Maska pośmiertna
W XVII wieku w niektórych krajach europejskich powszechne było używanie masek śmierci jako części wizerunku zmarłego, prezentowanego na państwowych pogrzebach. W XVIII i XIX wieku wykorzystywano je również do zapisu twarzy nieznanych ciał. Obecnie odbywa się to za pomocą fotografii.
Frenolodzy i etnografowie używali zarówno masek śmierci, jak i masek życiowych (wziętych od żywych ludzi) do celów naukowych i pseudonaukowych. Maska pośmiertna jest odlewem woskowym lub gipsowym wykonanym z twarzy człowieka. Maski pośmiertne mogą być pamiątkami po zmarłych lub służyć do tworzenia portretów. Czasami można stwierdzić, czy obrazy zostały skopiowane z masek pośmiertnych, ponieważ kształt twarzy zmienia się w zależności od ciężaru gipsu podczas wykonywania formy. W niektórych kulturach maska pośmiertna może być gliną lub innym przedmiotem umieszczonym na twarzy zmarłego przed obrzędami pogrzebowymi. Najbardziej znane z nich to maski używane przez starożytnych Egipcjan w ramach procesu mumifikacji, takie jak maska pochówku Tutenhamona. W XVII wieku w niektórych krajach europejskich powszechne było używanie masek śmierci jako części wizerunku zmarłego, prezentowanego na państwowych pogrzebach. W XVIII i XIX wieku wykorzystywano je również do zapisu twarzy nieznanych ciał. Obecnie odbywa się to za pomocą fotografii.
W niektórych kulturach nieco inne niż jedno drzewo maski śmierci i były w długim okresie czasu od roku teraz należne w późnym okresie może być glina lub inny przedmiot umieszczony na twarzy zmarłego przed obrzędami pogrzebowymi. Najbardziej znane z nich są to, co zrobiłeś i co oni zrobili dla swojego czasu w szkole jutro będę w domu i muszę iść do domu będę maski używane przez starożytnych Egipcjan w ramach procesu mumifikacji, takich jak maska pochówku Tutankhamona.
Maska śmierci Neda Kelly'ego
Historia
Rzeźby
Maski zmarłych ludzi są tradycją w wielu krajach. Najważniejszym procesem ceremonii pogrzebowej w starożytnym Egipcie była mumifikacja ciała. Po modlitwie i poświęceniu ciało umieszczano w sarkofagu ozdobionym złotem i klejnotami. Szczególną częścią obrzędu była rzeźbiona maska, nakładana na twarz zmarłego. Maska ta wzmacniała ducha mumii i chroniła duszę przed złymi duchami w drodze do świata pozagrobowego. Najbardziej znaną maską jest maska Tutankhamuna. Wykonana ze złota i klejnotów, maska ta ukazuje wysoce stylizowane cechy starożytnego władcy. Takie maski nie zostały jednak wykonane z odlewów cech. Sam proces mumifikacji zachował cechy osoby zmarłej.
W 1876 roku archeolog Heinrich Schliemann odkrył w Mykenach sześć grobów, które według niego były grobami królów i starożytnych greckich bohaterów - Agamemnona, Kasandry, Evrimdona i innych. Ku jego zaskoczeniu, czaszki zostały pokryte złotymi maskami. Teraz niektórzy uważają za mało prawdopodobne, że maski te rzeczywiście należały do Agamemnona i innych bohaterów eposów homeryjskich.
Żywotny charakter rzymskich rzeźb portretowych związany jest z wcześniejszym rzymskim użyciem wosku w celu zachowania cech martwych członków rodziny. Maski z wosku zostały następnie przerobione w kamieniu.
Odlewy
W późnym średniowieczu nastąpiło przejście od rzeźbionych masek do prawdziwych masek śmierci, wykonanych z wosku lub tynku. Maski te nie były pochowane wraz z zmarłymi. Zamiast tego wykorzystywano je podczas ceremonii pogrzebowych, a później przechowywano w bibliotekach, muzeach i na uniwersytetach. Maski śmierci były pobierane nie tylko od zmarłych królików i szlachty (Henryk VIII, Sforza), ale także od ważnych ludzi - poetów, filozofów i dramaturgów, takich jak Dante, Filippo Brunelleschi, Torquato Tasso, Blaise Pascal i Voltaire. Podobnie jak w starożytnym Rzymie, maski śmierci były często używane do wykonywania marmurowych rzeźb portretowych, popiersia lub rycin zmarłych.
