Georg Friedrich Händel

Życie

Wczesne lata

Handel urodził się w Halle, w północno-wschodniej części Niemiec, w dzisiejszej Saksonii-Anhalt. Jego ojciec był cyrulikiem i chirurgiem. Już w dzieciństwie zaczął grać na klawesynie i organach. W wieku siedmiu lat otrzymał klawikord, na którym ćwiczył na strychu, gdzie ojciec nie mógł go usłyszeć. W wieku dziewięciu lat już komponował. Miał nauczyciela, który nazywał się Friedrich Wilhelm Zachow i był organistą w dużym kościele Marienkirche w Halle. Uczył się gry na organach, klawesynie i skrzypcach, a także kompozycji, harmonii.

Ojciec Haendla nie chciał, by ten studiował muzykę; chciał, by został prawnikiem. Mimo że ojciec Haendla zmarł w 1697 roku, Haendel zapisał się na uniwersytet w Halle w 1703 roku. Przez rok studiował prawo, ponieważ tak chciał jego ojciec. Po tym roku Handel był niezadowolony z nauki prawa. Postanowił przerwać studia prawnicze i zostać muzykiem. Został organistą w katedrze protestanckiej w Halle. W następnym roku przeniósł się do Hamburga, gdzie dostał pracę jako skrzypek i klawesynista w orkiestrze opery. Tutaj na początku 1705 r. powstały jego dwie pierwsze opery, Almira i Nero. Dwie inne wczesne opery, Daphne i Florindo, powstały w Hamburgu w 1708 roku.

Handel stawał się dobrym kompozytorem operowym, ale chciał nauczyć się więcej, więc w 1707 roku wyjechał do Włoch. Spędził tam cztery lata. Jego opera Rodrigo została wystawiona we Florencji w 1707 roku, a Agrippina w Wenecji w 1709 roku. Agrippina była bardzo popularna i doczekała się 26 przedstawień. Przyniosła Haendlowi sławę. W Rzymie powstały też jego trzy oratoria. Pisał muzykę sakralną (muzykę kościelną) i inne utwory w stylu operowym, np. Dixit Dominus (1707).

Przeprowadzka do Anglii

W 1710 roku Handel został kapelmistrzem (dyrektorem muzycznym) Jerzego, elektora Hanoweru, który wkrótce miał zostać królem Wielkiej Brytanii Jerzym I. Elektor zgodził się, aby Handel mógł otrzymać natychmiastowy urlop na 12 miesięcy, aby mógł wyjechać do Londynu. Elektor zgodził się, by Handel mógł otrzymać natychmiastowy urlop na 12 miesięcy, aby mógł udać się do Londynu. W Londynie przebywał przez osiem miesięcy. Jego opera Rinaldo została wystawiona w 1711 roku. Był to pierwszy raz, kiedy włoska opera została wystawiona w Anglii. Odniosła ona natychmiastowy sukces. Handel wrócił do Hanoweru latem 1711 roku i spędził rok na pisaniu muzyki kameralnej i orkiestrowej, ponieważ w Hanowerze nie było opery. Próbował też nauczyć się angielskiego. W 1712 roku elektor pozwolił mu na kolejną wizytę w Anglii. W Anglii miał mecenasów (bogatych ludzi, którzy dawali mu pieniądze). Od królowej Anny otrzymał roczny dochód w wysokości 200 funtów (podczas gdy Bach zarabiał zaledwie osiemdziesiąt funtów rocznie). Odnosił duże sukcesy, więc został w Anglii, zamiast wrócić do pracy na dworze hanowerskim.

W 1712 roku zmarła królowa Anna, a elektor Hanoweru został królem Wielkiej Brytanii. Handel mógł mieć kłopoty z pozostaniem w Wielkiej Brytanii. Według jednej z opowieści król wybaczył Haendlowi, ponieważ napisał on piękną muzykę zwaną Water Music, która została wykonana na łodzi na Tamizie podczas królewskiego przyjęcia na wodzie. Ta historia o królu wybaczającym Haendlowi jest prawdopodobnie nieprawdziwa. Jerzy wiedział, że królowa Anna wkrótce umrze, a on sam zostanie królem Wielkiej Brytanii i tym samym ponownie będzie mistrzem Haendla. W rzeczywistości nowy król podwoił pensję Haendla. Kilka lat później jego pensja znów wzrosła, gdy uczył muzyki córkę królowej Karoliny.

