Jean Genet
Jean Genet (wymawiane [ʒɑ̃ ʒəˈnɛ] w języku francuskim) (19 grudnia 1910 - 15 kwietnia 1986), był francuskim pisarzem, a później działaczem politycznym. We wczesnym okresie życia był włóczęgą (bezdomnym) i drobnym przestępcą. W późniejszym okresie życia Genet pisał powieści, sztuki, wiersze i eseje, w tym Querelle, Dziennik złodzieja, Matkę Boską Kwietną, Balkon, Czarnych i Pokojówki.
Życie
Matka Geneta była młodą prostytutką, która oddała go do adopcji. Po popełnieniu w dzieciństwie drobnych przestępstw trafił do więzienia dla młodocianych w Mettray. W latach 40. był włóczęgą, drobnym złodziejaszkiem i prostytutką w całej Europie.
W połowie lat czterdziestych Genet poznał Jeana Cocteau. Cocteau pomógł Genetowi opublikować jego powieść. Do 1949 roku, kiedy został uwolniony z więzienia dzięki petycjom wielu osób, w tym Jeana Conteau i Jean-Paula Sartre'a, Genet ukończył pięć powieści, trzy sztuki teatralne i liczne wiersze. Jego książki były zakazane w Stanach Zjednoczonych.
W latach 1955-1961 Genet napisał jeszcze trzy sztuki. W 1964 roku Genet wszedł w okres depresji i próbował popełnić samobójstwo. Pod koniec lat 60. Genet stał się aktywny politycznie. Jean Genet był gejem (homoseksualistą).
Genet zachorował na raka gardła i zmarł 15 kwietnia 1986 roku w Paryżu.
Dzieła Geneta
Powieści
Pierwsza powieść, Matka Boska Kwietna (1944), jest opowieścią o życiu w więzieniu. Powieści Cud róży (1946) i Dziennik złodzieja (1949) opisują jego doświadczenia w więzieniu dla młodocianych i jako męskiej prostytutki. Powieść Querelle de Brest (1947) opowiada o morderstwie, a powieść Funeral Rites (1949) o miłości i zdradzie. Ostatnia powieść, Więzień miłości (1986), różni się od innych jego książek.
Odtwarza
Sztuki Geneta były uważane za sztuki "teatru absurdu". W sztukach tych pojawiały się idee zbliżone do egzystencjalistycznego sposobu myślenia. Do jego sztuk należą "Pokojówki" (1949); "Balkon" (1956); "Ekrany" (1963); "Czarni", która została wystawiona w Nowym Jorku w teatrze Off-Broadway.
Film
W 1950 r. Genet nakręcił film Un Chant d'Amour, w którym przedstawił fantazje na temat życia więziennego.
