Nuta

Muzyka

W niektórych krajach zachodnich, takich jak Wielka Brytania, Niemcy i USA, nutom (w znaczeniu dźwięków) przypisuje się litery alfabetu w zależności od ich wysokości. Od najniższego dźwięku do najwyższego: A, B, C, D, E, F, G. Ten schemat się powtarza, tak że po G przyjdzie A. To A jest o oktawę wyżej niż pierwsze A.

Ponieważ w muzyce zachodniej jest 12 nut, te 7 nut może mieć modyfikatory (symbole lub słowa, które je zmieniają). Dwa główne modyfikatory to ostre, które podnoszą wysokość dźwięku o pół stopnia, i płaskie, które obniżają wysokość dźwięku o pół stopnia. Symbolem ostrego jest ♯ (jak symbol haszu (amerykański: symbol liczby): #). Symbolem płaskiego jest ♭ (jak mała litera b). Aby wyłączyć spłaszczenie lub wyostrzenie nuty, przed nutą zapisuje się symbol naturalny, ♮. Kiedy piszemy słownie (jak na tej stronie), symbole są pisane po nazwie nuty, na przykład: "B♭" oznacza B flat, a "F♯" reprezentuje F sharp. Jednakże, kiedy piszemy w notacji muzycznej, znaki flat, sharp lub natural są zapisywane PRZED nutą. Sposób na zapamiętanie tego jest następujący: jeśli znak pojawiłby się po nucie, byłoby za późno i już byś ją zagrał, więc musi być przed, abyś wiedział co nadchodzi.

Sharpy i flaty mogą być również zapisane w sygnaturach tonacji. Podpis kluczowy jest napisany na początku utworu i powtarzany na początku każdego wiersza. Podaje ona ostre i płaskie dźwięki, które będą regularnie występować w utworze.

Dwa inne modyfikatory to podwójne srogi, które podnoszą nutę o cały stopień, i podwójne płaskie, które obniżają ją o cały stopień. Są one znacznie mniej powszechne niż zwykły ostry lub płaski, ale nadal można je zobaczyć w niektórych rodzajach muzyki. Symbolem podwójnego ostrego jest ×, a symbolem podwójnego płaskiego jest ♭♭. Na przykład, E♭♭ jest inną nazwą dla D. To jest nazywane równoważnikiem enharmonicznym. Innym równoważnikiem enharmonicznym jest C i B♯.

Inne nazwy notatek

W niektórych językach, takich jak języki romańskie (hiszpański, portugalski, francuski, włoski i rumuński), nuty są nazywane Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si (lub Ti) zamiast C, D, E, F, G, A, B. Ten zapis jest nazywany solfeżem w Stanach Zjednoczonych. Nuty te są głównym motywem piosenki w Dźwiękach muzyki.

Zestawy perkusyjne nie mają nut, mają miejsca na manuskrypcie, gdzie każda linia oznacza każdy bęben, każdy symbol oznacza każdy cymbał na zestawie - ile razy uderzyć w jakim tempie i ile uderzeń w takcie jest zazwyczaj pokazane jako 4/4 i liczysz 1 2 3 4 każdy takt.