Albatrosy

Biologia

Lot

Albatrosy są bardzo duże. Dziób jest duży, mocny i ostry. Ten dziób jest zbudowany z rogowych płytek. Wzdłuż boków znajdują się dwie "rurki". Są to w rzeczywistości długie nozdrza. Rurki wszystkich albatrosów znajdują się po bokach dzioba. Dzięki nim albatrosy bardzo rozwijają swój zmysł powonienia. Stopy nie mają ostatniego palca, a trzy pozostałe palce są pokryte pajęczynami. Ich nogi są dość silne i mogą dobrze chodzić po lądzie, w przeciwieństwie do innych ptaków morskich.

Albatrosy muszą usuwać sól z organizmu, ponieważ piją wodę z oceanu. Wszystkie ptaki mają duży gruczoł w górnej części dzioba, nad oczami. Ten gruczoł jest czasami bezużyteczny dla ptaków, które go nie potrzebują. Jednak albatrosy używają ich, aby pomóc w usuwaniu słonej wody. Naukowcy nie są pewni, jak to dokładnie działa. Wiedzą jednak, że pomaga on w usuwaniu soli. Tworzy płyn, który sprawia, że słona woda kapie z ich nosa.

Dorosłe albatrosy mają zwykle ciemne górne skrzydło i plecy, a białe spody, gdy przygotowują się do lotu. Albatrosy potrzebują kilku lat, aby uzyskać pełnię swoich dorosłych piór.

Skrzydła największych albatrosów (rodzaj Diomedea) osiągają długość do 340 cm (11,2 ft).

Albatrosy lecące na północ od swojej rodziny czasami lecą w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a te lecące na południe - odwrotnie. Najwięcej energii zużywają podczas podróży nie wtedy, gdy pokonują długą drogę, ale gdy lądują, startują i polują. Dzięki temu albatrosy latają na dłuższe dystanse i znajdują dobre pożywienie. Mogą one łatwo latać nad wiatrem i falami. Jednak, ponieważ ich długie skrzydła nie mają silnych mięśni lub energii, nie mogą one klapnąć podczas lotu. Z tego powodu albatrosy w spokojnych morzach muszą się zatrzymywać i odpoczywać na powierzchni oceanu, dopóki wiatr nie zacznie mocniej wiać. Podczas startu albatrosy muszą najpierw pobiec, aby pomóc skrzydłu w uniesieniu się. Albatrosy znane są z niezdarności podczas lądowania.

Lokalizacje

Większość albatrosów występuje na półkuli południowej, od Antarktydy po Australię, Afrykę Południową i Amerykę Południową. Cztery albatrosy północnopacyficzne żyją jednak gdzie indziej. Trzy z nich znajdują się na północnym Pacyfiku, od Hawajów po Japonię, Kalifornię i Alaskę. Ostatni z nich, albatros falisty, zamieszkuje Wyspy Galapagos i znajduje pożywienie u wybrzeży Ameryki Południowej.

Nie wiadomo dokładnie, dlaczego albatrosy wyginęły na północnym Atlantyku. Niektórzy uważają, że stało się tak, ponieważ w tym czasie podniósł się poziom morza. Niektóre gatunki albatrosów, które żyją na południu, zostały zazwyczaj uwięzione na północnym Atlantyku i są zmuszone do pozostania tam przez długi czas.

Czasami naukowcy mogą używać satelity, gdy próbują dowiedzieć się czegoś o albatrosach. Próbują dowiedzieć się o sposób albatrosy przejść przez ocean, aby znaleźć żywność z satelitów. Istnieje dowód, że morze oddziela różne rodzaje gatunków albatrosów. Istnieje również dowód różnych ścieżek dla dwóch płci tego samego rodzaju gatunku. Badanie Albatrosów Tristana żyjących na wyspie Gough wykazało, że samce szukają pożywienia na zachodzie, a samice krążą po wschodzie.

Dieta

Albatros żywi się głowonogami, rybami, skorupiakami i podrobami. Czasami mogą również jeść padlinę lub inne rodzaje zooplanktonu. Jednak znaczenie każdego z pokarmów jest inne dla każdego gatunku. Niektóre mogą lubić jeść tylko kalmary, inne mogą jeść więcej kryla lub ryb. Spośród dwóch gatunków albatrosów żyjących na Hawajach, jeden z nich, albatros czarnopłetwy, żywi się głównie rybami. Drugi z nich, albatros laotański, je więcej kalmarów.

