Skrzypce
Skrzypce są instrumentem smyczkowym, który ma cztery struny i jest grany na smyczku. Smyczki są zwykle dostrojone do nut G, D, A i E. Trzyma się je pomiędzy lewą kością obojczyka (w pobliżu barku) a podbródkiem. Różne nuty wykonywane są przez palcowanie (naciskanie na smyczki) lewą ręką podczas kłaniania się prawą. W odróżnieniu od gitary, nie ma fretów ani innych znaczników na podstrunnicy.
Skrzypce to najmniejszy i najwyżej położony instrument smyczkowy typowo wykorzystywany w muzyce zachodniej. Osoba grająca na skrzypcach nazywana jest skrzypkiem. Osoba, która wykonuje lub naprawia skrzypce, nazywana jest lutnikiem.
Skrzypce są ważne w muzyce europejskiej i arabskiej. Żaden inny instrument nie odegrał tak ważnej roli w Europie. Współczesne skrzypce mają około 400 lat. Podobne instrumenty smyczkowe istnieją od prawie 1000 lat. Zanim w XVII wieku zaczęły powstawać współczesne orkiestry, skrzypce były prawie w pełni rozwinięte. Stała się ona najważniejszym instrumentem orkiestrowym - w rzeczywistości prawie połowę instrumentów w orkiestrze stanowią skrzypce, które dzielą się na dwie części: "pierwsze skrzypce" i "drugie skrzypce". Prawie każdy kompozytor pisał na skrzypce, czy to jako instrument solowy, czy to w kameralistyce, w muzyce orkiestrowej, ludowej, a nawet w jazzie.
Skrzypce są czasami nazywane "skrzypcami". Ktoś, kto na nich gra, jest "skrzypkiem". Istnieje nawet czasownik, na "skrzypce", co oznacza "grać na skrzypcach". Słowo to może być użyte jako przezwisko dla skrzypiec. Jest on właściwie używany, gdy mówi się o muzyce ludowej.
Skrzypce i smyczek w jego przypadku
Historia
Słowo "skrzypce" odnosi się do słowa "viol". Skrzypce nie zostały wykonane bezpośrednio z instrumentów zwanych altówkami. Słowo "skrzypce" pochodzi od środkowołacińskiego słowa vitula. Oznacza ono instrument strunowy. Słowo to jest również uważane za źródło germańskiego "skrzypca". Współczesne europejskie skrzypce zmieniały się z biegiem czasu z wielu różnych instrumentów smyczkowych. Zostały one przywiezione z Bliskiego Wschodu i Cesarstwa Bizantyjskiego. Najprawdopodobniej pierwsi twórcy skrzypiec przejęli pomysły z trzech rodzajów współczesnych instrumentów. Są to: używany od X wieku rebec, renesansowy skrzypce i lira da braccio. Instrumenty te były trzymane pod brodą i smyczkowane.
W XVII wieku istniało kilka rodzin lutników, które były bardzo dobre w robieniu instrumentów. Najbardziej znanymi lutnikami byli Stradivarius, Amati i Guarneri. Niektóre z instrumentów, które ci lutnicy wykonali, są tu obecne do dziś. Są one przechowywane w muzeach na całym świecie. Są to jedne z najlepszych istniejących instrumentów. Mogą mieć ceny ponad milion dolarów.
