Dante Alighieri

Życie

Dante Alighieri urodził się w 1265 roku, między 14 maja a 13 czerwca, pod nazwą "Durante Alighieri." około 1450 roku (Galeria Uffizi). Jego rodzina była ważna we Florencji i wspierała Papiestwo. Matką poety była Bella degli Abati. Zmarła, gdy Dante miał siedem lat, a Alighiero wkrótce ożenił się ponownie z Lapa di Chiarissimo Cialuffi. Lapa miał dwoje dzieci, brata Dantego Francesco i siostrę "Tanę" (krótka wersja "Gaetany").

Dante walczył na froncie oddziałów Guelpha w bitwie pod Campaldino (11 czerwca 1289 r.). Po zwycięstwie Dante zyskał ważną rolę w życiu publicznym.

Kiedy Dante miał 12 lat, w 1277 roku, ożenił się z Gemma di Manetto Donati. Dante zakochał się już wcześniej w innej dziewczynie, Beatrice Portinari, o której mowa w "Boskiej komedii" (znanej również jako Bice). Lata po ślubie Dantego z Gemmą ponownie spotkał Beatrice. Zainteresował się pisaniem wierszy.

Dante miał sześcioro dzieci z Gemmą: Jacopo, Pietro, Giovanniego, Gabrielle Alighieri i Antonia.

Edukacja, młodzież i poezja

Niewiele wiadomo o wykształceniu Dantego, a przypuszcza się, że studiował w domu. Wiadomo, że studiował poezję toskańską. Jego zainteresowania skłoniły go do odkrycia okcytatywnej poezji trubadurów i łacińskiej poezji klasycznej starożytności (ze szczególnym poświęceniem dla Virgila). W wieku 18 lat Dante poznał Guido Cavalcanti'ego, Lapo Gianniego, Cino da Pistoia, a wkrótce po Brunetto Latini; razem stali się liderami Dolce Stil Novo ("Sweet New Style"). Brunetto otrzymał później specjalne wyróżnienie w Boskiej Komedii (Piekło, XV, 28), za to, czego nauczył Dantego.

Według jego pracy, La Vita Nuova, w wieku dziewięciu lat poznał Beatrice Portinari, córkę Folco Portinari, w której zakochał się "od pierwszego wejrzenia", najwyraźniej nawet z nią nie rozmawiając. Widział ją często po 18 roku życia, często wymieniając się pozdrowieniami na ulicy, ale nigdy nie znał jej dobrze, skutecznie dawał przykład tak zwanej "miłości dworskiej". Dante oddał swój odcisk na Stil Novo. Miłość do Beatrice (jak w inny sposób pokazałby to Petrarch dla swojej Laury) byłaby najwyraźniej powodem do poezji i do życia, wraz z politycznymi namiętnościami. W wielu jego wierszach pojawia się ona jako na wpół boska, czuwająca nad nim nieustannie.

Kiedy Beatrice zmarła w 1290 roku, Dante próbował znaleźć "pomoc" w literaturze łacińskiej.

Następnie poświęcił się studiom filozoficznym w szkołach religijnych, takich jak dominikanka w Santa Maria Novella. Ta "przesadna" pasja filozoficzna zostanie później skrytykowana przez postać Beatrice, w Purgatorio, drugiej książce Boskiej Komedii.

Pomnik Dantego w Uffizi, Florencja.

Wygnanie i śmierć

Boniface szybko odwołał pozostałych delegatów i poprosił samego Dantego o pozostanie w Rzymie. W tym samym czasie (1 listopada 1301 r.), Charles de Valois wszedł do Florencji z Czarnymi Gwelfami, którzy w ciągu następnych sześciu dni zniszczyli znaczną część miasta i zabili wielu swoich wrogów. Zainstalowano nowy rząd Gelfów Czarnych, a Messer Cante dei Gabrielli di Gubbio został mianowany Podestem Florencji. Dante został umieszczony na wygnaniu na dwa lata, i nakazał zapłacić duże wzgórze pieniędzy.

Dante nie zapłacił pieniędzy, po części dlatego, że uważał, że jest niewinny, a po części dlatego, że wszystkie jego potrzeby we Florencji zostały skradzione przez Czarnych Gelfów. Został skazany na dożywotnie wygnanie, a jeśli wróci do Florencji bez zapłacenia pieniędzy, może zostać spalony na stosie.

Na wygnaniu rozpoczął poszukiwania fundamentów Boskiej Komedii, dzieła w 100 kantosach, podzielonego na trzy księgi po trzydzieści trzy kantosy każda, z jedną kanwą wstępną.

Pojechał do Werony jako gość Bartolomea I della Scali, a następnie przeniósł się do Sarzany w Ligurii. Później miał mieszkać w Lucca z Madame Gentucca. Niektóre niepewne źródła podają, że był on również w Paryżu w latach 1308-1310. W 1310 r. cesarz rzymski Henryk VII Luksemburski wmaszerował do Włoch 5.000 żołnierzy. Dante zobaczył w nim nowego Karola Wielkiego, który miał przywrócić urząd Świętego Cesarza Rzymskiego w celu ponownego przyjęcia Florencji z Gwelfów Czarnych. Napisał do Henryka i kilku włoskich książąt, żądając zniszczenia Gelfów Czarnych. Mieszając religię i prywatne obawy, przywołał najgorszy gniew Boga na swoje miasto, sugerując kilka konkretnych celów, które zbiegły się w czasie z jego osobistymi wrogami. To właśnie w tym czasie napisał dwie pierwsze książki Boskiej Komedii.

Kiedy Dante zmarł w Rawennie, kustosze ciała w Rawennie umieścili kości w fałszywej ścianie klasztoru. Niemniej jednak, w 1829 r. we Florencji, w bazylice Santa Croce, zbudowano dla niego grób. Od tego czasu grób ten jest pusty, a ciało Dantego pozostaje w Rawennie, daleko od ziemi, którą tak bardzo kochał. Na froncie jego grobowca we Florencji czytamy Onorate l'altissimo poeta - co z grubsza tłumaczy się jako "Honor najbardziej wywyższonego poety".

Galeria