Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (film)

Historia

Zła królowa ma lustro i pyta "Lustro, lustro, na ścianie, kto jest najuczciwszy z nich wszystkich?" Lustro odpowiada "Śnieżka". Śnieżka gubi się w lesie i trafia do domu siedmiu małych mężczyzn, czyli krasnoludków. Ona czyści ich dom, a oni pozwalają jej zostać z nimi. Królowa w końcu dowiaduje się, że serce w pudełku jest ze świni, więc idzie i zmienia się w starą wiedźmę. Ona idzie do domku krasnoludków następnego dnia, gdy są one obecnie i dostaje Śnieżkę ugryźć w jabłko z czyni ją martwą. Nagle, karły gonić starą wiedźmę w górę klifu i uwięzić ją. Ona próbuje toczyć głaz nad nimi, ale piorun uderza i ona umiera. Śnieżka budzi się pocałunkiem przystojnego księcia.

Historia

Zła królowa ma lustro i pyta "Lustro, lustro, na ścianie, kto jest najuczciwszy z nich wszystkich?" Lustro odpowiada "Śnieżka". Śnieżka gubi się w lesie i trafia do domu siedmiu małych mężczyzn, czyli krasnoludków. Ona czyści ich dom, a oni pozwalają jej zostać z nimi. Królowa w końcu dowiaduje się, że serce w pudełku jest ze świni, więc idzie i zmienia się w starą wiedźmę. Ona idzie do domku krasnoludków następnego dnia, gdy są one obecnie i dostaje Śnieżkę ugryźć w jabłko z czyni ją martwą. Nagle, karły gonić starą wiedźmę w górę klifu i uwięzić ją. Ona próbuje toczyć głaz nad nimi, ale piorun uderza i ona umiera. Śnieżka budzi się pocałunkiem przystojnego księcia.

Produkcja

Rozwój filmu "Snow White and the Seven Dwarfs" rozpoczął się na początku 1934 roku, a w czerwcu 1934 roku Walt Disney ogłosił produkcję swojego pierwszego filmu fabularnego w New York Timesie. Przed "Snow White" studio Disneya zajmowało się głównie produkcją cieszących się dużym powodzeniem animowanych filmów krótkometrażowych z serii "Myszka Miki i głupie symfonie". Disney miał nadzieję na powiększenie reputacji studia i pieniędzy poprzez przejście na filmy fabularne i oszacował, że Śnieżka może być wyprodukowana za budżet 250.000 dolarów - dziesięć razy większy niż przeciętna Głupia Symfonia.

Walt Disney musiał walczyć o produkcję tego filmu. Zarówno jego brat Roy Disney i jego żona Lillian próbowali go z tego wyciągnąć, a hollywoodzki przemysł filmowy kpiąco określił film jako "Disney's Folly", gdy był w produkcji. Musiał nawet obciążyć swój dom hipoteką, aby pomóc sfinansować produkcję filmu, co w końcu kosztowało nieco ponad 1,5 miliona dolarów, co było ogromną sumą jak na film w 1937 roku.

Walt Disney przedstawia każdego z Siedmiu Krasnoludków w scenie z oryginalnego trailera teatralnego z 1937 roku Snow White.

Produkcja

Rozwój filmu "Snow White and the Seven Dwarfs" rozpoczął się na początku 1934 roku, a w czerwcu 1934 roku Walt Disney ogłosił produkcję swojego pierwszego filmu fabularnego w New York Timesie. Przed "Snow White" studio Disneya zajmowało się głównie produkcją cieszących się dużym powodzeniem animowanych filmów krótkometrażowych z serii "Myszka Miki i głupie symfonie". Disney miał nadzieję na powiększenie reputacji studia i pieniędzy poprzez przejście na filmy fabularne i oszacował, że Śnieżka może być wyprodukowana za budżet 250.000 dolarów - dziesięć razy większy niż przeciętna Głupia Symfonia.

Walt Disney musiał walczyć o produkcję tego filmu. Zarówno jego brat Roy Disney i jego żona Lillian próbowali go z tego wyciągnąć, a hollywoodzki przemysł filmowy kpiąco określił film jako "Disney's Folly", gdy był w produkcji. Musiał nawet obciążyć swój dom hipoteką, aby pomóc sfinansować produkcję filmu, co w końcu kosztowało nieco ponad 1,5 miliona dolarów, co było ogromną sumą jak na film w 1937 roku.

