Danaus plexippus

Opis

Gąsienica

Monarcha gąsienica jest banded z żółtymi, czarnymi i białymi paskami. Głowa jest również w paski żółte i czarne. Istnieją cztery czarne rozszerzenia ciała, po dwa na każdym końcu ciała. Wyglądają one podobne do anten. Gąsienica będzie tak długo, jak 5 cm (2 cale).

Dorośli

Motyle monarchy mają rozpiętość skrzydeł od 8,9 do 10,2 centymetrów (3½ do 4 cali).

Górna strona skrzydeł jest pomarańczowa z czarnymi brzegami i żyłkami. Na czarnych brzegach skrzydeł znajdują się białe plamki. Samiec ma plamkę na dolnej stronie skrzydła. Plama ta wydziela zapachy, które przyciągają samice. Motyl wicehrabia (Limenitis archippus) jest podobny. Ma dodatkową czarną przepaskę na dolnym skrzydle. Spód skrzydeł jest koloru pomarańczowego z czarnymi żyłkami. Brzegi skrzydeł są czarne z białymi plamkami.

Biała forma monarchy była widziana w Australii, Nowej Zelandii, Indonezji i Stanach Zjednoczonych. Widziano ją już w 1896 roku. Został on nazwany nivosus przez lepidopterists (lepidopterist jest osoba, która bada motyle i ćmy). Jest szarobiały we wszystkich obszarach skrzydeł, które normalnie są pomarańczowe. Biała forma stanowi około 1% lub mniej wszystkich monarchów, z wyjątkiem Oahu na Hawajach, gdzie utrzymała populacje tak wysokie, jak 10%. Istnienie dwóch lub więcej form gatunku w tym samym obszarze jest dość powszechne, i nazywa się polimorfizm.

Zasięg i rozmieszczenie

W Ameryce Północnej monarcha występuje od południowej Kanady do północnej Ameryki Południowej. Czasami wędruje do zachodniej Europy, niekiedy aż do Grecji. Do Europy dociera transportowany przez statki z USA. Może również wędrować do Europy lecąc tam, jeśli warunki pogodowe i wiatr są odpowiednie. Występuje również na Bermudach, Hawajach, Wyspach Salomona, Nowej Kaledonii, Nowej Zelandii, Australii, Nowej Gwinei, Cejlonie, Indiach, Azorach i Wyspach Kanaryjskich.

Migracja

Motyle Monarchy znane są z długiej, corocznej migracji. W Ameryce Północnej odbywają one duże migracje na południe, począwszy od sierpnia aż do pierwszych przymrozków. Wiosną odbywa się migracja w kierunku północnym. Pojedynczy osobnik nie odbywa całej podróży w obie strony. Podczas tych wędrówek samice monarchów składają jaja dla następnego pokolenia.

Pod koniec października, monarchy, które są na wschód od Gór Skalistych migrują do Meksyku. Wiele tysięcy z regionu Wielkich Jezior przechodzi przez Park Narodowy Point Pelee. Migrują one do rezerwatów biosfery Mariposa Monarca w meksykańskich stanach Michoacán i Meksyk. Większość monarchów, które są na zachód od Gór Skalistych nie podróżują aż do Meksyku. Zamiast tego, zimują (spędzają zimę) w wielu miejscach w środkowej i południowej Kalifornii.

Podczas gdy w Meksyku, monarchowie zbierają się w bardzo dużych ilościach, aby odpocząć. Grzęzną na odpowiednich drzewach i krzewach czepiając się (trzymają się mocno) swoimi stopami. Czepiają się siebie nawzajem, tworząc warstwy i warstwy odpoczywających monarchów zimujących. Zostało to odkryte przez Freda Urquharta z Uniwersytetu w Toronto, który badał motyle monarchy przez prawie czterdzieści lat. Wiedział, że Monarchy migrowały, ponieważ przestałby je widzieć po pewnym czasie w roku. On umieścić etykietę na każdym Monarcha znalazł. Na tej etykiecie było jego nazwisko, adres i prośba o wysłanie mu motyla, jeśli został znaleziony.

