Poronienie

Poronienie a urodzenie martwego dziecka

W Stanach Zjednoczonych, jeśli płód umiera po ukończeniu 20 tygodnia życia, jego śmierć nie jest już nazywana poronieniem. Jego śmierć nazywana jest martwym urodzeniem, obumarciem płodu lub śmiercią płodu. ("Demise" oznacza "śmierć").

Ale różne kraje mają różne sposoby definiowania różnicy między poronieniem a śmiercią płodu. Na przykład:

W tym kraju:	Poronienie jest:	Śmierć płodu jest:
Norwegia	Śmierć płodu w wieku poniżej 16 tygodni	Śmierć płodu w wieku powyżej 16 tygodni
Australia	Śmierć płodu w wieku poniżej 20 tygodni	Śmierć płodu powyżej 20 tygodnia życia
Zjednoczone Królestwo	Śmierć płodu w wieku poniżej 24 tygodni	Śmierć płodu w wieku powyżej 24 tygodni
Włochy	Śmierć płodu poniżej 26 tygodnia życia	Śmierć płodu powyżej 26 tygodnia życia
Hiszpania	Śmierć płodu poniżej 26 tygodnia życia	Śmierć płodu powyżej 26 tygodnia życia

Przyczyny poronienia

Nikt nie zna wszystkich powodów, dla których kobieta może poronić. Jednak niektóre częste przyczyny obejmują:

• Problemy genetyczne, takie jak aneuploidia
• Problemy z macicą lub hormonami matki
• Infekcja gdzieś w układzie rozrodczym matki
• Odrzucenie tkanki (kiedy ciało matki reaguje na płód jak na coś, co nie należy do jej ciała)
• Poważny uraz fizyczny (kontuzja, np. poważny wypadek samochodowy)
• Bardzo rzadko procedury medyczne, które są stosowane do diagnozowania problemów z płodem, mogą spowodować poronienie. Zdarza się to tylko w około 1% przypadków (1 na 100), gdy kobieta miała pobieranie kosmówki (CVS) lub amniopunkcję).

Najczęstsze przyczyny poronienia zmieniają się w zależności od tego, w którym trymestrze jest matka. (Każdy trymestr trwa około trzech miesięcy).

Pierwszy trymestr (tygodnie 1-12)

Większość poronień zdarza się w pierwszym trymestrze. Niektóre badania mówią, że dwie trzecie (dwie na trzy) do trzech czwartych (trzy na cztery) wszystkich poronień zdarza się w tym trymestrze. Około 30% do 40% (3 do 4 na 10) wszystkich zapłodnionych jajeczek ulega poronieniu, często zanim kobieta zorientuje się, że jest w ciąży.

W ponad połowie zarodków poronionych w pierwszych 13 tygodniach ciąży, zarodek ma chromosomy, które nie są normalne. Te problemy chromosomalne mogą wystąpić z powodu problemów, gdy zarodek rośnie i jego komórki tworzą kopie samych siebie. Możliwe jest również, że problemy chromosomalne mogą być spowodowane problemem z genami jednego z rodziców. Jest to jednak bardziej prawdopodobne u kobiet, które miały inne poronienia, lub jeśli jedno z rodziców ma dziecko lub innych krewnych z wadami wrodzonymi. Problemy genetyczne są bardziej prawdopodobne w przypadku starszych rodziców; może to być przyczyną częstszych poronień u starszych kobiet.

Inną przyczyną może być niewystarczająca ilość progesteronu u matki. Jeśli u kobiety zostanie zdiagnozowany niski poziom progesteronu w drugiej połowie cyklu miesiączkowego (faza lutealna), może zostać jej przepisany progesteron, do zażywania w pierwszym trymestrze ciąży. Jednakże, gdy kobieta może już poronić, nie ma dowodów na to, że tabletki progesteronowe w pierwszym trymestrze zmniejszają ryzyko poronienia. Naukowcy zastanawiali się nawet, czy problemy z fazą lutealną rzeczywiście mogą powodować poronienia.

