Przemowa gettysburska

Tło

Około 172.000 amerykańskich żołnierzy walczyło w bitwie pod Gettysburgiem w dniach 1-3 lipca 1863 roku. Bitwa pod Gettysburgiem miała istotny wpływ na amerykańską wojnę domową oraz na miasto Gettysburg w Pensylwanii, gdzie mieszkało tylko 2400 osób. Na polu bitwy znajdowało się ponad 7,500 ciał martwych żołnierzy i 5,000 koni. Sarah Broadhead, żona i matka mieszkająca w mieście, obawiały się, że "będą odwiedzane z zarazy". Eliza Farnham, pielęgniarka, nazwała to miejsce "jednym wielkim szpitalem". Podobnie mówił wojskowy oficer medyczny: "Dziesięć dni po bitwie pod Gettysburgiem było... największą ilością ludzkiego cierpienia znaną w tym narodzie od jego narodzin".

Mieszkańcy Gettysburga chcieli dobrze pochować zmarłych. Początkowo planowali wykupić ziemię pod cmentarz i poprosić rodziny zmarłych o zapłatę za pochówek. Jednak Davidowi Willisowi, bogatemu 32-letniemu prawnikowi, nie spodobał się ten pomysł. Napisał do gubernatora Pensylwanii, Andrew Gregga Curtina, prosząc o wsparcie państwowego cmentarza. Willisowi pozwolono kupić 17 akrów (69.000 m²) na cmentarz, by uczcić pamięć ludzi, którzy zginęli w walce. Zapłacił 2.475,87 dolarów za tę ziemię.

Początkowo Wills chciał poświęcić ten nowy cmentarz w środę, 23 października. Poprosił Edwarda Everett'a, aby był głównym mówcą. Everett był wówczas bardzo znanym oratorem. Pełnił również funkcję sekretarza stanu, senatora, przedstawiciela USA, gubernatora Massachusetts, prezydenta Uniwersytetu Harvarda i kandydata na wiceprezydenta. Everett odpowiedział jednak, że nie będzie w stanie tak szybko przygotować dobrego przemówienia i chciał przesunąć datę poświęcenia. Komitet organizacyjny zgodził się, a dedykację przeniesiono na czwartek, 19 listopada.

Następnie Wills i komisja ds. wydarzeń poprosiła prezydenta Lincolna o przyłączenie się do ceremonii. W liście testamentowym napisano: "Pragnieniem jest, aby Pan, jako Naczelny Dyrektor Narodu, formalnie (oficjalnie) wyodrębnił te powody ... poprzez kilka odpowiednich (właściwych) uwag". Lincoln został oficjalnie poproszony o przyłączenie się tylko 17 dni przed ceremonią, podczas gdy Everett otrzymał swoje zaproszenie 40 dni wcześniej. "Chociaż istnieją pewne dowody, że Lincoln spodziewał się listu testamentowego, jego późna data sprawia, że autor (pisarz) wydaje się arogancki ... Siedemnaście dni było wyjątkowo (nadzwyczajnie) krótkim terminem na udział prezydenta, nawet jak na dziewiętnastowieczne standardy". Również list Willsa "dał prezydentowi do zrozumienia, że będzie miał tylko niewielki udział w uroczystościach".

Lincoln przyjechał pociągiem do Gettysburga 18 listopada. Spędził noc w domu Willa na Gettysburskim Rynku. Tam zakończył przemówienie, które napisał w Waszyngtonie. Jest popularna historia, że Lincoln uzupełnił swój adres w pociągu na odwrocie koperty, ale nie jest to prawda. Istnieje kilka wczesnych kopii na papierze Executive Mansion i doniesienia o tym, że Lincoln skończył swoje przemówienie, gdy był gościem Davida Willsa w Gettysburgu. Rano 19 listopada o 9:30 Lincoln, jeżdżąc na brązowym koniu, dołączył do mieszkańców miasta i wdów maszerujących na teren, który ma być poświęcony.