Walt Disney przedstawia każdego z Siedmiu Krasnoludków w scenie z oryginalnego trailera teatralnego z 1937 roku.

Postacie

• Adriana Caselotti jako księżniczka Śnieżka: Śnieżka była córką wielkiego króla, którego żona zmarła przy narodzinach córki. Jej zła macocha zmusiła ją do pracy jako pokojówka w zamku, ponieważ obawiała się, że pewnego dnia Śnieżka będzie od niej sprawiedliwsza. Mimo to, jest wesoła, ale naiwna i codziennie pragnie mieć piękne życie ze swoim księciem z bajki. Pewnego dnia, kiedy magiczne lustro powiedziało, że Śnieżka jest sprawiedliwsza od królowej, wysłała myśliwego, by zabił księżniczkę. W końcu jest to bardzo trudne, a myśliwy zostawia ją w lesie. Po swoich przygodach w lesie, z pomocą leśnych zwierząt, znajduje chatę siedmiu krasnoludków i porządkuje ją. Po udaniu się na spoczynek siedem krasnali wraca i spotyka się z nią. Po spotkaniu obiecały, że będą ją chronić przed Królową, a Śnieżka przejmuje rolę matki sprzątającej dom i gotującej. Po tym jak królowa przebrała się za handlarza i poszła do Królewny Śnieżki z zatrutym jabłkiem. W końcu zjadła to jabłko, ponieważ królowa powiedziała, że jest to magiczne jabłko życzeniowe. Po śmierci Królowej krasnale robią dla niej szklaną trumnę. Lata później przyszedł jej książę i pożegnał się z nią pocałunkiem, ale tylko ten pocałunek mógł złamać zaklęcie i Śnieżka wróciła do życia. Pożegnała się i pocałowała w czoło krasnoludki i ucieszyła wszystkich za pomoc i uczciwość, a następnie udała się z księciem do jego bajkowego zamku w Chmurnym Niebie. Virginia Davis, która grała w serialu Disneya "Alicja", była uważana za Śnieżkę, ale została odrzucona. Deanna Durbin również była brana pod uwagę, ale została odrzucona, ponieważ jej głos był "zbyt dojrzały" do tej roli.
• Lucille La Verne jako Królowa: Królowa jest macochą Śnieżki. Kiedy jej magiczne lustro mówi jej, że Śnieżka jest bardziej sprawiedliwa niż ona, mówi myśliwemu, żeby ją zabił w lesie. Kiedy dowiaduje się, że Śnieżka nie umarła, przebiera się za starą wiedźmę i używa zatrutego jabłka, aby zabić Śnieżkę. Po tym, jak otruła Śnieżkę, zaczęła uciekać, ponieważ krasnoludy na nią polowały i wspinały się na urwisko góry. Na urwisku próbowała wbić się w krasnoludki olbrzymią skałę i zabić je, gdy zaczęła się śmiać wielki piorun spadł na nią i złamał klif, a Królowa upadła w jej dzikim śmiertelnym losie i po tym jak skała spadła na nią i wymroziła jej kości. W końcu dwa podążające za nią sępy weszły w nią, by zjeść jej martwe, zmłócone ciało.
• Harry Stockwell jako Prince Charming: Książę najpierw widzi Śnieżkę, która śpiewa w niej dobrze życząc i zakochuje się w niej. Po tym, jak go zobaczyła, książę zaśpiewał dla niej romantyczną piosenkę i obiecał, że po nią wróci. Po śmierci Śnieżki wrócił i dał Śnieżce buziaka na pożegnanie, ale pocałunek ten złamał zaklęcie i wraz z nią wrócił do swojego Wielkiego Bajkowego Zamku w Chmurnym Niebie.
• Roy Atwell jako Doc: Doc jest uważany za pompatycznego przywódcę siedmiu karłów, i prawdopodobnie jest najstarszy. Nosi okulary i często miesza swoje słowa. W kopalni szuka użytecznych diamentów.
• Pinto Colvig jako Grumpy: Gumpy jest taki, jak sugeruje jego imię. Ma największy nos z siedmiu i automatycznie nie aprobuje Śnieżki za to, że jest kobietą. Jednak, choć zbyt dumny, by to pokazać, w głębi duszy troszczy się być może najbardziej o jej bezpieczeństwo. Wielokrotnie ostrzega ją o zagrożeniu, jakie stwarza Królowa i spieszy na ratunek Śnieżce, gdy zdaje sobie sprawę, że jest w niebezpieczeństwie, sam dowodząc.
• Otis Harlan jako szczęśliwy: Happy jest radosnym i wesołym karłem. Jest najtłustszym i najsłodszym z siedmiu i zawsze się śmieje. W kopalni kopie dla diamentów z Grumpy, Bashful i Sneezy.
• Pinto Colvig jako Sleepy: Senny jest zawsze zmęczony. Jego zadaniem w kopalni jest przewiezienie wszystkich diamentów i rubinów wózkiem do Doca na inspekcję. Ma najdłuższą brodę z siedmiu. Zazwyczaj denerwuje go mucha, która pojawia się jako postać drugoplanowa.
• Scotty Mattraw jako Bashful: Bashful jest najciemniejszym i najsłodszym z karłów, dlatego często jest zakłopotany obecnością jakiejkolwiek uwagi skierowanej na niego. Często drażni Grumpy'ego, choć nie tak bardzo jak Doca. Według słów Walta Disneya, według jednego z oryginalnych zwiastunów teatralnych filmu, Bashful jest "potajemnie zakochany w Śnieżce".
• Billy Gilbert jako Sneezy: Na imię Sneezy'ego zasługują jego ogromne, potężne kichnięcia, które widać jak dmuchają przedmioty (w tym jego braci) przez pokój. Ma on najkrótszą brodę z siedmiu (oprócz bez brody Dopey). Przyczyną jego kichania jest katar sienny.
• Eddie Collins jako Dopey: Dopey to jedyny karzeł, który w ogóle nie ma brody. Jest najmłodszy z siedmiu. Jak sugeruje jego imię, Dopey jest niezdarny. Jego niezdarność przynosi komiczną ulgę niektórym z nich. Jest niemową, a w każdym razie nigdy nie mówi i nie wie, czy potrafi. Jego praca w kopalni polega na czyszczeniu wszystkich bezużytecznych klejnotów i zamykaniu skarbca. Zawsze jest widziany jako ostatni w kolejce, gdy krasnoludki chodzą do i z pracy. Choć czasem się boi, potrafi być również bardzo odważny, zwłaszcza gdy Śnieżka jest w niebezpieczeństwie.
• Moroni Olsen jako Magiczne Lustro: Niewolnik Magicznego Lustra pojawia się jako zielona maska w chmurach dymu. Królowa zawsze pyta go, kto jest najuczciwszy w tej krainie.
• Stuart Buchanan jako Humbert Łowca: Myśliwy to życzliwa osoba, która nie może znieść zabicia Śnieżki, nawet gdy królowa każe mu wziąć serce księżniczki.

