Henryk VIII

Wczesne życie

Henryk urodził się 28 czerwca 1491 r. w pałacu Greenwich i był synem Henryka VII i Elżbiety York. Był jednym z siedmiorga ich dzieci. Czworo z nich przeżyło okres niemowlęcy - Artur, książę Walii; Małgorzata; Henryk i Maria .

Miał własnych służących i minstreli, w tym głupca o imieniu John Goose. Miał nawet chłopca do biczowania, który karał Henryka, gdy ten zrobił coś złego. Książę Henryk lubił muzykę i był w niej bardzo dobry. W wieku 10 lat potrafił grać na wielu instrumentach, w tym na fife, harfie, altówce i perkusji. Henryk już w młodym wieku był uczonym, lingwistą, muzykiem i sportowcem. Mówił płynnie po łacinie, francusku i hiszpańsku. Miał najlepszych korepetytorów, musiał też uczyć się joustingu, łucznictwa, polowań i innych sztuk wojskowych. Henryk był bardzo religijny.

Starszy brat Henryka, Artur, był następcą tronu. Oznacza to, że zostałby królem, gdyby Henryk VII zmarł. Artur ożenił się z hiszpańską księżniczką, Katarzyną Aragońską (jej imię po hiszpańsku brzmiało Catalina de Aragon). Książę Artur zmarł kilka miesięcy później. Miał 15 lat, a Henryk miał 10 lat. Po śmierci brata, Henryk został następcą tronu.

Gdy jego ojciec żył, był bacznie obserwowany, ponieważ król obawiał się o bezpieczeństwo swojego jedynego pozostałego męskiego potomka. Henryk mógł wychodzić tylko przez prywatne drzwi, a wtedy był pilnowany przez specjalnie wyznaczonych ludzi. Nikt nie mógł rozmawiać z Henrykiem. Większość czasu spędzał w swoim pokoju, do którego można było wejść tylko przez sypialnię ojca. Henry nigdy nie przemawiał publicznie, chyba że po to, by odpowiedzieć na pytanie ojca. Przy publicznych okazjach trzymał swoją entuzjastyczną osobowość pod kontrolą, ponieważ obawiał się temperamentu ojca. Ojciec w niewielkim stopniu przygotował go do przyszłej roli króla i we wczesnych latach swego panowania w dużej mierze polegał na swoich doradcach. W 1509 r. Henryk VII również zmarł na gruźlicę, a jego syn został królem Henrykiem VIII. Miał 17 lat.

Reign

Wczesne lata

Trzy miesiące po tym, jak został królem, Henryk poślubił Katarzynę Aragońską. Starali się o potomstwo, ponieważ Henryk chciał mieć syna, który mógłby zostać następnym królem. W 1511 r. urodziła syna, któremu nadali imię Henryk, ale zmarł on siedem tygodni później. Później urodziła dziewczynkę, przyszłą królową Marię I. Wszystkie pozostałe dzieci urodziły się martwe (zmarły przed urodzeniem). Miał jednego syna (Henryka Fitzroya) z kobiety, z którą nie był w związku małżeńskim. Ten syn nie mógł zostać królem.

Na początku Henryk kazał stracić dwóch doradców ojca. Nie byli oni popularni i Henryk twierdził, że kradli pieniądze, którymi się opiekowali. Henryk często wykonywał egzekucje na każdym, kto mu się nie podobał, przez resztę swojego panowania. Od 1514 r. Thomas Wolsey stał się ważnym doradcą Henryka. Wolsey pomógł Henrykowi zmienić rząd, by dać królowi więcej władzy. Wolsey został później kardynałem, co uczyniło go ważną postacią w kościele.

Początkowo Henryk chciał przyjaźnić się z królem Francji. Ale wkrótce zamiast tego połączył się z Hiszpanią, papieżem i Świętym Cesarstwem Rzymskim, aby osłabić Francję. Marzył o zdobyciu większej ilości ziem we Francji. Rezultaty były mieszane: Anglia wygrała kilka bitew z Francją w 1513 roku. Sojusz osłabił władzę Francji nad papieżem. Szkocja najechała Anglię w 1514 r., ale przegrała sromotnie w bitwie pod Flodden. Henryk wydał dużo pieniędzy i nie zyskał wiele ziemi.

