Michael Tippett

Jego życie

Tippett urodził się w Eastcote, Middlesex, a dzieciństwo spędził w małej wiosce w Suffolk. Jego ojciec był na emeryturze i kupił hotel w Cannes we Francji. Michael i jego brat nauczyli się mówić po francusku, gdy byli bardzo mali. W wieku 13 lat został wysłany do szkoły w Edynburgu, ale nie podobało mu się tam, więc poszedł do lokalnej Stamford Grammar School w Lincolnshire.

Jedyne wykształcenie muzyczne, jakie posiadał w dzieciństwie, to lekcje gry na fortepianie. Kiedy skończył szkołę, postanowił, że chce zostać kompozytorem, ale ani on, ani jego rodzice nie znali najlepszej drogi do tego zawodu. Zaczął więc chodzić na kolejne lekcje fortepianu. Wtedy ktoś powiedział, że powinien pójść do Royal College of Music. Poszedł tam na początku semestru letniego 1923 roku i spędził pięć lat studiując muzykę. Następnie przeniósł się do Oxted w Surrey i przez sześć lat uczył w szkole języka francuskiego. W wolnych chwilach komponował.

W Oxted istniał mały chór. Tippett śpiewał w nim już jako student. Teraz został ich dyrygentem i nauczył się wiele o muzyce, nakłaniając chór do śpiewania angielskich madrygałów i innej muzyki, w tym operowej. Wziął jeszcze kilka lekcji kompozycji od R.O.Morrisa w RCM. Jeździł na obozy muzyczne, gdzie uczył się więcej idei o polityce niż o muzyce. Zgadzał się z wieloma ideami Trockiego. Stał się pacyfistą i w 1940 roku zarejestrował się jako conscientious objector. W 1943 roku spędził trzy miesiące w więzieniu, ponieważ odmówił pomocy w działaniach wojennych.

W międzyczasie Tippett został dyrektorem muzycznym w Morley College. Uczynił z tamtejszego chóru jeden z najlepszych chórów w Anglii. Wykonywał wiele utworów Henry'ego Purcella, którego muzyka nie była wówczas tak dobrze znana jak obecnie. Współpracował także z młodymi muzykami, którzy później stali się sławni: tenorem Peterem Pearsem, kontratenorem Alfredem Dellerem i kwartetem smyczkowym Amadeus.

W 1951 roku został nadawcą radiowym w BBC. Niektóre z wykładów, które wygłosił w radiu, zostały opublikowane w książce Moving into Aquarius. Kontynuował błyskotliwą karierę jako kompozytor, dyrygent i nadawca. Był dyrektorem Festiwalu w Bath, który bardzo udoskonalił. Stał się sławny na całym świecie, zwłaszcza w Ameryce. Jego IV Symfonia i oratorium Mask of Time zostały napisane z myślą o występach w Ameryce. Jego ostatnia opera New Year została napisana wspólnie dla Houston Grand Opera, Glyndebourne i BBC. W 1959 r. został odznaczony CBE, w 1966 r. pasowany na rycerza, w 1979 r. otrzymał tytuł Companion of Honour, a w 1983 r. Order Zasługi. Otrzymał wiele wyróżnień od uniwersytetów.

Tippett zmarł na zapalenie płuc w Londynie w 1998 roku po podróży do Sztokholmu na festiwal, na którym prezentowane były wszystkie jego dzieła z wyjątkiem utworów scenicznych. Mimo że był w stanie wrócić do domu, wkrótce potem zmarł.

Jego muzyka

Nieczęsto zdarza się, by wielki muzyk rozpoczynał właściwą naukę muzyki w wieku 18 lat. Był jednak wystarczająco dorosły, by zdać sobie sprawę, że musi się jeszcze wiele nauczyć. Studiował kontrapunkt i był pod wpływem sposobu, w jaki kompozytorzy klasyczni kształtowali swoją muzykę. Szczególnie Beethoven był dla niego inspiracją. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest Koncert na podwójną orkiestrę smyczkową (1938-1939). Pokazuje on jego miłość do muzyki ludowej, jak również zainteresowanie angielską muzyką renesansu. Muzyka ta jest ekscytująca dzięki ciągle zmieniającym się rytmom i tanecznemu charakterowi.

A Child of Our Time było oratorium, w którym wykorzystano pieśni negro spirituals. Połączył je z własnym stylem muzycznym. Opowiada o tym, co wydarzyło się naprawdę w 1938 roku. 17-letni żydowski polski chłopiec zabił nazistowskiego dyplomatę, ponieważ naziści odebrali mu rodziców. Naziści byli wściekli i w rewanżu zabili wielu Żydów. To było coś, co przyczyniło się do wybuchu II wojny światowej. Muzyka Tippetta opowiada o okrucieństwie, jakie ludzie okazują sobie nawzajem.

Do oper Tippetta należą A Midsummer Marriage (rozpoczęta 1946, prawykonana 1955), King Priam (1958-61), The Knot Garden (1966-69) oraz The Ice Break (1973-76) i New Year (1989). Napisał kilka utworów chóralnych. Wśród utworów orkiestrowych znajdują się 4 symfonie, Fantazja koncertująca na temat Corellego na smyczki (1953), Koncert fortepianowy (1953-55) oraz Koncert na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1979). Jego muzyka kameralna obejmuje sonaty fortepianowe i kwartety smyczkowe.

Jego pisma

Tippett opublikował wiele z jego pism. Moving into Aquarius składa się z rozmów wygłoszonych w BBC. W swojej autobiografii Those Twentieth Century Blues omawia wiele swoich problemów, w tym homoseksualizm, o którym we wcześniejszych latach nie mógł mówić, ponieważ był wówczas nielegalny.