Język francuski

Historia

W czasach starożytnych Celtowie zamieszkiwali tereny dzisiejszej Francji. Kraina ta nosiła wówczas nazwę Galia (łac. Gallia). Rzymianie podbili Galię i uczynili z niej prowincję. Ponieważ Rzymianie mówili po łacinie, miejscowa ludność nauczyła się łaciny i zaczęła się nią posługiwać. Ich własny język, galijski, był rzadziej używany, chociaż bretoński to język używany do dziś w części Francji zwanej Bretanią, który wywodzi się ze starego języka celtyckiego.

Wymowa francuska, bardziej niż innych języków romańskich, radykalnie różniła się od łaciny. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego i po tym, jak ludy germańskie zaludniły tereny wiejskie, łacina wulgarna szybko się zmieniała. W średniowiecznej Francji przekształciła się w dwa dialekty lub języki: langue d'oc i langue d'oïl. Oba oznaczają "język tak", ponieważ oc było słowem na "tak" na południu, a oïl oznaczało "tak" na północy. Dziś słowo na "tak" w języku francuskim to oui, wymawiane jak "my".

W 1635 roku Francja założyła Akademię Francuską w celu standaryzacji języka francuskiego. Do dnia dzisiejszego akademia ta ustala zasady standardowego języka francuskiego.

Langue d'oc jest obecnie nazywany Occitan, i nadal jest używany przez wielu ludzi w południowej Francji.

Listy

Francuski używa alfabetu rzymskiego, tak jak angielski. Jest kilka różnic, ponieważ samogłoski mogą mieć trzy rodzaje znaków diakrytycznych dodanych do nich. Są to: akcent ostry é, akcent grobowy è i akcent okalający î. Do c może być również dodana cedilla, aby utworzyć ç.

Samogłoski

• a jest wymawiane jak w "ojciec".
• ai i ei są wymawiane jak "ay" w "say".
• an i en są wymawiane jak "on" w "wrong", choć nie wtedy, gdy są dwie litery n lub e bezpośrednio po nich.
• au i eau wymawia się jak "o" w "note".
• W końcówkach er i ez, e jest wymawiane jak "ay" w "say".
• eu wymawia się jak "e" w "verse".
• W przeciwnym razie, e jest jak a w "o". Jednakże, jest ono nieme, jeżeli występuje na końcu słowa, chyba że jest to krótkie słowo.
• é wymawia się jak "ay" w "say".
• è i ê wymawia się jak "e" w "bed".
• Poza e, te trzy znaki diakrytyczne nie mają większego wpływu na wymowę innych samogłosek.
• i oraz y są wymawiane jak "ee" w "tree".
• in wymawia się jak "an" w "bank", ale nie wtedy, gdy bezpośrednio po nim występują dwie litery n lub e.
• o jest wymawiane jak w "note".
• oi jest wymawiane jak "w", po "a" w "ojciec".
• oin wymawia się jak "wan" w "twang".
• on jest wymawiane jak "on" w "long", ale nie wtedy, gdy bezpośrednio po nim występują dwie litery n lub e.
• ou wymawia się jak "oo" w "food".
• Wymawia się je jak "e" w "verse", ale z bardziej zaokrąglonymi ustami.
• u nie jest dźwiękiem, który istnieje w języku angielskim. Wymawia się go tak, jak "ee" w "feed", ale z ustami zaokrąglonymi w sposób, w jaki wymawia się słowo "food".
• un wymawia się jak "un" w "hung", ale nie wtedy, gdy bezpośrednio po nim występują dwie litery n lub e.

Spółgłoski

• Podobnie jak w języku angielskim, c wymawia się jako "k" przed większością liter, ale jako miękkie "s" przed e, i lub y.
• ç wymawia się jak miękkie "s".
• ch, sh i sch wymawia się jak "sh" w "shop".
• g wymawia się jako twarde "g" przed większością liter. Przed e, i lub y, wymawia się je jak "s" w "treasure".
• gn wymawia się jak "ny" w "canyon".
• h jest zawsze milczący.
• j wymawia się jak "s" w "treasure".
• l jest zwykle (ale nie zawsze) wymawiane jak "y" w "yes", jeżeli występuje po literze i; w przeciwnym razie jest wymawiane jak "l".
• m i n odmieniają się, jeżeli występują po samogłosce - patrz wyżej.
• qu wymawia się jak "k".
• r wymawia się inaczej niż w języku angielskim, jest to chrząkający dźwięk wydawany z tyłu gardła.
• th jest wymawiane jako "t", nie tak jak w języku angielskim.
• x wymawia się jako "gz" lub "ks".
• b, d, f, k, p, ph, s, t, v, w i z są wymawiane tak samo jak w języku angielskim.

Jeżeli wyraz kończy się spółgłoską, zazwyczaj nie będzie ona wymawiana, chyba że następny wyraz zaczyna się samogłoską. Jednakże, jeżeli słowo jest bardzo krótkie lub ostatnią spółgłoską jest c, r, l lub f, to i tak jest ona wymawiana.

Przykłady

Oto kilka przykładów francuskich słów i zdań :

Wiele francuskich słów jest podobnych do angielskich, ponieważ angielski przejął wiele słów z języka normańskiego, dialektu francuskiego, na który wpływ miał język staronordyjski. Dzieje się tak pomimo faktu, że uczeni uważają angielski za język germański, taki jak niemiecki. Słowa w różnych językach o tym samym znaczeniu, które mają podobną pisownię, nazywane są kognatami. Większość angielskich słów kończących się na "tion" i "sion" pochodzi z języka francuskiego. Zobacz poniżej więcej przykładów:

Powiązane strony

• Wykaz jednostek terytorialnych, w których językiem urzędowym jest język francuski