Drugi trymestr (tygodnie 13-27)

Częstymi przyczynami poronienia w drugim trymestrze ciąży są:

• Wady rozwojowe macicy (gdy macica matki nie ma normalnego kształtu)
• Wyrośla w macicy matki (nazywane włókniakami)
• Problemy z szyjką macicy matki

Problemy te mogą również powodować przedwczesny poród (kiedy dziecko rodzi się wcześniej niż oczekiwano).

Jedno z badań wykazało, że 19% poronień w drugim trymestrze ciąży było spowodowanych problemami z pępowiną. Płód otrzymuje krew i tlen przez pępowinę. Każda część ciała potrzebuje krwi i tlenu, aby przeżyć. Jeśli dziecko nie może otrzymać wystarczającej ilości tlenu z powodu problemu z pępowiną, może umrzeć.

Problemy z łożyskiem mogą również powodować poronienia w drugim trymestrze ciąży. Składniki odżywcze i krew przechodzą przez łożysko, aby dostać się od matki do pępowiny. Łożysko pomaga również filtrować pewne rzeczy, które mogłyby zaszkodzić płodowi. Jeśli wystąpi problem z łożyskiem, płód może umrzeć, ponieważ nie otrzymał wystarczającej ilości składników odżywczych i tlenu, lub ponieważ łożysko nie odfiltrowało szkodliwych substancji.

Tak wygląda ludzki embrion około osiem tygodni po zapłodnieniu

Jak rozpoznaje się poronienie?

Poronienie jest zazwyczaj diagnozowane, gdy ciężarna kobieta zauważy, że ma pewne objawy i udaje się do lekarza. Najczęstszym objawem zbliżającego się poronienia jest krwawienie we wczesnym okresie ciąży. Kobieta może nie odczuwać żadnych dolegliwości bólowych.

Zazwyczaj, jeśli kobieta w ciąży krwawi lub odczuwa ból, należy wykonać badanie ultrasonograficzne. USG może wykazać, że serce płodu nie bije, co oznacza, że płód poronił. Jeśli tak się stanie, należy wykonać specjalne badania, aby upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży pozamacicznej, która może zabić kobietę.

Nie każde lekkie krwawienie podczas wczesnej ciąży oznacza, że kobieta poroniła. Jednak każda kobieta, która ma lekkie krwawienie w czasie ciąży powinna skontaktować się z lekarzem. Jeśli krwawienie jest obfite, kobieta odczuwa silny ból lub ma gorączkę, powinna udać się na pogotowie lub wezwać karetkę, która zabierze ją do szpitala.

Jeśli kobieta ma krwawienie podczas ciąży, może zostać zdiagnozowana jako "zagrożona poronieniem". W przeszłości, jeśli lekarz uważał, że ciąża może poronić w przyszłości, sugerował odpoczynek w łóżku dla matki (leżenie w łóżku przez większość czasu). Obecnie większość lekarzy i naukowców uważa, że odpoczynek w łóżku nie pomaga.

Jak leczy się poronienie?

Istnieje kilka różnych rodzajów poronienia:

• W przypadku poronienia całkowitego płód całkowicie opuszcza ciało matki. Podobnie jest z łożyskiem. W macicy nie pozostają żadne kawałki tkanki płodowej lub łożyskowej.
• W przypadku poronienia chybionego płód uległ poronieniu, ale nadal znajduje się w ciele matki. Zdarza się to często, gdy matka nie zdaje sobie sprawy, że poroniła (co jest częste, gdy ciąża jest bardzo wczesna).
• W przypadku poronienia niecałkowitego, części płodu lub łożyska nadal znajdują się w macicy.

Leczenie jest inne dla każdego rodzaju poronienia.

Poronienie zupełne

Jeśli kobieta ma całkowite poronienie, zazwyczaj nie potrzebuje żadnej pomocy medycznej.