W 1520 r. w Calais (w tamtym czasie miasto było częścią Anglii, a nie Francji) miało miejsce wydarzenie o nazwie "Pole Złotych Szmat". Odbyło się ono w celu uczczenia pokoju między Francją a Anglią, ponieważ od dłuższego czasu były one w stanie wojny. Wydano na to mnóstwo pieniędzy. Ludzie cieszyli się muzyką, tańcem, jedzeniem, winem i kulturą przez dwa i pół tygodnia. Henryk sławnie walczył z królem Francji Franciszkiem I i przegrał. Mimo to, Anglia i Francja wkrótce znów zaczęły walczyć. Po podpisaniu traktatu w 1525 r. było mniej walk.

Split z Rzymem

Najważniejszym wydarzeniem, które miało miejsce w Anglii, kiedy Henryk był królem, była zmiana religii w kraju. Na początku nic nie wskazywało na to, że Henryk to zrobi. Osiem lat po objęciu rządów przez Henryka, w Niemczech rozpoczęła się reformacja protestancka. Do tego czasu cała Europa Zachodnia należała do Kościoła rzymskokatolickiego. Kiedy rozpoczęła się reformacja, niektóre kraje oderwały się od Kościoła rzymskokatolickiego i utworzyły kościoły protestanckie. Na początku Henryk był temu przeciwny. Reformacja nie rozprzestrzeniła się od razu na Anglię. Jednak w latach 30. XV w. w Anglii było wielu wpływowych ludzi, którym podobała się idea reformacji.

Henryk stał się zdesperowany, by mieć syna. Do 1527 roku Henryk chciał rozwieść się z Katarzyną i poślubić Anne Boleyn. Kościół rzymskokatolicki powiedział, że nie może się rozwieść bez pytania papieża. Henryk poprosił papieża, ale papież nie chciał tego zrobić. Papież powiedział, że jest to sprzeczne z naukami kościoła. Henryk obwiniał Wolseya o to, że nie udało mu się zmienić zdania papieża. Zwolnił Wolseya i kazał postawić go przed sądem, ale Wolsey zmarł, zanim to się stało. Po tym wydarzeniu jego głównym doradcą został Thomas More. More był jednak przeciwny rozwodowi, więc kilka lat później zastąpił go Thomas Cromwell. Henryk wybrał również niejakiego Thomasa Cranmera na arcybiskupa Canterbury. Henryk wiedział, że Cranmer zrobi to, co on chce, i Cranmer zgodził się, że Henryk może mieć rozwód z Katarzyną. Papież nie wiedział o tym, więc pozwolił Cranmerowi zostać arcybiskupem.

Potężny władca mógłby zmusić papieża do zmiany zdania, ale najpotężniejsi władcy sprzeciwiliby się rozwodowi. Bratankiem Katarzyny był Karol V, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a Katarzyna pochodziła z Hiszpanii, największego kraju katolickiego. W 1534 r. próby osiągnięcia porozumienia w sprawie rozwodu nie powiodły się.

Henryk poprosił Parlament o uchwalenie Aktu Supremacji, który oznaczał, że to król, a nie papież, jest głową kościoła w Anglii. W ten sposób powstał nowy Kościół Anglii. Papież był tak zły, że ekskomunikował Henryka, co oznaczało, że został on wyrzucony z kościoła. Henryk następnie zmusił wszystkich księży i biskupów do zaakceptowania go jako nowego przywódcy. Każdy, kto odmówił, został ukarany. Wśród zabitych byli Thomas More i jego stary nauczyciel John Fisher.

Henryk nie był prawdziwym protestantem. Chciał, aby Kościół Anglii był podobny do Kościoła rzymskokatolickiego, ale pod jego kontrolą. Niektórzy protestanci zostali nawet straceni, w tym Anne Askew. Jednak Henrykowi łatwo było kierować ludźmi takimi jak Thomas Crownell, Thomas Cranmer i Anne Bolyen, którzy potajemnie chcieli, aby kraj stał się protestancki. Dopiero za panowania Edwarda VI i Elżbiety I Kościół Anglii stał się w pełni protestancki.

Henryk i Cromwell uważali, że klasztory, w których mieszkali rzymskokatoliccy mnisi i mniszki, miały więcej pieniędzy i ziemi niż mnisi i mniszki potrzebowali. Henryk zmusił mnichów i mniszki do opuszczenia klasztorów. Następnie Henryk rozdał ich pieniądze i ziemię ludziom, którzy go popierali. Większość mężczyzn, którzy otrzymali pieniądze i ziemię od zamkniętych klasztorów, była protestantami. Wydarzenie to nazwano rozwiązaniem klasztorów.

