Egzystencjalizm
Egzystencjalizm jest filozoficznym sposobem mówienia. Widzi on człowieka, z wolą i świadomością, jako będącego w świecie przedmiotów, które nie posiadają tych dwóch części. Egzystencjalizm polega na tym, że człowiek jest świadomy swojej śmiertelności i musi podejmować decyzje dotyczące swojego życia.
Zaczął ją duński filozof Søren Kierkegaard (1813-1855). W miarę rozwoju w XX wieku był to filozofia ateistyczna (choć Kierkegaard był człowiekiem głęboko religijnym). Większość jego głównych myślicieli i pisarzy znajdowała się w Europie. Sartre, na przykład, większość II wojny światowej spędził w niemieckim obozie jenieckim, czytając filozofię Heideggera. Kiedy wyszedł, wygłosił wykład zatytułowany Egzystencjalizm i humanizm. Ten wczesny wykład może być łatwiejszy do odczytania niż jego późniejsze prace.
Wiele religii i filozofii (sposobów myślenia o świecie) mówi, że życie ludzkie ma znaczenie (lub cel). Ale ludzie, którzy wierzą w egzystencjalizm, uważają, że świat i życie ludzkie nie mają znaczenia, chyba że ludzie nadadzą im znaczenie: "istnienie poprzedza [jest przed] istotą". Oznacza to, że znajdujemy się w świecie, a następnie nadajemy sobie znaczenie, czyli "istotę". Jak powiedział Sartre, "jesteśmy skazani na bycie wolnymi". Oznacza to, że nie mamy innego wyboru, jak tylko wybrać, i że ponosimy pełną odpowiedzialność za nasze wybory. Innym słowem jest to, że zawsze dokonujemy wyborów, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Egzystencjaliści uważają, że nasza ludzka "istota" lub "natura" (sposób bycia w świecie) jest po prostu naszym "istnieniem" (byciem w świecie). Mówiąc prościej, "istota" człowieka, czyli to, co czyni człowieka "człowiekiem", nie wynika z natury ani z niekontrolowanych okoliczności, ale raczej z tego, że ludzka istota jest tak naprawdę tym, co wybieramy, aby ją stworzyć. Oznacza to, że jedyną naturą, którą posiadamy jako ludzie, jest natura, którą tworzymy dla siebie. W związku z tym egzystencjaliści uważają, że działania lub wybory, których dokonuje człowiek, są bardzo ważne. Wierzą, że każdy człowiek musi sam decydować, co jest dobre, a co złe, a co dobre, a co złe.
Ludzie wierzący w egzystencjalizm zadają pytania takie jak "jak to jest być człowiekiem (osobą) w świecie?" i "jak możemy zrozumieć ludzką wolność (co oznacza dla człowieka być wolnym)"? Egzystencjalizm często wiąże się z negatywnymi emocjami, takimi jak lęk (niepokojący), strach (bardzo silny strach) i śmiertelność (świadomość własnej śmierci). Niektórzy egzystencjaliści, jak Sartre i Heidegger, uważają, że myślenie o tych emocjach pomaga ludziom wybrać sposób, w jaki chcą żyć swoim życiem.
Egzystencjalizm jest czasem mylony z nihilizmem. Różni się od nihilizmu, ale jest pewne podobieństwo. Nihiliści uważają, że życie ludzkie w ogóle nie ma znaczenia (lub celu); egzystencjalizm mówi, że ludzie muszą wybrać swój własny cel.
Jean-Paul Sartre (1905-1980), jeden z czołowych egzystencjalnych filozofów
Egzystencjalizm w filmach
Ingmar Bergman nakręcił film "Siódma Pieczęć" w 1957 roku. Pokazuje zagładę i przygnębienie późnego średniowiecza spowodowane czarną dżumą, głodem, wojną stuletnią między Francją a Anglią oraz papieskim rozłamem.
Film Taksówkarz (którego aktorem jest Robert De Niro) z 1976 roku ma w sobie idee egzystencjalne. Główny bohater czuje się smutny i samotny, ponieważ nie potrafi zrozumieć świata. Vivre sa vie (film)" Jean-Luca Godarda i "8 1/2" Federico Felliniego to główne przykłady mody na egzystencjalizm w Europie na początku lat 50., która wpłynęła na amerykańskie filmy, takie jak "Easy Rider" czy "Absolwent" w latach 60.
I Heart Huckabees to film z 2004 roku w reżyserii Davida O. Russella. Film kręci się wokół człowieka, który wynajmuje dwóch egzystencjalnych detektywów, aby dowiedzieć się o jego "zbiegu okoliczności". Spotyka swojego "innego" i jest kuszony mroczną stroną egzystencjalizmu.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest egzystencjalizm?
A: Egzystencjalizm to sposób myślenia, który koncentruje się na tym, co oznacza dla człowieka istnienie. Jest to ruch filozoficzny, który zajmuje się problemami nihilistycznymi, ale generalnie jest jeszcze rodzajem antynihilizmu. Mówi o tym, że ludzie mają wolę i świadomość, ale żyją w świecie, który ich nie ma. Założenie, że ludzie muszą dokonywać wyborów dotyczących swojego życia, wiedząc, że są śmiertelni, jest tym, o co chodzi w egzystencjalizmie.
P: Kto zapoczątkował egzystencjalizm?
O: Egzystencjalizm został zapoczątkowany przez duńskiego filozofa Sרrena Kierkegaarda (1813-1855).
P: Czy egzystencjalizm mówi, że życie ludzkie ma sens lub cel?
O: Nie, egzystencjaliści uważają, że świat i życie ludzkie nie mają znaczenia, chyba że ludzie nadają im znaczenie. Uważają, że znajdujemy się w świecie, a następnie nadajemy sobie znaczenie lub "istotę".
P: Czym to się różni od nihilizmu?
O: Nihiliści uważają, że życie ludzkie nie ma żadnego znaczenia ani celu, natomiast egzystencjaliści twierdzą, że człowiek sam musi wybrać swój cel.
P: Jakie emocje są często związane z egzystencjalizmem?
O: Egzystencjalizm często wiąże się z negatywnymi emocjami, takimi jak niepokój (zamartwianie się), strach (bardzo silny lęk) i śmiertelność (świadomość własnej śmierci).
P: Co egzystencjaliści sądzą o dokonywaniu wyborów?
O: Egzystencjaliści uważają, że nasze działania lub wybory są bardzo ważne, ponieważ sądzą, że jedyną naturą, jaką mamy jako ludzie, jest natura, którą sami sobie tworzymy. W związku z tym uważają, że każdy człowiek musi sam decydować o tym, co jest dobre, a co złe, co jest dobre, a co złe.