Niekompletne lub pominięte poronienie

Jeśli u kobiety wystąpiło poronienie niecałkowite lub poronienie chybione, istnieją trzy różne możliwości leczenia:

• Uważne oczekiwanie oznacza, że lekarz będzie stale kontrolował kobietę, ale nie podejmie żadnego leczenia, chyba że wystąpi jakiś problem. Przy uważnym oczekiwaniu większość poronień mija naturalnie w ciągu dwóch do sześciu tygodni. Oznacza to, że tkanka pozostała w kobiecie opuści jej ciało przez pochwę, bez żadnego leczenia.

Przy braku leczenia (czujne oczekiwanie), większość z tych przypadków (65-80%) przejdzie naturalnie w ciągu dwóch do sześciu tygodni. Ta droga pozwala uniknąć skutków ubocznych i powikłań, jakie mogą wystąpić po lekach i zabiegach chirurgicznych, ale zwiększa ryzyko łagodnego krwawienia, konieczności nieplanowanego leczenia chirurgicznego oraz niekompletnego poronienia.

• Zarządzanie medyczne oznacza, że podawane są lekarstwa. Zazwyczaj podawany jest lek o nazwie misoprostol. Mizoprostol sprawia, że macica kurczy się (zacieśnia się), aby wypchnąć to, co jest w środku. W około 95% przypadków (95 na 100), tkanka płodowa lub łożyskowa, która pozostała w macicy, opuści ciało kobiety w ciągu kilku dni.
• Operacja jest najszybszym sposobem na zakończenie poronienia. Sprawia ona również, że krwawienie jest mniej obfite i nie trwa tak długo. Kobieta nie będzie musiała również przechodzić przez fizyczny ból związany z poronieniem. Najczęściej, jedna z dwóch operacji jest używana do zakończenia poronienia:

·         Odsysanie próżniowe, czasami nazywane rozwarciem i ewakuacją (D&E). W zabiegu D&E rurka podłączona do pompy wysysa tkankę pozostałą w macicy przez szyjkę macicy.

·         Rozszerzenie i łyżeczkowanie (D&C). Podczas D&C, szyjka macicy jest rozszerzana, a tkanka pozostała w macicy jest wyskrobywana i wydłubywana ("łyżeczkowanie"). W porównaniu z podawaniem leków, D&C wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia problemów. Na przykład, szyjka macicy lub macica mogą zostać uszkodzone. Z tego powodu niektóre kobiety wolą nie poddawać się D&C, ponieważ chcą mieć dzieci w przyszłości i chcą zmniejszyć szanse na wystąpienie problemów podczas przyszłych ciąż. Jeśli jednak kobieta poroniła więcej niż raz, D&C jest najwygodniejszym sposobem na pobranie próbek tkanki, które można zbadać, aby sprawdzić, czy można znaleźć przyczynę poronień.

Jakie leczenie powinno być zastosowane?

Wybór metody leczenia zależy od wielu czynników, w tym od tego, czego chce matka. Istnieją jednak wytyczne, których lekarze używają, aby zasugerować, jakie leczenie należy zastosować.

Przegapione poronienie

Najważniejszymi rzeczami, które pomagają lekarzom podjąć decyzję, co robić, są wiek i wielkość embrionu oraz wielkość worka ciążowego (płynu wokół embrionu).

• W przypadku zarodków, które miały mniej niż 7 tygodni i najmniejszych worków ciążowych, najlepszym wyborem jest uważne oczekiwanie, ponieważ zarodek często opuszcza ciało matki w sposób naturalny.
• W przypadku zarodków, które miały 7-9 tygodni, o większych rozmiarach i woreczkach ciążowych, sugeruje się zastosowanie leków, ale w zależności od sytuacji można zastosować czujne oczekiwanie lub operację.
• Dla zarodków, które miały ponad 9 tygodni, z największymi woreczkami ciążowymi, sugeruje się operację, ponieważ matka może mieć dużo bólu i krwawienia, kiedy poroni.