Około 15.000 osób poszło na ceremonię. Byli wśród nich gubernatorzy sześciu z 24 państw Unii. Byli to Andrew Gregg Curtin z Pensylwanii, Augustus Bradford z Maryland, Oliver P. Morton z Indiany, Horatio Seymour z Nowego Jorku, Joel Parker z New Jersey i David Tod z Ohio. Kanadyjski polityk William McDougall przybył jako gość Lincolna. Historycy nie zgadzają się co do dokładnego miejsca, w którym odbyła się ceremonia poświęcenia na cmentarzu. Przeniesienie wszystkich ciał do grobów na cmentarzu było mniej niż w połowie ukończone w dniu ceremonii.

Żołnierze Unii Europejskiej zmarli w Gettysburgu, zdjęcie Timothy'ego H. O'Sullivana, 5-6 lipca 1863 r.


List Davida Willsa z prośbą Abrahama Lincolna o kilka uwag. Zauważono w nim również, że Edward Everett wygłosiłby oration.

Znaczenie polityczne

Do sierpnia 1863 r. miliony ludzi zginęło lub zostało rannych w wyniku walk w ramach wojny domowej. To sprawiło, że ludzie na Północy zaczęli nie lubić Lincolna i wojny. Projekty Lincolna z 1863 r. nie były popularne, a ludzie rozgniewali się na nie w czasie nowojorskich rozruchów. To było zaledwie dziesięć dni po bitwie pod Gettysburgiem. We wrześniu 1863 r. gubernator Pensylwanii Curtin powiedział Lincolnowi, że ludzie zwracają się przeciwko wysiłkom wojennym:

Gdyby wybory odbyły się teraz, wynik byłby bardzo wątpliwy (niepewny), i chociaż większość naszych dyskretnych przyjaciół jest sangwiną wyniku, moje wrażenie jest takie, że szanse byłyby przeciwko nam. Projekt jest bardzo odrażający w państwie... Demokratycznym przywódcom udało się wprowadzić ekscytujące uprzedzenia i namiętności, a ich trucizna w dużej mierze przedostała się do umysłów ludzi, a zmiany są przeciwko nam.

Latem 1864 roku Lincoln obawiał się, że złe uczucia ludzi sprawią, że przegra wybory prezydenckie. Jesienią 1863 r. coraz bardziej martwił się o podtrzymanie ducha Unii na duchu w związku z działaniami wojennymi. To był największy cel przemówienia Lincolna w Gettysburgu.

Program i Everett's "Gettysburg Oration"

Program zorganizowany na ten dzień przez Willsa i jego komisję obejmował:

• Music, by Birgfield's Band
• Modlitwa, wielebny T.H. Stockton, D.D.
• Muzyka, przez Zespół Morski
• Oration, by Hon. Edward Everett
• Muzyka, Hymn stworzony przez B.B. French, Esq.
• Uwagi dydaktyczne prezydenta Stanów Zjednoczonych
• Dirge, śpiewany przez wybrany chór
• Benedyktacja, autorstwa wielebnego H.L. Baughera, D.D.

Krótkie przemówienie Lincolna stało się znane w historii jako jeden z najlepszych przykładów angielskich przemówień publicznych. Dwugodzinna oration Everett'a była tego dnia nazywana "Gettysburskim przemówieniem", ale jego oration nie jest dziś znany. To się zaczęło:

"Stojąc pod tym spokojnym niebem, z widokiem na te rozległe pola, które teraz spoczywają na robotach słabnącego roku, potężne Allegheny mimowolnie wznoszące się przed nami, groby naszych braci pod naszymi stopami, to z wahaniem podnoszę mój biedny głos, by przerwać... milczenie Boga i Natury". Ale obowiązek ... musi być spełniony; - Przyznaj mi, modlę się do Ciebie, ... współczucie".

Skończyło się to dwie godziny później:

"Ale oni, jestem pewien, dołączą do nas i powiedzą, jak pożegnamy się z prochem tych męczenników-bohaterów, że ... w chwalebnych annałach naszego wspólnego kraju, nie będzie jaśniejszej strony niż ta, która odnosi się do bitew pod Gettysburgiem".

Edward Everett wygłosił dwugodzinną oration przed kilkoma minutami Dedicatory Remarks Lincolna.

