Joseph Chamberlain

Wczesne życie

Chamberlain urodził się w Camberwell w Londynie. Jego ojciec miał dobrze prosperującą firmę obuwniczą. Joseph był dobrym uczniem, w szkole zdobywał nagrody z francuskiego i matematyki. Opuścił szkołę w wieku 16 lat i został praktykantem w firmie ojca. Kiedy miał 18 lat, przeniósł się do Birmingham, aby pracować w firmie śrubowej swojego wuja. Pracował w tej firmie do 38 roku życia, a firma odniosła wielki sukces.

Wczesne życie polityczne

Chamberlain był unitarianinem, chrześcijaninem, który wierzy, że Chrystus był przykładem sposobu, w jaki należy żyć, ale nie był boski (nie był częścią Boga). Unitarianie starają się pracować, aby pomóc społeczeństwu. Po rewolucji przemysłowej w Birmingham było wiele problemów, a wielu mężczyzn nie miało prawa głosu. W 1868 roku Chamberlain pomógł liberalnemu człowiekowi zostać posłem do parlamentu Birmingham. W 1869 r. założył grupę działającą na rzecz bezpłatnej edukacji podstawowej dla wszystkich dzieci.

W listopadzie 1869 roku został członkiem Rady Miasta Birmingham. Działał tam na rzecz tańszych cen ziemi dla robotników wiejskich, zyskując dużą popularność. W 1873 roku został burmistrzem Birmingham. Kupił przedsiębiorstwa gazownicze i wodociągowe dla miasta, dzięki czemu ludzie mieli czystą i bezpieczną wodę. Stworzył parki, drogi, muzea szkoły i zbudował nowe domy dla biednych ludzi.

W czerwcu 1876 roku został posłem do parlamentu (MP) z Birmingham. W parlamencie pracował na rzecz zjednoczenia radykalnych M.P. (posłów, którzy chcieli zmian) przeciwko rządzącej Partii Whigów. Jego praca pomogła Williamowi Ewartowi Gladstone'owi zostać premierem w 1880 roku. Chamberlain często wypowiadał się w parlamencie na temat edukacji.

Życie państwowe

W 1880 roku Chamberlain został prezesem Board of Trade, rządowego ministra pracującego nad poprawą handlu. Ustanowił prawa, które miały pomóc innym miastom w kupowaniu prywatnych firm, tak jak to zrobił w Birmingham. Pracował nad obniżeniem czynszów w Irlandii, która była kolonią brytyjską. W tamtym czasie wielu ludzi uważało, że Irlandia powinna mieć własny parlament, ale wielu innych, w tym Chamberlain, stanowczo się z tym nie zgadzało. Chamberlain pracował, by pomóc związkom zawodowym, ale ostrzegał przed socjalizmem, mówiąc, że przyniesie on wojnę klasową.

W 1885 r. premierem został konserwatysta lord Salisbury, a Chamberlain nie był już w rządzie. Konserwatywny rząd wprowadził wiele zmian, które zadowoliły Chamberlaina, w tym bezpłatną edukację dla wszystkich dzieci. Ponieważ Chamberlain i wielu innych liberałów nie zgadzało się z Partią Liberalną w kwestii Irlandii, Chamberlain stworzył nową partię - Liberalnych Unionistów. Od 1886 roku Unioniści Liberalni dzielili władzę z konserwatystami przeciwko Partii Liberalnej, ale Chamberlain nie był w rządzie.

Sekretarz kolonialny

W czerwcu 1895 roku Chamberlain został sekretarzem kolonialnym rządu, kontrolując to, co działo się w koloniach brytyjskich. Ponieważ wiele krajów europejskich, zwłaszcza Niemcy i Francja, rosło w siłę, Chamberlain chciał, aby wszystkie kraje w Imperium Brytyjskim współpracowały ze sobą. Chciał również, aby Wielka Brytania zajęła więcej ziemi w Afryce. Zbudował linię kolejową wzdłuż części rzeki Niger, aby pomóc brytyjskiej Royal Niger Company w rozwoju. Te ziemie, wraz z obszarem Sokoto, stały się nowoczesną Nigerią w 1901 roku.

Chamberlain chciał również, aby Wielka Brytania kontrolowała Afrykę Południową. Poprosił o więcej brytyjskich żołnierzy w Afryce Południowej. Poprosił o pomoc wiele brytyjskich kolonii, a w zamian pomógł Australii uzyskać jej własną konstytucję. Boerowie (holenderscy farmerzy) nie chcieli, aby Wielka Brytania kontrolowała ich ziemię, i w 1899 roku zaatakowali Brytyjczyków. To był początek drugiej wojny burskiej. Na początku Wielka Brytania miała problemy z walką z Boerami, ale w 1900 roku Brytyjczycy stali się silniejsi.

Jesienią 1900 roku w Wielkiej Brytanii odbyły się wybory powszechne. Chamberlain poprosił ludzi o głosowanie na (wybór) tego samego rządu (z premierem Salisburym), aby pomóc wygrać wojnę. Ponieważ Chamberlain był bardzo popularny, wielu ludzi głosowało na ten rząd, a on pozostał pod kontrolą. Chamberlain pomógł Winstonowi Churchillowi zostać posłem do parlamentu.

W maju 1902 r. Wielka Brytania wygrała drugą wojnę burską. Chamberlain odwiedził Republikę Południowej Afryki, aby spróbować pomóc w nawiązaniu lepszych stosunków między tymi dwoma krajami. W Wielkiej Brytanii rozmawiał również z syjonistycznymi Żydami (Żydzi, którzy chcieli mieć własne państwo) i mówił o przekazaniu im ziemi w Kenii. Ten plan nigdy nie został zrealizowany. Chamberlain próbował zawrzeć sojusz z Niemcami, ale kiedy to się nie udało, zawarł sojusz między Francją i Wielką Brytanią. Nazywało się to Entente cordiale i zakończyło setki lat walk między tymi dwoma krajami.

Późniejsze życie

Chamberlain uważał, że kraje Imperium Brytyjskiego powinny robić ze sobą interesy, aby stać się silne. Aby to osiągnąć, Wielka Brytania musiała opodatkować import (towary z innych krajów). Nazywało się to reformą taryfową. Rząd się z tym nie zgadzał, więc Chamberlain zrezygnował (odszedł) z rządu. Współpracował z innymi posłami, aby domagać się reformy taryfowej.

W 1906 r., tuż po swoich 70. urodzinach, Chamberlain miał wylew, który sprawił, że był bardzo chory. Nie mógł ciężko pracować, więc jego syn, Austen Chamberlain (który również był posłem) pomagał mu w pracy. Zmarł na atak serca 2 lipca 1914 roku.

Miejsca pamięci

Miasto Birmingham bardzo się zmieniło dzięki pracy Chamberlaina. Jest wiele miejsc w Birmingham, które noszą imię Chamberlaina. Uniwersytet Birmingham, który pomógł założyć, ma wieżę zegarową z jego nazwiskiem. Na Chamberlain Square w centrum Birmingham znajduje się również jego pomnik.

Plac Chamberlaina z pomnikiem Chamberlaina, centrum Birmingham


Wieża zegarowa Chamberlain Memorial, Uniwersytet Birmingham