Liga Narodów
Liga Narodów (po francusku: La Société des Nations) była poprzedniczką Organizacji Narodów Zjednoczonych. Liga została założona w 1920 roku, po I wojnie światowej, ale nie udało jej się utrzymać pokoju podczas II wojny światowej. Liga miała Radę wielkich mocarstw i Zgromadzenie wszystkich państw członkowskich.
Liga Narodów została wymyślona przez Woodrowa Wilsona, amerykańskiego prezydenta podczas I wojny światowej. Miała to być grupa narodów, które wspólnie pracowały na rzecz utrzymania pokoju. Jedną z przyczyn jej upadku było to, że po głosowaniu społeczeństwo amerykańskie odmówiło przystąpienia do niej. Liga nie miała takiej władzy, jakiej potrzebowała, aby egzekwować jakiekolwiek zasady, które ją tworzyły. Później okazało się to fatalną wadą w strukturze Ligi.
Kolejną wadą Ligi było to, że nie była ona wystarczająco reprezentatywna: w danym czasie członkami było nie więcej niż 65 narodów, a interesy wiodących członków (zwłaszcza Wielkiej Brytanii i Francji) często przewyższały interesy mniejszych, mniej wpływowych członków.
Liga nie posiadała również własnych oddziałów, a podejmowane przez nią decyzje były często powolne. Na przykład, gdy w 1931 r. Imperium Japonii najechało Mandżurię (północno-wschodnie Chiny), Liga potrzebowała całego roku na podjęcie decyzji. Kiedy nadeszła, Japonia ją zignorowała. Kiedy Włochy najechały Abisynię w 1935 roku, League potępiła ją szybciej, ale Włochy po prostu zrezygnowały z Ligi i kontynuowały jej podbój. Po tych klęskach Liga została uznana za słabą i bezsilną i zaprzestała działalności w 1939 roku.
Liga nie zawiodła całkowicie: zapobiegła kilku konfliktom w Europie w latach dwudziestych XX wieku i ciężko pracowała, aby złagodzić różne problemy zdrowotne i społeczne na całym świecie.
W 1946 r. formalnie skończyła się już nieaktywna Liga Narodów. Została utworzona Organizacja Narodów Zjednoczonych i do dziś robi wiele z tych samych rzeczy, co Liga Narodów.
Stany Zjednoczone
Prezydent Woodrow Wilson zaaranżował plan "rządu rządów", a raczej międzynarodowych sił pokojowych. Ideą jego planu było pokojowe rozwiązanie problemów między narodami. Wilson próbował przekonać społeczność międzynarodową, że liga zniechęci do agresji i rozwiąże podstawowe problemy, które często prowadzą do wojny, takie jak ubóstwo. Wilson nie był jednak w stanie przekonać amerykańskiej opinii publicznej do poparcia Ligi. Stany Zjednoczone nie chciały być częścią podejścia Wilsona z trzech powodów:
Po pierwsze, w Stanach Zjednoczonych było wielu niemieckich imigrantów, którzy nienawidzili traktatu wersalskiego. Traktat Wersalski obwiniał Niemcy i ich sojuszników za wojnę i mówił, że muszą zapłacić ciężkie odszkodowania wojenne. Aby dołączyć do Ligi Narodów, państwo musiało uzgodnić i zaakceptować Traktat Wersalski. Amerykanie niemieccy tego nie zaakceptowali.
Po drugie, Amerykanie nie chcieli ryzykować, że więcej Amerykanów zginie w wojnie europejskiej, jak to miało miejsce podczas I wojny światowej. Czuli również, że doprowadzi to do bezcelowych działań, takich jak wysłanie żołnierzy na cały świat w celu rozwiązania drobnych sporów. Taka postawa nazywana była izolacjonizmem. Większość Amerykanów uważała, że najlepiej byłoby całkowicie unikać spraw europejskich i brytyjskich.
Po trzecie, przyznanie praw do głosowania kobietom w Stanach Zjednoczonych przyniosło nowy, ogromny blok wyborczy, który w przeważającej mierze chciał zwrócić się ku "izolacji".
Członkowie
1920
Kraje te przystąpiły do Ligi Narodów w 1920 roku:
Argentyna (odeszła w 1921 r. i dołączyła ponownie w 1933 r.).svg.png)
Australia.svg.png)
Belgia
Boliwia
Brazylia (opuściła organizację w 1926 r.)
Imperium Brytyjskie
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii, Dominium Kanady, Wspólnota Australijska, Federacja Nowej Zelandii, Unia Południowej Afryki
.svg.png)
Kanada
Chile (po lewej w 1938 r.)
Chiny
Kolumbia
Kuba
Czechosłowacja (po lewej w 1939 r.)
Dania (po lewej w 1940 r.)
Salwador (po lewej w 1937 r.)
Francja
Grecja
Gwatemala (po lewej w 1936 r.)
Haiti (po lewej w 1942 r.)
Honduras (po lewej w 1936 r.)
Indie
Włochy
Japonia
Liberia
Holandia
Nikaragua (po lewej w 1936 r.)
Norwegia
Panama
Paragwaj (po lewej w 1935 r.).svg.png)
Persja
Peru (po lewej w 1939 r.)
Polska
Portugalia
Rumunia (po lewej w 1940 r.)
Siam
Hiszpania (po lewej w 1939 r.)
Szwecja
Szwajcaria
Urugwaj
Wenezuela
Pytania i odpowiedzi
P: Czym była Liga Narodów?
A: Liga Narodów była organizacją międzynarodową utworzoną w 1920 roku po I wojnie światowej w celu utrzymania pokoju i zapobiegania przyszłym wojnom. Miała Radę Wielkich Mocarstw i Zgromadzenie wszystkich państw członkowskich.
P: Kto wymyślił Ligę Narodów?
O: Liga Narodów została wymyślona przez prezydenta USA Woodrowa Wilsona podczas I wojny światowej.
P: Dlaczego Stany Zjednoczone nie przystąpiły do Ligi Narodów?
O: Po głosowaniu Senat USA odmówił przystąpienia do Ligi, co przyczyniło się do jej upadku.
P: Jakie były wady struktury Ligi?
O: Jedną z wad struktury Ligi był brak możliwości egzekwowania jej zasad, a inną wadą było to, że nie była wystarczająco reprezentatywna, ponieważ nigdy nie liczyła więcej niż 65 członków, a interesy wielkich mocarstw często przeważały nad interesami słabszych członków. Ponadto nie miała wojska ani siły militarnej, a podejmowanie decyzji było powolne.
P: Jak zareagowały inne kraje, gdy Liga je potępiła?
O: Kiedy Japonia najechała na Mandżurię (północno-wschodnie Chiny) w 1931 roku, a Włochy na Abisynię w 1935 roku, oba kraje wycofały się lub zignorowały potępienia Ligi, zamiast się do nich stosować.
P: Dlaczego Liga przestała istnieć w 1939 roku?
O: Liga przestała istnieć w 1939 r., ponieważ uznano ją za słabą i bezsilną po tym, jak te katastrofy wydarzyły się bez konsekwencji dla żadnego z zaangażowanych krajów.
P: Co zastąpiło Ligę Narodów, gdy oficjalnie przestała istnieć w 1946 roku? O: Nieistniejąca Liga Narodów została zastąpiona w 1946 roku przez Organizację Narodów Zjednoczonych, która nadal robi wiele z tych samych rzeczy, co Liga Narodów.
