Rzeczownik

Historia

Słowo rzeczownik pochodzi od łacińskiego nomen oznaczającego "imię". Słowa takie jak rzeczowniki zostały opisane we wczesnych czasach przez sanskryckiego gramatyka Pāṇini i starożytnych Greków, takich jak Dionysios Thrax.

Zastosowania rzeczowników

W angielskich zdaniach, rzeczowniki mogą być użyte jako podmiot, przedmiot lub dopełnienie. Często występują po przyimkach, jako "obiekt przyimka".

Rzeczowniki mogą czasami opisywać inne rzeczowniki (takie jak piłka nożna). Kiedy to robią, są nazywane modyfikatorami lub adiunktami.

Istnieją również formy czasownika, które mogą być użyte w taki sam sposób jak rzeczowniki (takie jak 'I like running.') Są one nazywane czasownikami lub rzeczownikami werbalnymi i zawierają imiesłowy (które mogą być również przymiotnikami) i bezokoliczniki.

Specyficzność

Rzeczowniki dzielą się na pospolite i właściwe. Zaimki były powszechnie uważane za inną część mowy niż rzeczowniki, ale w przeszłości niektóre gramatyki zaliczały je do rzeczowników, podobnie jak wielu współczesnych językoznawców.

Rzeczowniki właściwe

Rzeczowniki własne (zwane również nazwami własnymi) są nazwami szczegółowymi. Przykłady rzeczowników właściwych to: London, John, God, October, Mozart, Saturday, Coke, Mr. Brown, Atlantic Ocean. Rzeczowniki własne to pojedyncze rzeczy z nazwami, a nie rzeczowniki ogólne.

Rzeczowniki własne zaczynają się wielką (wielką) literą w języku angielskim i wielu innych językach, które używają alfabetu rzymskiego. (Jednakże, w języku niemieckim wszystkie rzeczowniki zaczynają się wielką literą). Słowo "I" jest tak naprawdę zaimkiem, chociaż w języku angielskim jest pisane wielką literą, jak rzeczownik właściwy.

Niektóre rzeczowniki pospolite (zobacz poniżej) mogą być również używane jako rzeczowniki własne. Na przykład, ktoś może być nazwany 'Tiger Smith' - nawet jeśli nie jest ani tygrysem, ani kowalem.

Rzeczowniki pospolite

Rzeczowniki pospolite to nazwy ogólne. Czasami to samo słowo może być rzeczownikiem pospolitym lub rzeczownikiem właściwym, w zależności od tego, jak jest używane; na przykład:

• może być wielu bogów, ale jest tylko jeden Bóg.
• może istnieć wiele internetów (dwie lub więcej sieci połączonych ze sobą), ale największym internetem na świecie jest internet.

Policzalność

W języku angielskim i wielu innych językach, rzeczowniki mają 'liczbę'. Ale niektóre rzeczowniki są tylko w liczbie pojedynczej (takie jak meble, fizyka), a inne tylko w liczbie mnogiej (takie jak ubrania, policja). Ponadto, niektóre rzeczowniki są policzalne (na przykład, jeden kawałek, dwa kawałki), ale inne są niepoliczalne (na przykład, nie mówimy jeden mebel, dwa meble).

Formę liczby mnogiej większości rzeczowników tworzy się po prostu przez dodanie litery (liter) -(e)s.

• więcej niż jeden wąż = węże
• więcej niż jedna narta = narty
• więcej niż jeden Barrymore = Barrymores

Pomimo tego, że formy liczby mnogiej są zapisywane przy użyciu litery (liter) -(e)s, wymowa litery (liter) będzie wymawiana jako /-s/, /-z/ lub /-ız/ w zależności od tego, jaki typ fonemu, lub unikalnego dźwięku, występuje przed nią. Te odmiany morfemu w liczbie mnogiej są nazywane allomorfami.

Zauważ, że niektóre słowniki wymieniają "busses" jako akceptowalną liczbę mnogą dla "bus". Przypuszczalnie dzieje się tak dlatego, że liczba mnoga "buses" wygląda tak, jakby powinna rymować się z liczbą mnogą "fuse", czyli "fuses". "Buses" jest nadal wymieniony jako preferowana forma liczby mnogiej. "Busses" to liczba mnoga, oczywiście, dla "buss", rzadko używanego słowa dla "kiss".

Jest kilka rzeczowników, które mają nieregularne formy liczby mnogiej. Liczba mnoga utworzona w ten sposób jest czasami nazywana zmutowaną (lub mutującą) liczbą mnogą.

• więcej niż jedno dziecko = dzieci
• więcej niż jedna kobieta = kobiety
• więcej niż jeden mężczyzna = mężczyźni
• więcej niż jedna osoba = ludzie
• więcej niż jedna gęś = gęsi
• więcej niż jedna mysz = myszy
• więcej niż jeden jeleń = jeleń
• więcej niż jeden wół = woły
• więcej niż jeden ząb = zęby

Wiele z powyższych nieregularnych form liczby mnogiej pochodzi z języka staroangielskiego, który miał bardziej złożone zasady tworzenia form liczby mnogiej.

I wreszcie, są rzeczowniki, które zachowują swoją łacińską lub grecką formę w liczbie mnogiej. (Patrz media i dane oraz alumni, poniżej).

• więcej niż jedno jądro = nuclei
• więcej niż jeden syllabus = syllabusy
• więcej niż jedno ognisko = foci
• więcej niż jeden grzyb = grzyby
• więcej niż jeden kaktus = kaktusy (kaktusy są dopuszczalne)
• więcej niż jedna praca dyplomowa = prace dyplomowe
• więcej niż jeden kryzys = kryzysy*
• więcej niż jedno zjawisko = zjawiska
• więcej niż jeden indeks = indeksy (dopuszczalne są indeksy)
• więcej niż jeden załącznik = załączniki (dopuszczalne są załączniki)
• więcej niż jedno kryterium = kryteria
• więcej niż jedna ośmiornica = octopi

Possessives

Rzeczowniki to słowa oznaczające rzeczy, a ponieważ rzeczy mogą być posiadane, rzeczowniki mogą się również odmieniać, aby pokazać posiadanie w gramatyce. W języku angielskim, zazwyczaj dodajemy apostrof i s do rzeczowników, aby uczynić je posiadającymi, lub czasami tylko apostrof, gdy na końcu jest już s, tak jak tutaj:

• To jest Sam. To jest kot Sama.
• Włosy tej kobiety są długie.
• Są trzy koty. Mama kota śpi.

Jak przymiotniki stają się rzeczownikami

Większość przymiotników staje się rzeczownikami poprzez dodanie końcówki -ness. Przykład: Weź przymiotnik 'natural', dodaj 'ness', aby otrzymać 'naturalness', rzeczownik. Aby zobaczyć listę 100 przymiotników używanych w Basic English, kliknij tutaj.

Kolejność wyrazów w zdaniach rzeczownikowych

Fraza rzeczownikowa jest frazą, w której słowo główne jest rzeczownikiem. W języku angielskim, kolejność słów w większości fraz rzeczownikowych jest taka, że określniki, przymiotniki i rzeczowniki modyfikujące w odpowiedniej kolejności muszą pojawić się przed słowem głównym, a klauzule względne muszą pojawić się po słowie głównym.