Odporność immunologiczna
Immunitet to zdolność ciała do obrony przed "ciałami obcymi". Oznacza to odrzucanie infekcji, oczyszczanie z kurzu, który dostaje się do płuc i zabijanie komórek nowotworowych. Szczepienie opiera się na naturalnym systemie odpornościowym, który sprawia, że człowiek jest odporny na pewne choroby.
Odporność jest dwojakiego rodzaju. Odporność wewnętrzna chroni gospodarza przed infekcją, ale nie ma "pamięci", a więc nie daje odporności długoterminowej.
Drugi typ to odporność adaptacyjna, która ma swego rodzaju "pamięć". Daje ona długoterminową ochronę przed określonymi patogenami.
Wszystkie zwierzęta, rośliny i grzyby mają pewną wrodzoną odporność. Również kręgowce mają odporność adaptacyjną.
Ludzie mogą być uodpornieni na niektóre choroby poprzez szczepienie (wstrzyknięcie pewnego martwego lub osłabionego wirusa, lub bakterii, które powodują chorobę). W ten sposób organizm dowiaduje się, w jaki sposób wirus/bakterie uszkadzają organizm i szybciej zareaguje na ponowne zetknięcie się z wirusem/bakteriami. Kiedy Twoje ciało broni się przed wirusem/bakteriami, uwięzi pewne wirusy/bakterie w "sieci", więc kiedy wirus/bakterie powrócą, łatwiej będzie uwięzić również te wirusy/bakterie.
Historia immunologii
Immunologia jest nauką, która bada strukturę i funkcje układu odpornościowego. Pochodzi ona z medycyny i wczesnych badań nad przyczynami odporności na choroby.
The wczesny znany wzmianka odporność być podczas the plaga Ateny w 430 430. Thucydides zauważać że ludzie kto odzyskiwać od poprzedni bout the choroba móc the chory bez the choroba drugi raz.
W XVIII wieku Pierre-Louis de Maupertuis przeprowadził eksperymenty z jadem skorpiona i zaobserwował, że niektóre psy i myszy były uodpornione na ten jad.
Te i inne obserwacje dotyczące nabytej odporności zostały później wykorzystane przez Ludwika Pasteura przy opracowywaniu szczepionek i proponowanej przez niego teoriichorób. Teoria Pasteura była w bezpośredniej sprzeczności ze współczesnymi teoriami choroby, takimi jak teoria miasmy.
Dopiero dowody Roberta Kocha z 1891 r., za które otrzymał Nagrodę Nobla w 1905 r., potwierdziły, że drobnoustroje są przyczyną chorób zakaźnych. Wirusy zostały potwierdzone jako patogeny ludzkie w 1901 roku, wraz z odkryciem wirusa żółtej febry przez Waltera Reeda.
Pod koniec XIX wieku, dzięki szybkiemu rozwojowi, immunologia poczyniła wielki postęp w badaniach nad odpornością humoralną (przeciwciała) i komórkową (komórki T i dendrytyczne).
Szczególnie ważna była praca Paula Ehrlicha, który zaproponował teorię łańcucha bocznego w celu wyjaśnienia specyfiki reakcji antygen-przeciwciało; jego wkład w zrozumienie odporności humoralnej został doceniony przyznaniem w 1908 roku Nagrody Nobla, która została przyznana wspólnie założycielowi immunologii komórkowej, Elie Mechnikovowi.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest odporność?
O: Odporność to zdolność organizmu do ochrony przed ciałami obcymi, takimi jak infekcje, kurz i komórki nowotworowe.
P: Jakie są dwa rodzaje odporności?
O: Dwa rodzaje odporności to odporność wrodzona i odporność adaptacyjna.
P: Co robi odporność wrodzona?
O: Odporność wrodzona chroni gospodarza przed infekcją, ale nie ma pamięci, więc nie zapewnia długotrwałej odporności.
P: Czym zajmuje się odporność adaptacyjna?
O: Odporność adaptacyjna posiada rodzaj pamięci, więc zapewnia długotrwałą ochronę przed określonymi patogenami.
P: Czy wszystkie zwierzęta, rośliny i grzyby mają odporność wrodzoną?
O: Tak, wszystkie zwierzęta, rośliny i grzyby mają pewną wrodzoną odporność.
P: Na czym polega szczepienie?
O: Szczepionka wstrzykuje martwy lub osłabiony wirus lub bakterię, która wywołuje chorobę, co pozwala organizmowi nauczyć się, w jaki sposób wirus/bakteria szkodzi organizmowi i szybciej reagować, aby go zwalczyć, gdy ponownie wejdzie w kontakt z wirusem/bakterią.
P: W jaki sposób organizm wychwytuje niektóre wirusy/bakterie?
O: Gdy organizm obroni się przed wirusem/bakterią, uwięzi niektóre wirusy/bakterie w "sieci", tak aby gdy wirus/bakteria powróci, łatwiej było uwięzić również te wirusy/bakterie.
