administracyjne dla całego kompleksu
- Auschwitz II (Auschwitz-Birkenau): Obóz zagłady, gdzie ludzie byli wysyłani na śmierć od razu
- Auschwitz III (Monowitz): Obóz pracy przymusowej, gdzie więźniowie byli zmuszani do niewolniczej pracy dla I.G. Farbena, a później dla innych niemieckich firm
W pobliżu było też wiele mniejszych "podobozów". Kompleks Auschwitz został zbudowany na około 8000 hektarach (20 000 akrów), które zostały oczyszczone z wszystkich mieszkańców.
W czerwcu 1941 roku Höss spotkał się w Berlinie z dowódcą SS Heinrichem Himmlerem. Himmler powiedział Hössowi, że Hitler wydał rozkaz ostatecznego rozwiązania - wymordowania całego narodu żydowskiego. Himmler wybrał Auschwitz jako miejsce eksterminacji europejskich Żydów. Wybrał Auschwitz "[z powodu] łatwego dostępu do niego koleją [pociągiem], a także dlatego, że rozległy teren oferował miejsce na działania zapewniające izolację". Oznaczało to, że Auschwitz było na tyle duże, że ludobójstwo Żydów mogło być utrzymywane w tajemnicy. Himmler określił ten projekt jako "tajną sprawę Rzeszy". Höss powiedział później, że "nikomu nie wolno było rozmawiać o tych sprawach z żadnym człowiekiem i że każdy obiecał w swoim życiu zachować najwyższą tajemnicę".
Höss zaczął testować i doskonalić techniki masowych morderstw 3 września 1941 roku. Jego eksperymenty uczyniły z Auschwitz obóz, który miał zabijać najwięcej więźniów w czasie Holokaustu. Później Höss powiedział, że w ciągu zwykłego dnia w Auschwitz codziennie przez okres od czterech do sześciu tygodni będą przyjeżdżać dwa do trzech pociągów przewożących po 2000 więźniów każdy. Więźniowie byli rozładowywani w obozie śmierci w Birkenau. Silni, zdrowi i zdolni do pracy więźniowie byli maszerowani do baraków w Birkenau lub w jednym z pozostałych obozów Auschwitz. Więźniów starszych, bardzo młodych, chorych lub niezdolnych do pracy przymusowej zabijano w komorach gazowych, które przebrano za prysznice. Początkowo w głębi lasu znajdowały się małe bunkry gazowe, aby utrzymać je w tajemnicy. Później w Birkenau wybudowano cztery duże komory gazowe i krematoria, aby ułatwić hitlerowcom szybsze zabijanie kolejnych osób.
Technicznie [to] nie było tak trudne do wytępienia jeszcze większych liczb....spalenie trwało cały czas. Zabijanie było łatwe; nie potrzebowałeś nawet strażników, żeby wpędzić ich do komór; po prostu poszli wziąć prysznic i zamiast wody włączyliśmy trujący gaz. Wszystko poszło bardzo szybko.
Höss eksperymentował z różnymi gazami trującymi. Na początku używał bawełnianych filtrów nasączonych kwasem siarkowym. Później Höss zaczął stosować cyjanowodór (kwas pruski), wykonany z pestycydu Cyklon B, po tym jak jego zastępca Karl Fritzsch przetestował go na grupie rosyjskich więźniów w 1941 roku. Höss powiedział, że kiedy używał Cyklonu B, śmierć więźniów trwała 3-15 minut i że "wiedzieliśmy, kiedy ludzie są martwi, bo przestali krzyczeć".
Po Auschwitz
10 listopada 1943 r. Arthur Liebehenschel został komendantem w Auschwitz. Höss przejął ostatnie stanowisko Liebehenschela jako przewodniczący Amt D I w Amtsgruppe D SS-Wirtschafts-Verwaltungshauptamt (WVHA), który prowadził obozy koncentracyjne. Höss został również zastępcą (asystentem) Richarda Glücksa, inspektora wszystkich obozów koncentracyjnych.
8 maja 1944 r. Höss wrócił do Auschwitz, aby nadzorować akcję Aktion Höss. W ramach Aktion Höss wysłano do Auschwitz 430 000 węgierskich Żydów, którzy w ciągu 56 dni zostali zamordowani. Nawet ogromny obiekt wybudowany przez Hössa nie mógł znieść ogromnej liczby zwłok ofiar. Załoga obozu musiała spalić tysiące ciał w dołach otwartego ognia.