Czasami albatrosy mogą korzystać z pomocy innych zwierząt, aby się najeść. Na przykład niektóre kałamarnice są zbyt duże, by albatros mógł je złapać żywcem. Zamiast tego albatrosy jedzą kałamarnice, które umierają po kopulacji lub po wymiotach wielorybów żywiących się kałamarnicami (takich jak spermy i wieloryby pilotowe). Inne gatunki, takie jak albatros czarnoszyi lub albatros szarogłowy, jedzą mniejsze gatunki kałamarnic, które toną po śmierci, i nie padlinożerne. Czasami widziano również albatrosa falistego kradnącego pożywienie innym ptakom.

Do tej pory uważano, że albatrosy jadły i znajdowały pożywienie na powierzchni morza, w tym martwe kałamarnice i ryby wypchnięte na powierzchnię przez fale, inne zwierzęta, które je zjadły, lub śmierć. Sądzono tak, ponieważ niektóre gatunki nie nurkują głębiej niż na metr. Jednak teoria ta nie była prawdziwa, ponieważ niektóre gatunki mają średnią głębokość nurkowania wynoszącą prawie 5 metrów i mogą nurkować nawet na głębokość 12,5 metra. Obecnie zaobserwowano, że jedzą one z powierzchni, nurkując, aby złapać ofiarę, a czasem także zanurzając się w powietrzu, aby ją pochwycić.

Hodowla i taniec

Albatrosy żyją razem i zazwyczaj gniazdują na wyspach, na których nie mieszkają ludzie. Wiele albatrosów Bullera i albatrosów czarnopłetwych gniazduje pod drzewami w otwartym lesie. Albatrosy zwykle wracają do swojej grupy po opuszczeniu jej na jakiś czas w celu znalezienia partnera. Jest to jeden z ich najsilniejszych instynktów, a badania nad albatrosem Laysan Albatross wykazały, że normalna odległość między miejscem, w którym się wykluły, a miejscem, w którym ptak stworzył własne terytorium, wynosi 22 m (72 stopy).

Jak większość ptaków morskich, albatrosy żyją znacznie dłużej niż inne ptaki. One również nie szukają partnera przez długi czas i nie mają zbyt wielu młodych. Niektóre rodzaje albatrosów żyją nawet do 50 lat. Najstarszym odnotowanym albatrosem był północny albatros królewski, który żył 61 lat.

Zanim albatrosy dobiorą się w pary, łączą się w grupy i spędzają wiele lat, ćwicząc zasady godowe i specjalne "tańce", z których słynie ta rodzina.

Kiedy albatrosy uczą się tego rodzaju działań i tańców, uczą się też takich rzeczy jak wskazywanie, dzwonienie, wydawanie dźwięków dziobem, gapienie się, a czasem wszystkie te umiejętności razem wzięte. Kiedy ptak po raz pierwszy przychodzi będzie tańczyć z wieloma innymi albatrosami, ale po kilku latach, liczba ptaków, z którymi będzie tańczyć zmniejszy się, aż jeden z ptaków są wybrane. Po połączeniu się w parę, nigdy więcej nie użyją tego tańca.

Albatrosy mają trudności z wysiadywaniem swoich dzieci. Złożenie jaja i wychowanie pisklęcia zajmuje albatrosowi dużo czasu. Wielkie albatrosy potrzebują ponad rok, aby wychować pisklę. Albatrosy składają jedno jajo, białe z czerwonobrązowymi plamkami. Jeśli jednak jajo zostanie zabrane przez inne drapieżniki lub przypadkowo rozbite, rodzice nie złożą kolejnego jaja przez cały rok. Większe jaja ważą od 200-510 g (7,1-18 oz). Dwa albatrosy zazwyczaj nie "rozwodzą się". Może się tak zdarzyć, jeśli przez kilka lat nie uda się złożyć ani jednego jaja.

Wszystkie albatrosy na południu żyją w dużych gniazdach. Wykonują je z trawy, ziemi, a czasem z piór pingwinów. Albatros falisty nie buduje gniazda, lecz przemieszcza jajo po terytorium pary, nawet na odległość 50 m (160 stóp). Może to czasami powodować utratę jaja. U wszystkich gatunków albatrosów oboje rodzice inkubują jajo od jednego dnia do trzech tygodni. Inkubacja trwa około 70 do 80 dni. W przypadku większych albatrosów czas ten może się wydłużyć. Kiedy to robią, zużywają dużo energii, a dorosły osobnik może stracić nawet 83 g (2,9 oz) masy ciała dziennie.

