Eugeniusz Oniegin (poemat)
Eugeniusz Oniegin (rosyjski: Евге́ний Оне́гин, Jewgienij Oniegin) to powieść wierszem autorstwa Aleksandra Puszkina.
Jest to klasyka literatury rosyjskiej. Ukazywała się w częściach w latach 1825-1832. Pierwsze pełne wydanie ukazało się w 1833 roku, a obecnie przyjęta wersja oparta jest na publikacji z 1837 roku.
Prawie cały utwór składa się z 389 strof tetrametru jambicznego o niezwykłym układzie rymów "AbAbCCddEffEgg". Forma ta zyskała miano "strofy Oniegina" lub "sonetu Puszkina".
Historia opowiadana jest przez narratora (lekko fikcyjną wersję Puszkina), którego ton jest wykształcony, światowy i intymny. Narrator czasem wdaje się w dygresje, komentując aspekty świata społecznego i intelektualnego. Pomaga to w rozwoju postaci i dramaturgii akcji.
Fabuła
Oniegin, szlachcic, który właśnie przejął majątek po swoim wuju, jest dobrym, młodym dandysem, ale znudzonym i cynicznym. Nie ceni nieśmiałej, książkowej Tatianny Łariny. Wkrótce po spotkaniu z Onieginem zwierza mu się w liście z całej duszy. Wyraża w nim swoją miłość do niego.
Oniegin nie odpisuje. Kiedy spotykają się osobiście, odrzuca jej zaloty. Przyznaje, że list był wzruszający, ale mówi, że szybko znudziłoby go małżeństwo i może zaoferować Tatianie tylko przyjaźń. Radzi jej, aby w przyszłości bardziej kontrolowała swoje emocje, aby inny mężczyzna nie wykorzystał jej niewinności.
W miarę jak ich życie się rozwija. Jego życie rozpada się po tym, jak zabija w pojedynku swojego najlepszego przyjaciela. Z drugiej strony, jej życie rozkwita.
Mijają lata, a on uczestniczy w balu towarzyskim w Petersburgu. Widzi piękną kobietę, która przykuwa uwagę wszystkich. Poznaje ją jako Tatianę. Teraz jest ona żoną starego księcia. Obsesyjnie pragnie zdobyć jej uczucie, pomimo tego, że jest mężatką. Jednak jego próby są odrzucane. Pisze do niej kilka listów, ale nie otrzymuje odpowiedzi.
W końcu Onieginowi udaje się zobaczyć Tatianę i oferuje jej możliwość odnowienia ich dawnej miłości. Ona wspomina dni, kiedy mogli być szczęśliwi, ale ten czas już minął. Oniegin powtarza, że ją kocha. Ona, wahając się przez chwilę, przyznaje, że nadal go kocha, ale nie pozwoli, by ją zniszczył. Deklaruje swoją determinację, by pozostać wierną mężowi. Zostawia go na pastwę gorzkich żalów.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Eugeniusz Oniegin?
O: Eugeniusz Oniegin to powieść wierszowana Aleksandra Puszkina, należąca do klasyki literatury rosyjskiej.
P: Kiedy został wydany Eugeniusz Oniegin?
A: Została wydana w częściach w latach 1825-1832.
P: Kiedy ukazało się pierwsze pełne wydanie Eugeniusza Oniegina?
A: Pierwsze pełne wydanie ukazało się w 1833 roku.
P: Na czym opiera się obecnie przyjęta wersja Eugeniusza Oniegina?
O: Obecnie przyjęta wersja opiera się na publikacji z 1837 roku.
P: Jaki jest układ rymów w strofach Eugeniusza Oniegina?
O: Schemat rymowy strof w Eugeniuszu Onieginie to "AbAbCCddEffEgg", który stał się znany jako "strofa Oniegina" lub "sonet Puszkina".
P: Kto opowiada historię w Eugeniuszu Onieginie?
O: Historia jest opowiadana przez narratora, który jest lekko fikcyjną wersją Puszkina.
P: Jaki jest ton narratora w Eugeniuszu Onieginie?
O: Ton narratora w Eugeniuszu Onieginie jest wykształcony, światowy i intymny. Narrator czasami robi dygresje, komentując aspekty świata społecznego i intelektualnego, aby pomóc w rozwoju postaci i dramaturgii fabuły.
