Giuseppe Verdi

Wczesne lata

Mała wioska, w której urodził się Verdi, leży w dolinie rzeki Pad na północy Włoch. Była to biedna dzielnica. Jego ojciec był karczmarzem, który posiadał małe gospodarstwo. Młody chłopiec musiał być bardzo utalentowany. Dostał w prezencie mały klawesyn, który zachował przez całe życie. W wieku 9 lat często grał na organach podczas nabożeństw w kościele, gdy organista był nieobecny.

Kilka lat później skomponował muzykę dla amatorskiej orkiestry w Busseto. Niejaki Antonio Barezzi znał wielu ważnych ludzi i bardzo pomógł Verdiemu. Później Verdi ożenił się z córką przyjaciela. Barezzi wysłał go na studia do Mediolanu, ale Verdi nie był dobrze nauczany gry na fortepianie i nie dostał się do konserwatorium muzycznego. Pobierał jednak prywatne lekcje i dowiedział się wiele o operze, a także o literaturze i polityce. W 1839 roku skomponował operę: Oberto, conte di San Bonifacio, która została wystawiona w La Scali, światowej sławy operze w Mediolanie. Nie jest to jedna z jego największych oper, ale dzięki niej stał się znany i poproszono go o napisanie jeszcze trzech oper dla La Scali. Kiedy wystawiono jego kolejną operę, nie odniosła ona sukcesu: publiczność nie była zachwycona, syczała i buczała. W tym czasie doszło też do tragedii w jego życiu osobistym: zmarło dwoje jego dzieci i żona.

Wczesna sława

Verdi zdołał przezwyciężyć swoje nieszczęście w 1842 roku, kiedy wystawił operę Nabucco. Był to wielki sukces, który przyniósł mu światową sławę. Zaczął pracować bardzo intensywnie, komponując dwie opery rocznie. Musiał nie tylko napisać muzykę, ale także zorganizować wszystkich ludzi do jej wykonania. To był ogromny nakład pracy. Jego opera Ernani (1844) była jedną z najlepszych z tego okresu. W 1847 roku odniósł kolejny wielki sukces z Makbetem. Opera ta, oparta na słynnej sztuce Szekspira, jest do dziś jedną z najbardziej lubianych oper. Odnosił coraz większe sukcesy.

Przez wieki Włochy były zbiorem kilku państw, z których każde miało swojego władcę. W latach 50. XIX wieku w kraju panowały niepokoje polityczne. Verdi często pisał muzykę do dużych chórów w swoich operach. Słowa tych chórów często dotyczyły walki o wolność i często sądzono, że pieśni te zachęcają ludzi do buntu. Pieśń Va pensiero z opery Nabucco dotyczyła hebrajskich niewolników, którzy byli w niewoli w Babilonie. Ludzie śpiewali ją na ulicach z odpowiednio zmienionymi słowami. Verdi stał się wielkim bohaterem narodowym. Włochy ostatecznie stały się jednym państwem w 1861 roku.

Giuseppina Strepponi była sopranistką, która śpiewała partię Abigaille w Nabucco. Verdi zakochał się w niej. Ona jednak żyła z innym mężczyzną i miała trójkę dzieci, więc czuła, że nie jest wystarczająco dobra dla Verdiego. Ostatecznie pobrali się w 1859 roku. Była dla niego wielkim wsparciem aż do swojej śmierci w 1897 roku, choć Verdi nie był łatwym mężem do życia. Zamieszkał z nią z powrotem w Busseto. Nadal dużo podróżował, ale nie pozwolił żonie jechać ze sobą, pozostawiając ją w Busseto, gdzie nie była szczęśliwa, ponieważ wielu ludzi jej nie lubiło.

W tym czasie powstały jeszcze trzy słynne opery: Rigoletto w 1851 roku oraz Il trovatore (Trubadur) i La traviata, obie w 1853 roku. Opery te mają wiele melodii, które stały się sławne. Są pełne emocjonującego dramatu, w którym postacie są bardzo umiejętnie opisane przez muzykę. Muzyka nie dzieli się już tak wyraźnie na recytatywy i arie, jak to było przez dwa stulecia. Zamiast tego muzyka cały czas się rozwija, arie biegną wprost do następującej po nich muzyki. Miał genialne wyczucie dramaturgii, ale często musiał bardzo walczyć, by producenci nie wprowadzali zmian do tego, co napisał.

Verdi często miał problemy z cenzorami (urzędnikami, którzy decydują o dopuszczeniu opery do wystawienia). Jego opera Rigoletto została oparta na opowiadaniu Le roi s'amuse Victora Hugo. Próba zamordowania króla nie była uważana za odpowiedni temat. Verdi musiał zmienić króla na księcia w swoim opowiadaniu i wprowadzić kilka innych zmian, zanim opera mogła zostać wystawiona. Historia jego opery Traviata, opartej na powieści Alexandre Dumas fils, również została uznana za niemoralną. Na pierwszym przedstawieniu publiczność śmiała się, ponieważ bohaterka, która miała umierać na gruźlicę, zwaną wówczas "konsumpcją", była bardzo gruba. Wkrótce jednak opera zyskała ogromną popularność.

Międzynarodowa sława

Verdi stał się już bardzo sławny i został poproszony o komponowanie dla Opéry w Paryżu. Musiał pisać opery w stylu francuskim: opery w pięciu aktach i balet oparty na poważnej historii. Żadna z oper, które napisał w tym czasie dla Paryża, nie należy do jego najlepszych dzieł. Więcej inspiracji znajdował pisząc dla teatrów włoskich. Simon Boccanegra ma skomplikowaną fabułę, ale postacie są pięknie opisane przez muzykę. Un ballo in maschera (Bal maskowy) opowiadał o zabójstwie króla Szwecji Gustawa III. Znów nie spodobało się to cenzorom i musiał zmienić akcję na Boston, co raczej zepsuło historię. W latach sześćdziesiątych XIX wieku jego najlepszymi dziełami były La forza del destino (Siła przeznaczenia), napisana dla Sankt Petersburga, Don Carlos dla Opery Paryskiej i Aida dla nowej opery w Kairze w Egipcie. Aidę uważa się za jedno z jego najdoskonalszych dzieł. Pierwsze wykonanie nie obyło się bez trudności: Verdi długo spierał się z dyrygentem Marianim, który odmówił wyjazdu do Kairu, by ją poprowadzić. Spór zaostrzyły gazety, które oskarżyły Verdiego o to, że wziął sobie dziewczynę Marianiego. Wywołało to wielki skandal.

Ostatnie lata

Verdi przeszedł na emeryturę w latach 70-tych XIX wieku. Był bogatym człowiekiem, który posiadał dużo ziemi. Wiele pieniędzy przekazywał organizacjom charytatywnym, szczególnie jednej z nich, zajmującej się starszymi muzykami. Nawet na emeryturze został namówiony przez swoich wydawców do napisania jeszcze dwóch oper. Zafascynował się Szekspirem i napisał Otella do libretta Arrigo Boito. To było genialne libretto i pomogło mu napisać wielkie dzieło, w którym każdy szczegół historii jest pięknie opisany przez muzykę. Jego ostatnia opera, Falstaff (1893), oparta jest na Wesołych żonach z Windsoru Szekspira. Na starość Verdi napisał jeszcze kilka utworów religijnych. Zmarł na udar mózgu w Mediolanie w 1901 roku.