Muzyka kościelna

Muzyka we wczesnej historii kościoła

We wczesnej historii kultu chrześcijańskiego kościoły były rozpowszechnione w wielu krajach Cesarstwa Rzymskiego. Tradycje muzyczne, które już istniały w tych krajach, były wykorzystywane, więc istniała duża różnorodność. Instrumenty muzyczne kojarzyły się z diabłem i tańcem, więc uważano je za niegodziwe i nie wolno było ich używać w kościołach. Jedyną muzyką, która była dozwolona w kościołach był śpiew. W IV wieku biskup Ambrosius z Mediolanu wprowadził antyfon i zachęcał do nowo komponowanych hymnów. Psalmy były ważną częścią wczesnego kultu chrześcijańskiego. Psalmy responsywne były psalmami, które były śpiewane przez jedną osobę (którą można było nazwać "czytelnikiem"), a kongregacja mogła odpowiedzieć na końcu wiersza czymś prostym, na przykład "Allelują". Stopniowo opracowano "psalmodię antyfonalną". Oznaczało to, że chór stoi po przeciwnych stronach zwróconych do siebie i śpiewa wersety psalmu na przemian (najpierw jedna strona ma obrót, potem druga). Antyfonalny śpiew psalmu można usłyszeć do dziś w katedrach anglikańskich.

Ten rodzaj muzyki słyszany w Kościele katolickim znany był jako śpiew lub zwyczajny, często nazywany "śpiewem gregoriańskim" (za św. Grzegorza Wielkiego, który był papieżem w latach 590-604). Grzegorza Wielkiego, który był papieżem w latach 590-604). Tekst (słowa, które były śpiewane) były standardowymi słowami liturgii. Słowa Mszy św. zostały włączone do muzyki przez wielu kompozytorów. Muzyka dla zmarłych nosiła nazwę Requiem Mass. Istniała też muzyka do nieszporów i Kombinezonu. Do XVI wieku organy służyły tylko do śpiewania. W okresie renesansu wielu wielkich kompozytorów, takich jak Giovanni da Palestrina czy Orlande de Lassus, tworzyło muzykę polifoniczną dla Kościoła katolickiego. Często pisali oni motety: krótkie utwory oparte na tekstach, które nie wchodziły w skład liturgii.

W okresie zwanym reformacją niektóre grupy protestanckie oderwały się od Kościoła katolickiego. Od tego czasu muzyka katolicka i protestancka rozwijały się na różne sposoby.

Muzyka Kościoła Protestanckiego

Marcin Luter założył w Niemczech ruch protestancki. W kościele luterańskim chorał był najważniejszą częścią muzycznego kultu. Luter sam skomponował wiele melodii chorałowych. Są one jak hymny. Wielki Johann Sebastian Bach oparł większość swojej muzyki organowej na chorale (utwory te nazywane są Preludiami chóralnymi). Chór często śpiewał motet. Czasami te utwory chóralne stawały się bardzo długie i zamieniały się w kantaty. Słowa te nie pochodziły z liturgii, ale były tworzone przez poetów lub wzięte z Biblii. Bach napisał około 200 kantat dla kościoła. Napisał również dwie wielkie pasje, które opowiadają historię Jezusa umierającego na krzyżu. Heinrich Schütz, Jan Pieterszoon Sweelinck, Dietrich Buxtehude, Johann Pachelbel, Felix Mendelssohn-Bartholdy, a także inni kompozytorzy, którzy przyczynili się do powstania protestanckiej muzyki kościelnej w Europie.

Muzyka Kościoła Katolickiego

Muzyka dla Kościoła katolickiego obejmuje muzykę instrumentalną, taką jak "kantaty kościelne". Arcangelo Corelli i Wolfgang AmadeuszMozart napisali wiele przykładów takich kantat. Mozart napisał również kilka mszy. Wielcy włoscy kompozytorzy XVI i XVII wieku, którzy pisali muzykę kościelną, to między innymi Giovanni Gabrieli i Claudio Monteverdi. W XIX wieku Rheinberger i Max Reger pisali muzykę w stylu romantycznym. Kompozytorzy francuscy tego czasu pisali w stylu podobnym do muzyki świeckiej.

Muzyka kościelna w Anglii

Kiedy król Henryk VIII oderwał się od kościoła katolickiego, założył swój własny kościół, znany jako kościół anglikański. Wielu wielkich kompozytorów pisało muzykę na potrzeby służby anglikańskiej. Ich muzyka do chórów była głównie oprawą nabożeństw i hymnami. Pisali też wiele melodii hymnów. Ważnymi kompozytorami są William Byrd (który również pisał katolicką muzykę kościelną) i Thomas Tallis w epoce renesansu, Orlando Gibbons i Henry Purcell w okresie baroku, a w późniejszych okresach Samuel Sebastian Wesley, Charles Stanford, Ralph Vaughan Williams, Edward Bairstow, William Mathias i John Rutter.

Muzyka kościelna w Stanach Zjednoczonych

Muzyka kościelna w kościołach amerykańskich rozwijała się początkowo w podobny sposób, jak muzyka europejska. Księga wspólnej modlitwy była podstawą amerykańskiego kultu. Zarówno purytanie jak i baptyści uważali, że śpiew kongregacyjny jest ważny. W XVIII wieku Mistrzowie Śpiewu ze Szkół Śpiewaczych w północno-wschodnich stanach USA podróżowali dookoła, aby nauczyć ludzi w kościele poprawnego śpiewu. Najbardziej znanym z tych mistrzów śpiewu był William Billings. Ponieważ większość ludzi nie umiała czytać, rozwinął się system zwany Lined-out Hymnody, w którym ksiądz śpiewał wiersz, a kongregacja go kopiowała. Pod koniec wieku, podczas "Pierwszego Wielkiego Przebudzenia", popularne stały się utwory hymnowe angielskich kompozytorów, takich jak Isaac Watts i Charles Wesley.

W XIX wieku ludzie z różnych kościołów spotykali się na Camp Meetings. Były one prowadzone przez ewangelistów. Pieśni odzwierciedlają wiarę, że grzesznicy mogą być zbawieni przez pokutę. Ważnymi wpływami stała się muzyka czarnych ludzi i muzyka ludowa. Pieśni stały się śpiewne i często miały refreny. W połowie wieku dużą popularnością cieszyły się szkółki niedzielne dla dzieci, dla których napisano wiele pieśni. Pieśni ewangeliczne i negro spirituals również stały się bardzo szeroko stosowane i wpłynęły na rozwój muzyki kościelnej w Ameryce.

Muzyka kościelna w Kościele prawosławnym

Muzyka kościelna w kościele prawosławnym w krajach Europy Wschodniej jest zawsze śpiewana. Opiera się na bizantyjskiej tradycji muzycznej.