Nieoficjalne postaci to przyjaciele Śnieżki, kruk królowej i sępy, które podążają za czarownicą. Jednak, choć zwierzęta nie miały ludzkich głosów mówiących, ich naturalne nawoływania były bardzo żywe, a wszystkie zostały wypowiedziane przez mistrza gwizdka i zwierzęcy mimik A. Purves Pullen, który będzie dostarczać ptaków i zwierząt nawoływania do filmów Disneya (w tym liczne kreskówki Pluton) przez kilka dekad. Pullen produkował również ptasie zaproszenia do Zaczarowanej Sali Tiki w parkach rozrywki Disneya. W latach 40. i 50. wystąpił jako "Dr. Horatio Q. Birdbath" z zespołem komediowym Spike Jones & His City Slickers.

Postacie

• Adriana Caselotti jako księżniczka Śnieżka: Śnieżka była córką wielkiego króla, którego żona zmarła przy narodzinach córki. Jej zła macocha zmusiła ją do pracy jako pokojówka w zamku, ponieważ obawiała się, że pewnego dnia Śnieżka będzie od niej sprawiedliwsza. Mimo to, jest wesoła, ale naiwna i codziennie pragnie mieć piękne życie ze swoim księciem z bajki. Pewnego dnia, kiedy magiczne lustro powiedziało, że Śnieżka jest sprawiedliwsza od królowej, wysłała myśliwego, by zabił księżniczkę. W końcu jest to bardzo trudne, a myśliwy zostawia ją w lesie. Po swoich przygodach w lesie, z pomocą leśnych zwierząt, znajduje chatę siedmiu krasnoludków i porządkuje ją. Po udaniu się na spoczynek siedem krasnali wraca i spotyka się z nią. Po spotkaniu obiecały, że będą ją chronić przed Królową, a Śnieżka przejmuje rolę matki sprzątającej dom i gotującej. Po tym jak królowa przebrała się za handlarza i poszła do Królewny Śnieżki z zatrutym jabłkiem. W końcu zjadła to jabłko, ponieważ królowa powiedziała, że jest to magiczne jabłko życzeniowe. Po śmierci Królowej krasnale robią dla niej szklaną trumnę. Lata później przyszedł jej książę i pożegnał się z nią pocałunkiem, ale tylko ten pocałunek mógł złamać zaklęcie i Śnieżka wróciła do życia. Pożegnała się i pocałowała w czoło krasnoludki i ucieszyła wszystkich za pomoc i uczciwość, a następnie udała się z księciem do jego bajkowego zamku w Chmurnym Niebie. Virginia Davis, która grała w serialu Disneya "Alicja", była uważana za Śnieżkę, ale została odrzucona. Deanna Durbin również była brana pod uwagę, ale została odrzucona, ponieważ jej głos był "zbyt dojrzały" do tej roli.
• Lucille La Verne jako Królowa: Królowa jest macochą Śnieżki. Kiedy jej magiczne lustro mówi jej, że Śnieżka jest bardziej sprawiedliwa niż ona, mówi myśliwemu, żeby ją zabił w lesie. Kiedy dowiaduje się, że Śnieżka nie umarła, przebiera się za starą wiedźmę i używa zatrutego jabłka, aby zabić Śnieżkę. Po tym, jak otruła Śnieżkę, zaczęła uciekać, ponieważ krasnoludy na nią polowały i wspinały się na urwisko góry. Na urwisku próbowała wbić się w krasnoludki olbrzymią skałę i zabić je, gdy zaczęła się śmiać wielki piorun spadł na nią i złamał klif, a Królowa upadła w jej dzikim śmiertelnym losie i po tym jak skała spadła na nią i wymroziła jej kości. W końcu dwa podążające za nią sępy weszły w nią, by zjeść jej martwe, zmłócone ciało.
