Cis-dur
C♯-dur (lub C-Szarozdzielcza) jest skalą durową opartą na C♯. Jej sygnatura kluczowa ma siedem dźwięków ostrych.
Jego moll względny to a♯ moll, a moll równoległy to c♯moll. Jego enharmonicznym odpowiednikiem jest D♭-dur.
Kiedy harfa jest nastrojona na tonację C-dur, wszystkie jej pedały znajdują się w dolnej pozycji. Ponieważ wszystkie struny są krótsze w ten sposób, czyni ją to mniej rezonansową.
Większość kompozytorów woli używać enharmonicznego odpowiednika Des-dur, ponieważ ma on tylko pięć dźwięków płaskich. Jednak Johann Sebastian Bach wybrał tonację Cis-dur dla Preludium i Fugi nr 3 w obu księgach Das Das Weltpered Clavier. W Rapsodii węgierskiej nr 6 Franciszek Liszt zmienia tonację z Des-dur na Cis-dur na początku utworu. Maurice Ravel użył tonacji C-dur w utworze Ondine ze swojej suity fortepianowej Gaspard de la nuit.
Louis Vierne użył Cis-dur w finałowym fragmencie Messe solennelle.
Skala C-dur wznosząca się i opadająca.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest C♯ major?
O: C♯-dur (lub C-dur) to skala durowa oparta na C♯. Jej kluczowa sygnatura ma siedem znaków szorstkości.
P: Jaki jest minor względny C♯-dur?
O: Moll względny C♯-dur to A♯-moll.
P: Co to jest moll równoległy C♯ dur?
O: Moll równoległy C♯ dur to C♯ moll.
P: Jaki jest enharmoniczny odpowiednik C-dur?
O: Odpowiednikiem enharmonicznym C-Sarp Major jest D♭ Major.
P: Jak strojenie harfy do gry w tej tonacji wpływa na jakość dźwięku?
O: Kiedy harfa jest nastrojona do gry w tej tonacji, wszystkie pedały są ustawione w dolnej pozycji, co powoduje, że harfa ma mniejszy rezonans, ponieważ wszystkie struny są krótsze.
P: Dlaczego większość kompozytorów woli używać D-dur?
O: Większość kompozytorów woli używać tonacji Des-dur, ponieważ ma ona tylko pięć płaskich nut, w porównaniu z siedmioma ostrymi dla tej samej nuty w tonacji C-dur.
P: Czy istnieją jakieś znane utwory napisane specjalnie dla tej sygnatury?
O: Tak, Jan Sebastian Bach napisał Preludium i fugę nr 3 z obu ksiąg Dobrze temperowanego klawisza w tej sygnaturze, Franciszek Liszt zmienił tonację z Des-dur na tę na początku swojej Rapsodii węgierskiej nr 6, Maurycy Ravel użył jej jako tonacji tonalnej dla Ondyny ze swojej suity fortepianowej Gaspard de la nuit, a Louis Vierne użył jej jako tonacji końcowej dla Messe solennelle.