Tekst adresu Gettysburga

Adres Gettysburga Nowoczesne nagranie Gettysburskiego Adresu Lincolna.

Problemy z odsłuchaniem tego pliku? Patrz na pomoc medialną.

Po tym jak Everett skończył swoje przemówienie, Lincoln przemawiał przez dwie lub trzy minuty. Lincoln "kilka odpowiednich uwag" podsumował wojnę w dziesięciu zdaniach.

Przemówienie Lincolna jest bardzo ważne w historii, ale współcześni naukowcy nie zgadzają się z jego słowami. Istnieje wiele różnych współczesnych wersji drukowanych w relacjach prasowych z tego wydarzenia. Wśród nich, wersja Bliss, napisana jakiś czas po przemówieniu dla przyjaciela, jest postrzegana przez wielu ludzi jako najbardziej wiarygodny tekst. Jego tekst różni się jednak od wersji pisanych przygotowanych przez Lincolna przed i po jego przemówieniu. Jest to jedyna wersja, na której Lincoln złożył swój podpis. Jest to również ostatnia znana mu wersja, którą napisał.

“

Cztery punkty i siedem lat temu nasi ojcowie sprowadzili na ten kontynent nowy naród, poczęty w wolności i poświęcony propozycji, aby wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi. Teraz jesteśmy zaangażowani w wielką wojnę domową, testując czy ten naród, lub jakikolwiek naród, tak poczęty i tak oddany, może długo wytrzymać. Spotykamy się na wielkim polu bitwy tej wojny. Przybyliśmy poświęcić część tego pola, jako miejsce ostatecznego spoczynku dla tych, którzy oddali tu swoje życie, aby ten naród mógł żyć. Jest to całkowicie właściwe i właściwe, że powinniśmy to zrobić. Ale, w szerszym sensie, nie możemy poświęcić... nie możemy poświęcić... nie możemy uświęcić tej ziemi. Śmiałkowie, żywi i umarli, którzy walczyli tutaj, poświęcili ją, daleko ponad naszą słabą moc dodawania lub umniejszania . Świat nie zauważy, ani długo nie będzie pamiętał, co tu mówimy, ale nigdy nie może zapomnieć, co oni tu zrobili. Dla nas, żyjących, jest to raczej poświęcenie się tutaj niedokończonej pracy, którą oni, którzy tu walczyli, do tej pory szlachetnie postępowali. To raczej do nas należy poświęcenie się tutaj wielkiemu zadaniu, które przed nami pozostało - że z tych uhonorowanych umarłych przyjmujemy większe oddanie tej sprawie, za którą oni dali ostatnią pełną miarę oddania - że my tutaj wysoce postanawiamy, że ci umarli nie umrą na próżno - że ten naród, pod Bogiem, będzie miał nowe narodziny wolności - i że rząd ludu, przez lud, dla ludu, nie zginie z ziemi.

”

Źródła Lincolna

W Lincoln w Gettysburgu Garry Wills zauważa podobieństwo między przemówieniem Lincolna a Orkiestrą Pogrzebową Peryklesa podczas wojnypeloponeskiej (James McPherson i Gore Vidal też to zauważają). Przemówienie Peryklesa zaczyna się od wspominania uhonorowanych osób: "Zacznę od naszych przodków: to sprawiedliwe i słuszne, aby mieli zaszczyt pierwszego wspomnienia przy takiej okazji, jak ta dzisiejsza". Jest to bardzo podobne do słynnego początku Orędzia Gettysburskiego. W Orędziu Gettysburskim Lincoln zaczął mówić o tym, że "nasi ojcowie sprowadzili na ten kontynent nowy naród". Następnie chwalił stanowczą demokrację ich państwa: "Jeśli spojrzymy na prawa, to pozwolą one na równą sprawiedliwość dla wszystkich". Szanuje on ofiarę zmarłych: "W ten sposób wybierając umrzeć opierając się, zamiast żyć poddani, uciekali tylko przed hańbą, ale napotkali niebezpieczeństwo twarzą w twarz". Gorąco zachęca też żyjących do dalszej walki o prawdziwą demokrację: "Wy, ich ocaleni, musicie być zdecydowani mieć równie niezmienne postanowienie w tej dziedzinie, choć módlcie się, aby było ono szczęśliwsze".

