Aleksander Puszkin

Wczesne lata

Ojciec Puszkina pochodził ze starej arystokratycznej rodziny. Po stronie matki Puszkin miał afrykańskich przodków. Jego pradziadek Abram Gannibal był Abisyńczykiem, który mieszkał w pałacu sułtana tureckiego w Stambule. Rosyjski ambasador kupił go w prezencie dla Piotra Wielkiego, cara Rosji. Gannibal stał się ulubieńcem Piotra Wielkiego i został wysłany na studia do Paryża. Stał się bardzo bogaty. Puszkin był dumny ze swojego pradziadka i pisał o nim w powieści "Murzyn Piotra Wielkiego".

W dziewiętnastowiecznej Rosji wszystkie rodziny arystokratyczne nauczyły się mówić po francusku, więc Puszkin oraz jego brat i siostra mówili i pisali po francusku więcej niż po rosyjsku. Dziećmi opiekowała się pielęgniarka, Arina Rodionovna Yakovleva. To właśnie ta pielęgniarka nauczyła je kochać język rosyjski. Opowiadała dzieciom rosyjskie bajki ludowe. Puszkin rozmawiał z chłopami również po rosyjsku i przeczytał wiele książek w bibliotece swojego ojca.

Kiedy miał 12 lat, poszedł do nowej szkoły, zwanej Cesarskim Liceum w Carskim Siole. Po latach szkoła ta zmieniła nazwę na Puszkin od nazwiska ich słynnego ucznia. Wkrótce zaczął pisać romantyczne wiersze po rosyjsku, wykorzystując rosyjskie opowieści o bohaterach i przygodach. Rusłan i Ludmiła był wierszem, który później miał być zrobiony w operze przez Michała Glinkę.

Dorosłość

W 1817 roku Puszkin dostał pracę w biurze zagranicznym w Petersburgu. Wkrótce zainteresował się polityką i poparł rewoltę Decembrystów w 1825 r., kiedy to grupa szlachty i oficerów armii próbowała oddać do władzy kolejnego cara i uczynić go mniej potężnym. Puszkin napisał kilka wierszy politycznych. W rezultacie powiedziano mu, że musi opuścić Petersburg. Musiał spędzić sześć lat na wygnaniu na południu kraju: na Kaukazie i na Krymie. O swoich przeżyciach na południu pisał w kilku romantycznych wierszach narracyjnych (długie wiersze opowiadające historię). Rozpoczął pracę nad powieścią w wierszu Yevgeny Onegin (lub Eugeniusz Oniegin). Skończył ją dopiero w 1833 roku. To miał być jego najsłynniejszy utwór. Korzystało z niego wielu muzyków, w tym Pyotr Ilyich Czajkowski, który uczynił z niego operę. Wiersz ukazuje typowy rosyjski lud w społeczeństwie jego czasów.

Puszkin był zły, że wciąż jest na wygnaniu i napisał wiele listów do swoich przyjaciół. Wiele z tych listów zostało później opublikowanych. Spędzał dużo czasu pijąc, grając i walcząc z mieczami. Puszkin zakochał się w córce hrabiego, dla którego pracował. Hrabiemu udało się wygnać Puszkina do majątku jego matki pod Pskowem na drugim końcu Rosji. Puszkin spędził tu dwa lata. Był samotny, ale studiował historię Rosji i rozmawiał z chłopami. Wiersze, które napisał, były pełne pomysłów z kultury rosyjskiej. Napisał jeden ze swoich głównych utworów: Borys Godunow, dramat o historii z rosyjskiej historii. Później kompozytor Modest Mussorgsky zrobił z niego operę. Borys Godunow był okrutnym carem w XVII wieku. Sztuka Puszkina pokazuje, że zwykli ludzie mieli dużą władzę. To utrudniało Puszkinowi wydanie jej.

Powrót z wygnania

Po buncie w 1825 roku nowy car Mikołaj zrozumiał, że Puszkin jest już bardzo sławny. Zdał sobie też sprawę, że nie brał udziału w powstaniu, więc pozwolił mu wrócić. Car powiedział, że on sam będzie cenzurował dzieła Puszkina, zanim zostaną wydane. Powiedział, że będzie dobrym carem i pomoże ubogim (poddanym) stać się wolnym. Puszkin był w trudnej sytuacji, ponieważ nie mógł napisać niczego, co nie spodobałoby się carowi.

Musiał być bardzo ostrożny, aby nie powiedzieć złych rzeczy o władcach kraju. Policja obserwowała go bardzo uważnie. Jednak w tym czasie Puszkin napisał wiele wspaniałych dzieł, z których prawie każde było pierwszym tego rodzaju w literaturze rosyjskiej. Jednym z przykładów jest opowiadanie Królowa pikowa, które Czajkowski zrobił z opery i które miało mieć wielki wpływ na powieści Fiodora Dostojewskiego.

Ostatnie lata

W ostatnich latach Puszkin znów był w służbie rządowej w Petersburgu. Ożenił się w 1831 roku i musiał spędzić wiele czasu w społeczeństwie na dworze. Pisał coraz więcej prozy. Napisał historię Piotra Wielkiego i powieść historyczną Córka kapitana. Ciągle prosił cara, by pozwolił mu zrezygnować z pracy i wyjechał na wieś, by spędzić czas na pisaniu. Car nie pozwoliłby na to. W 1837 roku Puszkin został zabity w pojedynku. Został zmuszony do walki w pojedynku, aby bronić honoru swojej żony.

Osiągnięcia Puszkina

Język rosyjski byłby dziś zupełnie inny, gdyby nie Puszkin. Używając języka tak, jak mówili nim ludzie, uczynił go językiem prostym, ale mogącym również wyrażać głębokie uczucia. Jego twórczość miała wielki wpływ na późniejszych pisarzy, takich jak Iwan Turgieniew, Iwan Gonczarow i Leon Tołstoj. Jewgienij Oniegin był pierwszą rosyjską powieścią, która opowiadała o społeczeństwie tego czasu. Jego utwory zostały przetłumaczone na wszystkie główne języki.