Kilka miesięcy później, ludzie z całej Ameryki Północnej i Meksyku zaczęli zwracać mu oznaczone motyle. Meksyk był najbardziej wysuniętym na południe obszarem, z którego otrzymał motyla, więc zaczął tam podróżować w poszukiwaniu monarchów. Przez wiele lat podróżował do Meksyku. Tam wspinał się przez dżungle, chodził po lasach i rozmawiał z ludźmi, których znalazł. W końcu usłyszał, że jest miejsce na zachód od Mexico City, gdzie ludzie widzieli wiele monarchów razem. Po długich poszukiwaniach, w końcu znalazł miliony motyli monarchów pokrywających każdą część tego obszaru.

Podczas wiosennej migracji populacja, która znajduje się na wschód od Gór Skalistych, może dotrzeć aż do północnego Teksasu i Oklahomy. Drugie, trzecie i czwarte pokolenie powraca wiosną do swoich północnych miejsc w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Habitat

Monarchę można znaleźć w wielu różnych rodzajach siedlisk. Kiedy jest hodowla, to znajduje się w siedliskach z milkweed (rodzaj rośliny). Niektóre z tych siedlisk obejmują, pola, łąki, prerie, parki w miastach lub w ich pobliżu, ogrody i pobocza dróg. Monarcha może być znaleziony w prawie każdym rodzaju siedliska podczas migracji. Zimuje w sosnach, cyprysach i gajach eukaliptusowych w Kalifornii. Zimuje w lasach jodłowych i gajach sosnowych w Meksyku.

Duża część siedlisk lęgowych monarchy nie jest już dobra. W niektórych stanach i prowincjach, milkweed jest uważany za chwast. W tych miejscach, milkweed jest zabity, aby utrzymać zwierzęta gospodarskie z jedzenia go i staje się chory. Ponadto, stosowanie herbicydów, zwłaszcza z genetycznie modyfikowanych roślin odpornych na herbicydy, wyeliminować milkweed. Z mniejszą ilością roślin milkweed, monarcha nie ma tyle siedliska do rozmnażania się w.

Niszczenie siedlisk stało się powodem do niepokoju, ponieważ liczba motyli monarchy, które ukończyły roczną migrację do zimowego domu w meksykańskim lesie, spadła w 2013 roku do najniższego poziomu w ciągu co najmniej dwóch dekad, głównie z powodu ekstremalnej pogody i zmienionych praktyk rolniczych w Ameryce Północnej. Meksykański las zajmowany przez motyle, którego powierzchnia wynosiła kiedyś 50 akrów (200 000 ^m2), zmniejszył się do 2,94 akrów (11 900 ^m2) w corocznym spisie przeprowadzonym w grudniu 2012 roku.

Trasa migracji monarchów


Monarchy w Pacific Grove, Kalifornia

Cykl życia

Motyl monarcha przechodzi całkowitą metamorfozę.

Jajko

Samica składa swoje jaja jedno po drugim. Są one składane na spodniej stronie liści rośliny pokarmowej gąsienicy. Jaja są jasnożółte. Świeżo złożone jaja są kremowo-białe. Po trzech do czterech dniach zmieniają barwę na ciemnoszarą. Jajo waży zwykle około 0,54 miligrama. Ma około 1,2 milimetra długości. Jego średnica wynosi około 0,87 milimetra (średnia na 55 jajach).

Gąsienica

Gąsienica wykluwa się z jaja. Młoda gąsienica jest szaro-czarny kolor z czarną głową. Po pierwszym molt (zrzucając skórę) gąsienica jest banded z żółtymi, czarnymi i białymi paskami. Głowa jest również paski z żółtym i czarnym. Istnieją cztery czarne rozszerzenia ciała, po dwa na każdym końcu ciała. Wyglądają one podobnie do anten. Gąsienica osiągnie długość 5 centymetrów (2 cale). Gąsienica zjada liście i kwiaty roślin spożywczych. To zrobić żadnych gniazd lub schronienia. Rośnie bardzo szybko, i z tego powodu, to molts cztery do pięciu razy.