Po wykluciu, pisklę jest pielęgnowane i strzeżone przez trzy tygodnie, aż będzie na tyle duże, że będzie w stanie samo o siebie zadbać i walczyć. W tym czasie rodzice karmią pisklę małymi posiłkami. Gdy pisklę nieco podrośnie, jest karmione większymi posiłkami przez oboje rodziców. Rodzice na zmianę wyruszają na poszukiwanie pożywienia, które stanowi około 12% ich masy ciała (około 600 g (21 oz)). Znajdują pożywienie takie jak świeże kałamarnice, ryby i kryl.

Pisklęta albatrosa potrzebują dużo czasu, aby wyfrunąć (nauczyć się latać). W przypadku większych albatrosów może to trwać do 280 dni. A nawet w przypadku mniejszych albatrosów może to trwać od 140 do 170 dni. Podobnie jak wiele ptaków morskich, pisklęta albatrosów stają się później jeszcze cięższe niż ich matka i ojciec. Kiedy przygotowują swoje ciało do lotu, mogą również wyhodować pióra lotne, co sprawia, że czasami są tak ciężkie jak ich rodzice. Od 15% do 65% tych, które odleciały, przeżywa, by znaleźć później partnera. Pisklęta albatrosa uczą się latać samodzielnie. Rodzice nie uczą ich, a zamiast tego wracają do gniazda nawet po tym, jak ich pisklę opuści.

Albatrosy opiekują się swoimi młodymi pisklętami, dopóki nie urosną one na tyle, by móc się bronić.


Sky-pointing jest jednym z najbardziej znanych tańców godowych albatrosów.


Albatrosy potrafią nurkować na głębokość poniżej 12 m.


Albatrosy trzepoczą skrzydłami podczas lotu tylko wtedy, gdy startują.


Niebieskie części mapy pokazują, gdzie żyją albatrosy.

Albatrosy i ludzie

Nazwa

Nazwa albatros pochodzi od arabskiego słowa al-câdous lub al-ġaţţās. Oznacza to pelikana, lub może oznaczać "nurka". To słowo później stało się angielskie, również zmieszane z portugalskim słowem alcatraz, które oznacza "gannet". Stąd też pochodzi nazwa więzienia Alcatraz. OED wyjaśnia, że słowo alcatraz miało być początkowo używane w odniesieniu do fregaty. Ale być może zmiana słowa na albatros wynikała z łacińskiego słowa albus. Oznacza ono "biały", co jest przeciwieństwem fregat, które są czarne. W języku portugalskim, słowo nadal obecnie używane dla tego ptaka, albatroz, pochodzi od angielskiego albatross.

Były one kiedyś znane jako ptaki Goonie lub Gooney, zwłaszcza albatrosy na północnym Pacyfiku. Na półkuli południowej większość ludzi nadal nazywa albatrosa mollymawk, co pochodzi od słowa malle-mugge, starego holenderskiego. Nazwa Diomedea, nadana albatrosom przez Linneusza, pochodzi od opowieści o greckim wojowniku Diomedesie, który stał się ptakiem.

Kultura

Albatrosy opisywane są jako "najbardziej legendarne ze wszystkich ptaków". Kiedy ludzie są smutni lub czują, że dźwigają jakiś ciężar, mogą używać wyrażenia "mieć albatrosa na szyi". Istnieje mit, że żeglarze nie strzelają do albatrosów ani ich nie jedzą, ponieważ uważają, że przynosi to pecha, ale w rzeczywistości żeglarze regularnie je zabijali i jedli. Często uważano je za dusze zagubionych marynarzy. Lud Māori używał kości skrzydeł albatrosa do rzeźbienia tatuaży na skórze podczas ceremonii.

Zagrożenia dla ludzi

Mimo że w wielu mitach były ptakami legendarnymi, albatrosy wciąż były atakowane przez ludzi. Na początku Polinezyjczycy i Aleuci polowali na albatrosy. Gdy Europejczycy zaczęli odkrywać świat, oni również zaczęli polować na albatrosy. "Łowili" je z łodzi i zjadali lub zabijali dla sportu.

Spośród 21 gatunków albatrosów znajdujących się na liście IUCN, 19 jest zagrożonych, a pozostałe dwa są bardzo bliskie zagrożenia. Dwa gatunki uważane są za zagrożone. Dzieje się tak głównie dlatego, że albatrosy giną podczas jedzenia przynęty rybackiej.

Na Wyspach Midway doszło do wielu katastrof lotniczych z powodu kolizji z albatrosami Laysan, co spowodowało ofiary śmiertelne zarówno wśród albatrosów, jak i wśród ludzi. Wysokie wieże zabiły 3000 ptaków w latach 1964-1965. Z tego powodu wieże zostały rozebrane. Ostatnio ludzie starają się powstrzymać działalność ludzką na wyspach i to pomogło zmniejszyć liczbę ginących ptaków.

