Peter Pears
Sir Peter Neville Luard Pears CBE (jego imię rymuje się z "cheers") (ur. 22 czerwca 1910 r., zm. Aldeburgh 3 kwietnia 1986 r.) był angielskim tenorem i partnerem życiowym kompozytora Benjamina Brittena.
Pears był w szkole w Lancing College. Następnie studiował muzykę w Keble College w Oxfordzie. Był organistą w Hertford College w Oxfordzie, ale opuścił Oksford bez uzyskania dyplomu. Później studiował śpiew przez dwa semestry w Royal College of Music.
Poznał Brittena w 1934 roku, kiedy był członkiem BBC Singers. Pears i Britten dali swój pierwszy wspólny recital w 1937 roku w Balliol College w Oksfordzie. W 1939 roku pojechali razem do Ameryki z powodu II wojny światowej. Jednak w 1942 roku postanowili wrócić do swojego kraju. W Anglii wykonali wspólnie w WigmoreHall w Londynie cykl pieśni Siedem Sonetów Michała Anioła (Britten był znakomitym pianistą), a następnie nagrali je dla EMI, które było ich pierwszym wspólnym nagraniem.
Peter Pears był wielką inspiracją dla wokalistyki Brittena. Wiele z oper Brittena ma główną rolę tenorową, którą napisano dla Pearsa do śpiewania. Britten napisał również ponad 100 pieśni z towarzyszeniem fortepianu. Britten napisał również utwory na tenor i orkiestrę. Należą do nich Les Illuminations, Nokturn, Serenada na tenor, Róg i smyczki oraz Kantyki. W operach Brittena śpiewał Petera Grimesa i Alberta Herringa (role tytułowe), Operę żebraczą (Macheath), Owena Wingrave'a (Sir Philip Wingrave), Billy'ego Budda (Captain Vere), The Turn of the Screw (Quint), Death in Venice (Aschenbach) i trzy przypowieści kościelne.
Gruszki pomogły napisać słowa do "Snu nocy letniej" na podstawie sztuki Szekspira. W większości oper Brittena Gruszki śpiewały poważne role, ale w Snie nocy letniej miał rolę komiksową: rolę Fletowego mieszańca. W tej roli przebrał się za kobietę i wykonał parodię wielkiej śpiewaczki operowej Joan Sutherland, śpiewającej szaloną scenę z Łucji z Lammermoor.
Głos Pears'a był lirycznym tenorem, nie ciężkim, operowym. Britten był niezwykle zręczny w pisaniu dla niego muzyki, która bardzo dobrze pasowała do jego głosu. Regularnie śpiewał w Royal OperaHouse i wielu innych teatrach operowych w Europie i Stanach Zjednoczonych.
Był też świetnym śpiewakiem Pieśniarza Franciszka Schuberta, zazwyczaj z Brittenem jako akompaniatorem, a także często śpiewał partię Ewangelisty w Pasjach Jana Sebastiana Bacha.
Jego ostatnią wielką rolą napisaną dla niego przez Brittena była rola Aschenbacha w Śmierci w Wenecji. Śpiewał ją w 1973 roku na Aldeburgh Festival, a rok później w Royal Opera House. W tym czasie Britten miał już chorobę serca i był zbyt chory, by chodzić na przedstawienia, umierając w 1976 roku.
Gruszki nadal mieszkały w Czerwonym Domu, Aldeburgh. Po przejściu na emeryturę kontynuował nauczanie młodych śpiewaków w Fundacji Britten-Pears. W 1955 roku otrzymał nagrodę CBE, a w 1977 roku został rycerzem.
W ostatnich latach Pears cierpiał również na choroby serca. Zmarł dziesięć lat po Britten'ie. Pochowany jest obok niego na cmentarzu kościoła św. Piotra i Pawła w Aldeburgu.
Istnieje wiele nagrań śpiewu Pearsa, w tym prawie cała muzyka, którą napisał dla niego Britten, a także role Ewangelisty w Pasji wg św. Mateusza i Jana Jana Bacha oraz Geroncjusza w Snie Geroncjusza Elgara.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Sir Peter Neville Luard Pears?
A: Sir Peter Neville Luard Pears był angielskim tenorem i wieloletnim partnerem kompozytora Benjamina Brittena.
P: Kiedy się urodził?
A: Urodził się 22 czerwca 1910 roku.
P: Jaki tytuł posiadał?
A: Posiadał tytuł CBE (Komandor Najwspanialszego Orderu Imperium Brytyjskiego).
P: Jakie jest jego najbardziej godne uwagi osiągnięcie?
O: Jego najbardziej godnym uwagi osiągnięciem jest bycie życiowym partnerem Benjamina Brittena, znanego kompozytora.
P: Kiedy zmarł?
A: Zmarł 3 kwietnia 1986 roku.
P: Jak się wymawia jego nazwisko?
A: Jego nazwisko wymawia się jako "PEERZ".
