Abel Tasman
Abel Janszoon Tasman (1603-1659) był holenderskim odkrywcą morskim. Odkrył Tasmanię i Nową Zelandię podczas podróży w latach 1642 i 1644, w służbie VOC (Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej). Dokonał również pierwszych historycznych obserwacji dużej części Australii.
Urodził się w Groningen w Holandii. W 1633 r. wyjechał do Batawii (obecnie Dżakarta), aby pracować dla VOC. W 1636 r. wrócił do Holandii. Dwa lata później wrócił do Batawii z żoną Jannetie Tjaerss. W 1640 r. udał się na północ do Japonii. W 1642 r. Tasman udał się na południe do Palembang.
Mapa przedstawiająca podróże Tasmana
Tasmania i Nowa Zelandia 1642-4
Tasman mianował się gubernatorem generalnym Holenderskich Indii Wschodnich. Tasman popłynął do wschodniego wybrzeża Ziemi Van Diemena i 3 grudnia 1642 roku zażądał tej ziemi dla Holendrów. Statki następnie popłynęły na zachód i znalazły Nową Zelandię. Jego statki zostały zaatakowane przez Maorysów w dużych wojennych canoe (łodziach) i czterech marynarzy zginęło. Tasman następnie popłynął na północny wschód do Tonga i Fidżi. Następnie popłynął na północny zachód do Nowej Gwinei i wrócił do Batawii w czerwcu 1643 roku.
Australia Zachodnia 1644
W 1644 roku Tasman wypłynął z Batawii wraz z okrętami Limmen, Zeemeeuw i Bracq. Żeglował wzdłuż zachodniego wybrzeża Nowej Gwinei, a następnie wybrzeża Australii od przylądka York do North West Cape. W sierpniu 1644 r. wrócił do Batawii. Wykazał, że Australia Zachodnia i Queensland były częścią tego samego państwa. Nie był w stanie dostać się przez Cieśninę Torresa, ale jego mapy były używane przez następne 200 lat. Tasman wykonane więcej podróży, w tym do Sumatry w 1646 roku, Siam w 1647 roku, a Manila w 1648 roku. Kupił dużo ziemi w Batawii, gdzie zmarł w październiku 1659 roku.
Na jego cześć nazwano kilka miejsc, w tym Tasmanię, Półwysep Tasmański, Wyspę Tasmana i Morze Tasmańskie.
