Pierwsza Flota

Przewożenie skazańców

Lata 1700 były okresem wielkich zmian w Europie, a szczególnie w Anglii. Nastąpiła rewolucja przemysłowa. Był to czas, kiedy wynaleziono wiele maszyn do użytku w dużych fabrykach. Gdy maszyny wykonywały zwykłe zadania człowieka, ludzie pozostawali bez pracy i zarobków. To sprawiło, że bardzo trudno było przeżyć. Mężczyźni, kobiety, a nawet dzieci uciekali się do kradzieży, aby przeżyć. Wraz z rozwojem maszyn również rolnicy zostali zmuszeni do przeniesienia się do miasta w poszukiwaniu pracy. W rezultacie Londyn stał się bardzo przepełniony, podobnie jak więzienia. W rzeczywistości więzienia stały się tak przepełnione, że skazańcy zostali przeniesieni do hulków (pływających więzień).

Aby rozwiązać ten problem, rząd brytyjski podjął decyzję o zasiedleniu terenów dzisiejszej Australii w celu przetransportowania skazańców i żołnierzy do nowej osady karnej w Botany Bay.

W sumie było 11 statków. Dwa okręty marynarki wojennej, sześć transportów skazańców i trzy statki magazynowe.

Skazańcy byli zakwaterowani pod pokładem i często dalej zamknięci za kratami. Warunki były bardzo ciasne. W wielu przypadkach więźniowie byli skrępowani łańcuchami i mogli wychodzić na pokład tylko po to, aby zaczerpnąć świeżego powietrza i poćwiczyć. Na pokładzie zbudowano grube drewniane ściany, aby oddzielić skazańców od reszty statku. W ścianach znajdowały się małe otwory, przez które strażnicy mogli strzelać w razie kłopotów. Włazy (drzwi na pokład) były zamykane za pomocą poprzeczek, rygli i zamków. Strażnicy prawie zawsze pełnili służbę przy każdym włazie, a strażnik z bronią był zawsze na ćwierćpokładzie (z tyłu statku). Ludzie spali w hamakach, były tam stoły do jedzenia i stołki do siedzenia.

Więźniowie zostali zebrani z całej Anglii - Wiltshire, Devonshire, Surry, Dorset, Gloucestershire, Somersetshire, Plymouth i Londynu - wielu z nich było już zamkniętych przez kilka lat w różnych więzieniach w okropnych warunkach i było w złym stanie zdrowia. Wielu, zwłaszcza tych z mniejszych wiejskich więzień, nie cieszyło się dobrym zdrowiem. Kapitan Phillip pomyślał, że być może będzie musiał uczynić jeden z okrętów statkiem szpitalnym, aby zaopiekować się chorymi. Gazety pisały, że spodziewano się, iż około 80% skazańców nie przeżyje długiej podróży. Zanim jeszcze opuścili Anglię, kilku skazańców zmarło, a niektórzy z marines byli tak chorzy, że usunięto ich ze statków. Jednak liczba osób, które zmarły w czasie podróży była dość mała i pokazuje, że planowanie i leczenie skazańców w czasie podróży było naprawdę udane. Większość z nich przybrała na wadze i była zdrowsza, kiedy przybyli do Australii, niż kiedy opuścili Anglię.

Podróż

Pierwsza Flota wyruszyła z Portsmouth w Anglii 13 maja 1787 roku. Cała podróż trwała 252 dni (nieco ponad 8 miesięcy). Z Anglii flota popłynęła do Australii, zatrzymując się w Santa Cruz, Rio de Janeiro i Cape Town. Do Botany Bay dotarli w połowie stycznia 1788 roku.

Podróż rozpoczęła się przy dobrej pogodzie, więc kapitan Phillip postanowił wpuścić skazańców na pokład. Jednak w miarę jak flota płynęła przez tropiki, pogoda stawała się bardzo gorąca i wilgotna. Tropikalne ulewy sprawiły, że skazańcy nie mogli w tym czasie ćwiczyć na pokładzie, ponieważ nie mieli ubrania na zmianę ani możliwości wysuszenia mokrej odzieży. W rezultacie przebywali pod pokładem w ciasnych, brudnych ładowniach.

Niektórzy skazańcy na Scarborough planowali bunt, ale zostali złapani, ale większość skazańców była dobrze wychowana.

W dniu 3 czerwca 1787 r. flota dotarła do Santa Cruz na Teneryfie. Na pokład przywieziono świeżą wodę, warzywa i mięso. W dniu 10 czerwca wyruszyli, aby przepłynąć Atlantyk do Rio de Janeiro. Pogoda była bardzo gorąca i było wiele sztormów. Wiele osób zachorowało, było mnóstwo szczurów, pluskiew, wszy, karaluchów i pcheł. Ludzie mogli pić tylko trzy litry wody dziennie (około półtora litra).

Flota dotarła do Rio de Janeiro 5 sierpnia. Statki zostały oczyszczone i naprawione. Na pokład zabrano więcej wody, odzieży i dużo żywności. Flota wyruszyła 4 września i dotarła do Kapsztadu 13 października. Kupiono rośliny, nasiona i zwierzęta, które zabrano do Australii. Wśród zwierząt były: dwa byki, siedem krów, jeden ogier, trzy klacze, 44 owce, 32 świnie, cztery kozy i drób. Wyruszyli 12 listopada.

Z Kapsztadu dotarcie do Australii zajęło flocie dwa miesiące. Phillip wziął kilka statków naprzód, aby rozpocząć budowę w Botany Bay. Przybyli oni 18 stycznia 1788 roku. Inne statki przybyły tylko dwa dni po nim.