Rampa w Birkenau. Kominy Krematoriów II i III na horyzoncie
Schwytanie, proces i egzekucja
W ostatnich dniach wojny Himmler kazał Hössowi przebrać się wśród marynarzy niemieckiej marynarki wojennej. Höss unikał aresztowania przez prawie rok. Kiedy 11 marca 1946 roku został schwytany przez brytyjskich żołnierzy w Gottrupel, został przebrany za ogrodnika i nazwał się Franz Lang. Jego żona, która obawiała się, że jej syn, Klaus, zostanie wysłany do Związku Radzieckiego w celu uwięzienia lub torturowania, powiedziała Brytyjczykom, gdzie jest Höss. Brytyjscy żołnierze, którzy schwytali Hössa, byli prowadzeni przez Hannsa Alexandra, młodego Żyda z Berlina, który podczas powstania nazistowskich Niemiec został zmuszony do ucieczki do Anglii wraz z całą swoją rodziną. Höss początkowo zaprzeczał, kim jest, aż Alexander zauważył jego obrączkę i zażądał jej obejrzenia. Höss odmówił jej zdjęcia, mówiąc, że utknęła na jego palcu. Ale kiedy Aleksander groził, że odetnie mu palec, Höss usunął obrączkę. Miała wygrawerowane imiona "Rudolf" i "Hedwig". Po przesłuchaniu i pobiciu toporem przez brytyjskich żołnierzy, Höss przyznał się, kim naprawdę jest.
Höss pojawił się 15 kwietnia 1946 r. na procesie norymberskim, gdzie szczegółowo wyjaśnił swoje zbrodnie. W procesach Pohla i IG Farbena wykorzystano również oświadczenia (oświadczenia przysięgłych złożone przed sądem), które Rudolf Höss złożył w czasie pobytu w więzieniu w Norymberdze.
W swoim oświadczeniu złożonym w Norymberdze dnia 5 kwietnia 1946 r. Höss oświadczył:
Dowodziłem Oświęcimiemiem do 1 grudnia 1943 r. i szacuję, że co najmniej 2,5 mln ofiar zostało tam rozstrzelanych i zgładzonych przez gazowanie i spalenie, a co najmniej kolejne pół miliona uległo głodowi i chorobom, co daje w sumie około 3 mln zabitych. Liczba ta stanowi około 70% lub 80% wszystkich osób wysłanych do Auschwitz jako więźniowie, a pozostała część została wyselekcjonowana i wykorzystana do pracy niewolniczej w przemyśle obozowym. Wśród rozstrzelanych i spalonych znalazło się około 20 000 rosyjskich jeńców wojennych (wcześniej przeszukanych przez gestapo z klatek dla jeńców wojennych), którzy zostali dostarczeni do Auschwitz w transportach Wehrmachtu prowadzonych przez regularnych oficerów i mężczyzn Wehrmachtu. Pozostali] z ogólnej liczby ofiar to około 100 tys. niemieckich Żydów, a także ogromna liczba obywateli (w większości żydowskich) z Holandii, Francji, Belgii, Polski, Węgier, Czechosłowacji, Grecji i innych krajów. W samym tylko Auschwitz latem 1944 r. rozstrzelaliśmy około 400 tys. węgierskich Żydów.
W dniu 25 maja 1946 r. Höss został przekazany władzom polskim, a Najwyższy Sąd Krajowy w Polsce osądził go za zabójstwo. Jego proces trwał od 11 do 29 marca 1947 roku. W trakcie procesu, kiedy oskarżony o zamordowanie trzech i pół miliona osób, Höss odpowiedział: "Nie. Tylko dwa i pół miliona - reszta zmarła z powodu chorób i głodu". Höss został skazany na śmierć przez powieszenie 2 kwietnia 1947 roku. Został stracony 16 kwietnia obok krematorium byłego obozu koncentracyjnego Auschwitz I. Został powieszony na szubienicy zbudowanej specjalnie na jego rozstrzelanie, na terenie obozowego gestapo. Dziś na tablicy oznaczającej to miejsce znajduje się napis:
To tutaj znajdowało się obozowe gestapo. Przesłuchiwano tu więźniów podejrzewanych o udział w obozowym podziemnym ruchu oporu lub o przygotowanie do ucieczki. Wielu więźniów zmarło w wyniku pobicia lub tortur. Pierwszy komendant KL Auschwitz, SS-Obersturmbannführer Rudolf Höss, który po wojnie został osądzony i skazany na śmierć przez Naczelny Sąd Krajowy, został tu powieszony 16 kwietnia 1947 roku.
Höss napisał swoją autobiografię w oczekiwaniu na egzekucję. Została ona wydana w 1956 r. jako Komendant w Auschwitz; autobiographische Aufzeichnungen, a później jako Dealer Śmierci: Wspomnienia Komendanta SS w Auschwitz (m.in. wydania).