Ale pisarz Adam Gopnik czuł się inaczej. W The New Yorker powiedział, że Oratorium Everett'a było otwarcie neoklasyczne. Na przykład, Everett mówił bezpośrednio o Maratonie i Peryksie. Ale powiedział, że "retoryka Lincolna jest, zamiast tego, celowo biblijna". Dodał, że we wszystkich jego wystąpieniach trudno jest znaleźć jakieś oczywiście klasyczne odniesienia. Gopnik uważał, że "Lincoln opanował brzmienie Biblii Króla Jakuba tak całkowicie, że mógł przerobić (uczynić ponownie) abstrakcyjne kwestie prawa konstytucyjnego w kategoriach biblijnych (słowa z Biblii), sprawiając, że propozycja (sugestia), aby Teksas i New Hampshire były na zawsze związane jedną pocztą, brzmi jak coś z Księgi Rodzaju".

Istnieje wiele teorii na temat tego, skąd wzięło się wyrażenie Lincolna o "rządzeniu ludźmi, przez ludzi, dla ludzi". W The American Monthly Review of Reviews sugeruje się, że pisma Williama Herndona, wspólnika prawnego Lincolna, wywarły duży wpływ na Lincolna. William Herndon napisał w książce Abrahama Lincolna: The True Story of A Great Life, że przyniósł kilka kazań abolicjonistycznego ministra Theodore'a Parkera do Lincolna, który został przez nich poruszony.

"Przyniosłem ze sobą dodatkowe kazania i wykłady Theodore'a Parkera, który był ciepły w pochwałach Lincolna. Jednym z nich był wykład na temat "Wpływu niewolnictwa na Amerykanów" ... który dałem Lincolnowi, który go przeczytał i zwrócił (oddał). Szczególnie podobało mu się ... wyrażenie, które zaznaczył ołówkiem, a którego ... potem użył w swoim Gettysburskim Orędziu: "Demokracja to bezpośredni samorząd, dla wszystkich ludzi, dla wszystkich ludzi, przez wszystkich ludzi."

Abraham Lincoln: Prawdziwa historia wielkiego życia

Craig R. Smith, w "Krytyce retoryki politycznej i uczciwości dyscyplinarnej", zasugerował, że na orędzie gettysburskim wpływ miało wystąpienie senatora Massachusetts Daniela Webstera. W swojej "Drugiej odpowiedzi na Hayne'a" Webster głośno wołał: "Wolność i Unia, teraz i na zawsze, jedna i nierozłączna"! W tym przemówieniu z 1830 r. Webster opisał również rząd federalny jako "stworzony dla ludu, stworzony przez naród i odpowiedzialny przed ludem". To wyrażenie było bardzo podobne do wyrażenia Lincolna "rząd ludu, przez naród, dla ludu". Webster powiedział również, "Ten rząd... jest niezależnym potomkiem woli ludu. To nie jest stworzenie państwowych organów ustawodawczych ... jeśli trzeba powiedzieć całą prawdę, to ludzie powołali go do życia, ustanowili i do tej pory (do tej pory) popierali go, m.in. w celu nałożenia pewnych zbawiennych ograniczeń na suwerenność państwową".

Wills interesował się tym, jak Lincoln wykorzystywał idee narodzin, życia i śmierci. Lincoln opisał naród jako "urodzony", "poczęty", a to nie "zginie". Inni, tacy jak Allen C. Guelzo, zasugerował, że wyrażenie Lincolna "cztery partytury i siedem" dotyczyło króla Jakuba w wersji Psalmów 90:10. Tam życie człowieka jest opisane jako "trzy lata i dziesięć; a jeśli z powodu siły, to cztery lata".

Szczegóły dotyczące muralnego rządu Elihu Veddera (1896), w Bibliotece Kongresu. Tytułowa postać ma na sobie tabliczkę ze słowami słynnego zdania Lincolna.

