Irma Grese

Wczesne życie

Irma Grese urodziła się w Niemczech w 1923 roku. W 1936 roku, gdy Grese miała 13 lat, jej matka popełniła samobójstwo, wypijając kwas solny, truciznę, po tym jak dowiedziała się, że jej mąż miał romans (związek z inną kobietą). Ojciec Grese prawdopodobnie wstąpił do partii nazistowskiej w 1937 roku, a w 1939 roku ożenił się ponownie.

W wieku 14 lat Grese rzuciła szkołę. Była już wtedy członkinią Ligi Niemieckich Dziewcząt (Bund Deutscher Mädel), nazistowskiej grupy dla dziewcząt.

Strażnik obozu koncentracyjnego

Grese zgłosiła się na ochotnika do pracy w obozie koncentracyjnym. W 1942 r., w wieku 19 lat, rozpoczęła pracę jako strażniczka w obozie koncentracyjnym dla kobiet w Ravensbrück. W marcu 1943 r. została skierowana do pracy w Auschwitz-Birkenau. Po roku Grese została awansowana na Rapportführerin - strażniczkę w Bergen-Belsen. Był to drugi co do wysokości stopień, jaki mogła osiągnąć kobieta. Na tym stanowisku pomagała wybierać więźniów, którzy mieli być uśmiercani w komorach gazowych obozu koncentracyjnego.

Kiedy brytyjscy żołnierze zbliżali się do Bergen-Belsen, aby je wyzwolić (przejąć i uwolnić więźniów), Grese i kilku innych ludzi z SS postanowiło nie uciekać. Zostali oni schwytani przez Brytyjczyków 17 kwietnia 1945 r. i przewiezieni do więzienia.

Olga Lengyel (która była więźniarką w obozie, w którym pracowała Grese) w swoim słynnym pamiętniku "Pięć kominów" napisała o tym, jak zachowywała się tam Grese. Lengyel napisała, że Grese lubiła krzywdzić więźniów, sprawiała, że się jej bali i wybierała, którzy z nich mają zginąć w komorach gazowych.

Proces i egzekucja

Grese został postawiony przed sądem za zbrodnie wojenne w "procesie Belsena". Zamiast jednego wielkiego procesu z setkami oskarżonych, Procesy Norymberskie zostały podzielone na mniejsze procesy. Na przykład ludzie, którzy zostali oskarżeni o popełnienie zbrodni w Bergen-Belsen, byli sądzeni w procesie Belsen. Grese była tam sądzona wraz z 44 innymi osobami. Jej proces trwał od września do listopada 1945 roku. Przydzielono jej adwokata, który nazywał się major L. Cranfield.

Grese został oskarżony o traktowanie więźniów w sposób niezgodny z międzynarodowym prawem zwanym III Konwencją Genewską. Ludzie, którzy byli więźniami w obozach, w których pracowała Grese, opowiadali o tym, jak Grese mordowała i torturowała więźniów. Mówili, że szczególnie lubiła krzywdzić kobiety. Opowiadali o tym, jak Grese biła więźniów, pozwalała atakować ich psom, biczowała ich i rozstrzeliwała. Mówili, że lubiła bić kobiety po piersiach, a następnie zmuszać obozowego lekarza, Gisellę Perl, do przeprowadzania operacji na piersiach kobiet bez znieczulenia, ponieważ lubiła patrzeć, jak cierpią.

W procesie w Belsen sądzono dwie inne strażniczki. Jednak Grese była jedyną kobietą, która otrzymała karę śmierci.

W czwartek 13 grudnia 1945 r. w więzieniu w Hamelin wykonano na Grese wyrok śmierci przez powieszenie.

Irma Grese i Josef Kramer w więzieniu w Celle, Niemcy, w sierpniu 1945 r.

Powiązane strony

• Holocaust
• Nazistowskie obozy koncentracyjne