Einsatzgruppen

Tworzenie i działanie T4

Przywódca SS Reinhard Heydrich stworzył Einsatzgruppen około 1938 roku.

Początkowo, w październiku 1938 roku, Heydrich wysłał Einsatzgruppenów do Sudetów. Adolf Hitler, przywódca nazistowskich Niemiec, chciał przejąć Krainę Sudetów. Był gotów wykorzystać nazistowskie wojsko do inwazji na ten teren. Jednak w Układzie Monachijskim światowe mocarstwa zgodziły się, że Hitler może mieć Krainę Sudecką. Einsatzgruppenowie pomogli przejąć budynki rządowe i zabrali wszystkie rządowe papiery, które mogli znaleźć. Aresztowali również około 10 000 czeskich komunistów i obywateli niemieckich. ^{pp. 405, 412}

Od września do grudnia 1939 r. Einsatzgruppenowie brali udział w programie nazistowskiej Akcji T4. Hitlerowcy uważali, że osoby z niepełnosprawnością fizyczną, intelektualną i psychiczną nie zasługują na życie. Akcja T4 miała na celu zabicie ich wszystkich. Początkowo, Einsatzgruppenowie i inni naziści rozstrzeliwali tych ludzi. Jednak wiosną 1940 roku naziści zaczęli używać komór gazowych, aby szybciej zabijać osoby niepełnosprawne. ^{s. 138-141}

Inwazja na Polskę

W 1939 roku Hitler postanowił najechać na Polskę. Heydrich zdecydował, że Einsatzgruppenowie pójdą w ślady regularnej armii niemieckiej. ^{s. 425} Ich zadaniem będzie zabijanie najważniejszych osób w polskim społeczeństwie, takich jak duchowieństwo, nauczyciele i członkowie środowiska akademickiego. Zabijaliby też każdego, kto nie zgadzałby się z ideami i zasadami nazistowskimi. s^{. 144} Adolf Hitler powiedział: "...nie może być żadnych polskich przywódców, tam gdzie istnieją polscy przywódcy, muszą być zabici [...]"^{s. 143} Einzatsgruppen realizowali ten plan, zabijając do końca 1939 roku około 65.000 cywilów. Wśród nich znaleźli się polscy przywódcy, Żydzi, prostytutki, Romowie i osoby chore psychicznie. ^{str. 143. 430–432}

W końcu Einsatzgruppenowie zmusili ocalałych Żydów w Polsce do przeniesienia się do gett w dużych polskich miastach. Hitlerowcy planowali pozbyć się wszystkich Żydów w Polsce, ale nie zdecydowali jeszcze, gdzie ich wysłać. s. ^{227-228, 242-245} Einsatzgruppenowie z pomocą armii niemieckiej wypędzili również dziesiątki tysięcy Żydów na wschód do części Polski, którą przejął Związek Radziecki. ^{s. 429}

Operacja Barbarossa

W 1941 roku Hitler zdecydował się na inwazję na Związek Radziecki. Nazwał ten plan operacją Barbarossa. Hitler nienawidził komunizmu. Chciał przejąć komunistyczny Związek Radziecki i zabić komunizm na dobre. ^{Str. 95-96}

W maju 1941 roku Heydrich wydał Einsatzgruppenowi rozkaz wymordowania Żydów w Związku Radzieckim. ^{str. 94-95.}

W czerwcu 1941 roku Heinrich Himmler, przywódca SS, powiedział innym przywódcom SS, że naziści planowali zabić w Związku Radzieckim do 30 milionów ludzi. Einsatzgruppen odegraliby w tym ważną rolę, mordując ludzi, których naziści uważali za gorszych. Jednakże naziści stosowaliby również inne strategie, takie jak głód, aby zabijać innych Sowietów. ^{s. 181}

Einsatzgruppen zostali podzieleni na siedem batalionów. ^{s. 225} Armia Hitlera najechała 22 czerwca 1941 r. na Związek Radziecki. Kilka tygodni później Einsatzgruppenowie rozpoczęli pracę we wschodniej Polsce, która była kontrolowana przez Związek Radziecki. s^{. 185} Heydrich dał im trzy główne miejsca pracy:^{s. 177}