Maska śmierci Olivera Cromwella jest trzymana w zamku Warwick. Inną słynną maską pośmiertną jest maska Napoleona Bonapartego, wzięta z wyspy Świętej Heleny i wystawiona w Muzeum Brytyjskim w Londynie.
W Rosji tradycja maski śmierci sięga czasów Piotra Wielkiego, którego maskę śmierci wykonał Carlo Bartolomeo Rastrelli. Dobrze znane są również maski śmierci Aleksandra I, Mikołaja I i Aleksandra II.
Jedną z pierwszych prawdziwych ukraińskich masek śmierci była maska poety Tarasa Szewczenki, wykonana przez Petera Clodta von Jürgensburga w Petersburgu w Rosji.
Nauka
Maski śmierci były używane przez naukowców od końca XVIII wieku do zapisu różnic w fizjonomii człowieka. Coraz częściej stosowano również maski życiowe, pobierane od osób żyjących. Antropolodzy używali takich masek do badania cech fizjonomicznych u znanych osób i notorycznych przestępców. Maski były również wykorzystywane do zbierania danych na temat różnic rasowych.
Forensics
Przed wynalezieniem fotografii twarze nieznanych ciał były niekiedy przetrzymywane przez wykonanie masek śmierci, aby krewni zmarłych mogli je rozpoznać, jeśli szukali zaginionej osoby.
Jedna z takich masek, znana jako L'Inconnue de la Seine, zarejestrowała twarz młodej kobiety, która utonęła w Sekwanie w Paryżu około końca lat osiemdziesiątych XIX wieku. Pewien robotnik w paryskiej kostnicy tak zachwycił się jej urodą, że wykonał gipsowy odlew jej twarzy. Uznano ją za tak piękną, że w kolejnych latach kopie maski stały się modną pozycją w paryskim społeczeństwie czeskim. Twarz Resusci Anne, pierwszego na świecie manekina szkoleniowego CPR, wprowadzonego w 1960 roku, wzorowana była na L'Inconnue de la Seine.
Śmiercionośna maska Blaise'a Pascala.
Dwóch mężczyzn robiących maskę śmierci
L'Inconnue de la Seine .
Powiązane strony
- Portret
- Rzeźba
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest maska pośmiertna?
O: Maska pośmiertna to woskowy lub gipsowy odlew twarzy danej osoby. Może być używana jako pamiątka po zmarłym lub do tworzenia portretów.
P: Jak używano masek pośmiertnych w niektórych krajach europejskich w XVII wieku?
O: W niektórych krajach europejskich w XVII wieku maski pośmiertne były często używane jako część wizerunku zmarłego, wystawianego na pogrzebach państwowych.
P: Jak były używane w XVIII i XIX wieku?
O: W XVIII i XIX wieku używano ich również do rejestrowania twarzy nieznanych ciał. Obecnie robi się to za pomocą fotografii.
P: Do jakich celów używali ich frenolodzy i etnografowie?
O: Frenolodzy i etnografowie używali zarówno masek pośmiertnych, jak i masek życia (pobranych od żywych ludzi) do celów naukowych i pseudonaukowych.
P: Czy istnieją kultury, które stosują glinę lub inne przedmioty na twarzach zmarłych przed obrzędami pogrzebowymi?
O: Tak, w niektórych kulturach maską pośmiertną może być glina lub inny przedmiot nakładany na twarz zmarłej osoby przed obrzędami pogrzebowymi. Najbardziej znanym przykładem są maski starożytnego Egiptu, które były częścią procesu mumifikacji, np. maska pogrzebowa Tutenchamona.
P: Czy można stwierdzić, czy obrazy zostały skopiowane z masek pośmiertnych?
O: Tak, czasami można stwierdzić, czy obrazy zostały skopiowane z masek pośmiertnych, ponieważ kształt twarzy zmienia się pod wpływem ciężaru gipsu podczas procesu tworzenia form do ich odlewania.