W 1724 roku Handel przeprowadził się do nowo wybudowanego domu przy Brook Street 25 w Londynie, który wynajmował aż do śmierci w 1759 roku, czyli 35 lat później. Dom ten jest obecnie nazywany Handel House Museum i jest otwarty dla publiczności. To właśnie tutaj Haendel skomponował niektóre ze swoich najsłynniejszych utworów, takich jak Mesjasz, Zadok the Priest i Fireworks Music.

W 1729 roku po raz pierwszy została wykonana opera Haendla Scipio (Scipio). Marsz z tego dzieła jest obecnie regimentowym wolnym marszem brytyjskich Grenadier Guards. W następnym roku przyjął obywatelstwo brytyjskie.

W 1731 roku Haendlowi zlecono napisanie czterech hymnów na uroczystość koronacji króla Jerzego II. Jeden z nich, Zadok the Priest, jest odtąd śpiewany podczas każdej uroczystości koronacyjnej.

Handel większość czasu poświęcał pracy nad operami. W latach 1722-1726 był dyrektorem Królewskiej Akademii Muzycznej. Była to organizacja zajmująca się wystawianiem przedstawień operowych. Nie miała ona nic wspólnego z akademią, która dziś nazywa się Royal Academy of Music, gdzie młodzi studenci uczą się muzyki. Handel pracował również w zarządzie teatrów królewskich, a wiele jego oper wystawiano w Royal Opera House w Covent Garden. Czasami podróżował do Włoch, aby znaleźć nowych włoskich śpiewaków i namówić ich do przyjazdu do Londynu. Londyn zyskał światową sławę dzięki operom. Pomimo wszystkiego, co Handel robił dla opery, miał zarówno wielu wrogów, jak i przyjaciół. Było wiele rywalizacji, zwłaszcza z kompozytorem Bononcinim, którego muzyka jest dziś zapomniana. Handel zrezygnował z kierowania operą w 1740 roku, po tym jak stracił na tym interesie wiele pieniędzy.

Późniejsze lata

W kwietniu 1739 r., w wieku 54 lat, doznał udaru mózgu. Prawdopodobnie to właśnie on sprawił, że przez pewien czas miał sparaliżowaną prawą rękę, przez co nie mógł występować, ale po sześciu tygodniach pobytu w sanatorium w Aix-la-Chapelle powrócił do zdrowia. W tym czasie zaczął pisać oratoria, a nie opery. W 1742 r. jego oratorium Mesjasz zostało wystawione po raz pierwszy w Dublinie. O dziwo, w Londynie nie odniosło ono sukcesu aż do 1750 roku, kiedy to zostało wykonane na rzecz kaplicy Foundling Hospital. Handel wykonywał je tam co roku, co przynosiło szpitalowi około 600 funtów za każdy występ. W późniejszych latach Handel spędzał większość czasu na komponowaniu i tworzeniu oratoriów. Szczególną popularnością cieszył się Judasz Machabeusz. Śpiewacy do tych oratoriów byli Anglikami i Włochami. Nie byli to światowej sławy wirtuozi, ale śpiewacy, których Handel sam wyszkolił.

W sierpniu 1750 r., podczas podróży powrotnej z Niemiec do Londynu, Handel został poważnie ranny, gdy przewrócił się jego powóz. W 1751 r. zaczął tracić wzrok. Zmarł w 1759 roku w Londynie. Ostatnim koncertem, na który się udał, był jego własny Mesjasz. Na jego pogrzeb przyszło ponad 3 tysiące żałobników. Został pochowany z pełnymi honorami państwowymi w Opactwie Westminsterskim. Handel nigdy się nie ożenił, a swoje życie osobiste utrzymywał w ścisłej tajemnicy. Pozostawił po sobie 20 000 funtów, co było dużą sumą pieniędzy jak na tamte czasy (około 2800000 funtów dzisiaj). Większość pieniędzy odziedziczyła jego siostrzenica. Część z nich pozostawił również przyjaciołom, służbie, krewnym i organizacjom charytatywnym. Jego autografy (oryginalne kopie muzyki, którą napisał) są teraz w większości w British Museum.

Handel w roku 1727

Jego imię

Handel przyjął pisownię "George Frideric Handel" w momencie naturalizacji jako poddany brytyjski, i ta pisownia jest powszechnie stosowana w krajach anglojęzycznych. Oryginalna forma jego nazwiska (Georg Friedrich Händel) jest zwykle używana w Niemczech, ale we Francji jest on znany jako "Haendel". Był jeszcze jeden kompozytor o podobnym nazwisku, Handl, który był Słoweńcem i jest bardziej znany jako Jacobus Gallus. To może być bardzo trudne dla katalogerów (ludzi próbujących stworzyć listę jego muzyki).