1. Przejęcie kontroli nad wszystkimi urzędami i dokumentami, które należały do Związku Radzieckiego i Partii Komunistycznej;
2. By zabić wszystkich przywódców Związku Radzieckiego.
3. Rozpoczęcie i zachęcanie do pogromów (zamieszek i morderstw) przeciwko Żydom

Einsatzgruppen wykonywali te prace na wiele sposobów. Czasami sporządzali listy osób, które uważali za wrogów, a następnie mordowali je. Innym razem dokonali masakry tysięcy ludzi w ciągu kilku dni. Na przykład w Babi Yar, jeden batalion Einsatzgruppen zabił 33.771 Żydów w ciągu dwóch dni; w masakrze w Rumbula, inny zabił około 25.000 ludzi w ciągu dwóch dni.

Polscy rolnicy zabici przez Einsatzgruppen

Więcej Einsatzgruppen powstaje

Gdy naziści przejmowali coraz więcej krajów, tworzyli coraz więcej Einsatzgruppen. Stworzyli także mniejsze grupy o nazwach Einsatzkommando i Sonderkommando. Obejmowały one:

• Einsatzgruppe E, która pracowała w Niepodległym Państwie Chorwacji
• Einsatzgruppe G, w Rumunii, na Węgrzech i Ukrainie
• Einsatzgruppe H, na Słowacjip^{. 419}
• Einsatzgruppe Iltis, na granicy między Słowenią a Austrią
• Einsatzgruppen Yugoslavia i Serbia, w Jugosławii
• Einsatzkommando Luxemburg, w Luksemburgu
• Grupa zadaniowa Norwegia, w Norwegii
• Einsatzkommando Tilsit, na Litwie i w Polsce^{. 197}
• Einsatzgruppe Tunis, w Tunisie

Zabójstwa w Związku Radzieckim

Rozkazy zabijania

Po inwazji hitlerowców na Związek Radziecki, głównym zadaniem Einsatzgruppenów było nadal zabijanie cywilów, tak jak to miało miejsce w Polsce. Tym razem jednak Heydrich nakazał Einsatzgruppenom zabijać:

• Komisarze (oficerowie w rządzie sowieckim)
• Wszyscy najwyżsi i średni rangą członkowie Comintern, grupy, która wspierała światowy komunizm.
• Wszyscy wyżsi i średniorzędni członkowie Partii Komunistycznej
• Wszyscy członkowie ekstremistycznej Partii Komunistycznej
• Wszyscy Żydzi, którzy pracowali w rządzie lub w Partii Społecznej

Między 8 a 17 lipca Heydrich nakazał również Einsatzgruppenom zabić:

• Wszyscy męscy Żydzi w wieku od 15 do 45 lat^{. 198}
• Wszyscy żydowscy jeńcy wojenni z radzieckiej Armii Czerwonej
• Wszyscy jeńcy wojenni Armii Czerwonej z Gruzji i Azji Środkowej, ponieważ mogą być Żydami^{. 97}
• Wszyscy Romowie, których mogli znaleźć, i wszyscy ludzie z chorobami psychicznymi

Zabójstwa

Armia Czerwona wycofała się. Heydrich myślał jednak, że w okolicy są jeszcze partyzanci radzieccy i że pomagają im miejscowi Żydzi. Rozkazał Einsatzgruppenom zachęcać do antyżydowskich pogromów na nowo okupowanych terenach. Pogromy (z których część rozpoczęli Einsatzgruppenowie) wybuchły na Łotwie, Litwie i Ukrainie. ^{s. 526 W} pierwszych tygodniach operacji Barbarossa zginęło 10 000 Żydów w 40 różnych pogromach. Do końca 1941 roku doszło do około 60 pogromów, w których zginęło do 24.000 osób. s. ⁵²⁶

Wszyscy główni Einsatzgruppenowie brali udział w masowych strzelaninach od początku wojny. ^{str. 196-202} Początkowo rozstrzeliwali tylko dorosłych żydowskich mężczyzn. Do sierpnia rozstrzeliwali jednak wszystkich Żydów, w tym kobiety, dzieci, niemowlęta i osoby starsze. Początkowo zabijali ludzi w oddziałach strzeleckich. Kiedy stało się to zbyt powolne, Einsatzkommandosowie zaczęli strzelać do większych grup przy masowych grobach, a nawet w ich wnętrzu. ^{s. 207} W miarę jak rozchodziły się wieści o tych zabójstwach, wielu Żydów uciekało.