Późniejsze małżeństwa

Po rozwodzie z Katarzyną Aragońską Henryk VIII ożenił się z Anną Boleyn, która była młodsza od Katarzyny i nadal mogła mieć dzieci. Kiedy Anna, tak jak Katarzyna, miała tylko córkę i żadnego syna, Henryk obwinił ją o zdradę i kazał ściąć przez francuskiego szermierza. Wtedy zaczął szukać innej żony. Najbardziej lojalny urzędnik Henryka, Thomas Cromwell, pomógł mu znaleźć sposób na pozbycie się Anny, znajdując ludzi, którzy twierdzili, że była ona kochanką kilku innych mężczyzn. Annę postawiono przed sądem i uznano za winną, a następnie stracono ją przez ścięcie głowy.

Trzecią żoną Henryka była Jane Seymour. Wkrótce urodziła ona syna o imieniu Edward. Chociaż Henrykowi sprawiło to ogromną radość, kilka dni później Jane zmarła. Henryk bardzo ją kochał i nigdy nie otrząsnął się ze smutku po jej śmierci. Stracił zainteresowanie wszystkim i stał się coraz większy. Rozgniewał się na Tomasza Cromwella, gdy ten zasugerował, że po śmierci Jane powinien ponownie się ożenić.

Po pewnym czasie Henryk zmienił zdanie. Ponieważ nadal miał tylko jednego syna, zdał sobie sprawę, że dobrym pomysłem może być ponowne małżeństwo, i zgodził się poślubić Annę z Cleves, niemiecką księżniczkę. Kiedy Anna przybyła na dwór, Henryk nie uważał jej za tak piękną, jak wyglądała na obrazach, które widział, i nie był z niej zadowolony. Anna również była niezadowolona i zgodziła się na rozwód z Henrykiem po zaledwie kilku miesiącach. Cromwell pomógł zaaranżować to małżeństwo. Henryk był zły na Cromwella i kazał go stracić.

W międzyczasie Henryk zauważył na dworze młodą damę, Katarzynę Howard, i pomyślał, że mogłaby być dobrą żoną. Katarzyna Howard była kuzynką drugiej żony Henryka, Anny Boleyn. Henryk i Katarzyna pobrali się w 1540 roku, ale Katarzyna była znacznie młodsza od Henryka i wkrótce znudziła się nim i zaczęła flirtować z innymi mężczyznami. Gdy byli małżeństwem od nieco ponad roku, Henryk dowiedział się, że Katarzyna miała romans z kimś innym. Została uznana za winną zdrady i stracona, podobnie jak kilka lat wcześniej Anne Boleyn.

Szósta i ostatnia żona Henryka nazywała się Katarzyna Parr. Była to trzydziestoletnia kobieta, która już dwukrotnie była zamężna. Jej dwaj pierwsi mężowie byli znacznie starsi od niej, a obaj zmarli. Henryk sądził, że będzie ona bardziej rozsądna i wierna niż jego pozostałe żony, i okazało się, że miał rację. Katarzyna Parr pozostała żoną Henryka przez ponad trzy lata, aż do jego śmierci, ale nie mieli dzieci.

Po rozwodzie z Katarzyną Aragońską, Henryk zaczął cierpieć na wiele różnych dolegliwości, nigdy już nie odzyskał zdrowia. Zmarł 28 stycznia 1547 roku w wieku 55 lat i został pochowany w zamku Windsor. Henryk był ojcem dwóch królowych i jednego króla. Byli to Maria I, Elżbieta I i Edward VI. Żadne z nich nie miało własnych dzieci.

W 1536 roku, za rządów Henryka, uchwalono Akt Unii, który miał długotrwały wpływ na Walię jako naród. Akt Unii oznaczał, że Walijczycy byli zmuszeni do mówienia po angielsku, a rzeczy takie jak znaki drogowe były tłumaczone na język angielski. Rodzina królewska, której siedziba znajdowała się w Londynie, była teraz oficjalnie odpowiedzialna za Walię. Jednak akt ten oznaczał również, że Walijczycy otrzymali takie same prawa jak Anglicy, więc było w nim coś na plus.

Osobowość

Henry często lubił być uwieczniany na swoich portretach z jedzeniem lub zwierzętami domowymi. Miał wiele zwierząt domowych. Henry'ego często widywano z psem. Był właścicielem białego puga i był bardzo świadomy tego, jak bardzo jego pies reprezentował go jako zamożnego człowieka.

Henryk VIII spędzał wiele czasu w okazałym budynku o nazwie Pałac Hampton Court, który należał do jego przyjaciela, kardynała Tomasza Wolseya. Po kłótni z Wolseyem, Henryk wziął pałac dla siebie. Powiększył go, budując m.in. korty tenisowe i place do walk jousting.

Ancestry