Żywność i napoje

Skazańcy otrzymywali dwie trzecie kwoty, jaką normalnie otrzymywali marynarze. Co tydzień jeden marynarz otrzymywał:

• Chleb (naprawdę twardy biszkopt) - 7 funtów
• Solona wieprzowina - 4 funty, sól zapobiegła gniciu mięsa.
• Solona wołowina - 7 funtów
• Groch - 2 funty
• Płatki owsiane - 3 funty
• Masło - 6ozs
• Ser - 3/4 lb
• Ocet - 1/2 kwarty
• Woda - 3 kwarty każdego dnia

Oprócz tego jedzenia był też czasem ryż, suszone ryby i zupa. Gdy statki znajdowały się w porcie, było też świeże mięso i warzywa. Kobiety i dzieci otrzymywały nieco inny jadłospis. Chorym podawano również wino i wódkę.

Kiedy flota dotarła do Sydney, Arthur Phillip stwierdził, że wystarczy im żywności tylko na 49 tygodni. Powinno mu wystarczyć na dwa lata.

Inne napoje

Flota zabrała również wiele zwierząt, roślin i nasion. Wśród zwierząt były owce, świnie, psy, koty, kozy, indyki, gęsi, kaczki, kurczaki, gołębie, konie i bydło. Rośliny i nasiona obejmowały kawę, kakao, bawełnę, banany, pomarańcze, cytryny, tamaryndy, guawę, opuncję, eugenię lub różę pomme, jalap, ipecacuanha, figi, bambus, trzcinę cukrową, trawę esparto, winorośl, pigwy, jabłka, gruszki, pomarańcze, truskawki, dęby, mirty, ryż, pszenicę, jęczmień i kukurydzę. Część z nich została przywieziona z Anglii, a reszta z czasów, gdy flota zatrzymała się w Rio de Janeiro i Capetown.

Przyjazd do Australii

Pierwszy statek, Supply, dotarł do Botany Bay 18 stycznia 1788 roku. Aborygeni z plemienia Cadigal byli świadkami przybycia statków Pierwszej Floty. Phillip szybko zdecydował, że to miejsce, wybrane przez Sir Josepha Banksa, nie jest odpowiednie. Miała słabą glebę, nie było bezpiecznego miejsca do pozostawienia statków i nie było wody pitnej. Phillip postanowił udać się na północ do Port Jackson.

26 stycznia marines i skazańcy dotarli do Sydney Cove. Portsmouth opuściły 1403 osoby. Podczas rejsu urodziło się 7 dzieci. 69 osób zmarło lub opuściło statki. 1332 osoby wylądowały w Port Jackson, które obecnie znane jest jako Sydney. Była to udana podróż, gdyż zginęło tylko 40 skazańców. Phillip nazwał osadę Sydney na cześć Lorda Sydneya, ministra spraw wewnętrznych rządu brytyjskiego.

Na pokładach statków znajdowały się następujące osoby:	Zaokrętowany w Portsmouth	Wylądował w Port Jackson
Urzędnicy i pasażerowie	15	14
Załoga statków	324	306
Marines	247	245
Żony i dzieci żołnierzy piechoty morskiej	46	54
Skazańcy (mężczyźni)	579	543
Skazańcy (kobiety)	193	189
Dzieci skazańców	14	22
Ogółem	1418	1373

W okolicach Sydney mieszkali Aborygeni z narodu Eora. Nie mogli zrozumieć, dlaczego Brytyjczycy chcieli posiąść ich ziemię i stworzyć farmy z płotami. Brytyjczycy nie rozumieli sposobu życia Aborygenów i doszło do wielu walk, w których zginęło wielu ludzi.

Po przybyciu do Australii, skazańcy otrzymali rozkaz zbudowania infrastruktury (budynków i więzień) dla nowej kolonii. Ich karą była praca. Skazańcy mieli pracować codziennie z wyjątkiem niedzieli od wschodu do zachodu słońca bez przerwy. Od więźniów płci męskiej wymagano bardzo ciężkiej pracy. Kobiety skazańcy często pracowały jako służba domowa, gotując, sprzątając i czasami opiekując się dziećmi. Niektórzy skazańcy posiadali specjalne umiejętności i wykonywali prace takie jak prowadzenie rejestrów, drukowanie, wyrób ceramiki i pilnowanie zegarów miejskich. Wielu skazańców zostało wysłanych do pracy dla wolnych osadników. Wolni osadnicy to ludzie, którzy przybyli do Australii, aby rozpocząć nowe życie.

Surowe zasady były egzekwowane przez funkcjonariuszy więziennych. Za złamanie zasad skazańcy mogli być biczowani "kocimi ogonami" lub przetrzymywani w izolatce przez kilka dni, gdzie do jedzenia mieli tylko chleb i wodę.

W ciągu pierwszych kilku lat istnienia kolonii brakowało żywności. Uprawy nie rosły dobrze, więc ludzie polegali na dostawach z Wielkiej Brytanii. W końcu zaczęto uprawiać żywność lokalnie. Skazańcy otrzymywali racje żywnościowe (porcję jedzenia i wody) każdego dnia.

Pomnik w Brighton-Le-Sands, Botany Bay w Nowej Południowej Walii upamiętniający lądowanie Pierwszej Floty. Na pomniku widnieją nazwiska większości z tych, którzy przybyli na pokładzie Pierwszej Floty.

Okręty Pierwszej Floty

Eskorta marynarki wojennej:

• HMSSirius - okręt flagowy (dowódca) floty
• HMS Supply

Transporty skazańców:

• Alexander
• Charlotte
• Przyjaźń
• Lady Penrhyn
• Książę Walii
• Scarborough

Transport żywności:

• Złoty Gaj
• Fishburn
• Borrowdale

Powiązane strony

• Arthur Phillip, człowiek dowodzący Pierwszą Flotą
• Rose Hill, Nowa Południowa Walia