Innym zagrożeniem dla albatrosów są gatunki introdukowane, takie jak szczury czy zdziczałe koty (koty, które żyją bez opieki ludzi), które atakują albatrosy lub ich pisklęta i jaja. Albatrosy żyją na wyspach, gdzie występuje niewiele ssaków lądowych i nie są przystosowane do obrony przed nimi. Nawet zwierzęta takie jak myszy mogą być niebezpieczne. Na przykład na wyspie Gough pisklęta albatrosów Tristana są często atakowane i zjadane żywcem przez myszy domowe.

Czasami albatrosy, jak również wiele innych gatunków ptaków morskich, są zabijane, ponieważ jedzą plastik. Ilość plastiku zjadanego w morzach wzrosła bardzo szybko od czasu pierwszego zapisu w latach 60-tych. Dzieje się tak z powodu odpadów wyrzucanych za burtę przez statki i śmieci wyrzucanych do oceanu. Czasami śmieci na plażach zostały zmyte do morza przez rzeki. Niemożliwe jest strawienie plastiku, a niestrawiony plastik uniemożliwia trawienie innych pokarmów. To sprawia, że ptaki głodują i umierają. Plastik może być nawet wymiotowany i podawany pisklętom przez rodziców. Mimo że plastik nie jest głównym powodem śmierci albatrosów, nadal jest to poważny problem.

Naukowcy i ludzie, którzy starają się pomóc albatrosom, współpracują z rządami i rybakami, aby powstrzymać te zagrożenia. Wymyślili oni rozwiązania takie jak łowienie w nocy, barwienie przynęty na niebieski kolor, aby ukryć ją przed albatrosami, umieszczanie przynęty pod wodą i wiele innych. Na przykład, w badaniu przeprowadzonym przez niektórych naukowców i rybaków z Nowej Zelandii sprawdzono, jak umieścić liny rybackie poniżej zasięgu niektórych gatunków albatrosów. Zastosowanie niektórych z tych pomysłów przyniosło sukces w postaci zatrzymania liczby albatrosów czarnobrewych, które zginęły w ciągu ostatnich 10 lat. Konserwatyści pracowali również nad usunięciem wprowadzonych gatunków, aby chronić albatrosy.

Jednym z ważnych kroków w kierunku ochrony albatrosów i innych ptaków morskich jest traktat z 2001 r. znany jako Porozumienie w sprawie ochrony albatrosów i petreli, podpisany przez trzynaście krajów: Australię, Argentynę, Brazylię, Chile, Ekwador, Nową Zelandię, Norwegię, Hiszpanię, Republikę Południowej Afryki, Francję, Peru, Urugwaj i Wielką Brytanię. Jednym z kluczowych działań w ramach porozumienia jest zapewnienie specjalistycznego doradztwa w zakresie ograniczania przyłowów ptaków morskich osobom zarządzającym rybołówstwem, zarówno na łowiskach krajowych, jak i pełnomorskich.

Na szczątkach pisklęcia albatrosa laotańskiego widać połknięty przed śmiercią plastik, w tym kapsel od butelki i zapalniczkę.


Ten albatros czarnobrewy został zaczepiony na długiej lince.

Gatunek

• Albatros wielki (Diomedea)
• Albatros wędrowny D. exulans
• Albatros antypodeński D. (exulans) antipodensis
• Albatros amsterdamski D. (exulans) amsterdamensis
• Tristan Albatros D. (exulans) dabbenena
• Albatros królewski północny D. (epomorpha) sanfordi
• Albatros królewski południowy D. epomophora
• Albatrosy północnopacyficzne (Phoebastria)
• Albatros falisty P. irrorata
• Albatros krótkoogonowy P. albatrus
• Albatros czarnopłetwy P. nigripes
• Albatros zatokowy P. immutabilis
• Mollymawks (Thalassarche)
• Albatros czarnobrewy T. melanophris
• Albatros Campbella T. (melanophris) impavida
• Albatros nieśmiały T. cauta
• Albatros białogłowy T. steadi
• Albatros Chatham T. (cauta) eremita
• Albatros salwiński T. (cauta) salvini
• Albatros szarogłowy T. chrysostoma
• Albatros atlantycki żółtoszyi T. chlorhynchos
• Albatros żółtoszyi indyjski T. (chlorhynchos) carteri
• Albatros Bullera T. bulleri
• Albatrosy słoniowe (Phoebetria)
• Albatros słoniowy P. fusca
• Albatros lekkodzioby P. palpebrata.