Naziści zaczęli wysyłać ludzi do obozów koncentracyjnych i gett. Tereny wiejskie były w większości Judenfrei (wolne od Żydów). ^{str. 211-212 Hitlerowcy} utworzyli gangi pracy przymusowej, aby mogli wykorzystywać Żydów jako niewolników do czasu, aż naziści zabiją ich wszystkich. Hitlerowcy odkładali ten cel do 1942 r., ^{str. 211-212. 212–213}

Nastoletni chłopiec stoi obok swojej zamordowanej rodziny tuż przed tym, jak został zastrzelony. Ukraina, lipiec 1941

Zabójstwa w krajach bałtyckich

Einsatzgruppe A pracowała w krajach bałtyckich Estonii, Łotwy i Litwy. Kraje te były okupowane przez Związek Radziecki, zanim przejęli je naziści. W okresie od czerwca do listopada 1941 r^. Einsatzgruppe A zabiła około 140 tys. osób.

Kiedy Einsatzgruppe A wkroczył do Kowna na Litwie, doszło do pogromu. Wypuścili wszystkich przestępców z więzienia i zachęcili ich do przyłączenia się do pogromu. W ciągu czterech dni w pogromie zginęło 4.000 Żydów. ^{s. 41}

Szef Einsatzgruppe A niech gwałtowny antysemicki człowiek o imieniu Viktors Arājs rozpocznie mniejsze Einsatzgruppe nazwie Arājs Kommando. Obie grupy zabiły razem 2300 Żydów w Rydze na Litwie. W ciągu sześciu miesięcy, Arājs Kommando zabił około połowy Żydów na Łotwie.

Grupy takie jak Arājs Kommando powstały również na Litwie i w Estonii. Z ich pomocą Einsatzgruppe A była w stanie zabić prawie każdego Żyda w swojej okolicy. ^{s. 182}

Masakra w Rumbule

W listopadzie 1941 roku Himmler zdecydował, że Łotysze nie są zabijani wystarczająco szybko. Chciał przenieść Żydów z Niemiec na Łotwę. Kazał zamordować wszystkich mieszkających w getcie w Rydze, na Łotwie. ^{str. 206-209}

Naziści powiedzieli ludziom w getcie, że są wysyłani do innego miejsca do zamieszkania. Kazali im zabrać swoje rzeczy i kosztowności. ^{str. 208-210.}

Hitlerowcy przenosili ludzi do pobliskiego lasu jednorazowo po tysiąc. Rozstrzeliwali ludzi, którzy próbowali uciekać lub nie mogli chodzić wystarczająco szybko. Zabierali rzeczy, które Żydzi przywieźli ze sobą, i kazali im zdjąć ubrania. Następnie, po pięćdziesięciu latach, kazali ofiarom położyć się do masowego grobu i rozstrzelać. ^{str. 208-210.}

W ciągu dwóch dni, około 25.000 ludzi zostało zamordowanych przez Einsatzgruppen. ^{str. 210-214.}

Zabijanie gazem trującym

Po pewnym czasie Himmler zdał sobie sprawę, że metody Einsatzgruppen nie były najlepszym sposobem na zabijanie ludzi tak szybko i tanio, jak to możliwe. ^{s. 197} Stwierdził również, że wielu Einsatzgruppen miało problem z zabiciem tak wielu ludzi. Niektórzy mieli problemy ze zdrowiem fizycznym i psychicznym, inni zostali alkoholikami. s. ^{52, 124, 168} Himmler podjął ostateczną decyzję po obejrzeniu masowej egzekucji w sierpniu 1941 roku. Uznał, że rozstrzeliwanie Żydów było zbyt stresujące dla jego ludzi. str. ^547-548

