Billy Budd (opera)

Role

Historia opery

Historia rozgrywa się na pokładzie pancernika HMS Indomitable w 1797 roku podczas wojen Rewolucji Francuskiej. Na początku jest krótki prolog, a na końcu epilog, podczas którego stary kapitan wraca myślami do historii, która wydarzyła się wiele lat wcześniej. Dalsza część opery opowiada tę historię.

Prolog

Kapitan Vere, stary człowiek, myśli o swoim życiu i jego czas w marynarce. On myśli o tym, co stało się z Billy Budd kilka lat wcześniej, a on czuje się smutny, bo nie był w stanie go uratować.

Akt 1

Załoga "Indomitable" pracuje na pokładzie. Pracuje tam nowy człowiek (Nowicjusz). Poślizga się on i wpada na oficera. Nowicjusz zostaje za to okrutnie wychłostany (pobity). W tym samym czasie inny członek załogi przychodzi z trzema nowymi młodymi mężczyznami, którzy zostali przyciśnięci (zmuszeni) do przyjścia do pracy na statku. Jednym z tych trzech mężczyzn jest Billy Budd.

Billy Budd jest bardzo szczęśliwy w swojej nowej pracy. Nie zdaje sobie sprawy, jak okrutnie będzie traktowany. Człowiek odpowiedzialny za załogę to Claggart. On jest Master-at-Arms, a on jest bardzo okrutny. Mówi, że myśli, że Billy Budd jest dobrym młodym człowiekiem, choć ma jąkanie. Billy z radością żegna się z okrętem, na którym kiedyś pracował, zwanym Rights of Man. Nie dostrzega ironii w nazwie tego statku (tam miał przynajmniej jakieś prawa, a teraz ma być źle traktowany). Słowo "indomitable" oznacza: "coś, czego nie da się pokonać"). Claggartowi nie podoba się postawa Billy'ego i każe Squeakowi uważnie go obserwować.

Nowicjusz wraca z chłosty. Jest tak obolały, że nie może chodzić. Billy jest zszokowany, ale myśli, że on sam nie będzie tak traktowany, dopóki będzie przestrzegał zasad panujących na statku.

Dansker mówi nowym ludziom, że przydomek kapitana Vere'a jest "Starry Vere,". Billy uważa, że musi to być dobry człowiek i przysięga mu lojalność, choć jeszcze go nie widział. W czteroaktowej wersji kapitan Vere wchodzi na pokład i zachęca mężczyzn do zrobienia dobrze w bitwie.

Akt 2

W swojej kajucie kapitan Vere rozmawia ze swoimi oficerami o rewolucji francuskiej. Mówią o mutacjach, które miały miejsce w brytyjskiej marynarce wojennej. Oficerowie mówią, że Billy może spowodować kłopoty, ale Vere uważa, że jego ludzie są dobre.

Kiedy Billy znajdzie Squeak patrząc przez swoje rzeczy, staje się zły i jego jąkanie się pogarsza. On puka Squeak do ziemi. Claggart wydaje się być po stronie Billy'ego, więc nie jest ukarany. Jednak Claggart chce być zły na Billy'ego. Daje trochę pieniędzy do Nowicjusza i mówi mu, że powinien namówić Billy'ego do rozpoczęcia buntu, i że powinien dać Billy'emu pieniądze jako łapówkę. Nowicjusz nie ośmiela się odmówić. Billy odmawia łapówki i myśli, że zostanie nagrodzony, ale Dansker ostrzega go, że Claggart jest niebezpieczny. Billy jest zbyt naiwny, aby zrozumieć, co Dansker mówi. Śpiewają duet, w którym Billy śpiewa, jak wspaniałe jest życie na statku, a Dansker próbuje ostrzec Billy'ego przed Claggartem: "Jemmy-legs jest na ciebie".

Akt 3

Claggart zaczyna mówić Vere, że Billy może spowodować kłopoty, ale zostaje przerwany, gdy francuski statek jest postrzegane. Indomitable atakuje, ale traci wroga z oczu we mgle. Claggart wraca, i mówi Vere, że Billy stanowi zagrożenie buntu. Vere nie wierzy mu i wysyła dla Billy'ego tak, że Claggart może z nim porozmawiać.

Później, w kabinie Vere'a, Claggart powtarza fałszywe oskarżenie w obecności Billy'ego. Po raz kolejny, Billy zaczyna się jąkać, bo jest tak zły. Nie mogąc mówić, on uderza Claggart i zabija go. Kapitan musi dostać oficerów razem. Decydują Billy jest winny i skazuje go na powieszenie. Billy błaga Vere, aby go uratować, a oficerowie pytają go, co powinni zrobić, ale Vere milczy. On idzie do kabiny, gdzie Billy jest trzymany. Muzyka sugeruje, że kapitan mówi Billy'emu o jego wyroku śmierci.

Akt 4

Dansker przynosi Billy'emu drinka. Mówi mu, że załoga jest gotowa zbuntować się dla jego dobra, ale Billy akceptuje swój los. Wczesnym rankiem załoga zbiera się na pokładzie i Billy zostaje stracony. Tuż przed śmiercią chwali Vere, śpiewając: "Starry Vere, God Bless you!", a reszta załogi powtarza jego słowa.

Epilog

Vere, jako stary człowiek, pamięta pochówek Billy'ego na morzu. On myśli o tym, jak młody człowiek pobłogosławił go, jak umarł, i zdaje sobie sprawę, że to była prawdziwa dobroć. Vere jest teraz w pokoju z samym sobą. Orkiestra przestaje grać i słychać głos Vere'a, gdy światła gasną.