• Harry Stockwell jako Prince Charming: Książę najpierw widzi Śnieżkę, która śpiewa w niej dobrze życząc i zakochuje się w niej. Po tym, jak go zobaczyła, książę zaśpiewał dla niej romantyczną piosenkę i obiecał, że po nią wróci. Po śmierci Śnieżki wrócił i dał jej buziaka na pożegnanie, ale pocałunek złamał zaklęcie i wrócił z nią do swojego Wielkiego Bajkowego Zamku w Chmurnym Niebie.
• Roy Atwell jako Doc: Doc jest uważany za pompatycznego przywódcę siedmiu karłów, i prawdopodobnie jest najstarszy. Nosi okulary i często miesza swoje słowa. W kopalni szuka użytecznych diamentów.
• Pinto Colvig jako Grumpy: Gumpy jest taki, jak sugeruje jego imię. Ma największy nos z siedmiu i automatycznie nie aprobuje Śnieżki za to, że jest kobietą. Jednak, choć zbyt dumny, by to pokazać, w głębi duszy troszczy się być może najbardziej o jej bezpieczeństwo. Wielokrotnie ostrzega ją o zagrożeniu, jakie stwarza Królowa i spieszy na ratunek Śnieżce, gdy uświadamia sobie, że jest w niebezpieczeństwie, sam dowodząc.
• Otis Harlan jako szczęśliwy: Happy jest radosnym i wesołym karłem. Jest najtłustszym i najsłodszym z siedmiu i zawsze się śmieje. W kopalni kopie dla diamentów z Grumpy, Bashful i Sneezy.
• Pinto Colvig jako Sleepy: Senny jest zawsze zmęczony. Jego zadaniem w kopalni jest przewiezienie wszystkich diamentów i rubinów wózkiem do Doca na inspekcję. Ma najdłuższą brodę z siedmiu. Zazwyczaj denerwuje go mucha, która pojawia się jako postać drugoplanowa.
• Scotty Mattraw jako Bashful: Bashful jest najciemniejszym i najsłodszym z karłów, dlatego często jest zakłopotany obecnością jakiejkolwiek uwagi skierowanej na niego. Często drażni Grumpy'ego, choć nie tak bardzo jak Doca. Według słów Walta Disneya, według jednego z oryginalnych zwiastunów teatralnych filmu, Bashful jest "potajemnie zakochany w Śnieżce".
• Billy Gilbert jako Sneezy: Na imię Sneezy'ego zasługują jego ogromne, potężne kichnięcia, które widać jak dmuchają przedmioty (w tym jego braci) przez pokój. Ma on najkrótszą brodę z siedmiu (oprócz bez brody Dopey). Przyczyną jego kichania jest katar sienny.
• Eddie Collins jako Dopey: Dopey to jedyny karzeł, który w ogóle nie ma brody. Jest najmłodszy z siedmiu. Jak sugeruje jego imię, Dopey jest niezdarny. Jego niezdarność przynosi komiczną ulgę niektórym z nich. Jest niemową, a w każdym razie nigdy nie mówi i nie wie, czy potrafi. Jego praca w kopalni polega na czyszczeniu wszystkich bezużytecznych klejnotów i zamykaniu skarbca. Zawsze jest widziany jako ostatni w kolejce, gdy krasnoludki chodzą do i z pracy. Choć czasem się boi, potrafi być również bardzo odważny, zwłaszcza gdy Śnieżka jest w niebezpieczeństwie.
• Moroni Olsen jako Magiczne Lustro: Niewolnik Magicznego Lustra pojawia się jako zielona maska w chmurach dymu. Królowa zawsze pyta go, kto jest najuczciwszy w tej krainie.
• Stuart Buchanan jako Humbert Łowca: Myśliwy to życzliwa osoba, która nie może znieść zabicia Śnieżki, nawet gdy królowa każe mu wziąć serce księżniczki.