Po rozmowach z Hössem podczas procesów norymberskich, w których Höss zeznawał, amerykański psycholog wojskowy Gustave Gilbert napisał:
We wszystkich dyskusjach Höss jest dość rzeczowy i apatyczny, wykazuje pewne spóźnione zainteresowanie ogromem swojej zbrodni, ale sprawia wrażenie, że nigdy nie przyszłoby mu to do głowy, gdyby ktoś go nie zapytał. Jest zbyt wiele apatii, by pozostawić jakąkolwiek sugestię wyrzutów sumienia, a nawet perspektywa powieszenia nie jest dla niego zbytnio stresująca. Odnosi się ogólne wrażenie, że człowiek jest intelektualnie normalny, ale ze schizoidalną apatią, niewrażliwością i brakiem empatii, które w szczerym psychotyzmie nie mogłyby być bardziej ekstremalne.
Cztery dni przed egzekucją Höss przeprosił za swoje zbrodnie w wiadomości dla prokuratora stanowego:
Moje sumienie zmusza mnie do złożenia następującej deklaracji. W samotności mojej celi więziennej doszedłem do gorzkiego uznania, że poważnie zgrzeszyłem przeciwko ludzkości. Jako komendant Oświęcimia byłem odpowiedzialny za realizację części okrutnych planów "Trzeciej Rzeszy" dotyczących zniszczenia człowieka. Czyniąc to, zadałem ludzkości straszliwe rany. Spowodowałem niewysłowione cierpienia szczególnie dla narodu polskiego. Mam za to zapłacić życiem. Niech Pan Bóg wybaczy pewnego dnia to, co zrobiłem.
Na krótko przed egzekucją Höss wrócił do kościoła katolickiego. 10 kwietnia 1947 r. przyjął sakrament pokuty od o. Władysława Lohna S.J. Następnego dnia ten sam kapłan udzielił Hössowi Komunii Świętej jako Viaticum (Eucharystia udzielona osobie umierającej).
Rudolf Höss w Najwyższym Sądzie Narodowym RP, 1947 r.
Höss na szubienicy, tuż przed jego egzekucją
Miejsce, w którym powieszono Hössa, z tabliczką
Spowiedź odręczna
Oryginalne wyznanie Hössa, z jego podpisem, znajduje się w szklanym etui w amerykańskim Muzeum Pamięci Holokaustu w Waszyngtonie, D.C. Za wyznaniem znajduje się zdjęcie przedstawiające węgierskie Żydówki i dzieci idące 26 maja 1944 r. do jednej z czterech komór gazowych w obozie zagłady w Birkenau.
Daty rangi i nagrody
| Nagrody i odznaczenia
| ||||||||||||||||||||||||||||
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Rudolf Franz Ferdinand Hِss?
O: Rudolf Franz Ferdinand Hِss był w czasie II wojny światowej wysokim rangą członkiem nazistowskiej Schutzstaffel (SS). Kierował obozem koncentracyjnym Auschwitz przez około cztery lata, od 4 maja 1940 r. do 18 stycznia 1945 r.
P: Jak naziści nazywali swój plan eksterminacji ludności żydowskiej w Europie?
O: Naziści nazwali ten plan "Ostatecznym rozwiązaniem".
P: Jak Hِss testował i zaczął stosować różne sposoby szybszego zabijania ludzi w Auschwitz?
O: W Auschwitz Hِss przetestował i zaczął używać Cyklonu B, pestycydu z cyjanowodorem, do zabijania więźniów w komorach gazowych. Dzięki temu nazistowscy żołnierze w Auschwitz mogli zamordować 2 000 osób w ciągu godziny.
P: Kiedy Hِss wstąpił do partii nazistowskiej i SS?
O: Hِss wstąpił do partii nazistowskiej w 1922 roku, a do SS w 1934 roku.
P: Jak długo był komendantem (dowódcą) w Auschwitz?
O: Od 4 maja 1940 r. do listopada 1943 r. i ponownie od 8 maja 1944 r. do 18 stycznia 1945 r. kierował obozem Auschwitz.
P: Ile osób zostało zamordowanych w Auschwitz, zanim nazistowskie Niemcy przegrały II wojnę światową?
O: Zanim nazistowskie Niemcy przegrały II wojnę światową, w Auschwitz zamordowano ponad milion osób.
P: Co się stało po uznaniu go za winnego w procesie w Warszawie, w Polsce?
O: Po uznaniu go za winnego w procesie w Warszawie, w 1947 r. Hِss został powieszony.
