Es-moll
E♭ minor lub E-flat minor to niewielka skala oparta na E-flat. Jej kluczowa sygnatura składa się z sześciu mieszkań.
Jego krewnym dur jest G-dur, a równoległym dur jest Es-dur. Jego enharmonicznym odpowiednikiem jest ostry d-moll.
W muzyce orkiestrowej ta tonacja nie jest używana zbyt często, a zwykle tylko do modulowania. Używany jest w niektórych utworach klawiszowych i był najbardziej popularny w utworach rosyjskich. Jeśli muzyka fortepianowa w tej tonacji musi być aranżowana na orkiestrę, niektórzy zalecają jej transpozycję na d-moll lub e-moll.
W książce nr 1 "Kawalera temperamentalnego" Johanna Sebastiana Bacha Preludium nr 8 jest napisane es-moll, a następna Fuga - d-ostro-moll. W książce 2 obie części są w d-ostro-moll.
Jedną z nielicznych symfonii napisanych w tej tonacji jest VI Symfonia Prokofiewa. Kilku innych kompozytorów radzieckich również napisało symfonie w tej tonacji, jak np. Eszpai, Janis Iwanow (IV symfonia Atlantyda, 1941), Owczyniennikow i Miaskowski. Elegia" Rachmaninowa op. 3 nr 1 jest es-moll, podobnie jak Etiudy-Tableaux op. 39 nr 5. Utwory te słyną z mrocznego i tajemniczego nastroju, jaki posiada ta tonacja. Nastrój ten ujawnia się nawet w późniejszej muzyce jazzowej "Round Midnight" i "Take Five", które również znajdują się w tonacji.
Druga część VIII Symfonii Gustava Mahlera ma długi wstęp orkiestrowo-chóralny w es-moll. Mroczny, orkiestrowy wstęp do jedynego oratorium Beethovena, Chrystusa na Górze Oliwnej, również znajduje się w tej tonacji.
Wagi i klucze
| · v · t · e Wagi i klucze diatoniczne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| W tabeli podano liczbę strzępów lub mieszkań w każdej skali. Drobne skale są pisane małymi literami. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest es-moll?
O: Es-moll, znany również jako E♭-moll, jest skalą molową opartą na nucie Es. W jej sygnaturze kluczowej znajduje się sześć płaskich miejsc.
P: Jaka jest względna durowość es-moll?
O: Względną durową tonacją es-moll jest G-dur.
P: Jaka jest dur równoległy do es-moll?
O: Dywizją równoległą do es-moll jest Es-dur.
P: Jaki jest enharmoniczny odpowiednik tej tonacji?
O: Odpowiednikiem enharmonicznym tej tonacji jest tonacja d-moll.
P: Czy ta tonacja jest często używana w muzyce orkiestrowej?
O: Ta tonacja nie jest zbyt często używana w muzyce orkiestrowej, zazwyczaj tylko do modulacji między innymi tonacjami.
P: Czy są jakieś słynne utwory napisane w tej tonacji?
O: Tak, do słynnych utworów napisanych w tej tonacji należą Preludium nr 8 z I księgi "Dobrze temperowanego klawisza" Jana Sebastiana Bacha, VI Symfonia Prokofiewa, "Elegie" op. 3 nr 1 i ֹtudes Tableaux op. 39 nr 5 Rachmaninowa, "'Round Midnight" i "Take Five" muzyków jazzowych, oratorium "Chrystus na Górze Oliwnej" Beethovena i druga część VIII Symfonii Gustawa Mahlera.
