Zawał mięśnia sercowego

Przyczyny

Większość ataków serca jest spowodowana chorobą wieńcową (CAD). W chorobie wieńcowej na wewnętrznych ścianach tętnic w sercu gromadzi się woskowaty materiał zwany blaszką miażdżycową. Nazywa się to miażdżycą. Blaszka miażdżycowa zbudowana jest z cholesterolu i innych komórek. Ilość blaszki miażdżycowej powoli wzrasta. W miarę narastania blaszki miażdżycowej, wewnętrzne ściany naczyń krwionośnych serca stają się coraz węższe. Oznacza to, że mniej krwi może przepływać przez naczynia krwionośne. Może to powodować gromadzenie się płytek krwi (które tworzą skrzep) przed blaszką miażdżycową. Powoduje to powstanie skrzepu krwi w naczyniu krwionośnym. Jeśli skrzep uwolni się i utknie w części naczynia krwionośnego zwężonej przez blaszkę miażdżycową, blaszka miażdżycowa wraz ze skrzepem całkowicie blokują naczynie krwionośne. Uniemożliwia to dotarcie krwi do części serca i powoduje zawał serca.

Osoba może obniżyć swoje szanse zachorowania na chorobę wieńcową poprzez spożywanie zdrowej żywności, ćwiczenia fizyczne, niepalenie papierosów i niepicie zbyt dużej ilości alkoholu. ^[]

Symptomy

Oznaki świadczące o tym, że dana osoba ma atak serca, pojawiają się po kilku minutach i rzadko występują natychmiast. U większości osób z zawałem serca występuje ból w klatce piersiowej. Czasami ludzie mają również ból w lewym ramieniu, dolnej szczęki, szyi, prawego ramienia, pleców, lub w części brzucha.

Wiele kobiet ma inne objawy niż mężczyźni. Do najczęstszych objawów należą duszności (problemy z oddychaniem), osłabienie i uczucie dużego zmęczenia. Niektóre kobiety czują się zmęczone, nie śpią prawidłowo i mają duszności przez okres do miesiąca przed wystąpieniem zawału serca. Kobiety mogą również mieć nudności i rozstrój żołądka podczas ataku serca.

Czasami ludzie mają "ciche ataki serca". Są to ataki serca, które nie powodują żadnego bólu. Występują one częściej u osób starszych, kobiet i osób z cukrzycą. U tych osób jedynym objawem ataku serca może być nagłe uczucie dużego zmęczenia lub omdlenie.

Zawał serca (myocardial infarction) Objawy ostrzegawcze u kobiet.


Choroba wieńcowa : Płytka miażdżycowa gromadzi się w naczyniach krwionośnych w sercu, czyniąc je wąskimi, Zawał serca: tutaj skrzep krwi nagle utknął w jednym z wąskich naczyń krwionośnych.

Leczenie

Zawał serca jest medycznym stanem nagłym, który wymaga jak najszybszego leczenia. Najważniejsze jest uratowanie jak największej ilości mięśnia sercowego i zapobieżenie dalszym powikłaniom. Wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko uszkodzenia mięśnia sercowego.

Lekarze lub ratownicy medyczni zazwyczaj rozpoczynają pewne leczenie, gdy tylko podejrzewają zawał serca. Zabiegi te obejmują:

• Aspiryna. Aspiryna jest wczesnym i ważnym sposobem leczenia zawału serca. Aspiryna powstrzymuje płytki krwi przed sklejaniem się, co może pomóc w zapobieganiu tworzeniu się kolejnych skrzepów krwi wewnątrz naczyń krwionośnych i w sercu.
• Nitrogliceryna (nitro). Nitro rozszerza naczynia krwionośne w sercu. Ułatwia to przepływ krwi przez te naczynia do serca.
• Tlen (w razie potrzeby). Jeśli pacjent ma problemy z oddychaniem, można podać mu tlen.
• Lek przeciwbólowy na ból w klatce piersiowej (w razie potrzeby).