Skrzypce wykonane przez Stradivariusa
Budowa
Największą część skrzypiec stanowi drewniany korpus. Działa on jak pudło rezonansowe. Sprawia, że wibrujące struny brzmią głośniej. Wiele części skrzypiec nosi nazwy części korpusu. Przód nazywany jest "brzuchem". Tył nazywany jest "plecami". Boki to "żebra". Smyczki biegną od szczytu "szyi" w dół "podstrunnicy" i dalej do "ogona". Sznurki przechodzą przez mostek w połowie drogi między końcem podstrunnicy a częścią tylną. Mostek nie jest przymocowany do skrzypiec. Utrzymywany jest na miejscu przez struny. Smyczki utrzymują go na miejscu, ponieważ są tak ciasne. Jeśli struny są całkowicie poluzowane, mostek nie pozostanie na miejscu. Mostek pomaga wysłać wibracje strun w dół do korpusu instrumentu. Wewnątrz korpusu znajduje się "słupek dźwiękowy". Jest to mały kawałek drewna. Wygląda jak mały palec. Idzie od brzucha do tyłu. Słupek dźwiękowy jest również przytrzymywany na miejscu przez struny. W środku brzucha znajdują się dwa długie, zakrzywione otwory. Nazywają się one "f holes". To z powodu ich kształtu. Górna część strun jest nawinięta wokół kołków. Skrzypce można dostroić obracając kołki. Sam wierzchołek szyi nazywany jest zwojem. Skrzypce mają dzisiaj również podbródek. Pomaga to trzymać skrzypce przy ramieniu gracza. Można również użyć podpórki na ramię. Są one teraz wykonane z pianki. Mają specjalne nogi, które utrzymują je na skrzypcach. Wielu początkujących graczy woli używać zamiast nich gąbki i elastycznej opaski.
Aby łatwiej było dostroić skrzypce, wiele osób uważa za pomocne posiadanie "regulatorów" do "dostrajania", gdy struna jest tylko lekko przesterowana. Regulatory te przechodzą przez otwory w części tylnej. Zatrzymują one przesuwanie się strun podczas strojenia.
Sznurki były kiedyś zrobione z jelita. Obecnie są one w większości wykonane ze stali lub nylonu. Regulatory mogą być używane tylko z niektórymi sznurkami. Przód korpusu skrzypiec jest wykonany ze świerku. Tył i boki korpusu wykonane są z klonu. Smyczek może być wykonany z kilku rodzajów drewna. Przykładem może być pernambuco. Niektórzy gracze używają dziś łuków wykonanych z włókna węglowego. Smyczek jest nawleczony na włosie końskie (włos koński to włos, który pochodzi z tyłu głowy konia, znany także jako grzywa lub z jego ogona).
Grając
Potrzeba lat praktyki, aby stać się dobrym skrzypkiem. Początkujący będzie zaczynał od utworów lub ćwiczeń, które nie wymagają precyzyjnej lub skomplikowanej techniki w prawej lub lewej ręce. Przykładami utworów, które nie wymagają doskonałej techniki są Twinkle Twinkle Little Star Mozarta, Children's Song (Niemiecka melodia ludowa) oraz Over the Rainbow. Podczas tych "prostych" piosenek skrzypaczka będzie rozwijać podstawowe umiejętności niezbędne dla wszystkich innych technik, takich jak właściwe trzymanie skrzypiec i smyczka. W miarę jak muzyk będzie rozwijał coraz większą pewność siebie i umiejętności zarówno w lewej jak i prawej ręce, utwory i ćwiczenia będą stawały się coraz trudniejsze. W razie potrzeby nauczą się też technik i umiejętności, które poprawią ich grę. Vibrato, płynne zmiany smyczka w prawej ręce i przesuwanie się.
Skrzypaczka musi nauczyć się wkładać palce dokładnie w odpowiednie miejsce, aby muzyka była "dostrojona". To się nazywa intonacja. Muzyk nauczy się również vibrato. Zmienia to nieco intonację każdej nuty, czyniąc ją nieco ostrzejszą (wyższą), potem nieco bardziej płaską (niższą), wytwarzając rodzaj chybotania. Jest to ważne w wielu stylach muzycznych, aby stworzyć nastrój.
Oprócz skubania (pizzicato), istnieje wiele efektów specjalnych. Niektóre z nich to glissando, portamento i harmoniczne. Jest też podwójne zatrzymanie, akordy i strojenie scordatury.
Na skrzypcach można grać na stojąco lub siedząco. Podczas grania muzyki solowej skrzypaczka zazwyczaj stoi. Podczas gry w muzyce kameralnej lub w orkiestrze skrzypaczka siedzi, ale nie zawsze tak było. Siedząc, skrzypaczka może być zmuszona do obrócenia prawej nogi, aby nie przeszkadzała ona w smyczku.
