Teatr

Historia

Starożytna Grecja

Pierwszymi znanymi nam ludźmi, którzy tworzyli sztuki teatralne byli starożytni Grecy, około 500 roku p.n.e. Dzielili oni sztuki na dwa rodzaje: tragedię i komedię. Podział ten stosowany jest do dziś. Najbardziej znani starożytni greccy autorzy sztuk teatralnych to Ajschylos, Sofokles, Eurypides i Arystofanes. Niektóre z ich sztuk przetrwały i są wystawiane do dziś.

Te starożytne greckie sztuki były wystawiane na wolnym powietrzu w dużych amfiteatrach, tak aby mogło je zobaczyć wielu ludzi. Wśród dramaturgów odbywały się konkursy (ludzie piszący sztuki nazywani są dramaturgami), a zwycięzca otrzymywał nagrodę.

Grecy mieli wiele genialnych pomysłów. Używali urządzeń mechanicznych, takich jak drzwi pułapki i machina: dźwig do wciągania bogów na scenę i z niej (stąd "Deus ex machina"). Mieli grecki chór, który dostarczał informacji, aby pomóc publiczności śledzić przedstawienie. Chór komentuje tematy i pokazuje, jak publiczność może reagować na dramat. Gracze nosili maski. Ilustracje na wazach przedstawiają maski w kształcie hełmu, zakrywające całą twarz i głowę, z otworami na oczy i małym otworem na usta, a także perukę. Maska miała "wtapiać się" w twarz i pozwalać aktorowi znikać w roli. Widzowie nie myśleli więc o aktorze, ale o postaci.

Średniowiecze

W średniowieczu Kościół katolicki zaczął używać teatru jako sposobu na opowiadanie historii biblijnych ludziom, którzy nie umieli czytać. Pisali Misteria, w których każda część historii biblijnej była przedstawiana przez inną grupę ludzi. Pisali sztuki o cudach, które opowiadały o życiu świętych. Pisali moralitety, które uczyły widzów, jak prowadzić dobre, chrześcijańskie życie.

Sztuki z gatunku commedia dell'arte

W 1500 roku grupy aktorów podróżowały po Włoszech, wystawiając komiczne sztuki, aby zabawiać mieszkańców miast. Sztuki te nazywano Commedia dell'arte, a różne historie były tworzone wokół tej samej grupy postaci. Często teksty mówione były wymyślane przez aktorów na potrzeby każdego przedstawienia.

W tym czasie we Włoszech i Francji popularne były również inne rodzaje sztuk teatralnych, zwane dramatami neoklasycznymi i komediami neoklasycznymi. Sztuki te były pisane w celu skopiowania stylu sztuk z czasów starożytnej Grecji i Rzymu.

Teatr elżbietański

Pod koniec XVI wieku (przed 1600 rokiem) wędrowni aktorzy zaczęli występować w stałych budynkach teatralnych. Był to okres, w którym pisał William Szekspir. Żył on od 1564 do 1616 roku. W tym czasie w Anglii nie wolno było występować kobietom, więc aktorzy płci męskiej grali postacie kobiece.

Jego teatr znajdował się w Londynie, w Anglii. Nazywał się The Globe Theatre. Był to teatr na wolnym powietrzu i sztuki były wystawiane w ciągu dnia dla dużej publiczności. Jego sztuki były bardzo popularne i wiele z nich jest wystawianych do dziś. Wielu ludzi uważa, że Szekspir był jednym z najlepszych dramaturgów (autorem sztuk teatralnych).

Sztuki, w tym Szekspira, były zakazane w czasach Protektoratu". Po tym wydarzeniu napisano i wystawiono wiele innych.

Przedstawienia z lat 1900

Po II wojnie światowej dramatopisarze w Europie i Stanach Zjednoczonych zaczęli wystawiać sztuki w nowym stylu, zwanym "teatrem absurdu". Po zobaczeniu okropności wojny, ci dramatopisarze czuli, że wszystkie ich stare wartości zostały zniszczone. Dramatopisarze tacy jak Samuel Beckett, Eugène Ionesco, Harold Pinter i Jean Genet napisali sztuki, które są uważane za "Teatr Absurdu".

Sztuki "Teatru Absurdu" zawierają niektóre z tych samych idei, które można znaleźć w filozofii (sposobie myślenia) zwanej egzystencjalizmem. Egzystencjalizm bardzo różni się od wielu innych filozofii. Większość religii i filozofii mówi, że życie ludzkie ma sens (lub cel). Filozofia egzystencjalizmu głosi, że życie ludzkie nie ma sensu (lub celu). Kiedy coś nie ma znaczenia, jest "absurdalne". (Absurdalny znaczy głupi i bezsensowny).

Sztuki pisane w tym stylu skłaniają do zastanowienia się nad pytaniami typu: "jak to jest być człowiekiem w świecie?" i "co to znaczy, że człowiek jest wolny?". Często są one przepełnione smutnymi emocjami, takimi jak zmartwienie, strach, myśli o śmierci.

Starożytny teatr rzymski w Syrii


Neolityczna kamienna maska, 7000 lat p.n.e.


Harlekin i Kolombina

Przerwy w pracy teatru

Przerwy do teatru są formą krótkich wakacji, opartych na oglądaniu spektaklu w konwencji teatralnej. Wyjazdy do teatru zazwyczaj obejmują nocleg w hotelu wliczony w cenę.