Nieoficjalne postaci to przyjaciele Śnieżki, kruk królowej i sępy, które podążają za czarownicą. Jednak, choć zwierzęta nie miały ludzkich głosów mówiących, ich naturalne nawoływania były bardzo żywe, a wszystkie zostały wypowiedziane przez mistrza gwizdka i zwierzęcy mimik A. Purves Pullen, który będzie dostarczać ptaków i zwierząt nawoływania do filmów Disneya (w tym liczne kreskówki Pluton) przez kilka dekad. Pullen produkował również ptasie zaproszenia do Zaczarowanej Sali Tiki w parkach rozrywki Disneya. W latach 40. i 50. wystąpił jako "Dr. Horatio Q. Birdbath" z zespołem komediowym Spike Jones & His City Slickers.

Wydanie

Śnieżka i Siedem Krasnoludków po raz pierwszy zostały pokazane w kinach 21 grudnia 1937 roku. Na ekrany kin trafił 4 lutego 1938 roku w całych Stanach Zjednoczonych. Od tego czasu była wielokrotnie wznawiana. Po raz pierwszy miała miejsce w 1944 roku, w celu zebrania pieniędzy dla studia Disneya podczas II wojny światowej. W ten sposób powstała tradycja wznawiania animowanych filmów Disneya co siedem do dziesięciu lat. Śnieżka została ponownie wydana do kin w latach 1952, 1958, 1967, 1975, 1983, 1987 i 1993.