Chrysalis

Po ostatnim przeobrażeniu gąsienica tworzy poczwarkę. Poczwarka to nie to samo co kokon. Gąsienica monarchy przywiązuje swój tylny koniec (posterior) do podpory i zwisa w dół w kształcie litery "J". Wnętrze ciała gąsienicy zaczyna się zmieniać i rozdziela ona swoją skórę, tworząc niebiesko-zieloną poczwarkę. Niebiesko-zielona poczwarka ma pasmo czerni i jasnego złota w górnej części. Niżej znajdują się inne złote plamki. Po wielu tygodniach spędzonych w poczwarce dorosły osobnik w końcu wychodzi na wolność jako motyl.

Gatunki podobne z wyglądu

Wicekról (Limenitis archippus) jest podobny do monarchy, ale jest od niego mniejszy. Ma dodatkowy czarny pasek w poprzek dolnego skrzydła, którego monarcha nie posiada.

Królowa (Danaus gilippus) jest ciemnoczerwono-brązowa, a nie pomarańczowa. Nie posiada czarnych żyłek. Na górnej powierzchni skrzydła w części podskrzydłowej (blisko krawędzi skrzydła) znajdują się białe plamki. Plamy te znajdują się zarówno na górnej stronie, jak i na spodniej.

Żołnierz (Danaus eresimus) jest również ciemny czerwono-brązowy zamiast pomarańczowego. Ma cienkie, czarne żyłki. Spód dolnej części skrzydła ma ciemny środek. Ma jasnobrązowe, kwadratowe plamki wokół ciemnego środka.

Mimikra

Monarchy są niesmaczne i trujące, ponieważ zawierają substancję chemiczną znaną jako kardenolid (glikozyd nasercowy). Substancja ta spowalnia bicie serca u kręgowców. Gąsienice monarchów dostają tę substancję chemiczną, gdy żywią się mleczajem.

Kiedy monarcha staje się motylem, nie je już milkweed, ale nadal ma chemikalia w swoim ciele. Motyl pokazuje, że nie jest dobry do jedzenia z ich jasnych pomarańczowych i czarnych skrzydeł. Jest to kolorystyka ostrzegawcza. Ptak może spróbować zjeść monarchę, ale zachoruje i zwymiotuje po zjedzeniu go. Po tym doświadczeniu ptak uczy się nie jeść innego monarchy, a także każdego innego motyla, który jest podobny w wyglądzie. Viceroy jest podobny wygląd do monarchy, ale nie ma trucizny milkweed w swoim ciele. Ptaki, które miały złe doświadczenia ze zjedzeniem monarchy, zazwyczaj nie jedzą wikłacza. Jest to przykład mimikry Müllera.

Motyl po lewej to monarcha. Motyl po prawej to wicelider. Są do siebie bardzo podobne. Jest to przykład mimikry Müllera.

Zagrożenia

Drapieżniki

Zimujące w Meksyku monarchy są często zjadane przez dzioborożce. Ptaki te są odporne na działanie glikozydu. Inne ptaki, takie jak wilgi i sójki, nauczyły się jeść tylko mięśnie klatki piersiowej i części ciała wewnątrz brzucha. Te części zawierają mniej trucizny niż reszta ciała. Niektóre myszy są również odporne na duże ilości trucizny. Z biegiem czasu, zimujące monarchy stają się mniej trujące. To sprawia, że są one bardziej narażone na zjedzenie przez drapieżniki. W Meksyku, około 14% zimujących monarchów jest zjadanych przez ptaki i myszy.