Poronienia niekompletne

• W przypadku poronienia niecałkowitego, rozmiar tkanki pozostałej w macicy jest najważniejszą rzeczą, która pomaga lekarzom podjąć decyzję, co należy zrobić. USG jest używane, aby dowiedzieć się, jak duża jest tkanka.
• Jeśli pozostawiona tkanka jest mniejsza niż 15 mm (milimetrów): Czujne czekanie jest zwykle najlepszym wyborem, ponieważ jest prawdopodobne, że tkanka sama opuści ciało matki.
• Jeśli tkanka ma od 15 do 20 mm: Sugeruje się leczenie medyczne lub postępowanie wyczekujące. Chirurgia jest wybierana tylko wtedy, gdy istnieje konkretny powód, dla którego matka jej potrzebuje.
• Jeśli tkanka jest powyżej 35 do 50 mm, te rzeczy są sugerowane:

·         Podanie misoprostolu, aby tkanka pozostała w macicy szybciej opuściła organizm matki.

·         Pozostawienie matki w szpitalu na obserwacji przez kilka godzin lub na noc. Powinna pozostać w szpitalu do czasu, aż większość tkanki pozostałej w macicy przejdzie, a ona sama przestanie krwawić.

·         Jeśli misoprostol nie zadziałał, może być konieczna operacja.

Czynniki ryzyka

Czynnik ryzyka poronienia to coś, co sprawia, że kobieta jest bardziej narażona na poronienie. Istnieje wiele czynników ryzyka poronienia. Na przykład:

• Wiek matki. Kobiety starsze niż 35 lat mają wyższe ryzyko poronienia niż młodsze kobiety. W wieku 35 lat, kobieta ma około 20 procent ryzyka. W wieku 40 lat, ryzyko wynosi około 40 procent. A w wieku 45 lat, to jest około 80 procent.
• Ciąża mnoga (ciąża z więcej niż jednym płodem, np. bliźnięta lub trojaczki). Im więcej płodów w macicy, tym większe ryzyko.
• Jeśli matka ma pewne choroby, takie jak:
• Cukrzyca, zwłaszcza matka potrzebuje insuliny, a jej cukrzyca nadal nie jest dobrze kontrolowana.
• Niedoczynność tarczycy, zwłaszcza gdy jest ona bardzo ciężka.
• Niektóre infekcje, takie jak HIV, różyczka, malaria i niektóre choroby przenoszone drogą płciową, takie jak chlamydia, rzeżączka i kiła.
• Jeśli matka lub ojciec palą tytoń (papierosy).
• Jeśli matka pije alkohol w czasie ciąży, zwłaszcza jeśli pije często lub dużo na raz. Narodowa Służba Zdrowia Wielkiej Brytanii twierdzi, że picie alkoholu staje się czynnikiem ryzyka, jeśli matka wypija więcej niż jeden kieliszek wina, więcej niż jeden kieliszek whiskey lub więcej niż dwie trzecie kufla piwa tygodniowo. Większość lekarzy twierdzi, że żadna ilość alkoholu w czasie ciąży nie jest bezpieczna.
• Jeśli matka używa nielegalnych narkotyków, takich jak kokaina, gdy jest w ciąży.
• Jeśli matka jest ranna, narażona na działanie pewnych trucizn lub używa wkładki wewnątrzmacicznej w momencie zajścia w ciążę.
• Problemy z macicą lub szyjką macicy matki.
• Niektóre rodzaje zatruć pokarmowych.

Więcej rzeczy do przeczytania

• Wady wrodzone, które mogą być przyczyną poronienia
• Badanie ultrasonograficzne (stosowane do diagnozowania poronienia)
• Rozszerzenie i łyżeczkowanie
• Rozszerzanie i ewakuacja
• Poród martwego płodu