Kraj	Premiera
Brazylia	10 stycznia 1938 r.
Argentyna	26 stycznia 1938 r.
Stany Zjednoczone	10 lutego 1938 r.
Zjednoczone Królestwo	4 marca 1938 r.
Belgia	26 marca 1938 r.
Kanada	5 kwietnia 1938 r.
Francja	6 maja 1938 r.
Australia	2 czerwca 1938 r.
Irlandia	8 lipca 1938 r.
Meksyk	21 lipca 1938 r.
Norwegia	12 września 1938 r.
Czechosłowacja	16 września 1938 r.
Szwecja	27 września 1938 r.
Dania	29 września 1938 r.
Jugosławia	7 października 1938 r.
Finlandia	16 października 1938 r.
Włochy	8 grudnia 1938 r.
Portugalia	12 grudnia 1938 r.
Szwajcaria	17 grudnia 1938 r. (region niemieckojęzyczny)
Polska	21 grudnia 1938 r.
Turcja	21 grudnia 1938 r.
Węgry	22 grudnia 1938 r.
- Argentyński chilijskim Hiszpański	18 października 1940 r. (Blanca Neves y los Siete Enanos)
Hongkong	16 stycznia 1941 r.
Austria	25 czerwca 1948 r.
Niemcy Zachodnie	24 lutego 1950 r.
Japonia	26 września 1950 r.
Gujana	14 lutego 1953 r.
Rosja	12 lipca 1955 r.
Jugosławia	30 października 1955 r.
Izrael	31 stycznia 1960 r.
Liban	30 lipca 1966 r.
Salwador	14 stycznia 1967 r.
Kuwejt	11 czerwca 1984 r.

Wydanie

Śnieżka i Siedem Krasnoludków po raz pierwszy zostały pokazane w kinach 21 grudnia 1937 roku. Na ekrany kin trafił 4 lutego 1938 roku w całych Stanach Zjednoczonych. Od tego czasu była wielokrotnie wznawiana. Po raz pierwszy miała miejsce w 1944 roku, w celu zebrania pieniędzy dla studia Disneya podczas II wojny światowej. W ten sposób powstała tradycja wznawiania animowanych filmów Disneya co siedem do dziesięciu lat. Śnieżka została ponownie wydana do kin w latach 1952, 1958, 1967, 1975, 1983, 1987 i 1993.

Kraj	Premiera
Brazylia	10 stycznia 1938 r.
Argentyna	26 stycznia 1938 r.
Stany Zjednoczone	10 lutego 1938 r.
Zjednoczone Królestwo	4 marca 1938 r.
Belgia	26 marca 1938 r.
Kanada	5 kwietnia 1938 r.
Francja	6 maja 1938 r.
Australia	2 czerwca 1938 r.
Irlandia	8 lipca 1938 r.
Meksyk	21 lipca 1938 r.
Norwegia	12 września 1938 r.
Czechosłowacja	16 września 1938 r.
Szwecja	27 września 1938 r.
Dania	29 września 1938 r.
Jugosławia	7 października 1938 r.
Finlandia	16 października 1938 r.
Włochy	8 grudnia 1938 r.
Portugalia	12 grudnia 1938 r.
Szwajcaria	17 grudnia 1938 r. (region niemieckojęzyczny)
Polska	21 grudnia 1938 r.
Turcja	21 grudnia 1938 r.
Węgry	22 grudnia 1938 r.
- Argentyński wchilijskim Hiszpański	18 października 1940 r. (Blanca Neves y los Siete Enanos)
Hongkong	16 stycznia 1941 r.
Austria	25 czerwca 1948 r.
Niemcy Zachodnie	24 lutego 1950 r.
Japonia	26 września 1950 r.
Gujana	14 lutego 1953 r.
Rosja	12 lipca 1955 r.
Jugosławia	30 października 1955 r.
Izrael	31 stycznia 1960 r.
Liban	30 lipca 1966 r.
Salwador	14 stycznia 1967 r.
Kuwejt	11 czerwca 1984 r.

Recepcja

Żona Disneya, Lillian, powiedziała mu, że nikt nie pójdzie nic zapłacić, żeby zobaczyć zdjęcie karła. Snow White i Siedem Krasnoludków miało swoją premierę 21 grudnia 1937 roku w Carthay Circle Theater i zrobiło na widzach duże wrażenie, wielu z tych samych osób, które nazwały film "Disney's Folly". Film otrzymał prasę od wielu dziecięcych aktorów, wśród których byli Charlie Chaplin i Paulette Goddard, Shirley Temple, Mary Pickford, Douglas Fairbanks, Jr. Judy Garland, Ginger Rogers, Jack Benny, Fred MacMurray, Clark Gable i Carole Lombard, Burns i Allen, Ed Sullivan, Milton Berle, John Barrymore i Marlene Dietrich. Sześć dni później, Walt Disney i siedem krasnoludków pojawiło się na okładce magazynu Time. New York Times powiedział: "Dziękuję bardzo, panie Disney." RKO Radio Pictures opublikowało ten film 4 lutego 1938 roku i stał się on wielkim sukcesem kasowym, zarabiając więcej pieniędzy niż jakikolwiek inny film w 1938 roku. W rzeczywistości, przez krótki czas, Śnieżka była najbardziej dochodowym filmem w historii kina amerykańskiego, aż do momentu, gdy został pokonany przez Gone with the Wind w 1939 roku. Biorąc pod uwagę inflację i wliczając premiery, film nadal pozostaje jednym z dziesięciu najlepszych amerykańskich twórców filmowych wszechczasów.

Snow White and the Seven Dwarfs był pierwszym pełnometrażowym animowanym filmem fabularnym zrealizowanym w języku angielskim i Technicolor (nie licząc Oscara w Przeglądzie Kreskówek Walta Disneya) i zdobył Oscara dla Walta Disneya jako ogromny film, który oczarował miliony i zapoczątkował nową wspaniałą formę rozrywki. Disney zdobył pełnowymiarową statuetkę Oscara i siedem małych, które podarowała mu 10-letnia aktorka dziecięca Shirley Temple.

Film był również nominowany do nagrody Best Musical Score. "Some Day My Prince Will Come" stał się jazzowym standardem w wykonaniu wielu artystów, w tym Buddy Richa, Lee Wiley'a, Oscara Petersona i Milesa Davisa.

Znani filmowcy, tacy jak Sergei Eisenstein i Charlie Chaplin chwalili ten film jako ogromne osiągnięcie w kinie. Film zainspirował Metro-Goldwyn-Mayer do produkcji własnego filmu fantasy, Czarodzieja z Oz w 1939 roku. Krótkometrażowy film Merrie Melodies z 1943 roku, zatytułowany Coal Black and de Sebben Dwarfs, wyreżyserowany przez Boba Clampetta, parodiuje Śnieżkę, przedstawiając historię w całkowicie czarnej obsadzie, śpiewającej muzykę jazzową.

W czerwcu 2008 roku Amerykański Instytut Filmowy ujawnił swoją "Dziesięć najlepszych dziesięciu" - najlepsze dziesięć filmów w dziesięciu "klasycznych" amerykańskich gatunkach filmowych. Po przeprowadzeniu ankiety wśród ponad 1500 osób z kreatywnej społeczności, Śnieżka i Siedem Krasnoludków zostało uznanych za najlepszy film w gatunku animacji.

Recepcja

Żona Disneya, Lillian, powiedziała mu, że nikt nie pójdzie nic zapłacić, żeby zobaczyć zdjęcie karła. Snow White i Siedem Krasnoludków miało swoją premierę 21 grudnia 1937 roku w Carthay Circle Theater i zrobiło na widzach duże wrażenie, wielu z tych samych osób, które nazwały film "Disney's Folly". Film otrzymał prasę od wielu dziecięcych aktorów, wśród których byli Charlie Chaplin i Paulette Goddard, Shirley Temple, Mary Pickford, Douglas Fairbanks, Jr. Judy Garland, Ginger Rogers, Jack Benny, Fred MacMurray, Clark Gable i Carole Lombard, Burns i Allen, Ed Sullivan, Milton Berle, John Barrymore i Marlene Dietrich. Sześć dni później, Walt Disney i siedem krasnoludków pojawiło się na okładce magazynu Time. New York Times powiedział: "Dziękuję bardzo, panie Disney." RKO Radio Pictures opublikowało ten film 4 lutego 1938 roku i stał się on wielkim sukcesem kasowym, zarabiając więcej pieniędzy niż jakikolwiek inny film w 1938 roku. W rzeczywistości, przez krótki czas, Śnieżka była najbardziej dochodowym filmem w historii kina amerykańskiego, aż do momentu, gdy został pokonany przez Gone with the Wind w 1939 roku. Biorąc pod uwagę inflację i wliczając premiery, film nadal pozostaje jednym z dziesięciu najlepszych amerykańskich twórców filmowych wszechczasów.