Himmler zdecydował, że odpowiedzią na ten problem jest zabijanie Żydów (i innych) trującym gazem. ^{s. 167 Począwszy} od 1942 r., wszyscy główni Einsatzgruppenowie zaczęli zabijać ludzi za pomocą furgonetek z gazem, który był używany do zabijania osób niepełnosprawnych już na początku Akcji T4. W tych furgonetkach spaliny tlenku węgla z silników furgonetek były pompowane do tylnej części ciężarówki, zabijając ofiary wewnątrz. Jednak do września 1941 r. naziści w obozie koncentracyjnym Auschwitz rozpoczęli eksperymenty z Cyklonem B, pestycydem podobnym do cyjanku. ^{str. 280-281.}

Na konferencji w Wannsee 20 stycznia 1942 r. naziści podjęli oficjalną decyzję o wymordowaniu wszystkich Żydów w Europie (11 milionów ludzi). Część z nich miałaby zostać zamordowana. Inni zginęliby w obozach zagłady. (niem. Die Endlösung der Judenfrage). ^{s. 555-556 Naziści} utworzyli obozy zagłady, takie jak Auschwitz-Birkenau i Bełżec, aby jak najszybciej wymordować jak najwięcej osób. Obozy te zastąpiły Einsatzgruppen jako główną strategię nazistów w zakresie masowego mordu i ludobójstwa. s. ^279-280

Początkowo Einsatzgruppenowie byli wysyłani do walki z partyzantami - ludźmi na terenach okupowanych przez nazistów, którzy nadal walczyli z nazistami. ^{s. 248} Jednak do 1944 r. większość Einsatzgruppenów została włączona do oddziałów Waffen-SS lub wysłana do straży obozów śmierci.

Hitlerowska furgonetka gazowa służyła do mordowania ludzi z trującym gazem

Sprawozdanie Jägera

Einsatzgruppen prowadzili dokładne rejestry swoich masowych morderstw, aby mogli pisać raporty do swoich przełożonych. Dowódca Einsatzgruppe A złożył raport Jägera 1 grudnia 1941 r. Mówi on o działaniach Einsatzgruppen A na Litwie.

Raport mówi, że Einsatzgruppen A zabił 137 346 osób. ^{s. 215} Większość z nich to Żydzi, ale inni to komuniści, zbrodniarze i inni nazistowscy "wrogowie". ^{s. 126} Od połowy sierpnia, kiedy zamordowano 3 207 osób, ofiarami były również dzieci. ^{s. 126}

W lutym 1942 roku Jäger zmienił swoje szacunki dotyczące liczby zabitych przez Einsatzgruppenów. Powiedział, że było 138.272 ofiar, w tym:^{p. 126}

• 48.252 mężczyzn (35%)
• 55.556 kobiet (40%)
• 34.464 dzieci (25%)

Jäger powiedział również, że tylko 1.851 ofiar (1,3%) nie było Żydami. ^{s. 126}

Sprawozdanie Jägera

Inne sprawozdania

Wiele innych dokumentów i raportów napisanych przez Einsatzgruppenów mówi o tym, ile osób zabiły poszczególne oddziały. Na przykład, jeden z badaczy zapoznał się z ponad 200 raportami o sytuacji operacyjnej (raporty Einsatzgruppen dla swoich szefów o tym, co robili). Przyjrzał się również listom i raportom napisanym przez szefów Einsatzgruppen. Stwierdził, że w 1942 r. w Einsatzgruppen A, B, C i D zginęło prawie milion osób:

Od dnia:	Einsatzgruppe:	Mniejsza grupa:	Numer Zabity:
lipiec 1942 r.	A		206,942
grudzień 1942 r.	B		134,298
		Sonderkommando 7A	1,344
		Sonderkommando 7B	6,788
		Sonderkommando 7C	4,660
		Einsatzkommando 8	74,740
		Einsatzkommando 9	41,340
listopad 1942 r.	C		118,341
		Einsatzkommando 4A	59,018
		Einsatzkommando 4B	6,329
		Einsatzkommando 5	150,000
		Einsatzkommando 6	5,577
	D		91,728
CAŁKOWICIE ZABITY			917,105

Powiązane strony