Współczesne źródła i reakcje

Doniesienia świadków o występie Lincolna są różne. W 1931 roku 87-letnia pani Sarah A. Cooke Myers zasugerowała godne milczenie po tym, jak Lincoln zakończył swoje wystąpienie. Była tam, gdy miała 19 lat. "Byłem blisko prezydenta i słyszałem całe przemówienie, ale wydawało się ono krótkie. Potem nastąpiła imponująca cisza, jak w przypadku naszego spotkania Menallen Friends Meeting. Nie było oklasków, kiedy przestał mówić". Historyk Shelby Foote powiedział, że oklaski, które przyszły po długim czasie, były "ledwo grzeczne". Ale gubernator Pensylwanii, Curtin, powiedział: "Wymówił (powiedział) tę mowę głosem, który usłyszało całe mnóstwo (ludzi). Tłum został uciszony w ciszy, ponieważ Prezydent stanął przed nimi ... To było takie imponujące! To była wspólna uwaga wszystkich. Takie przemówienie, tak jak mówili!"

Jest taka historia, że Lincoln zwrócił się do swojego ochroniarza Ward Hill Lamon i powiedział, że jego przemówienie "nie przeszuka (by się nie udało)". Garry Wills argumentował, że ta historia nie jest prawdziwa. Powiedział, że Lamon był jedyną osobą, która pamiętała tę uwagę, i że nie była ona wiarygodna. Garry Wills uważał, że Lincoln zrobił to, co chciał zrobić w Gettysburgu.

Następnego dnia, Everett napisał list do Lincolna. W liście tym pochwalił Prezydenta za jego przemówienie, mówiąc: "Powinienem się cieszyć, jeśli mógłbym sobie pochwalić, że zbliżyłem się do centralnej (głównej) idei tej okazji, w dwie godziny, tak jak Ty w dwie minuty". Lincoln odpowiedział, że cieszy się, iż przemówienie nie było "całkowitą, kompletną porażką".

Inna publiczna reakcja na przemówienie była inna w zależności od każdej ze stron. The Democratic Chicago Times powiedział: "Policzek każdego Amerykanina musi mrowieć ze wstydu, gdy czyta głupie, płaskie i pomyłkowe wypowiedzi (uwagi) człowieka, który jako prezydent Stanów Zjednoczonych musi być wskazany inteligentnym cudzoziemcom". Jednak Republican New York Times chwalił to wystąpienie. The Springfield, mgr. Gazeta republikańska wydrukowała całe przemówienie, nazywając je "klejnotem doskonałym", który był "głęboki w odczuciu, zwarty (prosty) w myśli i wyrazie, oraz gustowny i elegancki w każdym słowie i przecinku". Republikanin powiedział, że krótkie uwagi Lincolna "spłacą dalsze badania jako wzorcowe przemówienie".

Wspomnienia dźwiękowe

William R. Rathvon jest jedynym znanym naocznym świadkiem Przemówienia Gettysburskiego, który pozostawił nagranie dźwiękowe tego, co pamiętał. Na rok przed jego śmiercią w 1939 roku uwagi Rathvona zostały nagrane 12 lutego 1938 roku. Zawierało ono jego odczytanie samego adresu. Tytuł płyty brzmiał: "I Heard Lincoln That Day - William R. Rathvon, TR Productions". Narodowe Radio Publiczne (NPR) odkryło jego kopię podczas projektu "Quest for Sound" w 1999 roku. NPR pozwala ludziom usłyszeć płytę w okolicach urodzin Lincolna.

Fotografie

Jedyne znane i potwierdzone zdjęcie Lincolna w Gettysburgu wykonał David Bachrach. Zostało ono zidentyfikowane w kolekcji płyt fotograficznych Mathew Brady w 1952 roku. Przemówienie Lincolna było krótkie, ale on i inni przez resztę programu siedzieli godzinami. Ponieważ przemówienie Everett'a było bardzo długie, a także dlatego, że przygotowanie do zrobienia zdjęcia zajęło fotografom z XIX wieku dużo czasu, jest prawdopodobne, że fotografowie nie byli przygotowani na to, jak krótka była mowa Lincolna. W 2006 roku John Richter zidentyfikował jeszcze dwie fotografie w zbiorach Biblioteki Kongresu.