Gdy lekarze są pewni, że dana osoba ma atak serca, istnieją dwa główne sposoby leczenia: "leki rozbijające skrzepy (trombolityki) oraz przezskórna interwencja wieńcowa.

Środki zmniejszające krzepliwość krwi

"Leki rozbijające skrzepy" (zwane trombolitykami) mogą rozpuścić skrzepy krwi, które blokują naczynia krwionośne w sercu. Umożliwia to ponowny przepływ krwi i tlenu do tej części serca, która nie otrzymywała wystarczającej ilości krwi i tlenu. Najczęściej stosowanym lekiem rozbijającym skrzepy jest tkankowy aktywator plazminogenu (tPA).

Leki przeciwzakrzepowe działają najlepiej, jeśli pacjenci otrzymają je w ciągu 30 minut po przybyciu do szpitala. Jednakże, jeśli pacjent otrzyma lek przeciwzakrzepowy w ciągu 12 godzin od początku ataku serca, ma większe szanse na przeżycie.

Leki przeciwzakrzepowe niosą ze sobą pewne ryzyko. Czasami mogą one zbytnio rozrzedzić krew i spowodować krwawienie.

Przezskórna interwencja wieńcowa

Przezskórna interwencja wieńcowa jest sposobem otwierania zablokowanych tętnic wieńcowych. Przezskórna oznacza, że zabieg nie jest wykonywany poprzez chirurgiczne rozcięcie. Interwencja wieńcowa oznacza "sposób na pomoc sercu". Przezskórna interwencja wieńcowa nazywana jest również "angioplastyką wieńcową".

W zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej lekarz wprowadza elastyczną rurkę do jednego z naczyń krwionośnych pacjenta, zazwyczaj w górnej części uda. Lekarz wprowadza rurkę do zablokowanych naczyń krwionośnych w sercu. Na końcu rurki znajduje się balonik. Lekarz nadmuchuje balonik, który popycha blaszkę miażdżycową i skrzep krwi w stronę zablokowanego naczynia krwionośnego. Umożliwia to ponowny przepływ krwi przez to naczynie krwionośne. Czasami lekarz może również umieścić w naczyniu krwionośnym małą, siatkową rurkę zwaną stentem. Stent zapewni, że naczynie krwionośne pozostanie drożne i nie zostanie ponownie zablokowane w przyszłości.

Pierwsza pomoc

Gdy tylko ktoś pomyśli, że może mieć objawy zawału serca, powinien natychmiast zadzwonić na pogotowie. (Służby ratunkowe można wezwać dzwoniąc pod numer 911 w USA i 112 w większości krajów Europy kontynentalnej). Jednak przeciętna osoba czeka około trzech godzin zanim poprosi o pomoc. Jeśli osoba zwleka z wezwaniem pomocy, jest bardziej prawdopodobne, że dojdzie do poważniejszego uszkodzenia serca. American Heart Association mówi, że "czas to mięsień": im dłużej dana osoba czeka z podjęciem leczenia, tym więcej mięśnia sercowego umiera.

Jeśli osoba ma problemy z oddychaniem, siedzenie prosto może pomóc. Osoba ta powinna postępować zgodnie z wszelkimi instrukcjami otrzymanymi od operatora pogotowia lub swojego lekarza.

Odtwarzanie mediów Animacja pokazuje, jak odkładanie się blaszki miażdżycowej lub skurcz tętnicy wieńcowej może prowadzić do zawału serca i jak zablokowany przepływ krwi w tętnicy wieńcowej może prowadzić do zawału serca.


Ból, który ludzie odczuwają, znajduje się w obszarach zaznaczonych na czerwono: Wiele osób wskazuje obszary w kolorze ciemnoczerwonym; te w kolorze jasnoczerwonym są rzadziej przedmiotem zainteresowania. Ten obraz pokazuje klatkę piersiową od przodu.


Obszary w kolorze jasnoczerwonym są czasami podawane jako miejsca, w których odczuwany jest ból. Ten obrazek pokazuje plecy.