Bitwa nad Antietam

Tło

Latem 1862 roku nadzieje Północy, że rebelia może zostać łatwo zdławiona, szybko gasły. W lipcu kampania generała George'a B. McClellana na Półwyspie, mająca na celu zdobycie stolicy Południa w Richmond w Wirginii, zakończyła się niepowodzeniem. Pod koniec sierpnia druga bitwa pod Bull Run zakończyła się kolejnym zwycięstwem Konfederatów. Wojska Unii wycofały się z powrotem do Waszyngtonu, oddalonego zaledwie o kilka mil. W Tennessee i innych zachodnich stanach ofensywy Konfederatów odnosiły sukcesy. Powodowało to słabe morale w armii Unii.

Po pokonaniu Armii Unii Wirginii pod Bull Run, Lee poprowadził swoją Konfederacką Armię Północnej Wirginii do Marylandu, rozpoczynając Kampanię Marylandzką. Miał kilka powodów, by zaatakować Północ. Po pierwsze, był to czas żniw w dolinie Shenandoah i Lee musiał odwrócić uwagę Unii od głównych źródeł żywności dla swojej armii. Po drugie, potrzebował europejskiego wsparcia dla Konfederacji. Duże zwycięstwo na Północy mogłoby przynieść im potrzebne wsparcie, a także spowodować secesję granicznego stanu Maryland. To zdemoralizowałoby Północ i być może skłoniło ją do negocjacji. Lee uważał, że armia Unii potrzebuje czasu na odbudowę i uzupełnienie zapasów, a poruszając się szybko, mógłby ich złapać nieprzygotowanych.

Preludium

W śmiałym posunięciu Lee podzielił swoją Armię Północnej Wirginii na pięć mniejszych armii lub kolumn. Trzy z nich wysłał z generałem "Stonewall" Jacksonem, aby zaatakowały i utrzymały Harpers Ferry. W ten sposób Jackson mógł kontrolować dolinę Shenandoah. Swój największy korpus dowodzony przez generała porucznika Jamesa Longstreeta wysłał w kierunku Sharpsburga w stanie Maryland. Lee napisał 9 września Rozkaz Specjalny 191, w którym nakreślił każdy ruch wszystkich swoich kolumn. Dziwnym zrządzeniem losu, kopia rozkazu została owinięta wokół paczki cygar i porzucona na polu na Best Farm. Żołnierze Unii z 27 Pułku Indiany znaleźli zawiniątko z rozkazem. Został on wysłany do generała McClellana.

McClellan pozostał na stanowisku dowódcy Armii Potomaku, mimo że nie zdołał wesprzeć generała dywizji Johna Pope'a w drugiej bitwie pod Bull Run. Kiedy Lee wkroczył do Marylandu, McClellan, w rzadkim wyjątku od swojej zwykłej powolności, ruszył szybciej, aby go odciąć. Wiedza o planach Lee dała McClellanowi możliwość zniszczenia armii Lee, gdy ta była jeszcze osłabiona przez Jacksona wysłanego do Harper's Ferry. McClellan dowiedział się o planach Lee 13 września. Pochwalił się "Oto papier, z którym, jeśli nie uda mi się ubić Bobbiego Lee, będę chciał wrócić do domu". Wysłał też telegram do prezydenta Lincolna, w którym napisał: "Mam wszystkie plany rebeliantów i złapię ich w ich własne sidła, jeśli moi ludzie sprostają sytuacji kryzysowej." Ale McClellan czekał kolejne 18 godzin przed podjęciem działań. To opóźnienie dało Lee więcej czasu na zebranie wszystkich elementów jego armii. Kiedy Lee ruszył w głąb Marylandu, zostawił oddziały do pilnowania dwóch przejść przez South Mountain, Crampton's Gap i Turner's Gap. Były to dwie najważniejsze drogi przez 50-milową Górę Południową. Gdyby McClellan poruszał się nieco szybciej, złapałby armię Lee rozproszoną po drugiej stronie góry. W Frederick w stanie Maryland armia Unii dogoniła Lee i rozpoczęły się walki na Górze Południowej. Była to naturalna formacja, która oddzielała doliny Shenandoah i Cumberland od wschodniego Marylandu. Tego dnia stoczono kilka bitew o zdobycie Góry Południowej. Konfederaci zostali wyparci z dużą liczbą ofiar. McClellan mógł zniszczyć armię Lee, ale ponownie zaczekał, dając Lee czas na przegrupowanie.

Bitwa

Trzy dni później obie armie, dowodzone przez Lee i McClellana, spotkały się ponownie 17 września 1862 roku między potokiem Antietam a miastem Sharpsburg w stanie Maryland. Bitwa pod Antietam, zwana również bitwą pod Sharpsburgiem, była nie tylko najkrwawszym dniem amerykańskiej wojny secesyjnej, ale również najkrwawszym dniem w historii USA. Wojska konfederackie zajęły pozycje obronne za potokiem Antietam. W tym momencie McClellan zdecydował się na atak.

O świcie 17 września żołnierze Unii pod wodzą generała majora Josepha Hookera zaatakowali oddziały Lee z ich lewej strony. W miarę jak obie armie walczyły ze sobą, walki rozprzestrzeniły się na miejscowe pole kukurydzy i wokół kościoła Dunker. Wojska Unii wciąż atakowały Konfederatów przy Sunken Road. Udało im się przebić przez środek linii konfederackich.

Późnym popołudniem do walki wkroczyło więcej żołnierzy Unii, dowodzonych przez generała majora Ambrose'a Burnside'a. Zdobyli oni kamienny most nad potokiem Antietam i ruszyli w kierunku prawego skrzydła wojsk konfederackich. Zdobyli oni kamienny most na Antietam Creek i ruszyli w kierunku prawej strony wojsk Konfederacji. Ale gdy żołnierze Burnside'a zaatakowali, przybyło więcej konfederatów. Generał major Konfederacji A.P. Hill poprowadził swoją dywizję żołnierzy z Harpers Ferry do Antietam. Kiedy dywizja Hilla dotarła na miejsce, była w stanie kontratakować (odpierać ataki żołnierzy Burnside'a). Było to zaskoczeniem dla wojsk Unii i niespodzianka się udała. Oddziały Konfederatów odepchnęły żołnierzy Burnside'a i zakończyły bitwę. McClellan, mimo że miał więcej żołnierzy, nie był w stanie zniszczyć armii Lee. Lee był w stanie przesunąć swoje oddziały, aby sprostać każdemu z ataków McClellana. McClellan nie powołał także swoich licznych sił rezerwowych (żołnierzy w gotowości), które mogłyby pomóc w wykorzystaniu sukcesów Unii.

Aftermath

Następnego dnia obie armie zebrały swoich rannych i pochowały zmarłych żołnierzy. Następnie Lee wycofał swoją armię z powrotem do Wirginii. McClellan nie ruszył za Lee, co sfrustrowało prezydenta Lincolna. Pod względem militarnym bitwa zakończyła się remisem. Ale ponieważ siły Lee wycofały się z Marylandu, Lincoln ogłosił zwycięstwo. Wykorzystał tę okazję do wydania Proklamacji Emancypacji.