"Pod Bogiem"

Kopie Nicolaya i Haya nie mają słów "pod Bogiem", ale pojawiają się w trzech późniejszych kopiach (Everett, Bancroft i Bliss). Tak więc, niektórzy sceptycy sugerują, że Lincoln nie powiedział "pod Bogiem" w Gettysburgu. Jednak co najmniej trzej reporterzy telegrafowali słowa Orędzia Gettysburskiego ze słowami "pod Bogiem" włącznie. Mówi historyk William E. Barton:

"Każdy stenograficzny raport, dobry, zły i obojętny biedak, mówi, "że naród, pod Bogiem, będzie miał nowe narodziny wolności". Nie było wspólnego źródła, z którego wszyscy reporterzy mogliby uzyskać te słowa, ale z własnych ust Lincolna w chwili porodu. Nie można powiedzieć, że [Sekretarz Wojny] Stanton zasugerował te słowa po powrocie Lincolna do Waszyngtonu, ponieważ słowa te zostały telegrafowane przez co najmniej trzech reporterów po południu porodu".

Wśród reporterów, którzy wówczas tam byli, byli Joseph Gilbert, Charles Hale, John R. Young. Byli też reporterzy z Cincinnati Commercial, New York Tribune i New York Timesa. Charles Hale "miał w ręku notatnik i ołówek, [i] spisał powolnie wypowiadane słowa Prezydenta". "Zdjął to, co zadeklarował, że jest dokładnym językiem przemówienia Lincolna... Jego współpracownicy potwierdzili jego zeznanie, które zostało otrzymane, ponieważ zasłużyło ono na swoją wartość nominalną". Lincoln prawdopodobnie mówił inaczej niż to, co przygotował i dodał to wyrażenie, gdy przemawiał.

Artykuł w New York Timesie z 20 listopada 1863 r. donosi, że wystąpienie Lincolna zostało przerwane pięciokrotnie brawami, po których następowały "długo trwające brawa".

Dziedzictwo

Znaczenie Orędzia Gettysburskiego w historii Stanów Zjednoczonych widać już od dawna jako część amerykańskiej kultury. Popularne dzieła często odwołują się do Orędzia Gettysburskiego, jakby spodziewając się, że publiczność będzie znała słowa Lincolna. Wiele lat minęło od wygłoszenia Orędzia, ale nadal jest to jedno z najbardziej znanych przemówień w historii Ameryki. Słynne przemówienie Martina Luthera Kinga "I Have a Dream" (Mam sen) mówiło o Orędziu Gettysburskim. W sierpniu 1963 r. King mówił o prezydencie Lincolnie i jego słynnych słowach: "Pięć lat temu, wielki Amerykanin, w którego symbolicznym cieniu stoimy dzisiaj, podpisał Proklamację Emancypacji. Ten ... dekret przyszedł jako wielkie ... światło nadziei dla milionów czarnych niewolników, którzy stanęli w płomieniach ... niesprawiedliwości".

Konstytucja Francji mówiła o Francji jako o "gouvernement du peuple, par le peuple et pour le peuple" ("rząd ludu, przez lud i dla ludu"). Było to bezpośrednie tłumaczenie słów Lincolna.

Adres ten stał się częścią amerykańskiej tradycji. Uczy się go w szkołach i jest gorąco chwalony przez pisarzy. Orędzie Gettysburskie pokazuje ważną interpretację Deklaracji Niepodległości, która jest wciąż pamiętana i używana. Jest powszechnie akceptowane jako jeden z najważniejszych dokumentów w historii Stanów Zjednoczonych, wraz z Deklaracją Niepodległości i Konstytucją. Do dziś jest to jedno z najbardziej znanych, ukochanych i najczęściej cytowanych współczesnych przemówień.

Słowa Przemówienia Gettysburskiego są wyryte w południowej ścianie wewnątrz pomnika Lincolna.