Thomas Beecham

Wczesne życie

Beecham urodził się w 1879 roku w St. Helens, Lancashire w północnej Anglii. Beecham był samoukiem jako dyrygent. Miał kilka prywatnych lekcji kompozycji u Charlesa Wooda w Londynie i Moszkowskiego w Paryżu. Ojciec Beechama, Sir Joseph Beecham, zarobił dużo pieniędzy na produkcji leków (słynne pigułki Beechama), a także lubił muzykę, więc był w stanie pomóc synowi w jego karierze muzycznej.

Thomas miał zaledwie 20 lat, gdy jego ojciec został przywrócony na stanowisko burmistrza St. Helens. Aby to uczcić, jego ojciec zapłacił za koncert orkiestry Hallé. Miał nią dyrygować słynny niemiecki dyrygent Hans Richter. Jednak na kilka dni przed koncertem ogłoszono, że Richter jest chory. Thomas natychmiast powiedział, że to on poprowadzi koncert. Orkiestra początkowo odmówiła grania dla 20-latka, który tylko raz w życiu dyrygował koncertem, ale w końcu zmienili zdanie i koncert okazał się wielkim sukcesem.

Wczesna kariera

W 1909 roku Thomas zebrał grupę muzyków, którzy utworzyli Beecham Symphony Orchestra. Koncertowali, grali do baletów i oper. Beecham dyrygował operami w Covent Garden i innych londyńskich teatrach operowych. Dyrygował dziełami takich kompozytorów jak Strauss, Delius, Smythe i Holbrooke. Grał także dla Baletów Rosyjskich Diagilewa, gdy po raz pierwszy przyjechały do Anglii.

Podczas I wojny światowej przekazał pieniądze na Orkiestrę Halle, Londyńską Orkiestrę Symfoniczną i Królewskie Towarzystwo Filharmoniczne, którymi dyrygował. Często dyrygował tymi orkiestrami poza Londynem, dając ludziom szansę na usłyszenie muzyki, której nigdy wcześniej nie słyszeli.

Przez kilka lat miał problemy finansowe i nie dyrygował zbyt często. W 1932 r. założył London Philharmonic Orchestra i szybko uczynił z niej znakomitą orkiestrę. W 1936 r. orkiestra odbyła tournée po Niemczech, a w następnym roku pojechała do Paryża. W latach 30. dyrygował w Covent Garden, gdzie miał kontrolę nad wszystkim, co się działo. Dyrygował kilkoma cyklami Pierścienia Wagnera. Kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa, teatr został zamknięty. Wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie dyrygował kilkoma orkiestrami, w tym Filharmonią Nowojorską. Pojechał także do Australii.

Późniejsza kariera

W 1944 roku powrócił do Wielkiej Brytanii. Jego orkiestra, London Philharmonic Orchestra, była teraz organem samorządowym (sami członkowie podejmowali decyzje o tym, co orkiestra ma robić i grać). Zdecydowali, że nie chcą Beechama, bo ten chciałby mieć władzę, by rządzić orkiestrą w sposób, w jaki chciał. Beecham założył więc inną orkiestrę: Royal Philharmonic Orchestra. Dawał z nią wiele koncertów, jeździł w trasy koncertowe i dokonał wielu wspaniałych nagrań. Szczególnie znany był z koncertów Josepha Haydna i Mozarta. Dyrygował również Die Meistersinger w Covent Garden w 1951 roku, a także wystąpił w Teatro Colón w Buenos Aires w 1958 roku. Ostatni koncert dał 7 maja 1960 roku, kiedy dyrygował RPO w Portsmouth.

Jego sława

Beecham był niezwykle utalentowanym muzykiem. Ponieważ miał dużo pieniędzy, nie musiał przechodzić edukacji muzycznej, jaką ma większość innych muzyków. Sam kształtował swoje życie i poświęcił wiele swojej energii, a także pieniędzy na stworzenie odpowiednich warunków do pracy dla muzyków, warunków, które byłyby normalne w wielu innych krajach europejskich, ale które nie były normalne w tamtym czasie w Anglii.

Nie interesowała go muzyka Bacha, choć dyrygował Haendlem. Słynął z wykonań Mozarta, a szczególnie lubił grać Berlioza, Mendelssohna, Bizeta i Dvořáka. Był jedną z pierwszych osób w Anglii, które dyrygowały nową muzyką Richarda Straussa i Sibeliusa. Był bliskim przyjacielem Deliusa i wykonywał jego muzykę, a także redagował ją, aby mogła zostać opublikowana.

Istnieje wiele opowieści o dowcipnych rzeczach, które mówił. Został pasowany na rycerza w 1916 roku.

Słynne cytaty

Pewna pani powiedziała Beechamowi, że chce, aby jej syn nauczył się grać na instrumencie muzycznym, ale nie chce słyszeć okropnego dźwięku, jaki wydaje, gdy zaczyna się uczyć. Zapytała go, jakiego instrumentu powinien się nauczyć. Beecham odpowiedział, że powinien nauczyć się gry na dudach, ponieważ "po zakończeniu nauki brzmią dokładnie tak samo, jak na początku".

Beecham miał próbę bardzo długiej opery Wagnera. Próby trwały już od dłuższego czasu. Beecham wyjął swój zegarek i powiedział: "Mój Boże! Gramy już od dwóch godzin i wciąż gramy tę cholerną melodię!".

Beecham miał próbę opery angielskiego kompozytora. Kompozytor był na próbie i ciągle zatrzymywał orkiestrę, prosząc Beechama, by zagrał to inaczej. Za każdym razem Beecham odwracał się z powrotem do orkiestry i mówił: "Jeszcze raz to samo, panowie, proszę".

Beecham spotkał kiedyś damę, którą znał, ale nie mógł sobie przypomnieć, kim ona była. Zapytał ją, czy dobrze się czuje.

"Och, bardzo dobrze, ale mój brat jest ostatnio dość chory" - powiedziała.

"Ach, tak, twój brat. Przykro mi to słyszeć. A co twój brat robi w tej chwili?"

"Cóż... on nadal jest królem" - odpowiedziała księżniczka Maria.