Muzyka
W XVII i XVIII wieku kompozytorzy napisali wiele muzyki na skrzypce solo. Wielu z tych kompozytorów pochodziło z Włoch. Oni sami byli skrzypcami. Niektórzy z tych skrzypków to Corelli, Vitali, Vivaldi, Veracini, Geminiani, Locatelli i Tartini. W Niemczech Schmelzer i Biber napisali bardzo wirtuozowską muzykę skrzypcową. Później, na początku XVIII wieku, Bach i Handel napisali wiele arcydzieł na skrzypce.
W okresie muzyki klasycznej, wielcy kompozytorzy Haydn, Mozart i Beethoven pisali solowe utwory na skrzypce. Napisali też dużą ilość muzyki kameralnej, zwłaszcza kwartety smyczkowe.
W okresie romantyzmu powstało wiele wirtuozowskich dzieł skrzypcowych. Są wśród nich koncerty Mendelssohna, Saint-Saënsa, Brahmsa, Brucha, Wieniawskiego, Czajkowskiego i Dvořáka. W XX wieku powstało wiele utworów wirtuozowskich. Elgar, Sibelius, Szymanowski, Bartók, Strawiński, Berg, Prokofiew, Szostakowicz, Hindemith, Penderecki. W XIX wieku najbardziej znanym skrzypkiem był Niccolò Paganini. Komponował i grał muzykę skrzypcową, która była trudniejsza niż wszystko, co zostało napisane wcześniej. Ludzie porównywali go do diabła, ponieważ potrafił grać tak błyskotliwie, a także dlatego, że wyglądał na szczupłego i dziwnie poruszał ciałem.
W ostatnich latach skrzypce wykorzystywane są również w grze jazzowej. Stéphane Grappelli był z tego powodu szczególnie znany.
Słynny skrzypek Itzhak Perlman grający w Białym Domu.
Słynni skrzypkowie
Do najbardziej znanych skrzypków ubiegłego wieku należą Fritz Kreisler, Jascha Heifetz, David Oistrakh, Yehudi Menuhin, Ida Haendel i Isaac Stern. Dziś do największych graczy należą Itzhak Perlman, Maxim Vengerov, Vadim Repin, Nigel Kennedy, Hilary Hahn, Joshua Bell i skrzypaczka Sara Watkins.
Powiązane strony
- Instrument okresowy
- Instrument strunowy
Pytania i odpowiedzi
P: Co to są skrzypce?
O: Skrzypce to instrument strunowy z czterema strunami, które są zwykle nastrojone na nuty G, D, A i E. Trzyma się je między lewym obojczykiem a brodą i gra się na nich smyczkiem, palcując (naciskając na struny) lewą ręką.
P: Jak stare są współczesne skrzypce?
O: Współczesne skrzypce mają około 400 lat.
P: Kto gra na skrzypcach?
A: Osoba, która gra na skrzypcach, nazywana jest skrzypkiem.
P: Co to znaczy "grać na skrzypcach"?
O: "Fiddle" oznacza "grać na skrzypcach", co może być używane jako przydomek dla gry na skrzypcach. Powszechnie używa się go, mówiąc o muzyce ludowej, ale może być używany we wszystkich gatunkach muzycznych.
P: Kto robi lub naprawia skrzypce?
O: Osoba, która robi lub naprawia skrzypce, nazywa się lutnikiem.
P: Ile instrumentów składa się na orkiestrę?
A: Prawie połowa wszystkich instrumentów w orkiestrze to skrzypce, które dzielą się na dwie części - pierwsze skrzypce i drugie skrzypce.
P: Jaką rolę odgrywały w muzyce europejskiej?
O:Skrzypce były bardzo ważne w muzyce europejskiej i arabskiej, przed ich rozwojem prawie 400 lat temu żaden inny instrument nie odgrywał tak ważnej roli w Europie. Prawie każdy kompozytor pisał na nie, czy to jako instrument solowy, muzykę kameralną, orkiestrową, ludową czy nawet jazzową .