Na Oahu, na Hawajach, jest biała forma Monarchy. Dzieje się tak, ponieważ wprowadzono tam dwa gatunki ptaków. Te dwa ptaki znane są jako red-vented bulbul i red-whiskeredbulbul. Zostały one wprowadzone w 1965 i 1966 roku. Obecnie są to najczęstsze ptaki owadożerne. Są to prawdopodobnie jedyne ptaki, które jedzą owady tak duże jak monarcha. Monarchowie na Hawajach mają niski poziom glikozydów nasercowych, ale ptaki mogą być odporne na działanie chemikaliów. Te dwa gatunki ptaków zjadają gąsienice, a czasem także poczwarki. Szukają ich na gałęziach i spodniej stronie liści w milkweed krzewów. Ptaki jedzą również odpoczywające dorosłe i składające jaja samice. Rzadziej zjadają latające monarchy. Biała forma ma większe szanse na przeżycie niż pomarańczowa. Biała forma nie pasuje do obrazu ptaka wyszukiwania normalnego monarchy, a więc nie jest spożywane. Ten rodzaj obrony znany jest jako selekcja apostatyczna. Biała forma jest również zakamuflowana w plamach światła prześwitujących przez grupy liści.

Pasożyty

Pasożytami są tachinidalne muchówki Sturmia convergens i Lesperia archippivora. Gąsienice, które mają w sobie larwy Lesperia archippivora zakończą swoje ostatnie linienie. Następnie zwisają do góry nogami na poziomej powierzchni. Umierają zanim przekształcą się w poczwarkę. W tym czasie z gąsienicy wydostaje się jedna biała larwa. Tworzy ona brązową poczwarkę na ziemi.

Bakteria Micrococcus flacidifex danai również infekuje gąsienicę i powoduje "czarną śmierć". Tuż przed przeobrażeniem się w poczwarkę gąsienica znajduje poziomą powierzchnię. Umiera kilka godzin później. Wkrótce potem ciało staje się czarne. Bakteria Pseudomonas aeruginosa powoduje infekcje u osłabionych owadów. Jest to częsta przyczyna śmierci owadów hodowanych w laboratoriach.

Biała forma Monarchy na Hawajach

Relacje z ludźmi

Monarcha jest owadem stanowym Alabamy, Idaho, Illinois, Minnesoty i Teksasu. Jest motylem stanowym w Vermont i Wirginii Zachodniej. W 1990 roku został nominowany jako owad narodowy Stanów Zjednoczonych Ameryki. Został nominowany razem z pszczołą miodną (Apis mellifera). Jednak przepisy nie przeszły.

Wiele osób lubi przyciągać monarchy poprzez uprawę ogrodu dla motyli z rośliną Asclepias physocarpa. Inni lubią hodować je dla zabawy lub w celach edukacyjnych. Sanktuaria zostały wykonane dla migrujących Monarchów. Sanktuaria znajdują się w ulubionych miejscach zimowania monarchów. Te migracje mogą stworzyć wiele przychodów z turystyki.

Wiele szkół również lubi opiekować się monarchami. Zaczynają od gąsienic. Kiedy gąsienice dojrzeją do motyli, są one wypuszczane na wolność.

Niektóre organizacje, takie jak Cape May Bird Observatory, mają programy etykietowania monarchów. Etykiety są umieszczane na skrzydłach motyli. Etykiety zawierają informacje na ich temat. To pomaga naukowcom śledzić monarchów podczas ich migracji. Pomaga to również naukowcom w badaniu ścieżek, które monarchowie podejmują podczas swojej migracji.

Samiec monarchy z etykietą

Źródła pokarmu dla dorosłych

Dorosłe Monarchy były widziane na wielu różnych roślinach nektarowych. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich:

Samce pobierają również wodę i minerały z wilgotnej gleby i małych, mokrych skał. Jest to znane jako kałużowanie. Monarcha był również postrzegany jako kałuża w plamie oleju na chodniku.

Rośliny spożywcze

Oto lista roślin, które zjada gąsienica Monarcha: