Albert Schweitzer

Wcześniejsze życie

Albert Schweitzer urodził się 14 stycznia 1875 r. w Alzacji, w Niemczech. Mieszkał w wiosce Gunsbach, gdzie jego ojciec był miejscowym pastorem. Ojciec nauczył go grać na instrumentach muzycznych. W 1893 r. Schweitzer zdał maturę.

Następnie Schweitzer udał się do Paryża, gdzie uczył się filozofii i muzyki, po czym powrócił do swojego miejsca urodzenia, aby studiować teologię. Przez dziewięć lat studiował medycynę i chirurgię. Poświęcił swoje życie pomaganiu ludziom i leczeniu chorób.

Muzyka

Schweitzer był znanym organistą i bardzo interesował się muzyką Johanna Sebastiana Bacha. Opracował prosty styl wykonawczy, który jego zdaniem był bliższy temu, co Bach miał na myśli. W 1908 roku ukończył ostateczną wersję swojej książki "Johann Sebastian Bach". W książce tej opowiedział się za nowym stylem, który miał ogromny wpływ na sposób, w jaki traktuje się obecnie muzykę Bacha.

Kiedy Schweitzer przebywał w Lambarene, jego głównym zajęciem było granie muzyki Bacha. Dał również występy muzyczne, aby zebrać pieniądze na zaopatrzenie medyczne w Gabonie.

Nagrania Schweitzera z muzyką Bacha są dostępne na płytach CD. W latach 1934-1935 dokonał próbnego nagrania dla HMV na organach w starej Queen's Hall w Londynie. W połowie grudnia 1935 roku rozpoczął nagrywanie dla Columbia Records na organach w All-Hallows-by-the-Tower, Barking, Londyn.

Teologia i Filozofia

Schweitzer stał się znany dzięki swoim książkom o Jezusie i chrześcijaństwie. Interesował się nie tyle historycznym badaniem Jezusa, co chrześcijańską ideą końca świata, którą można znaleźć w Biblii i naukach Jezusa. Schweitzer był także pastorem w kościele św. Mikołaja w Strassburgu.

W filozofii Alberta Schweitzera najważniejszą ideą jest szacunek dla życia. W swojej książce "Filozofia cywilizacji" napisał, że "prawdziwa filozofia" zaczyna się od idei, że:

Zasady etyczne Alberta Schweitzera oznaczały, że starał się on mieć osobisty i duchowy związek z wszechświatem. Oznaczało to również, że był wegetarianinem.

Schweitzer w Afryce

Albert Schweitzer spędził większość swojego życia w Lambaréné w Afryce. W 1904 roku został zainspirowany do niesienia pomocy chorym ludziom na świecie, dlatego studiował medycynę. Po ukończeniu studiów medycznych w 1913 r. udał się wraz z żoną do Lambaréné, aby założyć szpital, który miał służyć tysiącom Afrykańczyków.

Podczas I wojny światowej Francuzi zmusili Schweitzera i jego żonę, oboje Niemców, do opuszczenia Afryki. W 1924 r. powrócił do Lambaréné i udało mu się odbudować zniszczony szpital, w którym pełnił funkcję lekarza.

Późniejsze życie

W latach 1939-1948 przebywał w Lambarene, ponieważ w czasie wojny nie mógł wyjechać do Europy. Trzy lata później wznowił praktykę lekarską. Nie był już jednak tylko lekarzem i kiedy tylko było to możliwe, wyjeżdżał do Europy, aby wykładać na uniwersytetach. Powoli jego idee stawały się znane nie tylko w Europie, ale na całym świecie.

W 1952 r. dr Albert Schweitzer otrzymał Nagrodę Nobla za działalność na rzecz pokoju. Wygłosił słynne przemówienie "Problem pokoju". Zmarł 4 września 1965 r. w swoim szpitalu w Lambarene.