Snow White and the Seven Dwarfs był pierwszym pełnometrażowym animowanym filmem fabularnym zrealizowanym w języku angielskim i Technicolor (nie licząc Oscara w Przeglądzie Kreskówek Walta Disneya) i zdobył Oscara dla Walta Disneya jako ogromny film, który oczarował miliony i zapoczątkował nową wspaniałą formę rozrywki. Disney zdobył pełnowymiarową statuetkę Oscara i siedem małych, które podarowała mu 10-letnia aktorka dziecięca Shirley Temple.

Film był również nominowany do nagrody Best Musical Score. "Some Day My Prince Will Come" stał się jazzowym standardem w wykonaniu wielu artystów, w tym Buddy Richa, Lee Wiley'a, Oscara Petersona i Milesa Davisa.

Znani filmowcy, tacy jak Sergei Eisenstein i Charlie Chaplin chwalili ten film jako ogromne osiągnięcie w kinie. Film zainspirował Metro-Goldwyn-Mayer do produkcji własnego filmu fantasy, Czarodzieja z Oz w 1939 roku. Krótkometrażowy film Merrie Melodies z 1943 roku, zatytułowany Coal Black and de Sebben Dwarfs, wyreżyserowany przez Boba Clampetta, parodiuje Śnieżkę, przedstawiając historię w całkowicie czarnej obsadzie, śpiewającej muzykę jazzową.

W czerwcu 2008 roku Amerykański Instytut Filmowy ujawnił swoją "Dziesięć najlepszych dziesięciu" - najlepsze dziesięć filmów w dziesięciu "klasycznych" amerykańskich gatunkach filmowych. Po przeprowadzeniu ankiety wśród ponad 1500 osób z kreatywnej społeczności, Śnieżka i Siedem Krasnoludków zostało uznanych za najlepszy film w gatunku animacji.

Piosenki

• "I'm Wishing/One Song" - Snow White, The Prince
• "With a Smile and a Song" - Snow White
• "Whistle While You Work" - Snow White
• "Heigh-Ho" - Krasnoludki
• "Bluddle-Uddle-Um-Dum" (alias "The Washing Song") - The Dwarfs
• "The Silly Song" (alias "The Dwarfs' Yodel Song") - The Dwarfs
• "Some Day My Prince Will Come" - Snow White
• "One Song" - "The Prince and Chorus
• "Pewnego dnia przyjdzie mój książę"

Piosenki

• "I'm Wishing/One Song" - Snow White, The Prince
• "With a Smile and a Song" - Snow White
• "Whistle While You Work" - Snow White
• "Heigh-Ho" - Krasnoludki
• "Bluddle-Uddle-Um-Dum" (alias "The Washing Song") - The Dwarfs
• "The Silly Song" (alias "The Dwarfs' Yodel Song") - The Dwarfs
• "Some Day My Prince Will Come" - Snow White
• "One Song" - "The Prince and Chorus
• "Pewnego dnia przyjdzie mój książę"

Ścieżka dźwiękowa

Parki tematyczne

Snow White's Scary Adventures to popularna przejażdżka w parku rozrywki w Disneylandzie (atrakcja z 1955 roku), Walt Disney World's Magic Kingdom, Tokio Disneyland i Disneyland Paris. Śnieżka, jej Książę i Siedem Krasnoludków to także parady i występy postaci w całym parku.

Parki tematyczne

Snow White's Scary Adventures to popularna przejażdżka w parku rozrywki w Disneylandzie (atrakcja z 1955 roku), Walt Disney World's Magic Kingdom, Tokio Disneyland i Disneyland Paris. Śnieżka, jej Książę i Siedem Krasnoludków to także parady i występy postaci w całym parku.

Gra wideo

Gra wideo została wydana dla systemu Game Boy Color. Śnieżka pojawia się w popularnej grze na PlayStation 2 Kingdom Hearts jako jedna z siedmiu legendarnych Księżniczek Serca.

Gra wideo

Gra wideo została wydana dla systemu Game Boy Color. Śnieżka pojawia się w popularnej grze na PlayStation2 Kingdom Hearts jako jedna z siedmiu legendarnych Księżniczek Serca.