Piotr Iljicz Czajkowski

Wczesne lata

Ojciec Czajkowskiego był Ukraińcem, który pracował jako inżynier górniczy. Dziadek jego matki był Francuzem, który przeprowadził się do Rosji. Była zdenerwowaną kobietą, a Czajkowski mógł od niej uzyskać swój nerwowy charakter. Czajkowski miał tylko pięć lat, gdy zaczął brać lekcje fortepianu. Wkrótce był lepszy od swojego nauczyciela. Rodzina miała orkiestrę (swego rodzaju pozytywkę), która grała niektóre utwory z muzyki klasycznej Mozarta, Belliniego, Donizettiego i Rossiniego.

W 1848 roku rodzina przeniosła się do Petersburga. Czajkowski był nieszczęśliwy i niezadowolony, ponieważ często był oddzielony od rodziny, która przeprowadziła się kilkakrotnie. W 1854 roku zmarła jego matka. Starał się pocieszyć grając muzykę. Dziewięć lat spędził w szkole prawniczej. Kiedy opuścił szkołę, musiał zdobyć pracę. Przez cztery lata pracował jako urzędnik w Ministerstwie Sprawiedliwości. Następnie kompozytor i pianista Anton Rubinstein pomógł mu zostać studentem muzyki w nowo otwartym konserwatorium w Petersburgu. Uczył się gry na flecie i organach oraz na fortepianie, a także poznawał kompozycję. W 1866 r. przeniósł się do Moskwy, gdzie Mikołaj Rubinstein, brat Antona, zachęcił go do pisania muzyki o charakterze rosyjskim. Pracował bardzo ciężko i często był wyczerpany, ale udało mu się ukończyć I Symfonię, która została wykonana w 1868 roku.

Czajkowski poznał kilku znanych muzyków, w tym odwiedzającego Moskwę francuskiego kompozytora Berlioza. Zaprzyjaźnił się także z rosyjskim kompozytorem Milijem Bałakiriewem, który był bardzo pomocny i namówił go do wielokrotnego przepisywania jednego z jego utworów, aż do momentu, gdy był bardzo dobry. w rezultacie powstał utwór na orkiestrę Romeo i Julia, który szybko stał się znany na całym świecie. Bałakiriew miał czterech przyjaciół, którzy byli kompozytorami. Ten krąg przyjaciół nazywany jest często "Piątką" lub "Potężną garstką". Byli oni zainteresowani wykorzystaniem rosyjskich folktunów w swojej muzyce. Czajkowski nigdy nie był członkiem grupy, chociaż podobały mu się ich pomysły. Czajkowski był od nich inny: uczył się muzyki w Konserwatorium, gdzie studiował muzykę zachodnią. Harmonie, których używał w swoich utworach, często nie nadawały się do rosyjskich folklorystów. Napisał wiele piosenek, które mają romantyczny charakter. Jedna z nich, None But the Lonely Heart, jest szczególnie dobrze znana w języku angielskim.

Do tej pory Czajkowski pisał utwory, które miały uczynić go bardzo sławnym. Napisał jeszcze dwie symfonie, a jego Pierwszy Koncert fortepianowy, jeden z najpopularniejszych koncertów fortepianowych, został po raz pierwszy wykonany w Bostonie. Pisał również opery i muzykę kameralną.

Lata sławy

W 1875 roku Czajkowski rozpoczął długie tournée po Europie. Spodobała mu się opera Carmen Bizeta, ale znudziły go opery Wagnera z cyklu Pierścień. W 1877 roku ukończył Swan Lake, pierwszy z trzech swoich baletów. Publiczność początkowo nie lubiła go, bo tancerze nie byli zbyt dobrzy.

Czajkowski był zamkniętym homoseksualistą. Latem 1877 roku Czajkowski postanowił się ożenić. Jego żona nazywała się Antonina Milyukova. Małżeństwo było katastrofą. Kilka tygodni po ślubie uciekł i już nigdy z nią nie mieszkał.

Inna kobieta miała stać się ważna w jego życiu, ale w zupełnie inny sposób. Miał to być bardzo niezwykły związek. Nazywała się Nadezhda von Meck. Była żoną bogatego mężczyzny. Kochała muzykę Czajkowskiego i obiecała mu, że będzie mu co miesiąc płacić dużo pieniędzy, tak długo jak on obiecywał jej, że nigdy nie będzie próbował jej poznać. Czajkowski nie musiał już pracować. Udało mu się zrezygnować z pracy nauczyciela w konserwatorium. Przez kilka lat zimę spędzał w Europie, a lato w Rosji. Nadieżda i Czajkowski pisali do siebie długie listy, często dość namiętni i marzycielscy rozmawiali o miłości, życiu i o tym, jak chcieli, by się zmieniło, ale nigdy się nie widzieli. Miał mnóstwo czasu na pisanie muzyki: napisał kilka oper, m.in. Eugeniusza Oniegina oraz jego IV i V Symfonię, Koncert skrzypcowy, Serenadę na smyczki, Capriccio Italienne i Uwertura z 1812 roku. Czajkowski bardzo kochał Nadieżdę, ale nigdy nie przekazał jej swoich prawdziwych uczuć.

Jego ostatnie lata

Do 1885 roku Czajkowski miał już dość podróżowania. Wynajął domek na wsi w Klinie, tuż za Moskwą. Prowadził normalne życie, czytał, chodził po lesie, komponował w ciągu dnia, a wieczorami grał z przyjaciółmi muzykę. Zaczął mieć większe zaufanie jako dyrygent i dwukrotnie koncertował w Europie, dyrygując w Lipsku, Berlinie, Pradze, Hamburgu, Paryżu i Londynie. W 1889 roku ukończył swój drugi balet Śpiąca Królewna, a w następnym roku, podczas pobytu we Florencji, napisał swoją słynną operę Królowa Pikowa na podstawie opowiadania Puszkina. Później tego samego roku Nadieżda von Meck napisała do niego, że straciła prawie wszystkie swoje pieniądze i nie może dalej go wspierać.

Wiosną 1891 roku został zaproszony do dyrygowania w Nowym Jorku, gdzie otwierano Carnegie Hall. Dyrygował również koncertami w Baltimore i Filadelfii. Po powrocie do Rosji napisał swój ostatni balet Dziadek do orzechów i Szóstą Symfonię, znaną jako "Pathétique", która była dedykowana jego bratankowi, w którym był namiętnie zakochany. Dzieło to jest często uważane za jego najlepsze. Wykonano go w Petersburgu 16 października 1893 roku. Pięć dni później nagle zachorował na cholerę, chorobę, którą wielu ludzi łapało w mieście. Czajkowski zmarł cztery dni później. Wiele osób uważa, że popełnił samobójstwo, celowo pijąc skażoną wodę. Być może chciał (lub nawet został zmuszony) popełnić samobójstwo, aby uniknąć skandalu, ponieważ miał związek z bratankiem ważnego człowieka arystokratycznego. Dokładnie to, co się stało, jest nadal tajemnicą.